CHAPTER SEVENTY-FOUR
Ziah's POV
Lahat 'yon ay napagakaganda at nakapagbibigay akit sa mga mata.
Dinala ako ng waitress sa isang private room. Doon ay nakita kong prenteng nakaupo si Ma'am Beatrice habang umiinom ng wine.
"I'm glad that you came early," sambit nito saka tumayo at nakipag beso sa akin na ikinagulat ko.
What was that?
"Maupo ka na. "Your tummy is so big na pala, I'm sorry that we didn't came to your gender reveal party kahit pa inimbita kami ni Braxien."
Inimbita sila ni Braxien? I didn't know. I thought Braxien doesn't want to see them?
Wala na akong nagawa pa kun'di umupo sa katapat nitong upuan. Inabutan kami ng menu, umorder ako ng steak at tubig. Hindi ko rin naman gusto ang iba pang menu.
"So how are you? Kamusta kayo ng mga apo ko?"
Hin
CHAPTER SEVENTY-FIVE Ziah's POV Wala sa sariling pinagmamasdan kong naglalaro ang mag ama ko malapit sa pool. Hindi ko alam ang dahilan kung bakit hindi pumasok si Braxien sa opisina nito. At wala rin naman akong balak alamin pa. "Kanina ka pa titig na titig sa mag ama mo, ganyan mo ba ka-miss si Braxien?" nakangiting tanong ni Mama. May dala itong sandwich and juice. Naiilang akong ngumiti. "Ahh, Opo," pagsisinungaling ko. Sakto namang pagtingin ko ulit sa pwesto nila Braxien ay siya rin namang saktong pag tingin nito sa akin kaya nagtama ang mga paningin namin. Ngumiti ito ngunit kaagad akong umiwas ng tingin. Mayamaya pa ay narinig ko ang isang pamilyar na tunog ng cellphone. I'm pretty sure na hindi sa akin ang ringtone na 'yon. Kaya naman hinanap ko kung saan nanggagaling. "Kay Brax
CHAPTER SEVENTY-SIX Ziah's POV Sandaling natahimik ang guwardya, saka ngumiti. "Akala ko po, hindi niyo kilala. Sige po Ma'am, pasok na po kayo." Akward akong ngumit saka bumuntong-hininga. That was so close! Phew! So kilala na rin siya dito ng guwardya? Ibig sabihin ay lagi siyang narito sa subdivision na 'to? Naalala ko bigla na medyo nakakalayo na pala si Braxien kaya madali kong pinatakbo muli ang kotse. Huminto ang kotse nito sa isang kulay puting mansion. Habang ako naman ay huminto sa hindi kalayuan. Bumukas ang malaking gate at kaagad na pumasok doon si Braxien. Pinatay ko ang makina at mabilis na bumaba. Patawid pa lamang ako sa kabilang kalsada nang may itim na van ang huminto sa harap ko. Bumukas ang pinto ng van at lumabas ang dalawang lalaking nakasuot
CHAPTER SEVENTY-SEVEN Ziah's POV Pinakawalan ako ng mga tauhan ni Nathalia pero bago 'yon ay ipinaalala niya sa akin na dapat hindi ako tumawag sa mga pulis, dahil isang click lang niya sa red button ay tiyak na sasabog na ang bomba sa bahay namin. Magkahalong kaba ang nararamdaman ki at takot. Kasabay nito ang ilang pagsakit bg puson ko. There's no way for asking help. Kung sana ay hindi ko na lang sinundan si Braxien ay hindi na aabot pa sa puntong ganito ang mangyayari. "Tandan mo, may nagmamatiyag sa'yo. Dumiretso ka sa bahay niyo, at iligtas mo ang mga mahal mo sa buhay. Kaoag nahuli ka kahit isang segundo, sasabog ang bahay niyo, kasama ng pamilya mo. Kapag umabot ka naman, ayoko ng makita pa ang pagmumukha mo dito sa Pilipinas!" paalala ni Nathalia. Nanginginig akong tumango habang nakasakay sa kotse ni Celline. After this luluwas na talaga kami patungo sa Americ
CHAPTER SEVENTY-EIGHT Nakarinig si Ziah ng putok ng baril, dahilan para mapapikit siya. Ang akala niya ay sa kaniya mismo pinatama ni Nathalia ang bala. Ngunit nang hindi siya makaramdam ng kahit ano mang sakit ay napadilat siya. Kaagad na tumambad sa kaniya ang nasusunog na unahan ng kotse. Sinundan niya ng tingin si Nathalia at nakangiti ito habang pinagmamasdan siya. "Tingnan lang natin kung hindi ka masunog. At saka, ikamusta mo na nga lang pala ako kay satanas, dahil sigurado akong doon ka rin naman mapupunta dahil mang aagaw ka," sambit ni Nathalia at mabilis itong dinala ng tauhan sa isang kotse saka umalis papalayo. Pinipilit niyang tumayo at hindi iniinda ang sakit na nararamdaman sa buong katawan. Wala ng maisip pa si Ziah na paraan para mas madaling makatakas, dahil hindi naman niya alam kung aabutan pa ba siya ng mga pulis na buhay. Kahit hindi na lang siya,
