Kabanata 4

JEAN'S POV

NANG imulat ko ang aking mga mata ay labis akong nagulat at nagtaka. Hindi iyon ang inaasahan kong tagpo na makikita ko kapag naimulat ko ang aking mga mata pagkatapos kong kidnapin.

Ang inaasahan ko ay isang abandonadong building ang kinaroroonan ko habang ako ay nakatali sa isang upuan, naka blind fold ang mga mata at may takip ang bunganga upang hindi makasigaw. Pagkatapos ang una kong makikita ay ang mga buhong na lalaki na parang adik kung makatingin at makangisi habang may hawak na baril.

Ngunit ang lahat ng iyon ay kabaliktaran sa mga inaasahan ko lalo pa't nakahiga ako gayon sa isang malambot na kama at ang kinalalagyan ko pa ay isang magandang kuwarto, lalo pa't hindi buhong ang kanina pa nakatitig sa akin kundi isang napakagwapong nilalang.

Kung maaari lang akong matunaw sa mga titig niya siguro kanina pa ako natunaw. Napalis ang isipin kong iyon nang mapansin kong kakaibang titig ang ipinupukol niya sa akin.

Kung kaya't mabilis akong nag-isip ng paraan.

Tama! Aarte nalang ako na parang pa-victim! Wala akong kasalanan.

Kung artista ang kaharap ko ngayon, mas artista ako kumpara sa kanya.

Mabilis kong iniba ang facial expression ko sa aking mukha at ginawa ko iyong parang nahintakutan ako sa kanyang presensya habang mabilis akong napaupo sa kama at napasiksik sa headboard habang mahigpit na hawak ko ang kumot sa aking dibdib.

"D-Denisses?! A-anong ginawa mo sa akin?"

"Ba't mo pa tinatanong? Hindi ba't alam mo naman kung anong nangyari?" Wika ng lalaki at mabilis na naupo sa kama kung saan ako nakahiga.

Feeling ko ay magha-hyperventilate ako sa mga sinasabi ni Denisses. Oo nga't nasira ang kasal nito, oo nga't nasira ang pangalan at reputasyon nito sa media, pero hindi naman yata tamang angkinin niya ang pagkababae ko. Huhu. Hindi naman yata tamang pinasurrender niya sa akin ang Bataan ko habang mahimbing akong natutulog.

Mas lalong napahigpit ang hawak ko sa kumot na nakatapat ngayon sa aking dibdib. Wala naman akong halos makapa sa part na iyon ng katawan ko. Kahit na flat ako maganda naman ah.

"Y-You mean, may nangyari sa atin? B-bakit mo ginawa sa akin iyon? Sobra na iyong kabayaran kung galit ka sa akin dahil sa mga nangyari!" Hindi ko alam ang sasabihin ko habang sinasabi ko iyon sa kanya.

Siya naman ay tila walang pakialam ngunit maya-maya pa'y sumilay ang ngiti nito sa mga labi.

"What are you talking about?! Am I that insane to take advantage on you? Besides, you're not my type," direkta nitong wika sa akin.

Kahit papaano mga sis ay nasaktan ng kaunti ang puso ko. Tila nabago ang pagtingin ko sa lalaking ito. Dati ang alam ko'y isa siyang gentleman at mabait na lalaki ngunit tila hindi pala lahat ng alam ko ay totoo.

"Alam ko flat ako pero--" natutop ko agad ang bunganga ko nang mapansin kong iba na ang nasabi ko.

"F-flat?!" Kunot-noong tanong niya sa akin.

"Forget about it. I mean, alam kong hindi mo type ang mga tulad ko, then what's the point at dinala mo ako rito?"

Napatayo ang lalaki at naiinis itong namaewang sa kanya.

"Natural! Don't tell me na nagka-amnesia ka pagkatapos mong pigilan ang kasal namin ni Averie?! Bakit? Gusto mo akong ipahiya sa media dahil nais mong gumanti kasi hinalikan kita sa kalsada?!" sumigaw na ang lalaki.

"H-Hindi. W-wala akong planong paghigantihan ka dahil hindi ako ganoon. H-hindi pa ba sinabi sa iyo ng kapatid mo ang lahat?"

