Domino's Point of View"Oh God! Matagal pa ba?!" I shouted with nervousness over my voice. Bakas ang kaba ko sa boses ko sa bawat segundo, minuto at oras na nagdadaan. It's been thirty-minutes simula nang bumyahe kami ni Vhon. He offered me a ride, at hindi na ako tumanggi pa. I'm worried about them, oo nga at na-bbored ako sa simbahan at orphanage na 'yon, but they already hold a place in my heart, naging parte na rin sila ng buhay ko kahit ilang beses ko pa'ng i-deny. I'm also worried about Maia, who knows na baka may mangyareng masama sa kan'ya? I'm worried, she's my close friend! Hindi ako mapakali sa upuan ko, mahigit isang oras ang magiging byahe namin specially that tatlong bayan ang pagitan ng lugar. Pasalamat nalang ako at andito si Vhon. But it's wierd though...Tumikhim ako. "Paano mo nalaman?" I asked habang hindi lumilingon sa kan'ya. "It's a call from the school, they informed me about it since it's all over the internet." his answers made me feel useless.God! It's
Domino's Point Of View I couldn't feel the sun's heat anymore ng makalabas ako ng kumbento. Pawala na rin ang liwanag ng langit, indikasyon na papalubog na ang araw. Hindi kasi nakikita ang sunset dito dahil sa malalaking puno na nasa kabilang parte ng kalsada sa harap mismo ng simbahan. I prayed. Nag-dasal ako para sa mga bata na hindi pinalad at pati na rin sa mga madre. I don't even know if God could hear a prayer from a sinner like me. Pero ginawa ko pa rin, dahil sa tingin ko ay iyon ang nararapat. Those poor and innocent souls deserve to rest at peace, nalaman ko rin na mag-sasagawa ng seremonya para sa kanila bukas dito mismo sa harap ng simbahan. May pasok ako bukas, but this is more important lalo na't hindi na mauulit ang pagkakataon. Hindi ko rin naman goal na grumaduate since all of those are just a cover for my mission. I just need enough time para maisagawa ang totoong plano ko, to capture Vhon Xandreus Darwish. Speaking of that man, hindi ko na sya ulit nakita mula ng
Domino's Point Of View"I'm so fucking tired." Pa-sekreto kong binalingan ng tingin si Vhon na kasalukuyang inuunat ang mga braso nya't pasimpleng minamasahe rin 'yon. Lukot ang mukha n'ya't mukhang iniinda talaga ang katawan n'ya. "Can't blame you, nakakapagod nga naman talagang mag-drive." sambit ko atsaka sumubo ng pagkain. It's already 9 p.m. kaya napag-desisyonan na muna namin na maghanap ng karenderya na makakainan since pareho kaming hindi pa kumakain. Before leaving the place, ay hinintay ko na rin muna kasing maka-alis si Maia. Kampante naman akong safe s'ya, dahil mismong service ng church ang sumundo sa kan'ya para dalhin s'ya sa kinaroroonan ni Xyria. "Ma-swerte ka, tatlong araw ang holiday." rinig kong sabi ni Vhon na mahina kong ikinatawa. "I surely am, baka ipa-tawag na ako sa guidance dahil sa sunod‐sunod na absent ko." pabirong sabi ko naman. I saw the side of his lips rose. "No need to worry, they're not that simple minded." Ngumiti ako at nag tinaasan s'ya ng
Domino's Point Of ViewPeople come and go. That's the first thing that my foster mother taught me about the way of life. Murang edad pa lang ay tinuruan n'ya na ako kung paano tanggapin ang reyalidad na hindi lahat ay permanente sa mundo. Hindi lahat ng taong nakapaligid sa'yo, ay mananatili pa rin sa tabi mo hanggang sa dulo. She taught me how to fastly cope up by this matter. And that's the cruelest method that she has done. Back when I was around eight year's old, I adopted a cat, a orange one with gray eyes. Nakita ko 'yon na pagala-gala sa harap ng bahay na tinitirahan namin. We even have an argument dahil ayaw n'ya sa pusa, but she still let me be. Hinayaan n'ya akong alagaan ang pusa na sa tingin ko ay tatlong buwan pa lang ang edad. That's the first time that I've felt so much excitement after my training sessions. Palagi ko nang tinatapos ng maaga ang training ko, nakikinig na rin ako ng maiigi sa kan'ya pati na rin sa mga instructors ko para lang matapos at makaalis ako ng
