"Wait." Sabi niya at kinalkal ang bag niya. May inilabas siyang isang supot...
"Here." Kunot noo kong tinitigan ito.
"Ano yan?" Siya naman ngayon ang kunot ang noong tinignan ako.
"Supot?"
"Alam ko gago. Anong laman niyan?" Bwisit na ito. Sakalin ko eh.
"Gamot."
"Wala akong sakit, Hustzy." Inirapan niya ako. Siya na mismo ang naglabas ng gamot at binalatan ito. Kinuha niya ang tumbler niya sa bag niya at binigay sa akin.
"Ahh."
"Ehh."
"Zhia, nganga." Parang bata, amputa. Inirapan
"Mommy, sorry po talaga sa high heels. I really take care of it very well...pero nasira ko noong last party. Forgive me?" I said while pouting in front of Mommy, who's busy looking at her phone. Probably looking for new dresses and heels.She put down her phone and smiled sweetly at me. "It's ok. I bought you a new one!" Tuwang tuwang sabi ni Mommy at nagtatakbong pumunta sa room niya.Ewan ko diyan kay, Mommy. May sariling room pero doon parin naman siya sa master bedroom natutulog kasama si Daddy. Sabi niya, gawin ko rin daw iyon pag nag asawa na ako. Para iba naman daw, wag palabasin ang asawa pag nag away! Panigurado raw kasi na maaawa ka sa huli, kaya dapat may extra room.Doon palagi natutulog si Mommy pag nag aaway sila ni Daddy. Galit na galit nga si Mommy kinabukasan eh, kasi
Medyo maaga kasi kaming nandito, tsaka sila Jean ang nagho host sa kapilya. Sila yung mga nag gui guitara , kumakanta, nag pia-piano, basya yung ginagawa ng mga nagcho choire.Halos kilala kuna nga ang mga tao dito. Lalo na yung mga nagsisimba. Kahit nga iyong masungit na matanda kilala kuna, kahit hindi kami kinaka usap nito.Balita ko kasi kaya masungit, matandang dalaga raw. Siya iyong tipo ng tao noon na, chill chill lang. Noong dalaga raw hindi naman masyadong focus sa pag aaral hindi rin naman pabaya. Pero hindi na talaga palakaibigan noon, meron man daw pero kaunti lang. Iyong buhay niya iyong inaasam ng lahat, walang pressure, walang prino problema na pera, ok lang ang grades, iyong bang parang ang perfect niya.Then, everything changed noong nakilala niya ang kasalungat sa buh
It's really tiring to do the same thing every day. It was like a life of a bird, flying everyday to search for a food to eat. It would grow and want to gain more, so the bird tried to fly a little more further. But little did he know... it is the end of his journey. Because his life is already planned. He's not free. He is caged for a very long time, that's why when he tried to fly more than he should, he was shot dead by the man who caged him.The bird is really pitiful."Seiya, sa tingin mo... bakit kinulong yung ibon?" I asked softly. Nakahalumbaba akong tumingin sakaniya habang siya ay inunanan ang kaniyang mga kamay, na naka tingin sa langit.Pero imbis na sagutin ang tanong ko, nag tanong siya sa akin. "Bakit kinukulong ang mga ibon?" Umayos na siya nang upo at lumingon sa akin."Para hindi umalis...""Exactly. Ayaw ng amo niya na umalis siya dahil mahal niya ito o baka dahil alam din ng amo niya na, sa oras na a
"Dalhin mo nga rin kasi ako doon, Zhia!" She's pouting like a kid kaya pinitik ni Ysa ang kaniyang mga labi."Ysa!""Dalawa.""Not funny, Savillan.""Ang kj mo, Ysa." She glared at me, pabalang na umupo sa tabi ni Jean, na masama rin ang tingin sa akin.Grabe naman itong mga 'to, kung makatingin...Ngumuso na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain. Nasa canteen kami ngayon, kaming tatlo lang wala yung iba. Ewan, bigla na lang kasi kaming hinila ni Jean dito."Asan na pala iyong hinihingi ko, Zhia?" Masungit na sabi ni Ysa habang nakalahad pa ang mga kamay sa harap ko, nakataas ang kilay, masungit paring tumingin."Nasa bag ko, chat mo nga si Hustzy, sabihin mo dalhin niya dito." Kunot noo niya ang liningon at pabalang na kinuha ang cellphone ko.Aba, attitude! Diko ibigay hinihingi mo eh...Nagtitipa tipa siya doon habang kumakain kami ni Jean. Hindi niya parin ako pinapansin. Sun
