“You think Henrix is cheating on you?”“Why not?” mabilis kong tugon. “Pangit o may itsura, nagloloko. Walang pinipili basta tinamaan ng tukso-”“I think mamaya na natin ito pag-usapan.” He pushed me away from him, and then wore his coat. “Kailangan na ako roon para i-perform ang operation for transplanting. Hindi na kita masasamahan, Maui. I’m so sorry.”“Okay lang. Ingat ka.”Nanigas ako lalo sa kinauupuan ko nang iwan ako ni Henrix nang wala man lang goodbye kiss.Tapos si Maui, mayroon. Right in front of me, he kissed Maui’s forehead.Ang cute naman ng friendship nilang dalawa. Ang sweet.“Wala ‘yong malisya, Gwen-”“Sinabi ko bang mayroon?” Kinain na naman ng selos ang katawan ko kaya umandar na naman ang pagiging rude ko.“Anyway… I’m not actually busy at this hour. Gusto mong ako na lang ang sumama sa iyo sa OB Gyne mo?”“Okay lang?”“Yeah. On behalf of Henrix, ako na lang.” And I also insisted on paying the bills for our meals before we left the place.*****“The baby is very
“Anong nangyayari dito?”Naabutan ko ang dressing room nina Corrine, Echo, at ang bisita namin from Beatz Music na si Tanya na nagkakagulo. Ang mga staffs ay mga aligaga kung ano ba ang kukunin nila—because the three artists are squirming in abdominal pains right now.“Ma’am, buti dumating ka na po. Nitong tanghalian po kasi ay dumating ‘yong in-order po naming foods para po sa lunch nina Miss Corrine. And then in just twenty or thirty minutes, sunod-sunod na po silang sumasakit ang tiyan.” Hindi mapakali sa pagpapaliwanag sa akin itong PA ata ni Corrine.“Si Miss Tanya nga po, nagsuka pa,” turo niya roon sa mga staffs na abalang nililinis ‘yong area na siguro ay sinukahan ni Tanya.“E, bakit n’yo pa ako hinintay? Bakit hindi n’yo agad isugod sa ospital ‘yang mga ‘yan? Baka kung napa’no na sila.”“W-We’re waiting for your signal, ma’am. Kaya sabi ko po-”“Ikaw ang nagsabi sa kanilang hintayin ako, Melanie? Putangina, mamamatay na sa sakit ng tiyan ‘yong mga artista ko, talagang hinint
“Gano’n talaga ang buhay. Hindi lahat ng pagmamahal… nasusuklian.” Inihinto ko na ang sasakyan ko nang makarating na kami sa bahay ni Lucile. “Lumayas ka na. Alam kong kanina ka pa inaantok.”“Oo, e. Alam mo namang lagi akong may kapuyatan sa gabi kaya every morning lang ako nakakatulog.”Naatras pa ang pagbaba niya nang bumalik siya at kilig na kilig na hinawakan ang ulo ko. “Hindi ba nabanggit ko sa iyo na hindi na kako ako magkaka-crush ulit-”“Syempre hindi mo kaya. Ikaw pa ba?”“Kinantahan niya kasi ako kagabi, tapos ang ganda at sexy pa ng boses niya. Alam mong trauma na talaga ako sa mga lalaki… pero, last na talaga. Isang sugal pa para sa kanya… tapos ‘pag hindi pa rin talaga siya ang forever ko, papasok na talaga ako sa kumbento. Promise ‘yan!”I just wiggled my head when she finally entered her house, jumping like crazy while walking.Saya yarn?Once again, my phone vibrated as it received another call. Pinatay ko ‘yong isa kong phone para hindi ako maka-receive ng mga tawag