"Sinabi na niya sa akin ang lahat! At pumayag ka naman na gawin iyon sa araw ng kasal ko sa halagang 500,000?! May matindi ka ba talagang pangangailangan kung bakit ka nagmumukhang pera ngayon?!" Sigaw nito sa akin. Alam kong galit siya dahil sinisigawan na niya ako. Sabagay, sino ba naman ako sa buhay niya para hindi sigawan.

Sa halip na kiligin ako sa isiping kami lang dalawa ang nandito ngayon sa lugar na ito, ay hindi ko magawa.

Napayuko nalang ako sa mga sinabi niya at kinagat ko ang pang-ibabang labi ko upang mapigilan ko ang mga luhang nagbabanta nang papatak anumang oras.

"I-I'm sorry..." Iyon lang ang nasabi ko sa kanya habang pumipiyok dahil naiiyak na ako nang mga oras na iyon.

"Sorry? Maibabalik pa ba ng sorry mo ang kasal kong sinira mo? Si Averie, maibabalik pa ba siya sa akin? Ano? Paano?" Napasabunot na si Denisses sa sarili nitong buhok habang sinasabi iyon dahil alam niyang gulong-gulo na ito sa mga nangyari at mangyayari pa lang.

"Mahal ninyo ang isa't isa kung kaya't babalik pa siya sayo," kinalma ko ang sarili ko at sinagot pa rin siya ng maayos.

"Mahal namin ang isa't isa, oo. Pero mahirap nang kalabanin ang media sa panahon ngayon. Naalala mo ang gabing hinalikan kita? Sikat na tayo sa social media at sa telebisyon. Nalaman na nila na ikaw ang babaeng iyon,"

"So what? Hindi naman ako ang mahal mo kung kaya't madali mo lang iyang malulusutan,"

"Sa palagay mo lang iyan. Pero sa nangyayaring ito sira na ang reputasyon ko. Since, nangyari na ang pagpigil sa kasal namin ni Averie, iba nalang ang gagawin ko upang maisalba ko pa ang reputasyon ko bilang isang artista,"

"A-anong ibig mong sabihin?" Maang kong tanong sa kanya.

"Marry me,"

HINDI ko pa talaga maiproseso sa utak ko ang sinabi ng aktor na si Denisses sa akin kanina.

"Marry me," paulit-ulit na nagpabalik-balik ang katagang iyon sa isipan ko at hindi ko na alam kung ano ang talagang gagawin ko. Kung kaya't habang abala siya sa pagluluto sa kusina ay sinamantala ko ang pagkakataon na makatakas mula sa mga kamay niya.

Alam kong nagluluto siya kahit nasa loob ako ng kuwarto dahil amoy na amoy ko ang mabangong niluluto niya. Kung kaya't mabilis kong pinihit ang seradura at nag tip-toe upang hindi nito marinig ang mga yabag ko.

Nadaanan ko ang maliit na kusina at nakita ko itong nakatalikod habang abalang nagluluto. Naka topless ito habang nagluluto. Required ba kasi mga sis na mag topless habang nagluluto? Sigurado ba kayo?

Likod pa nga lang ng lalaki ay tila ulam na para sa akin. Nakadagdag din sa hotness nito ang pagtulo ng mga pawis sa likod nito.

Likod pa nga lang ang ganda na niyang tingnan what more pa kaya kapag nakaharap na siya sa akin kahit na may suot pa itong apron.

Naiimagine na niya na kapag iniangat niya ang apron na suot nito ay may six pack abs na naghihintay upang makita niya habang may tumutulong pawis din mula sa dibdib nito hanggang sa tiyan nito.

Erase. Erase! Pinagalitan ko ang sarili ko dahil ang landi ng isipan ko. Kung ganoong puro kalandian lang ang iisipin ko baka sa huli hindi ako makatakas. Kung kaya't ipinagpatuloy ko na ang plano kong tumakas at nakahinga ako nang maluwag nang mkaarating na ako sa main door ng bahay na iyon.

Only to find out something na nagpaawang sa labi ko nang mabuksan ko na ang pinto.

A very breath taking view.

Napangiti ako nang makita ang buhangin sa labas pati na rin ang dagat na tila nang aanyaya sa akin na sumama sa presensya nito. Kung pwede nga lang magpatangay sa dagat upang makabalik ako sa pinagmulan ko gagawin ko.

Inilibot ko pa ang tingin ko sa buong paligid. Sa itaas at sa ibaba. Ngunit wala akong ibang makita kundi puro puno sa paligid at napapalibutan ng tubig ang lugar na kinaroroonan namin. In short, kami ay nasa isang isla!

Oh no! I'm doomed! Paano na ako ngayon makakatakas sa kamay ng bruhong iyon?!

Napasalampak tuloy ako ng upo sa damuhan at sinabunutan ang sarili kodahil naguguluhan na ako kung paano na makakauwi sa amin.

"Hey Moana," napaigtad ako nang marinig ko ang tinig na iyon. Alam ko naman na walang iba kundi tinig ng bruho iyon dahil tanging kami lang naman ang magkasama sa islang ito.

"Moana, sino iyon?"

"Ikaw. Tanggapin mo na, na hindi ka makatatakas palayo sa akin. Katulad ni Moana, nasa isang isla ka at hindi kita papayagan na makaalis dito unless kasama mo ako,"

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa mga sinabi niya dahil hindi siya sumigaw habang sinasabi iyon ngunit isikiksik ko pa rin sa isipan kong may plano lang itong maghiganti sa kanya.

"P-puwede bang hayaan mo na akong makauwi sa amin? Naghihintay na ang kapatid ko at alam kong magsusumbong na iyon sa mga pulis at makukulong ka! Kaya paalisin mo na ako!" Napasigaw na ko habang sinasabi iyon.

"No. Edi magsumbong sila sa pulis, the hell I care," mahina itong tumawa.

Napaangat ang kilay ko. Kahit kailan talaga napakasungit talaga ng lalaking ito eh. Kaunti nalang talaga at mauubusan na ako ng pasensya sa kanya.

"Ay oo nga pala mayaman at makapangyarihan nga pala kayo ano? Wala naman pala talagang hustisya sa mundong ito ," pauyam kong sabi.

"Habang nasa isla ka, wala kang ibang iisipin kundi ako. Sanayin mo na ang sarili mo kung paanong umaktong asawa ko. Katulad na lamang ng pagtanggal ng apron ko at pagpawis ng pawis sa noo ko," sarkastiko rin ang tinig ng lalaki. Tumititig ito sa akin kung kaya't nilabanan ko rin ang titig niya. Alam kong sinusubukan niya ako kung kaya't tinanggap ko ang hamon niya.

Lumapit ako sa kanya ngunit ako ang nagulat dahil bigla niya akong hinapit sa bewang ko upang maging sobrang magkalapit kami. Pagkatapos ay hindi pa siya nakuntento at ginamit na niya naman ang titig niyang walang bukas sa akin na nagiging dahilan kung bakit nanghihina ako.

Napalunok ako nang hubarin ako nag suot niyang apron at ang abs na kanina ko pa iniimagine ay naroon na ngayon sa harap ko at hindi nga ako roon makatitig nang matagal. Iniangat ko nalang ang kamay ko at naginginig na pinunasan ng panyo ang pawis niya sa noo at sa dibdib. Hindi niya pa rin ako binibitawan sa pagkakahawak niya. Akala niya siguro ay maaapektuhan ako sa ginagawa niyang iyon. Well, parang ganoon na nga.

Maya-maya pa'y naramdaman kong unti-unting lumalapit ang mukha niya sa mukha ko kung kaya't mabilis akong napapikit dahil iyon ang unang iniutos ng utak ko na gawin ko upang hindi ako mapahiya sa lalaking ito.

Ngunit laking gulat ko nang walang labing dumampi sa labi ko sa halip ay naramdaman niya ang labi nito malapit sa tainga ko habang bumubulong:

"Brace yourself, this is just the beginning of your miserable life dahil pakakasalan pa kita,"