Chapter 3

"NASAAN na siya?" Tanong ni Chrismith sa mga kaibigan habang palinga-linga ang tingin sa paligid. Kakabalik niya lang sa mini stage dahil bigla siyang nawala kanina at tumatawag ang kaniyang ina.

 

"Umalis na siya, Bro." Sagot ni Larry kay Chrismith.

 

Nakaramdam ng panghihinayang si Chris at hindi manlang niya nalapitan ang babaeng ramdam niya ang saya nito habang nakikinig ng musika. Kahit hindi malinaw nakita ang mukha nito ay alam niyang malungkot ito at gusto niya sanang aliwin pa ito.

 

"Iyong kinanta mo kanina, mukhang nagustohan niya." May kasamang kindat na pagbibida ni Larry sa kaibigan na mukhang tinamaan na rin sa regular customer nila. Sa kanilang magkakaibigan ay siya ang naglalakas loob lumapit sa dalaga noon. Tinatanong niya ito kung ano ang gustong kantahin nila.

 

Tinapik lang ni Chrismith sa balikat ang kaibigan at muling suminyas na simulan ang sunod na kakantahin niya. Hindi rin siya nagtagal dahil parang nawalan siya ng gana bigla na mag-perform.

 

 

NAGULAT si Don Alfonso nang mabungaran sa kusina ang bunsong anak at bihis na ito. Ngayon niya lang ulit itong nakitang kumain ng almusal at naabutan sa kusina. "Papasok ka na?"

 

Walang salitang tumango lang si Nica sa ama. Bigla siyang umiwas ng tingin dito nang mapatitig ito sa kaniyang mga mata. She maintain to show them her poker face kapag ito ang kaniyang mga kaharap.

 

"Baka gustong bumawi sa kapalpakang ginawa kaya naisipang gumising ng maaga." Sarkastikong puna ni Margarita kay Nica habang ipinaghahanda ng pagkain ang sariling anak.

 

Nagbuntong-hininga lang ang kaniyang ama sa pasaring ng kaniyang madrasta. Sanay na siya sa panghahamak nito sa kaniyang kakayahan. Umismid si Nica dito at ipinagpatuloy ang pagsubo ng pagkain.

 

"Huwag ka nang mag-aksaya ng oras dahil naayos na ng anak ko ang kapalpakan na nagawa mo." Pagpatuloy na pagmamayabang ni Margarita.

 

"Ma," saway ni Janice sa ina, kakapasok lang niya sa kusina at narinig ito.

 

"Totoo naman, 'di ba magkikita kayo ni Chris ngayon? All you have to do is to accept his proposal. Hindi rin naman kami tutol ng iyong ama dahil bukod sa maganda ang maging buhay mo sa kaniya, makatuwang mo pa siya na mapalago pa lalo ang kompanya." Sobrang proud si Margaret habang pinupuri ang anak nito.

 

Napangisi si Janice habang pinagmamasdan ang madrasta. Kung noon ay kaya siya nitong paiyakin at saktan, kabaliktaran na ngayon. Sino ang mag-aakala na ang isang maldita sa paningin ng lahat ay nakaranas ng pagmamalupit ng madrasta noon? Maging ang ama ay ganoon ang tingin sa kaniya. Siya ang nababaliktad kapag nagsumbong siya sa ama. Natuto lamang siyang lumaban na nang malaman na siya ang may malaking share sa kompanya. Ginamit niya iyon upang hindi na siya magawang saktan ng madrasta at may maipagmalaki. Wala na siyang pakialam kung may sungay na siya sa paningin ng ama at ang asawa at anak lang nito dito ang mahal. Mabait ang kapatid niya at lagi siyang ipinagtatangol sa ina nito noon pero galit pa rin siya dito. Ang tingin niya ay plastik ito sa pagpapakita ng kabaitan sa kaniya. Hindi magawa nitong isumbong sa ama nila kung ano ang totoo. Tandang-tanda pa ni Nica ang araw na hindi siya ipinagtangol ni Janice sa ama.

 

 

"YOU can ask Janice, nakita niya nang saktan ako ng asawa mo," Umiiyak na pagsusumbong ni Nica Joy sa ama--eight yers ago.

 

"Tell him!" Utos niya kay Janice nang manatiling tikom ang bibig nito.

 

"Stop it, Nica!" Dumagundong ang tinig ng ama sa apat na sulok ng silid niya na ikinagitla niya. "Tama na ang paggawa ng kuwento para siraan ang ikalawa mong ina sa akin. Huwag mong tutruan ang kapatid mong magsinungaling para lang maniwala ako sa mga hinahabi mong kwento. Tanggapin mo sila sa pamamahay na ito kung ayaw mong magalit ako sa iyo!"