"Zhia, totoo ba yung bali balita?" One of my classmate asked. Napapalibutan kaming tatlo nina, Hustzy at Rielle ng mga chismosa naming kaklase. Kita mo nga naman...ang bilis talaga ng balita! May pakpak! "Grabe... ikaw pala yung umahas!" "Tignan niyo mga kaibigan niyo, lalo na yung mga may jowa dyan! Baka ahasin din!" Mapanuyang sabi ni Princess, ang dakilang haters ng grupo namin. Palibsaha hindi makasali sali. "Kung bahay niyo kaya ahasin? Sa tingin mo?" I smirk and laugh at her reaction. Nalukot ang mala unggoy niyang mukha at padabog na umupo. Ahas ahas kapa diyan, eh mas ahas naman mukha niya. "Fyi mga hakdog. Me and Lleidzy is impossible. Kung gusto niyo yung tao, habulin niyo. Hindi yung sa akin niyo binubunton kaengotan niyo, mga chismosang unggoy!" Their eyes has glint of anger and hatred but they didn't dare to talk back. Lakas loob nilang magsalita kanina huh? Asan na ang mapangutya niyong tingin mga hayup kayo?! Mabilis kumalat ang
Manila is really a noisy city. Is it always likes this? I believe not. Life used to be simple, how did it turned this way? Humans. Masyadong matatalino ang mga tao. Technologies. Kung ano ano na ang mga nagagawa ng mga tao.Nakakatakot lang isipin na baka pagdating ng araw, baka yung nakakasalamuha natin ay hindi na tao."Buti pumayag ka, Zhi?" Tanong ni Kuya F. Nakatingala siya ngayon at tinitignan ang langit."Ahm.""You know, I wish my sister is one of the stars now." Malungkot siyang nakangiti, ang magaganda niyang mga mata ay nababahiran ng kalungkutan."Bakit? Don't you wish for her to be alive and live well?" Because wishing someone to be a star is like wishing that they are dead. Children belief, pero pinananiwalaan parin ng mga tao. We always think that our love ones that passed away, always looking at us, in the sky."I do. Pero sigurado akong nagdurusa siya ngayon. If only I can do something before...
umayag din ako sa huli, they gave me everything I want. Luxurious dresses, a buffet foods, na maids ang kasama kung kumain. A proper learning, they made me learn how to be classy and elegant.Pinilit pa akong magpiano, pero nung sinubukan ko may alam na kaagad akong tugtugin. Which made them to make me learn other instruments! Violins, guitar, ukelele and more!They even want me to learn how to paint. They entered me in a ballet lessons. They made me learn different kinds of languages.It was a torture.How can a five years old handle that?But there is one thing that I don't hate...Entering S.V. kindergarten.It was my sweetest escape from that devilish house."Si Ate Zheyn!""Ate! Namiss ka po namin!""Ang pretty Ate Zheyn, namin!""Ang tagal mo pong bumalik."Sunod sunod na sabi ng mga bata kaya natawa ako."Namiss ko rin ka
"Oo na, Kuya. Uuwi na." Nakabusangot kung sabi at pinatay ang tawag."Ate, uuwi na ako. Baka matagal bago ako bumalik." Tumango naman ito at ngumiti. Her smile is very similar to Ate Sole, it's sweet and innocent. Pag titignan ang mga ngiti nila hindi mo maiwasang gumaya sakanila."Sige. Take care, ok?" I nodded.Nagpaalam narin ako sa mga bata, ilan sa mga staff na andito at kay Sister.Nasa labas narin ang sasakyan ni kuya. Pero hindi lumabas ang driver... I was about to step out, when my phone vibrates.Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko. There's a text from my brother."Don't forget the picture."I totally forgot about it!"Ate Blue!" Sigaw ko at patakbong lumapit sakaniya. Natawa naman ito at hinaplos haplos pa ang buhok ko."Picture po tayo!" I said and smiled sweetly .Dahil parang ang weird naman kung siya lang ka picture ko sinabi kung
"Bro..." Napahimas si Leymiare sa noo niya, hindi na alam kung ano na ang dapat na gagawin."Wala pa rin?" Umiling sila kaya mas lalo na itong napro-problemahan."Paanong nakontekta sila kay Zheyny?" Sabi ni Gezmiare. Ramdam na niya ang kaba kompara kanina na kontrol pa nila ang lahat. Ngayon ay hindi nila alam ang nangyayari sa kabila. Handa sila sa lahat ng problema hanggat hindi sila mawawalan ng koneksyon sa isa't-isa. Pero hindi nila inaasahan na mawawalan sila ng koneksyon sa magpipinsang Savillan. Alam nilang kayang-kaya nila ang mga sarili nila pero kasama nila si Zhayiely... hindi nila alam kung anong pwedemg gawin ng mga Savillan kahit sabihin pang kahit nagkalamat na ang relasyon ng dalawang pamilya may pinagsamahan pa rin ang mga ito.Wala silang magagawa kundi magtiwala lang. Tsaka isang Saludares si Zhayiely, hinding-hindi ito basta-bastang magpapaapi. "Sigurado ka bang hindi ka nagkamali?" "Hindi! You know how much I prepared for this! Alam mo iyon, Ley." Naiinis na