Domino's Point Of ViewIt's been a day simula nang makauwi kami sa San Francisco. Isang araw na rin mula ng huli kong makita si Vhon. Tanghali na nang makauwi kami nung isang araw, and what worst is–ang awkward namin. I mean why wouldn't we? Kung iisipin ay talagang hihilingin ko nalang na pwede ay hindi na kami magkita. He's my teacher–ok, sure. Sabihin na natin na hindi nga naman nagkakalayo ang pagitan ng edad namin. Pero hindi pa rin maganda na mangyari ang bagay na 'yon sa pagitan namin, kahit pa ginawa n'ya 'yon para tulungan ako. I'm thankful that he did that, at mabuti nalang ay walang nakaka-kilala sa amin sa lugar na 'yon. Dahil kung sakali man na may nakakita sa amin sa ganoong sitwasyon? Baka pareho na kaming ipapatawag sa guidance office ng paaralan. At baka kakalat pa ang balita na—'Isang guro, nakipag-halikan sa estudyante n'ya, nahuli sa akto!"Diba? Sino ang gugustuhin na masangkot sa gan'yang klaseng issue? At isa pa, malalagot ako sa Agency! Baka isipin pa nila na
Domino's Point Of View I'm in a bad mood nang makarating ako sa Manaog Covenant. Talagang dere-deretso ang lakad ko palapit sa entrance ng lugar matapos kong bumaba mula sa tricycle na sinakyan ko para pasukan ang daan kung na saan ang destinasyon ko. Hindi man lang sinabi sa 'kin ni Xyria na mala-hiking pala ang mararanasan ng mga pumupunta rito! Dahil kung ako ang tatanungin, ay parang bundok ang dinaanan namin, idagdag pa ang mabato na daanan kaya halos isang oras ang naging byahe ko sa tricycle. Mabuti nalang at mabilis akong nakasakay ng bus pabalik sa Zambales. Pero kahit ganoon, ay lampas alas sinco na ako nakarating dito. Kung t-tantyahin ay alas ocho na yata ng gabi. I can't look at the time since I don't have a phone or watch with me. I'll be sure to buy one tommorow. I took a deep breathe atsaka tinignan ang mataas na gate na nasa harap ko. It' dark here, maybe because it' already the place's curfew. I tsked and crossed my arms infront of my chest, quietly thinking of a
Domino's Point Of ViewDark. Gloomy. Eerie. Kung i-ddescribe ko ang silid na kinaroroonan ko ang salitang iyan ang makapagbibigay hustisya sa itsura ng silid na ito. I'm dreaming–no, a nightmare... again. Ang memorya ng silid na kung saan ako namalagi noong mga oras na nagpapagaling pa ako dahil sa trauma na nakuha ko mula sa misyon ko kasama ang lalaking itinuring ko na bestfriend ko, pero kalaban pala. My foster mother... hindi n'ya ako binisita sa mga araw, linggo, buwan at taon na nagdaan. And I know for sure, na iyon ay dahil s'ya ang pinaka-unang tao na na-disappoint sa'kin. She thought she trained me well and tamed me well to be the beast that she wanted me to be. She thought I am her greates creation, a creation that she will be proud of her creation and not her daughter. Pero hindi, dahil tao lang din ako. Kahit ano pa'ng gawin n'ya sa 'kin, ay tao lang din ako't may emosyon at nararamdaman din. I can't be the beast or the robot that she wanted me to be.I hate her....
Domino's Point Of ViewHindi ko alam kung ilang oras ang tulog ko nang magising ako dahil sa malalakas na tunog na nanggagaling sa pinto ng apartment ko. Hindi soundproof ang kwarto, kaya naman rinig ko ang mga nangyayari sa labas. For pete's sake, alas dos na ng madaling araw!Agad akong tumayo, naging alerto habang dahan-dahan na binuksan ang pinto ng kwarto. Maingat at walang tunog ay paglakad na ginawa ko palapit sa salas at pinto ng apartment. Inilibot ko pa ang paningin ko para maghanap ng mga bagay na pwede kong gamitin kung sakali man na kalaban ang nasa labas ng pinto. Pero sigurado akong walang magandang maidudulot ang nasa labas ng pinto na ito. Wala naman kasing ibang pwedeng mangbulabog sa 'kin ng ganitong oras. Malalakas ang mga katok sa pinto, pero wala naman akong marinig na boses o iba pang ingay na nagmumula sa taong nasa likod nito. I sighed when I realized something. Base sa patuloy na pagkatok na ginagawa nito, mukhang walang plano ang taong nasa likod ng pinto
Domino's Point Of View Para akong natuod sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung ano ang nararapat ang eksaktong reaksyon ang gagawin ko para sa sitwasyon na kinaroroonan ko ngayon.Nakaupo pa rin ako habang malalaki ang nga mata na nakatingin sa kaniya. Kita ko rin ang gulat na bumalatay sa buong pagmumukha biya dahil sa hindi inaasahan na scenario'ng sasalubong sa kaniya pagbukas niya ng pinto."A-a-anong ginagawa mo—shit! Cover yourself, f-fuck! Tumayo ka't ayusin ang sarili mo. Hihintayin kita sa kusina." nauutal at namumula ang taas ng taingang sabi nito. Nag-iwas na ito ng tingin bago niya sabihin 'yon. Ang malakas na tunog ng pagsara ng pinto na lamang ang narinig ko habang nakasalampak pa rin ang katawan sa sahig.For fuck's sake! Sino ba naman kasi ang magaakala na may ganitong pangyayari na magaganap ngayon? Hindi ako na-inform! Namumula ang mukha ko nang dahan-dahan na tumayo ako't inayos ang pagkakabalot ng tuwalya sa hubad kong katawan. Mabibilis din ang bawat kilos ko na
Domino's Point of View"Thank you." pasalamat ko kay Vhon habang nakatayo sa tapat ng pinto ng apartment ko. Halos dalawan oras din ang naging byahe namin lalo na't malayo-layo ang casino. Pero kung tutuusin ang mas mabilis kaming nakauwi dahil na rin sa naka-motor kami at sa mabilis na pag-drive ni Vhon. "You're welcome. You should go inside, it's already 3 a.m., ilang oras nalang ay alas siete na–may pasok pa mamaya." paalala nito habang hawak-hawak ang helmet sa isa niyang kamay na kanina ay suot niya. He look so freakin' cool right now. A man in black with a shining or something like glowing handsome face. Para siyang isang model ng helmet habang nakatayo sa harap ko't hawak ang helmet, hawang ang isang kamay naman ay nakapamulsa. "Yeah, I should get in." sabi ko atsaka mabilis na nag-iwas ng tingin dahil napansin kong matagal na pala akong nakatitig sa kaniya. Tinalikuran ko na siya't humarap sa pinto ng apartment ko. Akmang kakapain ko na ang bulsa ko nang marealize ko ang