 

Halos madurog ang puso ni Nica nang araw na iyon. Sa murang edad ay natuto siyang sarilinin ang sama ng loob sa ama. Inilayo na rin niya ang sarili sa kapatid. Kapag wala ang ama sa bansa ay lagi siyang tumatambay sa kung saan huwag lang makasama ng matagal ang madrasta sa kanilang bahay. Todo rin siya sa pagtitipid sa kaniyang allowance noon para may panggastos kapag lumalabas dahil tinipid siya ng ama dahil na rin sa sulsol ng madrasta. Para umano hindi puro barkada at pagwawaldas ng pera ang kaniyang atupagin sa buhay. Marami siyang kaibigan ngunit walang maituring na tunay at mapagkatiwalaan sa madilim niyang mundo. Nadadagdagan ang sama ng loob niya sa ama mula pa noong buhay ang kaniyang ina. Wala na itong nakikitang tama sa kaniyang ginagawa sa buhay dahil naniniwala sa paninirang sumbong ng ikalawa nitong asawa.

 

 

"ARE you okay?" pukaw ni Alfonso sa nakatulalang anak habang nilalaro lang ng tinidor nito ang ham na nasa plato. Gusto niya sanang magsalita pa nang mapansin ang lungkot sa mga mata nito nang mapatingin sa kaniya.

 

"I'm done!" Mabilis na tumayo si Nica at lumayo sa ama. Tinaasan niya lang ng kilay si Janice nang batiin siya nito. Pero bago lagpasan ito ay nagbitaw siya nang maanghang na salita.

 

"Always be a good girl, Kitten, do what your mother said as usual." Pasaring niya sa kapatid na animo'y hindi makabasag ng pinggan sa sobrang kabaitan.

 

"Nang-iinsulto ka ba?" galit na sita ni Margaret kay Nica dahil tinawag na naman nitong kitten ang kaniyang anak. Ang anak ay malungkot lang na tumitingin sa kanila.

 

"Hindi ba bagay?" Tumawa si Nica at nagpatuloy kahit sinaway na siya ng ama. "What did you say before?" nang-aasar niyang tanong kay Margaret.

 

"Nica please, nasa hapag kainan tayo." Pigil ni Janice sa kamalditahan ng kapatid ngunit hindi siya pinakinggan nito.

 

Namaywang si Nica at ginaya ang malambing na boses ng madrasta sa kung paano nito kausapin si Janice, eight years ago. "Good girl, Baby! Maging mabait ka sa kaniya pero huwag mo siya kampihan sa harap ng iyong ama."

 

"Wala kang pinagkatandaan, immature ka pa rin mag-isip at mahilig gumawa ng kuwento! " namula ang pisngi ni Margaret dahil sa galit at nainsulto nang tumawa ang dalaga.

 

"Nica Joy tama na!" tumaas na naman ang boses ni Alfonso upang patigilin na ang anak sa pang-aasar nito sa kaniyang asawa.

 

Hindi pinansin ni Nica ang ama, lalo siyang ginanahang asarin ang madrasta. "By the way, mukhang mas bagay sa akin ang lalaking pinapangarap mong maging manugang." Sumilay ang pilyang ngiti sa kaniyang mga labi.

 

"Huwag kang magkamaling agawan ang anak ko!" Nanggagalaiting bulyaw ni Margaret kay Nica.

 

Tumawa ng malakas si Nica sa nakikitang pagkapikon sa mukha ng madrasta. "You look terrible!"

 

Marahas na ibinuga ni Margaret ang hanging bumara sa kaniyang dibdib at masamang tingin ang ipinukol kay Nica. "Manang-mana ka sa iyong ina mag-isip. Mahilig mang-agaw ng hindi para sa inyo!"

 

"Margaret, tama na." ang asawa na niya ngayon ang kaniyang sinaway nang makita ang panlilisik ng mga mata ng bunsong anak.

 

Abot hanggang langit ang nadaramang galit ni Nica nang insultohin ng madrasta ang kaniyang inang namayapa na. Pero pilit niyang pinakalma ang sarili para hindi maging kriminal sa harap ng ama.

 

"At ano ang tingin mo sa iyong sarili?" nang-uuyam niyang tanong sa madrasta.

 

"Nica please tama na!" pakiusap ni Janice sa kapatid ngunit sinamaan lang siya nito ng tingin.

 

"Kung kami ng Mommy ko ay mang-aagaw, kayo naman ay makakapal ang mukha at mga sampid!" ani Nica at dinuro ang madrasta.