CHAPTER SEVENTY-NINE Braxien's POV Kaagad akong nagtungo sa nasabing hospital ni Matthew. Sa hindi ko malamang dahilan ay sumama rin si Miguel at iniwan nito ang kapatid niya. Hindi ako makapaniwala sa sinasabi nitong naaksidente si Ziah. Iniwan ko si Ziah kasama ng anak ko sa bahay. Kaya't paanong naaksidente ito? Kung totoo man na lumabas ito, saan ito pumunta? Anong ginawa nito para maaksidente? Humahangos akong dumating sa hospital. Dumiretso kaagad kami sa emergency room. Nakita ko mula roon sila Papa at Mama at ang nakakapagtaka ay naroon rin si Mommy. Ipinagsawalang bahala ko ang presensya niya at kaagad na sumilip sa emergency room. "Ma, anong nangyari?" tanong ko kay Mama Elizabeth. "Hindi ko rin alam, ang sabi niya ay lalabas lamang kayo. Laking gulat ko ng tumawag si Matthew at hindi mo alam ang nangyari. Kaya sabihin mo sa akin, Braxie
CHAPTER EIGHTY Braxien's POV Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Ang alam ko lang ay kailangan kong pumili. Paulit-ulit sa isip ko habang ang masasayang alaala namin ni Ziah ay nagababaliktanaw. Sa kung paano kami nagsimula, hanggang sa muling magtagpo ang landas namin. Ang kambal, may mga pangalan na ang kambal. Nakaplano na yung kwarto nila, mga gamit nila lahat nakahanda na, and then one snap kailangan kong mamili. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay kasalanan ko ang lahat. Tanging ang gusto ko lang naman ay maging masaya kami. Namataan ko na lamabg ang sarili ko sa small church na malapit sa hospital. Nakaluhod ako habang lumuluha at nagdarasal, na kung puwede lang ay magkaroon ng miracle. Miracle na sana ay puwedeng ang kambal at si Ziah ay mailigtas pa. Hindi ko kasi talaga alam kung sino ang pipiliin ko, ayaw ng utak at puso ko pumili, dahil hindi ko naman puw
CHAPTER EIGHTY-ONEBraxien's POVAng lahat sa aking pandinig ay tahimik lang, ngunit ang totoo palihim akong umiiyak at rinig ko rin ang hikbi ni Mama. Anong magagawa ko? Walang ibang option para mailigtas ang mag-iina ko. Hindi ko rin ginusto 'to perk ang sitwasyon na ang nagpasya.Pakiramdam ko ngayon ay isa akong masamang tao. Pakiramdam ko ang ang papatay sa kambal. Nagulat na lamang ako nang makaramdam ako ng tapik sa aking balikat. Nakita ko ang mga kaibigan ko pati na si Daddy. Narito sila lahat para kay Ziah. Alam kong alam na rin nila ang nangyari, base sa expression ng kanilang mga mukha na bakas ang lungkot."Son, magpakatatag ka. Kung ano man ang naging desisyon mo, mahirap man intindihin para kay Ziah pero natitiyak ko na magkakaayos pa rin kayo," sambit ni Daddy bago ako yakapin.Hindi ko na napigilan ang ingay ng pag iyak ko. Napakapit ako sa likod nito dahil daman
CHAPTER EIGHTY-TWOBraxien's POVNang mailipat si Ziah sa hospital room nito ay nauna sila Mama na pumasok dito. Limitado lamang ang mga taong dapat nasa loob. Kaya naman naiintindihan ko kung mas gusto nila Mama at Papa na mauna.Miski man ako sa sarili ko ay nag aalangan pumasok, dahil hindi ko rin alam kung may mukha ba akong ihaharap kay Ziah. I miss her. God knows, how i miss her so much. Her smile, her laugh, the way she hug me, the way she kissed me. All of her, everything she did for us.Konting oras pa ang nakalipas bago lumabas sila Mama. Mula sa mga ng mga mata nito ay halatang ang tatlo ay galing sa pag iyak, lali na si Mama. Nakaramdam ako muli ng konsensya. Nasasaktan sila sa sitwasyon ni Ziah, at sa pagkawala ng kambal."P-Puntahan mo na siya, alam kong hinihintay ka niya," naluluhang sambit ni Mama."Opo, Mama," sambit ko.Niyakap ako nito bago ako tuluyang pumasok sa loob. Ang bawat hakbang ng mga paa ko ay tila kasin