Domino's Point Of View"Are you ok?" Napaigtad ako dahil sa boses ni Vhon. Tumingin ako sa kan'ya atsaka alanganing ngumiti. Binalik ko ulit ang atensyon ko sa arena at muling tinitigan ang babaeng duguan na nakikipaglaban.Gusto kong pilitin ang sarili ko at isipin na hindi si Ari 'yon. Gusto kong isipin na nasa ibang floor lang siya at pinapa-laro ng braha o nang i-scam ng ibang mga manlalaro doon tutal magaling siya sa ganoon. O kaya naman ginagawa siyang alila ng iba. Iyon ang gusto kong isipin. Pero hindi ko magawa dahil alam ko sa sarili ko na kahit pagbalik-baliktarin pa man ang mundo. Si Ari ang babaeng nakatayo 'ron at buwis buhay na nakikipag-laban. This isn't the first time that I saw her at this state. Dapat sanay ako, dahil madalas kaming nag-aagaw buhay pag magkasama sa ibang misyon. But fuck, just the thought that she was fighting and suffering here all alone was enough to be hurt for her. "Shit, why are you crying?" rinig ko ulit na tanong ni Vhon. Hindi ko pa maint
Domino's Point Of View Natuod lang ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang sinabi nito. Parang lumabas ang kaluluwa ko mula sa katawang tao ko nang marinig kong banggitin niya ang pangalan ko. I tried to take my arms from his hand, but I can't. Masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko. I chuckled awkwardly. "Domin..? What do you mean, handsome? Stella is my name." pilit pagsisinungaling ko habang derektang nakatingin sa mga kulay abo niyang mata. He was staring intently at me. Ang paraan ng pagtitig niya ay tila nakakatunaw at kulang nalang ay maglaho ako sa harapan niya. That's how strong his stares are.He let out a soft chuckles and pulled me closer. "Do you take me as a joke? Do you think I wouldn't notice you, my student and my neighbor just because if these silly disguise of yours?" tila pikon na sabi nito dahil bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay may diin at kulang nalang ay isasak niya sa utak ko. Hindi ako nakapag-salita. Bumubukas ang bibig ko pero w
Domino's Point Of View["Huh? Who's what?"] rinig kong tanong ni Xyria mula sa kabilang linya ng earpiece. Napalunok pa ako nang hindi pa rin umaalis sa 'kin ang tingin ni Vhon mula sa malayo. May kausap s'yang lalaki na hindi ko kilala, pero nasa akin naman s'ya nakatingin.O sa akin nga ba? Baka naman assuming lang talaga ako! Shit, masisira ang cover-up ko gayong naka-disguise naman ako pero naaapektuhan n'ya pa rin ako. This isn't like me, I always take my missions seriously so I should act like a professional now. I took a deep breathe atsaka nagiwas na ng tingin. Who knows? Baka nagandahan lang ito sa perpektong diguise ko. "Oh my—where's the best slot game here, gentlemen?" mapang-akit na tanong ko sa dalawang kalalakihan na tumulong sa akin para makapasok sa casino. Ngumiti naman ang isa sa kanila. "Hmm, aren't you a bit straight forward cutie? Bakit napadpad ang isang magandang babae na katulad mo rito?" tanong ng isa sa kanila na kulay amber ang mga mata. "Yeah, hindi
Domino's Point Of ViewMabigat ang atmosphere sa pagitan naming tatlo. Normal lang ito sa tuwing ang pinaguusapan namin ay tungkol sa mga misyon. We're trained to take our mission seriously and finish it without a fail. Ang bagay na hindi ko alam kung nagagawa ko ba ngayon sa misyon ko na konektado kay Vhon Xandreus Darwish. Naguguluhan pa rin ako sa mga nararamdaman ko sa tuwing malapit s'ya. I was anxious and it's because I am aware that he's an enemy. I am anxious because of the wierd feeling that I felt whenever he's near or does something silly. Nag-angat ako ng tingin kay Maia. Something's not right about her. Mas naging tahimik s'ya kumpara sa huling beses na nagkita kami. "Maia." tawag pansin ko sa atensyon n'ya, but to my surprise ay hindi s'ya tumingin sa 'kin. Nag-katinginan na rin kami ni Xy dahil sa pagtataka sa inaakto n'ya. Tumikhim ako. "Maia!" muli kong tawag sa pangalan n'ya na ngayon ay may kalakasan na. Literal na nagulat s'ya dahil sa may kalakasang pagtaw