 

"Nica Joy sumusobra ka na!" Hinarap ni Alfonso si Nica.

 

"Don't you dare, Dad!" inunahan niya ang ama bago pa nito magawang ilapat ang palad nito sa makinis niyang mukha. Nanginginig ang tinig niya dahil sa galit. "I hate you!" pasigaw niyang inilabas ang matagal na niyang gustong sabihin sa ama.

 

Nasapo ni Alfonso ang sariling dibdib nang biglang manikip iyon dahil sa pinaghalong emosyon.

 

"Dad, calm down!" Mabilis na dinalohan ni Janice ang ama at sobra siyang nag-alala. Ang kapatid ay tumalikod lamang at iniwan sila.

 

"Honey I'm sorry, kasalanan ko ito. Sana ay hindi ko na pinatulan ang kamalditahan ng iyong anak." Nababahalang hinawakan ni Margaret sa braso ang asawa.

 

"Ayos lang ako." Itinaas ni Alfonso ang isang kamay at dahan-dahang umupo sa upuan. Ngayon niya lang nakita ang ganoong galit sa mukha ng anak at nagawa nitong talikuran siya kahit nakitang nanikip ang kaniyang dibdib.

 

Mabilis na pinatakbo ni Nica ang minamanehong kotse. Tumawa siya ng pagak nang hindi magawang tumulo ng kaniyang mga luha. She felt proud dahil naging bato na pati ang kaniyang luha ngayon. Kung may iba lang makakakita sa kaniya ngayon ay iisiping nasisiraan na siya ng bait.

 

 

"HI!" Nahihiyang bati ni Janice kay Chrismith dahil late siya ng ilang minuto.

 

"Have a seat," ipinaghila ni Chris ng upuan ang dalaga. "Don't worry, you just came in time."

 

"Thank you! Pasensya na talaga kailangan ko kasing pakalmahin muna si Daddy bago iwan." Matipid na ngumiti si Janice sa binata.

 

"Why?" may pag-aalala niyang tanong sa dalaga. Kilala niya ang ama ni Janice dahil naging kaibigan din ito ng kaniyang ama.

 

"Muntik nang tumaas ang kaniyang blood pressure dahil sa galit sa aking kapatid." Malungkot niyang sagot sa binata.

 

Tahimik lang si Chrismith na nakikinig sa paglabas ng sama ng loob ni Janice para sa kapatid nito. Sa tuwing mag-usap sila ay hindi maiwasan nitong maging topic sa kaniya ang kapatid nito. Naniwala siya na careless nga ang babae at walang puso. They're good friend ni Janice at inaamin niyang humahanga siya sa galing nito at talino. Lalo siyang humanga dito nang ipakita nito ang sariling gawang desenyo ng damit.

 

"Alam mo ba kung bakit ni-reject niya noon ang Daddy mo?"

 

Kunot-noong umiling si Chris bilang sagot sa tanong ni Janice.

 

"Dahil sa galit niya sa akin, ang akala niya ay boyfriend kita." Bahagyang namula ang pisngi ni Janice sa maling iniisip ng kapatid. Pero lihim niyang naipagdasal na sana nga ay magkatotoo.

 

"Childish," pumalatak ang binata at ang tinutukoy ay ang kapatid ng kausap.

 

"Dahil sa iyo rin kung bakit nag-away sila ni Daddy kanina."

 

Napataas ang dalawang kilay ni Chrismith sa nalaman. Bigla siyang na curious kung bakit siya ang pinagmulan ng away ng pamilya nito parati. Pero iba ang na sense niya habang tumatagal kung kaya agad niyang inilihis ang usapan.

 

"Sorry for that, anyway, nakita ko ang desinyong ikaw mismo ang gumawa. Impressive at hindi ko na iuurong ang unang proposal ng kompanya ninyo."

 

Kahit na dissapoint sa biglang pag-iba ng paksa ng binata ay naging masaya pa rin si Janice. Hindi napigilang yakapin ito sa halip na tanggapin ang nakalahad na palad nito sa kaniyang harapan upang makipag shake hand sana.

 

Ngumiti na lamang si Chrismith at gumanti ng yakap sa dalaga.

 

Napangisi si Nica nang matanaw mula sa labas ng naturang coffee shop ang sweetness ng dalawa. Glass ang dingding ng kinaroonan ng mga ito kung kaya malaya niyang napagmamasdan ang mga ito mula sa kaniyang sasakyan. Pinakatitigan niya ang mukha ng lakaking kasama ng kapatid. Mas guwapo nga ito titigan sa personal kaysa sa larawan nitong nakita niya.