Share
Chapter 11
"Wait." Sabi niya at kinalkal ang bag niya. May inilabas siyang isang supot...
"Here." Kunot noo kong tinitigan ito.
"Ano yan?" Siya naman ngayon ang kunot ang noong tinignan ako.
"Supot?"
"Alam ko gago. Anong laman niyan?" Bwisit na ito. Sakalin ko eh.
"Gamot."
"Wala akong sakit, Hustzy." Inirapan niya ako. Siya na mismo ang naglabas ng gamot at binalatan ito. Kinuha niya ang tumbler niya sa bag niya at binigay sa akin.
"Ahh."
"Ehh."
"Zhia, nganga." Parang bata, amputa. Inirapan
Kaugnay na kabanata
Unwanted Existence Chapter 12
"Mommy, sorry po talaga sa high heels. I really take care of it very well...pero nasira ko noong last party. Forgive me?" I said while pouting in front of Mommy, who's busy looking at her phone. Probably looking for new dresses and heels.She put down her phone and smiled sweetly at me. "It's ok. I bought you a new one!" Tuwang tuwang sabi ni Mommy at nagtatakbong pumunta sa room niya.Ewan ko diyan kay, Mommy. May sariling room pero doon parin naman siya sa master bedroom natutulog kasama si Daddy. Sabi niya, gawin ko rin daw iyon pag nag asawa na ako. Para iba naman daw, wag palabasin ang asawa pag nag away! Panigurado raw kasi na maaawa ka sa huli, kaya dapat may extra room.Doon palagi natutulog si Mommy pag nag aaway sila ni Daddy. Galit na galit nga si Mommy kinabukasan eh, kasi
Unwanted Existence Chapter 13
Medyo maaga kasi kaming nandito, tsaka sila Jean ang nagho host sa kapilya. Sila yung mga nag gui guitara , kumakanta, nag pia-piano, basya yung ginagawa ng mga nagcho choire.Halos kilala kuna nga ang mga tao dito. Lalo na yung mga nagsisimba. Kahit nga iyong masungit na matanda kilala kuna, kahit hindi kami kinaka usap nito.Balita ko kasi kaya masungit, matandang dalaga raw. Siya iyong tipo ng tao noon na, chill chill lang. Noong dalaga raw hindi naman masyadong focus sa pag aaral hindi rin naman pabaya. Pero hindi na talaga palakaibigan noon, meron man daw pero kaunti lang. Iyong buhay niya iyong inaasam ng lahat, walang pressure, walang prino problema na pera, ok lang ang grades, iyong bang parang ang perfect niya.Then, everything changed noong nakilala niya ang kasalungat sa buh
Unwanted Existence Chapter 14
It's really tiring to do the same thing every day. It was like a life of a bird, flying everyday to search for a food to eat. It would grow and want to gain more, so the bird tried to fly a little more further. But little did he know... it is the end of his journey. Because his life is already planned. He's not free. He is caged for a very long time, that's why when he tried to fly more than he should, he was shot dead by the man who caged him.The bird is really pitiful."Seiya, sa tingin mo... bakit kinulong yung ibon?" I asked softly. Nakahalumbaba akong tumingin sakaniya habang siya ay inunanan ang kaniyang mga kamay, na naka tingin sa langit.Pero imbis na sagutin ang tanong ko, nag tanong siya sa akin. "Bakit kinukulong ang mga ibon?" Umayos na siya nang upo at lumingon sa akin."Para hindi umalis...""Exactly. Ayaw ng amo niya na umalis siya dahil mahal niya ito o baka dahil alam din ng amo niya na, sa oras na a
Unwanted Existence Chapter 15
"Dalhin mo nga rin kasi ako doon, Zhia!" She's pouting like a kid kaya pinitik ni Ysa ang kaniyang mga labi."Ysa!""Dalawa.""Not funny, Savillan.""Ang kj mo, Ysa." She glared at me, pabalang na umupo sa tabi ni Jean, na masama rin ang tingin sa akin.Grabe naman itong mga 'to, kung makatingin...Ngumuso na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain. Nasa canteen kami ngayon, kaming tatlo lang wala yung iba. Ewan, bigla na lang kasi kaming hinila ni Jean dito."Asan na pala iyong hinihingi ko, Zhia?" Masungit na sabi ni Ysa habang nakalahad pa ang mga kamay sa harap ko, nakataas ang kilay, masungit paring tumingin."Nasa bag ko, chat mo nga si Hustzy, sabihin mo dalhin niya dito." Kunot noo niya ang liningon at pabalang na kinuha ang cellphone ko.Aba, attitude! Diko ibigay hinihingi mo eh...Nagtitipa tipa siya doon habang kumakain kami ni Jean. Hindi niya parin ako pinapansin. Sun
