LOGINShare
Chapter 67: I am not weak anymore
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Kirsten Encarlight
Narinig ko na minsan ang mga boses nila. Kaya kahit madilim sa paligid, batid ko kung sino sila.
Sinubukan kong bumangon mula sa pagkakalugmok sa sahig ngunit sinipa ako ng isa sa kanila. Mahigpit kong ikinuyom ang mga kamao ko.
Hindi pwedeng mauwi sa lahat ang mga pinag-aralan ko kay Zero. Bagaman ang puso ko ay unti-unti na namang kumakabog dahil sa kaba at takot, ngunit nilabanan ko iyon.
Hindi ibig sabihin na babae ako, wala na akong laban!
'Kung sa dilim ka nila lalabanan, tandaan mo parehas lang kayong walang nakikita. Lakas ng pakiramdam ang kailangan mong gamitin. Pakinggan mo ng mabuti yung mga kilos ng paa nila, maging ang mga maliliit na tunog na nagagawa nila. Talasan mo lang yung pakiramdam mo at mag-focus ka. Iwasan mo ang kabahan.'
Pumasok sa isip ko yung mga sinabi ni Zero nang mga panahong nasa headquarters ako at nagsasanay.
Related chapters
Virginian High School Chapter 68: The Dark Room's Cell
Kirsten EncarlightNaramdaman ko ang bigat ng ulo ko. Nanakit din maging ang ibang parte ng katawan ko. Nang imulat ko ang mga mata ko ay dilim pa rin ang tanging nasilayan ko. Masangsang ang amoy sa paligid at nakakasuka ang amoy.Tumayo ako mula sa kinahihigaan ko. Nang humakbang ako ay may natamaan ang paa kong isang bagay. Dahil nga sa madilim ang paligid rito ay sinubukan kong kapain iyon.Nanlamig ang pakiramdam ko nang mahawakan ko kung ano iyon. Hindi ito bagay kundi tao. Bahagya itong gumalaw."Gising ka na pala." aniya. Isa itong lalaki."Sino ka?" tanong ko rito. Bahagya pa akong napaatras."Hindi mo na ba ako matandaan?"Pamilyar ang boses nito. Parang narinig ko na minsan ang boses nito ngunit hindi ko matandaan kung saan banda."Hindi ako nakapagkilala sa'yo nang araw na makita ka namin dito. Ikaw si Kirsten, tama? I
Virginian High School Chapter 69: I Will Save Her
Kirsten Encarlight"Let's start!" Pumalakpak ang putang*nang mastermind ng dark room sa lahat ng narito. Hindi ko alam ang ibig sabihin ng tinuran nito ngunit mayamaya ay may dalawang lalaking malalaki ang katawan ang siyang humawak sa'kin sa magkabilang kamay."Bitawan niyo 'ko!" Sinamaan ko sila ng tingin dahil sa sakit ng pagkakahawak nila sa braso at balikat ko.Kapwa hindi nagsalita ang dalawa at pinakitang hindi interesado sa sinabi ko. Hindi nila ako pinansin bagkus ay hinila nila ako palapit sa isang stretcher.Ibinigay ko qng buong lakas ko upang pumiglas sa pagkakahawak nila at nagtagumpay ako ngunit mabilis din nila akong ibinalik sa stretcher."Ano ba?! Babae lang 'yan, nahihirapan pa kayo?!" Sinigawan sila nung Master. "Saktan niyo kung kinakailangan!"Pilit akong nagpumiglas sa kanila ngunit huli na nang maitali na nila ako sa stretcher. Napakahigpit
Virginian High School Chapter 70: TenTen and Kyle
Kirsten Encarlight"Tenten de sarapen de kutsilyo ni almasen~," Kyle sang my name and laugh after.Umismid ako sa ginawa nito pero patuloy parin ito sa pagtawa."Isa pa. I will tell you to my mom." Nakapamewang kong sabi."Okay, I'm sorry...""Bakit 'yan? Parang nag-aaway kayo." Napalingon ako kay ate Krizelle. She's holding a tray with juice and cookies in it. I ran towards her and get some of my favorite food which is cookies that our Mom made. "Oop! Teka lang. Mamaya matapon." Inilayo ni ate Krizelle sakin yung hawak nitong tray. Sumunod ako sa kanya. Inilapag nito ang tray sa mesa na malapit lang dito sa pool ng bahay."Kyle, halika rito. Kumain muna kayo." Napatingin ako kay Kyle na naglalakad palapit sa'min. He's blind and I can see that he's not familiar with the ground he's walking. Pumunta ako sa kan'ya para tulungan siya."Sorry." He sai
Virginian High School Chapter 71
Zero's P.o.V."Zero..."Napakunot-noo ako nang marinig ko ang tumatawag sa pangalan ko. Ano'ng oras pa lang at inaantok pa ako."Zero..."Iminulat ko ang mga mata ko. At napansin ko ang mga kamay ni Kirsten na nakalapat sa kamay ko. Sinundan ko ang kamay nito hanggang sa madako ang tingin ko sa mukha nito."Kirsten!" Hindi ko maitago ang saya ko nang makita kong gising na ito ngunit tila nanghihina parin.Dadalawa lang kami ngayon dito sa clinic at hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa tabi nito habang nakaupo ako."May gusto ka ba?" I asked her.Bahagya itong ngumiti. Mukhang nahihirapan pa rin itong magsalita."Hintayin mo ako saglit ah? Tatawagin ko lang yung doktor."Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin nito at agad na akong lumabas mula sa kwarto. Nagtungo ako sa kinaroonan ng dokt