Jean has always been scared of water since the accident happened ten years ago. And now... she's about to face the same thing, the only difference is that she's not afraid anymore. Because of Giany. Pinikit niya ang kaniyang mga mata nang salubongin ng kaniyang katawan ang malamig na tubig na mabilis na bumalot sa kaniyang katawan. Kinalma niya ang sarili at mahigpit na hinawakan ang wedding ring niya- ang maliit na diamond sa gitna nito ay napipindot, pag ito ay napindot nagse send ito ng warning sa magpipinsang Saludares at lingid sa kanyang kaalaman pati si Giany ay nakakatanggap ng warning na ito.Hindi pa naman siya nawawalan ng hininga at hindi pa ito ang tamang oras para pindutin niya. Lumawag ang kapit niya sa kamay... at kinalma ang sarili, mukhang kaya pa naman nitong tiising hindi huminga, para saan pa ang ilang taon nilang training kung mabilis siyang sumuko?Napailing ito at humiling na lang.'Zheyn, please hold on.'-"Oh? You ok there, Love?" Hindi mapigilang mapai
Nakatitig lang ako sa kisame habang rinig na rinig ko ang iba't ibang ingay mag mula sa TV. Hindi ko magawang tignan ito. Dahil alam ko sa oras na tumingin ako doon ay mawawala lahat ng tapang na inipon ko. Natatakot ako... na baka bigla na lang akong bumigay at masisira lahat ng pag hihirap namin. Ilang taong din iyon. We spend almost 6 years of our life pretending, planning and fooling ourselves. I can't waste that... I should not. "Princess..."Agad akong natigilan at napasinghot-singhot nang marinig ang boses niya. "K-kuya..." "Shhh, its ok. Everything will be ok." Suminghot ulit ako at halos masinok na nang sunod-sunod ang pagtulo ng luha ko. "Iyakin ka pa rin, Zheyny!" Mahina akong natawa at lumabi. "So this is what they did to you?" Hindi ako umimik pero alam kung alam na nila ang sagot doon. "Kantahan na lang kita, ok? Pinatay na namin ang mga devices nila na naka-connect sayo. I know you could still hear them... but that's the only thing I could think off to lessen yo
"Suot niyo na ba lahat?" Nagsitanguan ang mga ito habang inaayos ang mga gagamitin. May maliit kasi na device na binigay si Gez, isa sa mga pinsan ni Zheyn Iana. Mahilig ito mag eksperimento at gumawa ng kung ano-anong bagay. Katulad ngayon ay may binigay sa kanila na maliit na device na parang isang nunal lang. Naririnig, narerecord at pwede rin silang mag-usap gamit ito."Base sa mga nakalap nating impormasyon sa mga tauhan niya, gusto niyang isa-isahin tayo." "So here's the plan, maghiwa-hiwalay tayo. Lleidzy, I know you are worried kaya ikaw ang papupuntahin ko kung saan maraming tauhan." Sabi ni Jb na sinang-ayonan ng lahat. Hindi mahahalatang planado kung sa maraming tauhan pupunta si Lleidy at mahuhuli. Mas mabuting siya ang dalhin dahil may knowledge ito sa pakikipaglaban at maproprotektahan nito ang dalawang babae kung ano man ang balak sa kanila ng sira ulong kidnapper. Tuloy ulit sila sa pagbabago ng plano. Si JB ang huling magpapahuli. Kung sakali mang may mangyaring
Nakatitig lang ako sa kisame habang rinig na rinig ko ang iba't ibang ingay mag mula sa TV. Hindi ko magawang tignan ito. Dahil alam ko sa oras na tumingin ako doon ay mawawala lahat ng tapang na inipon ko. Natatakot ako... na baka bigla na lang akong bumigay at masisira lahat ng pag hihirap namin. Ilang taong din iyon. We spend almost 6 years of our life pretending, planning and fooling ourselves. I can't waste that... I should not. "Princess..."Agad akong natigilan at napasinghot-singhot nang marinig ang boses niya. "K-kuya..." "Shhh, its ok. Everything will be ok." Suminghot ulit ako at halos masinok na nang sunod-sunod ang pagtulo ng luha ko. "Iyakin ka pa rin, Zheyny!" Mahina akong natawa at lumabi. "So this is what they did to you?" Hindi ako umimik pero alam kung alam na nila ang sagot doon. "Kantahan na lang kita, ok? Pinatay na namin ang mga devices nila na naka-connect sayo. I know you could still hear them... but that's the only thing I could think off to lessen yo