Unwanted Existence Chapter 16
"Zhia, totoo ba yung bali balita?" One of my classmate asked. Napapalibutan kaming tatlo nina, Hustzy at Rielle ng mga chismosa naming kaklase. Kita mo nga naman...ang bilis talaga ng balita! May pakpak! "Grabe... ikaw pala yung umahas!" "Tignan niyo mga kaibigan niyo, lalo na yung mga may jowa dyan! Baka ahasin din!" Mapanuyang sabi ni Princess, ang dakilang haters ng grupo namin. Palibsaha hindi makasali sali. "Kung bahay niyo kaya ahasin? Sa tingin mo?" I smirk and laugh at her reaction. Nalukot ang mala unggoy niyang mukha at padabog na umupo. Ahas ahas kapa diyan, eh mas ahas naman mukha niya. "Fyi mga hakdog. Me and Lleidzy is impossible. Kung gusto niyo yung tao, habulin niyo. Hindi yung sa akin niyo binubunton kaengotan niyo, mga chismosang unggoy!" Their eyes has glint of anger and hatred but they didn't dare to talk back. Lakas loob nilang magsalita kanina huh? Asan na ang mapangutya niyong tingin mga hayup kayo?! Mabilis kumalat ang
Unwanted Existence Chapter 17
Manila is really a noisy city. Is it always likes this? I believe not. Life used to be simple, how did it turned this way? Humans. Masyadong matatalino ang mga tao. Technologies. Kung ano ano na ang mga nagagawa ng mga tao.Nakakatakot lang isipin na baka pagdating ng araw, baka yung nakakasalamuha natin ay hindi na tao."Buti pumayag ka, Zhi?" Tanong ni Kuya F. Nakatingala siya ngayon at tinitignan ang langit."Ahm.""You know, I wish my sister is one of the stars now." Malungkot siyang nakangiti, ang magaganda niyang mga mata ay nababahiran ng kalungkutan."Bakit? Don't you wish for her to be alive and live well?" Because wishing someone to be a star is like wishing that they are dead. Children belief, pero pinananiwalaan parin ng mga tao. We always think that our love ones that passed away, always looking at us, in the sky."I do. Pero sigurado akong nagdurusa siya ngayon. If only I can do something before...
Unwanted Existence Chapter 18
umayag din ako sa huli, they gave me everything I want. Luxurious dresses, a buffet foods, na maids ang kasama kung kumain. A proper learning, they made me learn how to be classy and elegant.Pinilit pa akong magpiano, pero nung sinubukan ko may alam na kaagad akong tugtugin. Which made them to make me learn other instruments! Violins, guitar, ukelele and more!They even want me to learn how to paint. They entered me in a ballet lessons. They made me learn different kinds of languages.It was a torture.How can a five years old handle that?But there is one thing that I don't hate...Entering S.V. kindergarten.It was my sweetest escape from that devilish house."Si Ate Zheyn!""Ate! Namiss ka po namin!""Ang pretty Ate Zheyn, namin!""Ang tagal mo pong bumalik."Sunod sunod na sabi ng mga bata kaya natawa ako."Namiss ko rin ka
Unwanted Existence Chapter 19
"Oo na, Kuya. Uuwi na." Nakabusangot kung sabi at pinatay ang tawag."Ate, uuwi na ako. Baka matagal bago ako bumalik." Tumango naman ito at ngumiti. Her smile is very similar to Ate Sole, it's sweet and innocent. Pag titignan ang mga ngiti nila hindi mo maiwasang gumaya sakanila."Sige. Take care, ok?" I nodded.Nagpaalam narin ako sa mga bata, ilan sa mga staff na andito at kay Sister.Nasa labas narin ang sasakyan ni kuya. Pero hindi lumabas ang driver... I was about to step out, when my phone vibrates.Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko. There's a text from my brother."Don't forget the picture."I totally forgot about it!"Ate Blue!" Sigaw ko at patakbong lumapit sakaniya. Natawa naman ito at hinaplos haplos pa ang buhok ko."Picture po tayo!" I said and smiled sweetly .Dahil parang ang weird naman kung siya lang ka picture ko sinabi kung
Pinakabagong kabanata