“Kris, pag-usapan naman natin ito. ‘Wag ka ngang gumawa ng padalos-dalos na desisyon-”“Matagal ko na ‘tong pinag-isipan, Hen!”Panandalian muna akong huminto sa paglalagay ng mga damit sa maleta dahil rinding-rindi na ako sa paulit-ulit niyang pagpipigil sa akin na ‘wag kong ituloy ang plano kong umalis ng bahay.“Noon pa man, dapat hindi na ako pumayag sa lintek na plano mo, Hen. Kasi mali. Hindi ko inisip kung anong p’wedeng mangyari sa akin sakaling pumayag ako… ako ngayon ang naging kawawa!”“I can explain everything to you-”“H’wag na. Hindi ako bobo para kailanganin pa ang paliwanag mo. Kasi ako na mismo ang tumuklas ng katotohanan…”I averted my gaze, looking anywhere except him. “I knew it from the start… na noong nalaman kong patago mong kinikita si Maui, nagkabalikan na kayong dalawa. Don’t ever try to deny it. Because evidence speaks everything.”“Wala naman talagang emergency noong nakatanggap ka ng urgent call no’ng nahuli ko kayo sa aktong magkasamang kumakain-”“Iniisi
Na-se-stress na ako sa nagiging daloy ng conversation namin to the point na hindi ko na maiikot nang tama ‘yong curler sa buhok ko nang ipagpatuloy ko na ang pagkukulot muli.“Ikaw nga!” abot ko no’n kay Lucile.Nakatanga lang naman kasi siya habang dinadaldal ako, e mabuting siya na rin ang kumulot sa akin. Kailangan ay presentable akong tingnan at matalbugan ko sa ganda ang mga babae roon.Trip ko lang naman.“Pero… what if wala naman talaga, sis? Paano kung totoo naman pala ‘yong sinabi ni Henrix sa iyo na talagang over na sila ni Maui? Tapos hindi naman talaga siya ‘yong tatay ng anak ni Maui?”“Hindi p’wedeng maniwala ako kay Hen nang walang sapat na dahilan at ebidensya, Lucile. Ibabalewala ko na lang ba ‘yong mga natuklasan ko nitong mga nakaraang araw nang dahil lang sa sinabi niya?”“Even words can give a person a second thought to believe and trust. It can be easily manipulated. Dahil madaling mag-revise ng katotohanan…”*****Sa isang five star hotel ang venue ng party. Doo
T/W: Cyber Bullying, Suicide. Watch for some vulgar words, as well. Lagpasan kung uncomforable basahin.*****“Are you still there?” untag nito sa akin para mabalik ako sa wisyo.“Seems like you’re not in good shape to come here. Mukha kang anemic.” Iniwan na rin nila ako sa pwesto ko after that.Nakakatawa namang… imagination ko lang pala ‘yon. Akala ko ang tapang ko na para ipahiya silang mag-ina sa mga bisita nila ngayon, kaso siguro kulang pa ako sa lakas. Maybe tonight’s event is not the perfect time to give them their most embarrassing moment. “Maraming salamat sa pagdalo n’yong lahat sa party na ito. Natutuwa akong pinaunlakan n’yo ang imbitasyon namin to be part of this. Since days are becoming too fast in passing by, kami rin ay nagulat na tatlong tulog na lang, ikakasal na ako kay Liam.” I saw them on the mini stage in front, clasping two glasses of white wine, while it’s Jessica who’s talking first.“Mukhang kinakampihan tayo ng oras, honey. Excited na rin yata para sa ara
Matapos kong ihatid si Aud sa bahay, lumabas muna ako ulit para bilhan siya ng gamot sa botika. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang virus at ngayon ay bigla siyang sinipon at inubo. Malapit lang naman dito ang kinaroroonan no’n pero sumakay pa rin ako sa kotse. “Wala nang syrup?”“Iyong tablet na lang, miss.”Although I’m not sure if Audrey’s gonna take this… kasi kahit malaki na ‘yon, nasanay ko na kasi sa syrup, e.Hay, bahala na. Magtiis siya. “Thank you.” Pasakay na ako sa kotse kaso hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. Hindi naman masyadong mainit ang ibinigay ng araw ngayon… but I feel exhausted. And everything around me just rotating in my eyes-“Okay ka lang?” I heard a masculine voice.“Ang putla mo. Ihatid na kita sa bahay n’yo.”Hinang-hina na kasi talaga ako kaya nagpaakay na lang ako sa kanya na isakay sa kotse ko, at siya na ang nagmaneho no’n.“Masyado ka bang napagod sa party kanina?”Nang sulyapan ko siyang muli, si Liam pala ‘yong lalak
"Bakit ang tagal naman nila magbihis? Naka-gown ba ang mga 'yan sa dance practice?""Madam, palabas na rin sila. Kinalampag ko na. Nag-chi-chismisan pa kasi kanina-""Kailan pa naging chimisan venue ang workplace, Melanie? Iharap mo sa akin ang mga 'yan, and let them show me their business!""Ito po kasi 'yon, madam." Inilapit ni Melanie sa akin 'yong hawak niyang tablet, and a news update was on the screen.'Sinugod ng mga fans nina Tanya, Echo at Corrine ang eksaktong lokasyon na tinatayuan ng tinaguriang 'fav kainan ng masa', ang Eight All You can; isang Buffet restaurant na pagmamay-ari ni Imelda Soriano.Matapos mai-release ang press conference kalakip ng panayam ng tatlong biktima ng food poison sa nasabing restaurant, nagkagulo ang mga fans at nagkaisa na sugurin ang restaurant na pinaniniwalaan nilang wala na itong karapatan pa na manatili sa business industry because of the act of negligence.'"I never really thought I would be a victim of food poisoning. Maganda naman ang re
"Hen..." Without completing my name, sunod-sunod na umagos ang luha sa mga mata ni Kris habang nakakapit pa rin siya sa kamay ko.Agad akong umupo upang makapantay siya. Nawalan na ako ng pake kung mayroon mang nakatutok na mga camera sa amin ngayon. Itong pagkakataon na malaman kong naaalala na ako ni Kris ang hindi ko kayang palampasin."Do you... remember me now?""Your name has always been... inside this." Habang hawak ang kamay ko, she placed it on her chest-well, not the breast part."Sorry... I'm very sorry kung nakalimutan ka ng isip ko, Hen. Hindi ko rin alam kung paano nangyari-"I really hate to see her cry, so para hindi ko makita na umiiyak siya... sa pamamagitan ng pagyakap ko sa kanya, likod na lang ng ulo niya ang makikita ko.Because when she cries, nasasaktan din ako."Hindi mo kasalanan 'yon. Hindi rin naman ako galit sa iyo kasi kinalimutan mo ako nang limang araw," natatawang tugon ko."Binilang ko talaga 'yong araw na hindi mo ako maalala para mailista ko sa list
"We're here to visit Miss Gwen. Saan ba siyang room, Doc-"Humarap ako roon sa nagtatanong na babae, at napagtantong sina Tanya at Corrine 'yon.Both of them are wearing glasses.The only difference they had is Tanya is wearing a puff crisscross back dress na color white and she pairs her outfit with a strap trendy flat sandals in beige color.While Corrine's outfit is always simple yet classy. She wears a solid cut out Mandarin collar dress and paired it with a black minimalist metal decor point toe slingback pumps.In other words, Tanya's outfit is how SHOPEE app users dress, while Corrine is for SHEIN's users."Remind ko lang kayo na hindi siya nakakaalala," sabi ko roon sa dalawa bago sila pumasok sa kwarto.At sabay rin naman silang napaatras."She has suffered a minor internal bleeding on her brain. As a complication, she lost her memory. Pero short-term memory loss naman ang kanya.""There's still no definite time as to when she will regain her memory," I added."So... hindi ni
Naisip kong bago ako bumalik sa ospital, dumaan muna ako sa burol ni Lucile. I can't just not show myself there and exhibit my greatest sympathy because of her family's loss.Kahit na ang dami niyang ginawang kasalanan sa buhay namin ni Kris, still I have at least percent of gratitude for her for offering a friendship to Kris... kahit na hindi naman totoo."Nakikiramay po ako."Hindi ko kilala 'yong sinalubong kong matanda, but I guess she's one of the family member of the Soriano's.So, I proceeded to the long coffin and placed the flower I bought on the top of it. Now... as I was able to see the dead body of Lucile, confirming she was really dead, magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko.Maybe she has run out of time to change, but then... deserve niya naman.Sa akin na may atraso siya, nakakatuwa naman talagang sinundo na siya ng kampon ng demonyo. However, nalungkot din ako kasi hindi niya na matutuloy 'yong kaisa-isang tama na nagawa niya sa buong buhay niya-to save the l
"Doon na kayo dumaan," turo niya sa likod na bahagi namin at mayroong pinto roon."Daan 'yan palabas dito. May kotseng nakaparada roon at... sakyan n'yo na. Mas hassle kung kukunin n'yo pa sa harap ang kotse n'yo. Anumang oras ay nandito na ang mga pulis.""Sumama ka na sa amin-""Hindi na, Liam." Lucile gave us her weak smile. "Hangga't buhay ako, hindi ko hahayaang makaapak ang mga pulis sa teritoryo ko. Hanggang sa huling hininga ko, poprotektahan ko sila."'Yong mga aso't pusa rito sa loob na ang iingay at masayang naglalaro, sobrang swerte nila to have Lucile. Na kahit gusto ko man na sumubok na kumbinsihin si Lucile na tumakas na lang, alam kong mabibigo lang ako.Because right at this moment, mas nananaig sa puso niya ang pagmamahal sa mga alaga niyang inampon niya at pinalaki rito sa kuta niya sa gitna ng bukid."Kris, tara na-""Umalis na kayo, Kris!" narinig ko ulit ang nakakabinging sigaw niya sa akin. "Hayaan mo na akong mamatay rito. Deserve ko naman, sis.""Lucile, pleas
"Excited much, Liam?" Sumakit ang tenga ko sa mala-mangkukulam na tawa ni Lucile. "Nag-uusap lang naman talaga kami. Because we have some sort of agreement.""He begged me not to speak about the truth to Audrey. Binantaan ko kasi siyang ako ang magsasabi kay Audrey na hindi si Henrix ang tatay niya-""So, sa iyo nalaman ni Audrey ang lahat?!"Hindi na ako nakapagpigil pa sa pagkakataon na ito, nagawa kong makawala sa siko niya, ngunit hindi sa tutok ng baril ni Lucile sa akin."Kailan mo ba matututunan na manahimik sa mga nalalaman mong hindi pa p'wedeng ipaalam sa iba, Lucile?""Don't talk like it's my fault, Kris. Kasi kasalanan mo naman talaga ang lahat, okay? It should be you who deserved to be blamed... kasi ikaw itong hindi marunong pumili ng tao na pagkakatiwalaan ng mga sikreto mo."I gasped in the air, realizing the huge mistake I've made in my entire life."Lucile, pakawalan mo na kami. Sumama ka na lang sa amin sa mga pulis-""Kung makakasama kita sa kulungan, Liam... bakit
"I think we're here."Namatay na ang engine ng sasakyan nang maigilid na ito ni Liam."Susunod naman si Henrix sa atin. Kung kakailanganin man natin ng backup, I hope... on time silang dumating dito."Sabay kaming bumaba ng sasakyan at pinasok ang isang... uhh... nag-iisang pintuan sa gitna ng bukid?Nang subukang buksan 'yon ni Liam, nakakandado sa loob. Kaya't ginawa na niya ang ipinagbabawal na technique; sinira niya na ang doorknob. At... bumungad sa amin ang medyo may kahabaan na hagdan paibaba. Sumunod lang ako kay Liam nang mauna siyang bumaba roon.Jusko, ano bang klaseng lugar ito?Mayroon namang mahabang pasilyo ang dadaanan namin. Sa magkabilang salamin ng makipot na pasilyo, tanaw ko roon ang laman nitong underground place na pinagtataguan ni Lucile-mga hayop. Mga aso at pusa na may kani-kaniyang kulungan at ang iingay nilang magsitahol."Ito siguro ang dahilan kung bakit nalubog kayo sa utang?" Ang tinutukoy ko kay Liam ay ang presyo ng pagpapagawa ng gan'tong klase ng ku
(Two Voices, One Song is now playing)"Call me unfair for not telling you about this surprise, hindi ka tuloy nakapaghanda," hiyang-hiya niyang tugon habang napapakamot sa kanyang batok nang matapos na 'yong kanta. "Hindi na kasi matatawag na surprise ito kung alam mo na ang mangyayari.""Ano nga bang okasyon, Hen?" medyo nauutal pa ako kasi... hindi pa rin ako maka-get over sa ganda ng kanta at dahil sobra kong na-enjoy 'yong pakikinig."Special day ang September 18, nakalimutan mo na ba?"Inisip ko nang matindi kung anong okasyon ang mayroon sa petsang binanggit niya... kung kaninong birthday, binyag, kumpil? Ano ba? Wala naman akong maalala."You forgot that the same day Audrey celebrated her birthday... anniv namin ni Gwen 'yon," bumulong siya sa akin. "At 'yong ngayon naman, I consider this day our anniversary-the exact day you choose to consider me as your second home."Muli na namang umawang ang bibig ko, at sandali lang din ay natawa na lang ako.Because he's telling the truth
"Kung hinayaan kitang pumasok doon, sayang naman na hindi mo naipanganak si Audrey." Parang nanumbalik ang kulay ng mundo ko when Henrix mentioned Audrey's name."You started your life with totally none. With a total blank page. And when you gave birth to Aud, hindi lang buhay mo ang nagkaroon ng kulay... kung hindi pati 'yong akin, nagkaroon ng kabuluhan while playing as her father temporarily.""Yeah..."While capturing the memories, the moments, the beautiful images my mind could remember since I gave birth to Audrey until she grew up, while reminiscing those... I could say that my daughter has always been my reason why I'm still fighting for life."Si Audrey... siya 'yong kaisa-isang magandang pangyayari na naganap sa buhay ko. Nang ipanganak ko siya... I'm proud of myself that... for once in my life, nakagawa ako ng tama.""Paano ba maging tama para sa iyo?"Abala akong nag-s-senti rito, kaso bumanat na parang siraulo si Hen. Ewan ko ba kung seryoso ba siya sa itinanong niya o sa
"Well, we... we really have to show them we're in love... that the proposal is sincere. Gusto nila ng kasal since magkakaroon na nga ng baby. And so, that happens. Kaya lang kinausap ko na si Maui about dito. The situation happening right now is already beyond the plan we had before."Now I realize everything. Na kaya pala noong mga panahong sumubok ako na hamunin si Henrix na magsabi sa akin ng totoo, hindi niya magawang magsalita."If the plan continues, magiging komplikado lang ang lahat. So, I tried my best to convince her be brave enough na magsabi na ng totoo sa mga magulang niya. Lalo ngayon na umuwi pa talaga rito sa Pilipinas si Mama dahil asang-asa siya na ikakasal kami ni Maui."Hesitant siyang tumitingin sa akin at agad rin namang umiiwas. "You know... ayokong abalahin naman 'yong mga magulang kong may trabaho sa ibang bansa para lang sa okasyong hindi naman totoo... so, I begged Maui to start to speak the truth to everyone who deserves to know about it."And when Maui beg