Chapter 119Mabilis na isinugod si Braxien sa hospital. Halos hindi na malaman ni Ziah ang gagawin niya. Natatakot aiyang baka tuluyan na itong mawala sa kaniya. Hindi niya kakayanin. Gusto niyang bumawi dito lalo pa't nagkamali siya na noon.Isinisi niya rito ang nangyaring ang Mommy naman pala nito ang may gawa. Dinala rin ang Mommy nito sa hospital ngunit dead on arrival na ito. Maraming mga pulis ang nagtamo ng sugat. At nalaman rin niya na wala na ring buhay sila Celline at Liyanna.Pumunta siya sa libing ng mga ito. Naisip niya na kahit anong kasamaan ang gawin ng isnag tao ay hindi maiaalis ang parteng may mabuting puso katulad na lamang ng magkaibigan na ito. Napatawad na niya ang mga ito at ayaw na niya na magtanim pa ng sama ng loob sa mga ito. Hindi na niya dadalhin pa sa future ang hatred sa puso niya. After all, ay kasama naman na niya ang mga anak niya.After
Chapter 118Beatrix.Tinipon lahat ni Beatrix ang tauhan niya dahil sooner or later ay tiyak na mahahanap sila ni Braxien. At hindi niya hahayaan iyon! Hindi sa ganito dapat matapos ang lahat.Nakaplano na lahat mula sa umpisa. Hindi sa wala lang mapupunta ang pinaghirapan niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng asawa niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng panganay niya na anak para maging perpekto at karapat dapat si Braxien sa lahat ng yaman nila.Sobrang layo na ng narating niya at hindi siya papayag na sa huli ay maging abo lang ang lahat ng ito. Titiyakin niyang mangyayari ang gusto niya. Ang sunod na mamamahala sa company ay si Zhen!Sigurado siya na nakuha na ito ng mga taong inutusan niya. Kahit mawala na sa buhay niya si Braxien ay ayos lang. Kung kapalit nito si Zhen. Napangisi siya saka ininom ang wine sa baso. Nakakamangha nga at buhay pa si Bra
Chapter 117Bahagya na lamang napangiti si Margie dahil kahit papaano bago pa lumalim ang nararamdaman niya jay Braxien ay lalayo na ito. Alam niya rin naman na sobrang mahal pa nito si Ziah. At isa pa, kung maaayos ang pamilya nito ay mas matutuwa siya dahil walang tao ang gugustuhin ang broken family. Mabuti na lang at naintindihan ni Kiko, at ito na lang ang iniimbitahan na lumuwas ng Manila para magkalaro pa ito ni Zhen.Hindi na rin napigilan pa ni Ziah ang pagsama sa kanila ni Braxien kahit naiilang ay nagawa niya pa rin matulog habang nasa byahe. Talagang napuyat ay napagod siya. Hindi nga niya alam kung kaya niya oang pumasok ngayon, baka tumawag na lanabg siya sa opisina.Nang makauwi sila ay nagpaalam na rin si Braxien na babalik ito sa sariling mansion. Doon ay napagkasunduan nilang mananatili si Zhen doon. Kahit hindi naman sabihin ni Braxien ay alam niyang gusto nitong panagutan ang nangyari sa
Chapter 116"Kamusta?"Nagulat si Ziah sa biglaang pag sulpot ni Braxien kaya mabilis siyang nah iwas ng tingin. Napakuyom siya ng kamao sa isipin na narito lamang siya para sa anak nila. Hanggat maaari ay ayaw niya itong makausap."I'm good, hopefully ikaw rin," tugon niya.Nahagip ng peripheral vision niya ang mga tattoo nito sa braso. Sa ilang beses niyang nakita ito ay ngayon niya lanang iyon napansin. Napatingin siya sa mukha nito at doon ay nakita niya ang peklat na nagmula sa hiwa, na siya ang may gawa.Tuluyan na siyang nailang dahil pakiramdam niya may possibility na magbalik ang masakit na alaala ng nakaraan."Pasensya ka na kung medyo nahuli ako ng dating, hindi ko naman alam na ako pala si Braxien nang gabing magkausap tayo. Nawalan ako ng alaala. Noong niligtas kita doon nagbalik lahat. At huwag kabg mag alala wala naman akong