Virginian High School Chapter 72: A Thing She Can't Understand
Kirsten Encarlight"Are you sure you can?"I nodded. Enough for staying in a clinic for two weeks. I know I am not that fully-recovered yet. But I want to leave that place now. It's time to face what's really happening in this school, and to me."Raijin." I called him. He's with me now. Hindi alam ni Zero na wala na ako sa clinic ngayon, maging ng ate ko at ni Zenre."I didn't know you yet personally. Honestly, naguguluhan ako sa nalaman ko dati na kapatid mo sina Zenre at Zero. Hindi ba't nabanggit mo sa'kin na may kapatid ka pang babae?" Nalaman ko kasi kay Zero dati na tatlo lang silang magkakapatid. And I found out that Raijin's last name is different from his two brothers which surname is Avreton.I asked him that because it somehow like it came up to my mind. Since that day, I didn't asked Zero nor his older brother, Zenre. And since Zero doesn't want to talk about it, I want to know it from Raijin.
Virginian High School Chapter 73
Kirsten EncarlightGaya ng dati, balik ulit sa pagpasok. Naninibago ako sa pagpasok ko ngayon sa klase ko. Una ay matagal din buhat nang huli akong pumasok. Hindi ko na alam kung ano ang mangyayare sa grado ko.Noon, panay pa ang sabi ko na kailangan kong makapagtapos ng highschool nang sa gayon ay makapag-aral ako sa paborito kong unibersidad para sa aking kolehiyo. Ngunit ang lahat ng 'yon ay napalis sa isang iglap lang.Napakarami ko nang pinagdaanan sa eskwelahang ito at maswerte pa rin ako dahil hanggang ngayon ay nakatayo ako at nananatiling buhay."Bakit ka umalis na lang sa clinic kahapon nang wala man lang pasabi ni isa sa'min.""Sinabi ko na kay Raijin. At isa pa, maayos na ako." Inunat ko ang mga kamay ko at tumalon-talon. "See?""Isa pa, bakit nagdesisyon kang pakawalan si Jacob ng hindi sinasabi sa'kin?" Dinig ko ang pagkairita sa boses ni Zero.
Virginian High School Chapter 74: Annoying The Two Brothers
Kirsten Encarlight"What do you want?" Raijin asked me as we are now in the counter choosing our food.I saw in my peripheral vission how Zero darted his gaze to Raijin. Don't tell me he doesn't want Raijin to be here. Tsk. Ayoko pa naman sanang makipag-away sa kan'ya. Pero gusto ko talaga silang mag-ayos. Like, they're grown up already. They should set aside anything or they should talk about it. Wala naman sigurong mawawala kung mag-uusap lang ang dalawang 'to ng maayos, eh."Hey." Kinalabit ako ni Raijin. Non ko lang naalala na tinatanong pala ako nito ng gusto kong kainin."Libre mo ba?" Pabirong utas ko dito.Sabi kasi nito kaninq no'ng nasa library kami ay ililibre daw niya ako ng lunch. Naniniguro lang ako. At isa pa, kanina, naging maayos naman kaming dalawa. Hindi gaya nang dati na puro kami bangayan.Siguro hindi ko lang talaga nauunawaan si Raijin noon.
Virginian High School Chapter 75: Childhood Friends
Kirsten Encarlight"Why didn't you tell me that you were the blind boy I was playing with when I was a kid."I waited for his response. All I could remember that day is that when we were in the tree house and I lost my conciousness it was also the last time I've seen him."Mom? Where's Kyle?" I asked my Mom as I woke up in a hospital bed. She's beside and caressing my hair."He went home already, Kirsten. And this will be his last vacation in our home.""But why?" I felt bad for him. He's my only friend and I can't bare to lose him.My mom just smiled at me.A month ago before the school starts, I heard my Mom talking with someone on her phone."What? Are you serious?" I heard my Mom shouted. I can see how she got mad. Tears began to fall from her eyes."Wh
Latest chapter
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Chapter 149
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Virginian High School Chapter 148
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Virginian High School Chapter 147
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Virginian High School Chapter 146
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Virginian High School Chapter 145
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Virginian High School Chapter 144
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Virginian High School Chapter 143
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen
