“HINDI pa rin siya tumatawag sa’yo? It has been two days since you called him, hindi man lang ba niya naisip na baka may importanteng bagay kang ipakikipag-usap sa kaniya, like pregnancy because he fucking didn’t use protection?”
Napasulyap siya kay Jiggy na namumula sa panggigigil. Naroon sila sa paborito nilang coffee shop kasama si Connnie na nanlulumo rin.
HABANG lulan ng elevator ay hindi mapakali si Rome. Naiwan sa 26th floor sina Connie at Jiggy, habang siya nama’y tumuloy na sa rooftop. At habang papaakyat siya ay para ring umaakyat ang dugo niya sa kaniyang dibdib, nagdadala ng labis na kaba. Hindi niya alam kung ano ang kahihinatnan ng pagtungo niya roon, pero isa lang ang siguardo niya. Hindi siya bababa sa building na iyon nang hindi niya nasasabi kay Cayson Montemayor ang tungkol sa kalagayan niya. At hindi siya titigil hanggang sa hindi siya nito pakasalan. Ahhh… bwisit talaga! She didn’t want to be associated with Cayson Montemayor, but she had no other options! The only way to save her family from humiliation
NILAMON ng sigaw at rebelasyon na iyon ang buong paligid, dahilan upang matahimik ang lahat. Sandaling natigilan ang mga taong kanina pa nakatingin sa kaniya at nagbubulungan. Ang kaninang malakas na tugtog ng Jazz music sa paligid ay humina— kasunod ng pagsalita ng lalaking singer sa mikropono. “Uhmm… Can we… get a clarification of that, Miss? Did you say… Montemayor?” Hindi niya pinansin ang singer. Mabilis siyang naglakad patungo kay Cayson na nahinto sa paghakbang kasama ang babaeng nanlaki ang mga mata sa narinig. Ang security na kanina pa pumipigil sa kaniya ay natigilan rin. Pagkalapit ay nahinto siya ng ilang dipa sa likuran ni Cayson bago muli
Pagdating sa parking area ay naunang lumabas si Cayson at mabilis siyang sumunod. She followed him up to his car and when he stopped, she did as well. Napatingin siya sa mamahalin nitong sasakyan nang buksan nito ang front seat door para sa kaniya. “Get in.” She furrowed. “Saan mo ako dadalhin?” “Just get the hell in.” Kunot-noo siyang sumunod at naupo sa front seat. Napa-igtad pa siya nang pabagsak nitong ini-sara ang pinto sa panig niya bago ito umikot sa driver’s side. Hanggang sa makapasok ito roon at ni-maniobra ang sasakyan ay tahimik ito at blangko pa rin ang anyo.
“CONGRATULATIONS, Mr. and Mrs. Montemayor! You are having a child.” Natahimik si Cayson nang marinig ang sinabing iyon ng doktorang tumingin sa kaniya, lalo nang marinig nito kung kailan ang window of conception. Ang gabing may nangyari sa kanila ay pasok sa window of conception, at nagkataong huling araw pa! Siguradong wala na itong pagdududahan. Na-kompirma na nitong anak ang nasa sinapupunan niya. Kung nagdududa pa rin ito’y handa siyang hamunin ito na sumailalim sa DNA test—iyon ay kung magmamatigas pa rin ito. But surprisingly—it didn&
HER eyes went wide open. Hindi siya makapaniwala sa nakikita. What in the actual f— “Good evening,” Cayson Montemayor said, eyes on everybody. Si Dudz na nakatayo sa tabi nito’y nagsalita. “May kailangan daw si Bossing Cayson kaya dinala ko rito.” “Good evening, Mr. Montemayor,” bati ng papa nila na hindi kaagad nakaapuhap ng sasabihin. Naglakad ito palapit sa 'bwisita'. “May kailangan po kayo sa amin?” &n