-"Zheyn, what the hell is that?" Kunot-noong tinignan ni Zheyn ang kakambal bago niya irapan ito at tinabig ang kamay na naka hawak sa kanya."I agreed. This school don't deserve me." She plainly said and walked away. Naiwan sa hallway si JB habang tulalang nakatingin sa kakambal. Nanginig ang kaniyang mga kamay at dahang-dahang nag-angat ng tingin. Hindi na siya nagulat nang sumalubong sa kanya ang malalamig na titig ni Ri. Agad niyang inayos ang sarili at umaktong parang walang nangyari. Umismid si Ri sa nakita at nag-iwas tingin na para bang wala siyang pake sa nakita. Sa dalawang taong home schooled si Zheyn ay madaming naganap sa paaralan nila-- sa buhay ng mga kaibigan niya na wala siyang kaalam-alam. Ni hindi siya sinabihan ng kakambal. "Zheyn." Tawag ni Lleidzy sa kaniya nang makita itong tapos nang makipag-usap sa kakambal. Hindi niya ito pinansin ito nagtutuloy na pumuntang banyo. Hindi niya maintindihan
"Hindi mo ba talaga ako papansinin, huh? Hoi!" Napapikit na lang si Zheyn Iana at nagtulog-tulogan sa upuan nito. Ilang araw na rin simula nu'ng bumalik na sila sa probinsya at ganoon din ang pangungulit nito kay Zheyn. "Seryoso ka ba? Hoi! Hindi ba 'yan joke? Ilang araw na 'yan!" Ramdam niya ang pag-alis nito sa tabing upuan at umupo ito sa harapan niya at pilit na kinakapa ang mukha niya.Hinayaan niya itong gawin ang gusto pero pag-angat ni Lleidzy sa mukha nito ay mas lalo siyang nainis. Nakapikit ito maging ang mga labi ay dikit na dikit. "Hoi Llei, pansin ko lang, huh. Hindi mo pa 'yan tinatawag sa pangalan niya." Ysa, ang chismosa sa grupo nila. Agad na naagaw ito ng atensyon ni Zheyn at binuka ang mga mata. Tama nga si Ysa, hindi pa nga niya narinig ito na tawagin siya sa pangalan. Madalas ay stupid, hoi o Saludares pero ang pangalan nito ay hindi pa. "Wala kan du'n, Ysa." Singhal niya dito bago tinanggal ang kamay nito sa pisngi ni Zheyn at umupo ulit sa tabi niya. Napa
"Suot niyo na ba lahat?" Nagsitanguan ang mga ito habang inaayos ang mga gagamitin. May maliit kasi na device na binigay si Gez, isa sa mga pinsan ni Zheyn Iana. Mahilig ito mag eksperimento at gumawa ng kung ano-anong bagay. Katulad ngayon ay may binigay sa kanila na maliit na device na parang isang nunal lang. Naririnig, narerecord at pwede rin silang mag-usap gamit ito."Base sa mga nakalap nating impormasyon sa mga tauhan niya, gusto niyang isa-isahin tayo." "So here's the plan, maghiwa-hiwalay tayo. Lleidzy, I know you are worried kaya ikaw ang papupuntahin ko kung saan maraming tauhan." Sabi ni Jb na sinang-ayonan ng lahat. Hindi mahahalatang planado kung sa maraming tauhan pupunta si Lleidy at mahuhuli. Mas mabuting siya ang dalhin dahil may knowledge ito sa pakikipaglaban at maproprotektahan nito ang dalawang babae kung ano man ang balak sa kanila ng sira ulong kidnapper. Tuloy ulit sila sa pagbabago ng plano.
Nakahanda na ang lahat para ipagpatuloy ang plano nila. Mabuti na lang at nabuksan na nila ang pinto kaya't maipagpapatuloy na nila ang plano nila. Lahat ay tensyonado at hindi mapakali ngunit kailangan nilang mag-ingat sa bawat galaw nila para maging successful ang plano. They grab the things they needed and was ready to leave when the projector suddenly opened and showed a video what's happening inside. There, they saw Zheyn Iana still tied on the bed with more lashes on her body while sweating profusely. But what caught there eyes is the big red spot on the bed down to the floor.May ideya na sila sa nangyari kanina pero sinubukan pa rin nilang mag-isip ng positibo pero mukhang sa nakikita nila ngayon ay tama sila sa hinala. "Lleidzy!" Napatingin silang lahat dito nang marinig nila ang sigaw ni Jean. His face is so livid. Ang mga kamao ay kuyom na kuyom na para bang handa na itong pumatay ano mang oras. "She don't deserve that..." Mahinang b