Chapter 115Ngayong araw planong puntahan nila Ziah si Braxien but suddenly she received a text messages na magpunta siya sa coffee shop malapit sa building nila. Ito yung coffee shop na may unicorn ang theme. Sa isiping si Liyanna ang nag text no'n ay hindi siya nag alinlangan pumunta. It seems like may okasyon sa lugar na iyon dahil masyadong maraming bata.As she waiting for something or for someone, pinanuod niyang maglaro ang mga bata. Tuwang-tuwa si Ziah lalo pa't maraming mga bata ang naglalaro. Naokyupahan ng mga ito ang oras niya, at para bang gumaan ang pakiramdam niya."Miss, puwede mo po ba ako samahan sa cr? Nawiwi na po ako, ih. Wala pa si Yaya, kasama po si Kuya Jackson, ih."Nang tingnan ni Ziah ang batang babae ay kaagad siyang nagulat. Ang batang iyon ay tila pamilyar sa kaniya, ang itsura nito, ang mga mata nito ay may pagkakahawig sa isang taong kilala niya. Nakaramdam siya ng kab
Chapter 114Nang makaalis na sila Ziah sa mansion ay nisip niyang hindi hinahanap ni Tita Beatrix si Braxien. Nakakapagtaka lahat ng sinabi nito pati na ang ikinikilos. Bilang Ina ay dapat nag aalala ka para sa anak mo at gagawin mo ang lahat para makita mo ito. But seeing her like that, parang napaka chill nito at wala lang sa kaniya kung nawawala ito o kung namatay nga talaga.Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at humarap kay Zhen."Alam mo naman siguro na mali ang ginawa mong paglalayas hindi ba?" napatango naman si Zhen. "Nag aalala sayo ang Lolo at Lola mo at pati na rin ako. We can talk about it first naman 'di ba? It's just that you ignore me all the time kaya hindi ko masabi sabi sa'yo noon pa.""I'm sorry, Mommy. Akala ko kasi posible na ako ang makahanap kay Daddy."Napabuntong hininga si Ziah."I have to tell you a secret. It's a secret
Chapter 113Braxien."Ang akala namin ay nawala o naligaw ka na, ibinalita na lamang sa amin ni Fernan na hindi ka na nila nakita matapos mong tumugtog no'ng isang gabi," nag aalalang sambit ni Margie nang salubungin ako nito.Hindi ako makatingin ng maayos dito. Kailangan kong mapagpanggap na wala pa rin akong naaalala. After all, ayokong masira ang pangako ko sa kanila. Mabilis naman akong sinalubong ng yakap ni Kiko habang umiiyak ito."Mabuti Itay, at nakauwi ka na. Sobrang nag aalala kami ni Inay sa iyo," sambit naman nito.Sa sandaling iyon ay natulos ako sa kinatatayuan ko. He just called me like I'm his father. Nakakalambot ng puso at the same time ay ramdam na ramdam ko na napamahal na sa'kin ang batang ito.Mukhang kinakailangan ko ng matinding pagpapanggap. Bahagya akong ngumiti saka lumuhod upang magpantay kami ni Kiko. Kaya siguro kalmado at pami
Chapter 112Pabalik na sana si Severo sa kwartong tinutuluyan upang magpahinga dahil bukas ay uuwi na siya kila Margie, ngunit naantala ang paglalakad niya nang makita niya ang isang wallet mula sa lugar kung saan bumagsak ang babae. Pinulot niya iyon saka sandaling pinagmasdan bago buksan.Nakita niya ang litrato ng babaeng nahimatay kanina lang at katabi nito ang isang bata lalaki. Napakunot nang bahagya si Severo dahil ang batang nasa litrato ay tila kahawig niya. Hindi na lamang niya pinansin ito at sa halip ay naglakad patungo sa fromt desk ng kwartong tinutuluyan nito."Ah, may isasauli lang po sana ako, naiwan po ito ng babaeng nahimatay kanina," sambit niya.Kasabay ni Severo sa counter ang ilan pang mga tao. Narinig ni Dasha na binanggit nito na may nahimatay. Madali siyang kinutuban dahil kanina pa nila hinahanap si Ziah."Kuya, saan po banda
Chapter 111"Hey, are you alone? Nasaan na ang mga kaibigan mo?"Nawala sa paningin ni Ziah ang dalawang babae nang sumulpot sa harapan niya si Travis. Naiilang na tiningnan niya ito saka ngumiti. Hanggang sa huling sulyap ay hinabol niya pa ang dalawa ng tingin hanggang sa hindi na niya ito nakita."Sino yung tinitingnan mo? You looks so interested to them," sambit muli ni Travis.Napayuko ng bahagya si Ziah saka ininom ang alak na nasa baso niya."Wala iyon, akala ko ay kakilala ko, akala ko lang pala."She turned around trying to get away with Travis. Ayaw niya muna itong makasama lalo na't nagiging usapan ng mga katrabaho niya ang ugnayan nila. Ang iba ay hindi lang magkaibigan ang tingin sa kanilang dalawa kun'di mag jowa!At saan naman nila nakuha ang gano'ng pag iisip?"I'm sorry, ku