“PROBLEM solved. Magkita na lang tayo sa Linggo para pag-usapan ang tungkol sa kasal.” Ang akmang pagpasok ni Cayson sa kotse nito ay nahinto nang pigilan niya ito sa braso. Nilingon siya ng binata. Ang anyo nito at nagbago na simula nang lumabas sila sa bahay at ihatid niya ito sa gate kung saan nakaparada sa labas ang mamahalin nitong kotse. Wala na ang huwad na masuyong anyo at matamis na ngiti, at bumalik na ang totoong ito—ang totoong Cayson Montemayor na gawa sa bato ang puso. “Noong huli tayong mag-usap ay sinabi ko na sa’yong hindi kita pipilitin. Kung pakakasalan mo rin lang ako para insultuhin ang pamilya ko ay—” “I said something that hurt you and I’m sorry.&r
MARAMI ang nagulat at namangha sa nangyaring kasalan nina Rome at Cayson isang linggo matapos mag-usap ang dalawang pamilya.Kabilang na roon ang ilang mga teachers at staff ng MIC, pati na rin ang ilang empleyado ng Montemayor Travellers. Kilala ng mga ito ang boss na si Cayson Montemayor, at alam ng mga itong wala itong katiting na plano na lumagay sa tahimik. Sa dami ng tsiks nito ay namangha ang lahat nang malamang si Rome ang nakatuluyan nito. Not only because some of these people knew her from past events, but because they knew she wasn’t Cayson Montemayor’s cup of tea. Socialites ang mga ex-girlfriends ni Cayson, someone liberated and very, very attractive. Not someone like Rosenda Marie Cinco na maliban sa simple lang ang ganda
NATAPOS ang tatlong araw na ‘honeymoon’ nina Rome at Cayson na hindi nagkita ang dalawa. Si Jiggy ay nanatili kasama ang kaibigan sa hotel sa loob ng mga araw na iyon, at si Connie ay dumadalaw rin. Gustuhin man ni Connie na pauwiin na lang ang kapatid ay hindi nito magawa dahil ayaw nilang patuloy na magsinungaling sa mga magulang. Siguradong magtatanong ang mga ito, at baka wala silang maisagot. At kapag nangyari iyon ay mabubunyag ang sekreto nila. Sa ikatlong gabi ay naka-schedule na silang magcheck out, at sa gabing iyon ay hinihintay ni Rome ang magaling na asawa. Habang naliligo sa banyo ay nakarinig siya ng kaluskos
DALAWANG BUWAN MAKALIPAS ay muling nagpakasal sina Rome at Cayson, but this time, it was held in the church. Natupad ang pangarap ni Rome na makasal sa simbahan at makapaglakad sa aisle. She was a happy bride, dahil naroon lahat sa simbahan ang mga mahal niya sa buhay, kabilang na ang lahat ng kaniyang mga kaibigan. Including Jiggy—na noo’y tanggap na tanggap na ng buong pamilya niya. Her parents realized that Jiggy was more than just a friend to her. She was like a family. Kaya naman simula nang magkita ang mga ito noong mga panahong nasa ospital siya ay hindi na naging iba ang pagturing ng kaniyang mga magulang rito. Lalo at maliban kay Cayson ay isa ito sa mga nagpuyat noon sa ospital upang bantayan siya. She had learned that she was unconscious for three days aft
“IPINALIWANAG KO NA sa buong pamilya ang tungkol kay Precilla, at nakahanda akong muling magpaliwanag sa harap mo ngayon. So, I need you to listen, okay?” Para siyang batang tumango. Handa siyang pakinggan ang lahat ng paliwanag nito at patawarin ito kahit hindi pa man ito humihingi ng patawad. Dahil bakit hindi? Hindi pa ba sapat ang pag-alalang nakita niya sa anyo nito? Ang pangingitim ng paligid ng mga mata nito, ang maputla nitong mukha? Hindi pa ba sapat na pinabayaan nito ang sarili para sa kaniya? At hindi pa ba sapat ang pangongompisal nito? Cayson just
HINDI MAINTINDIHAN NI ROME ANG NARARAMDAMAN. She was trying to open up her eyes, but she had no strength no matter how hard she tried. Kapag nabubuksan naman niya ang mga mata’y kaagad ding sasakupin ng dilim ang kaniyang paningin. At kung may nakikita man siya ay hindi malinaw. Hindi malinaw na imahe ni Cayson. Wait… Cayson? Oh. Right… Ang huling naalala niya ay nakita pa niya ito sa bahay nila Baron. And then, she c