Domino's Point Of ViewHindi ako mapakali sa apat pang oras na nasa loob ako ng classroom at nakikinig sa klase ng teacher na hindi ko na naman kilala. But he's teaching us gen math—na obviously ay alam ko na. It's been four hours mula nang magsimula ang afternoon class, at thirty minutes pa bago matapos! It's already four thirty p.m.! At alas sinco ang usapan namin ni Xy. Siguradong mapipikon na naman sa 'kin ang babaeng 'yon kapag nahuli na naman ako sa oras na pinagusapan. "D-domi, ayos ka lang? Masakit ba dibdib mong napaso kanina?" mahinang tanong ni Cel sa 'kin. Akmang iiling na ako para tumanggi nang makaisip ako ng paraan.Hinawakan ko ang dibdib atsaka umakto na nasasaktan. "O-oo eh, gusto ko na sanang umuwi at magpahinga. Matagal pa bang matapos 'to?" kunwari ay nahihirapang huminga na sabi ko. Nataranta naman si Cel habang nakatingin sa 'kin, kinuha n'ya pa ang water bottle n'ya atsaka ibinigay 'yon sa 'kin. Lihim akong napangiti nang bigla s'yang tumayo. "Yes, Ms. Go
Domino's Point Of View Nakatunganga lang ako habang nakikinig sa klase. Mas maaga na akong nagising kaya naman hindi na rin ako na-late. Baka maghinala na sa 'kin si Vhon kung sakaling mas atupagin ko na naman ang iba pang mga bagay kaysa sa 'pagaaral' na dapat ay inuuna ng mga 'estudyante' na katulad ko. Bagot na napabuntong hininga ako habang pasimpleng tinitignan ang sinasabi nilang babae na naglista ng pangalan ko sa mga lalahok sa taekwondo para sa Frolics. Kahit nakatalikod ito ay ramdam ko pa rin ang ka-demonyohan nitong taglay. Matalim na titig ang binibigay ko sa kan'ya, yung tipong mararamdaman n'ya talaga. "Domi... paano na yan? Marunong ka bang mag taekwondo?" rinig kong tanong ni Cel na kasalukuyang nasa tabi ko. Agad ko namang ibinaling ang atensyon ko sa kan'ya. Bakas ang pagaalala sa mukha n'ya kaya naman nginitian ko s'ya. "'Wag kang magalala, pwede ko namang takasan ang bagay na 'yon. At isa pa, marunong ako sa sport na 'yan—it's not like I'll die with a match
Domino's Point Of ViewSa tanang buhay ko, ngayon ko palang naranasan na ma-bwisit ng sobra sa isang tao. 'Yong tipong gusto ko na s'yang tirisin ng buhay! "Oh my..." rinig kong sabi ni Dalius na kasalukuyang nakatayo sa likod ni Vhon. Habang si Vhon naman ay nakatingin pa rin sa 'kin. I rolled my eyes at him before glancing at Perseus. "Ikaw! Labas na agad! Talagang binubwisit mo 'ko." Tumawa lang naman ito bago sinunod ang gusto ko. Nanatili akong tahimik atsaka ini-lock na ang pinto ng apartment ko. Nakatayo pa rin si Vhon sa harap ko pero sinadya kong hindi s'ya pansin ang nagsimula ng humakbang palayo sana sa kan'ya. Pero naka-dalawang hakbang palang ako ay hinatak n'ya na ang pulsuhan ko atsaka nakipagtitigan sa 'kin. Narinig ko pa ang pagsipol ni Dalius at Perseus ba kasalukuyan at pareho nasa likod namin. Sinamaan ko lang sila ng tingin bago ko lakas loob na sinalubong naman ang tingin ng lalaking may hawak sa 'kin. "Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko." mariing sabi n'y