“SA TINGIN ko ay kailangan na natin siyang dalhin sa ospital, Connie,”suhestiyon ni Selena nang lumabas ito sa guest room na okupado ni Rome sa bahay ng mga ito. Inisara muna ni Selena ang pinto at hinarap si Connie na nag-aalala na rin. “Nilalagnat na naman siya, at wala tayong gamot na pwedeng ipainom sa kaniya.” Sinulyapan ni Connie ang oras sa relos. It was only 7PM. Napabuntonghininga ito. “Kanina ko pa sinasabi ‘yan sa kaniya nang makipagkita siya sa amin ni Jiggy matapos lumayas sa bahay ng asawa. Ilang araw nang masama ang pakiramdam niya at kaninang umaga pa lang ay nilalagnat na siya. Pero ayaw niyang magpahatid sa ospital.” “We can’t take risks, Connie. Bun
“MAKE SURE na ang dokumentong ipadadala mo sa akin ay kompleto na, Mitch. Ayaw kong pa-istorbo sa buong linggong pahinga ko.” “Yes, sir. Naayos ko na po ang folder. Ako po ang personal na magdadala sa mansion.” “Good. See you tomorrow—oh, and please come around lunchtime. Ayaw kong gumising nang maaga.” Tinapos na niya ang tawag at akmang i-iitsa ang cellphone sa front seat nang makitang 1% na lang ang battery niyon. He looked for the charger while his eyes still focused on the road, subalit hindi niya iyon makapa sa kahit saan. Tahimik siyang nagmura saka itinuloy na lang ang pagmamaneho. I
HINDI NAWALA ang sama ng pakiramdam niya sa buong araw. Umabot ang gabi na patuloy ang pananakit ng lower back niya at ng kaniyang ulo. Sa tulong ni Jen ay nakaligo siya, at inalalayan siya nito hanggang sa pagbihis. Naka-ilang balik na rin ito sa silid niya upang dalhan siya ng pagkain at maiinom. Sa buong araw din na iyon ay hindi na tumawag si Cayson, which was normal dahil sa gabi ito madalas na tumawag sa kaniya.
“SALAMAT sa paghahatid, Baron. Sa susunod talaga ay magpapahatid na ako sa driver ni Granny Althea para hindi na kita naaabala sa tuwing dadalaw ako sa inyo,” aniya matapos siya nitong ihatid sa mansion. Si Connie ay nagpababa sa isang mall dahil kailangan pa raw nitong mag-grocery, habang siya ay ini-diretso si Baron sa subdivision. “Nah, that’s alright, Rome. Maliit na bagay lang naman ito.” Muli siyang nagpasalamat at bumaba na sa kotse. Ang kasambahay na si Jen na nasa hardin at nagdidilig ay naka-antabay sa kaniya kaya nakabukas na ang gate. Nagpasalamat siya rito at tumuluy-tuloy na sa
PINILIT ni Rome na maging normal sa sumunod na mga araw. Kahit na sa tuwing aalis si Cayson para pumasok sa opisina ay pinag-iisipan niya ng masama. Alam niyang magta-trabaho ito pero hindi niya mapigilang isipin na makikipagkita lang ito kay Precilla. Oh, that woman! Ilang beses siyang niyaya ni Connie na lumabas kasama ang babaeng iyon pero mas pinili niyang magkulong sa mansion at gawin ang araw-araw niyang gawain doon. She would rather die with boredom than meet with that sneaky snake! And Cayson? Oh, nagagalit din siya pero kailangan niyang umaktong hindi dahil alam niyang wala siyang karapatang magalit. May pinirmahan silang terms. May us
MATAPOS ang araw na iyon ay muling bumalik si Cayson sa Laguna. Nakahinga siya nang maluwag dahil alam niyang hindi magkakaroon ng pagkakataon sina Cayson at Precilla na magkita dahil alam niyang magiging abala ang asawa sa itinatayong bagong terminal. Nang makauwi sila sa mansion matapos ang dinner party na iyon ay ginawa ni Rome ang madalas na ginagawa ng mga praning na maybahay. She checked Cayson’s phone for Precy’s number. Walang password ang cellphone nito kaya nagawa niyang buksan iyon. She typed in Precy’s number, at tila siyang nabunutan ng tinik sa dibdib nang ma-kompirmang wala roon ang numero ng dalaga. Marahil ay naging OA lang siya sa pag-iisip. Nawala na rin ang inggit niya para kay Precy