CHAPTER SEVENTY-NINE
Braxien's POV
Kaagad akong nagtungo sa nasabing hospital ni Matthew. Sa hindi ko malamang dahilan ay sumama rin si Miguel at iniwan nito ang kapatid niya. Hindi ako makapaniwala sa sinasabi nitong naaksidente si Ziah.
Iniwan ko si Ziah kasama ng anak ko sa bahay. Kaya't paanong naaksidente ito? Kung totoo man na lumabas ito, saan ito pumunta? Anong ginawa nito para maaksidente?
Humahangos akong dumating sa hospital. Dumiretso kaagad kami sa emergency room. Nakita ko mula roon sila Papa at Mama at ang nakakapagtaka ay naroon rin si Mommy. Ipinagsawalang bahala ko ang presensya niya at kaagad na sumilip sa emergency room.
"Ma, anong nangyari?" tanong ko kay Mama Elizabeth.
"Hindi ko rin alam, ang sabi niya ay lalabas lamang kayo. Laking gulat ko ng tumawag si Matthew at hindi mo alam ang nangyari. Kaya sabihin mo sa akin, Braxie
CHAPTER EIGHTY Braxien's POV Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Ang alam ko lang ay kailangan kong pumili. Paulit-ulit sa isip ko habang ang masasayang alaala namin ni Ziah ay nagababaliktanaw. Sa kung paano kami nagsimula, hanggang sa muling magtagpo ang landas namin. Ang kambal, may mga pangalan na ang kambal. Nakaplano na yung kwarto nila, mga gamit nila lahat nakahanda na, and then one snap kailangan kong mamili. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay kasalanan ko ang lahat. Tanging ang gusto ko lang naman ay maging masaya kami. Namataan ko na lamabg ang sarili ko sa small church na malapit sa hospital. Nakaluhod ako habang lumuluha at nagdarasal, na kung puwede lang ay magkaroon ng miracle. Miracle na sana ay puwedeng ang kambal at si Ziah ay mailigtas pa. Hindi ko kasi talaga alam kung sino ang pipiliin ko, ayaw ng utak at puso ko pumili, dahil hindi ko naman puw
CHAPTER EIGHTY-ONEBraxien's POVAng lahat sa aking pandinig ay tahimik lang, ngunit ang totoo palihim akong umiiyak at rinig ko rin ang hikbi ni Mama. Anong magagawa ko? Walang ibang option para mailigtas ang mag-iina ko. Hindi ko rin ginusto 'to perk ang sitwasyon na ang nagpasya.Pakiramdam ko ngayon ay isa akong masamang tao. Pakiramdam ko ang ang papatay sa kambal. Nagulat na lamang ako nang makaramdam ako ng tapik sa aking balikat. Nakita ko ang mga kaibigan ko pati na si Daddy. Narito sila lahat para kay Ziah. Alam kong alam na rin nila ang nangyari, base sa expression ng kanilang mga mukha na bakas ang lungkot."Son, magpakatatag ka. Kung ano man ang naging desisyon mo, mahirap man intindihin para kay Ziah pero natitiyak ko na magkakaayos pa rin kayo," sambit ni Daddy bago ako yakapin.Hindi ko na napigilan ang ingay ng pag iyak ko. Napakapit ako sa likod nito dahil daman
CHAPTER EIGHTY-TWOBraxien's POVNang mailipat si Ziah sa hospital room nito ay nauna sila Mama na pumasok dito. Limitado lamang ang mga taong dapat nasa loob. Kaya naman naiintindihan ko kung mas gusto nila Mama at Papa na mauna.Miski man ako sa sarili ko ay nag aalangan pumasok, dahil hindi ko rin alam kung may mukha ba akong ihaharap kay Ziah. I miss her. God knows, how i miss her so much. Her smile, her laugh, the way she hug me, the way she kissed me. All of her, everything she did for us.Konting oras pa ang nakalipas bago lumabas sila Mama. Mula sa mga ng mga mata nito ay halatang ang tatlo ay galing sa pag iyak, lali na si Mama. Nakaramdam ako muli ng konsensya. Nasasaktan sila sa sitwasyon ni Ziah, at sa pagkawala ng kambal."P-Puntahan mo na siya, alam kong hinihintay ka niya," naluluhang sambit ni Mama."Opo, Mama," sambit ko.Niyakap ako nito bago ako tuluyang pumasok sa loob. Ang bawat hakbang ng mga paa ko ay tila kasin
CHAPTER EIGTHY-THREE Braxien's POV "Ma, kayo na po muna ang magbantay kay Ziah, at kay Zhen. Sumuko na sa mga pulis ang may gawa nito kay, Ziah." Mababakas sa mukha ni Mama ang saya at pag-aalala. "Oh, sige. Mag-iingat ka, Braxien. Tawagan mo ako kaagad o ang mga Papa mo para malaman din nila ang balita," tugon ni Mama. Napatango ako. "Yes, Ma. Si Matthew na ang ko-contact kila Papa Edward," lumapit naman ako kay, Zhen. "Son, you stay here, huh? Aalis lang si Daddy sandali, bantayan mo ang Mommy mo." "Yes Daddy, take care po," tugon nito saka ko niyakap nang mahigpit. Hinalikan ko si Ziah sa noo, saka sandaling pinakatitigan. Makakamit na din natin ang hustisya, Honey. Lalong lalo na at para ito sa kambal. Niyakap naman ako ni Mama nang mahigpit bago ako tuluyang lumabas sa hospital room ni Ziah. Humanda sa akin ang taong 'yon, hindi ko siya mapapatawad. Nakakuyom ang aking dalawang kamao habang naglalakad sa pasilyo papalabas ng Hospi
CHAPTER EITHY-FOUR Braxien's POV Namataan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad papasok ng bahay namin ni Ziah. Mula sa swimming pool na walang katao-tao ay nakikita ko ang masasayang alaala namin. Sa pagpasok sa loob ay ang matamis na ngiti ni Ziah ang sumasalubong sa akin, pero kaagad din na naglaho 'yon dahil ang lahat 'yon sa ngayon ay alaala na lang. Nagtungo ako sa second floor kung saan naroroon ang kwarto namin ni Ziah. Pagpasok ko pa lamang ay naaamoy ko na kaagad ang pabango na laging inispray ni Ziah. Knowing her at bilang buntis ay maselan siya sa mga naamoy niya and this scent win her heart. As I look around, I saw the picture of the three of us. It's me, Ziah and Zhen. We're genuinely happy, at this picture. This is the day kung kailan namin nalaman ang gender ng nasa sinapupunan ni Ziah, and we also shocked na kambal pala ang pinagbubuntis nito. And no
CHAPTER EIGHTY-FIVE Braxien's POV Ang sabi ko ngayong araw ay puro positive dapat ang mananaig. Ngunit heto ako sa isang bar at nilalasing ang sarili ko para makalimutan kahit papaano ang mga nangyari. Hindi ko rin alam kung anong oras na at kung nakakailan na akong bote ng beer at wine. Mayamaya pa ay isang babae ang lumapit sa akin. Naka fitted black mini-dress ito, nakalugay ang buhok at napupuno ng make up ang mukha. Kahit patay sindi ang ilaw sa loob ng bar ay kitang kita ko pa rin ang itsura nito. "Hey, Hot man there. Are you alone?" malanding tanong nito saka mabilis na ipinalupot ang kamay sa braso ko. Marahan kong inalis ang pagkakahawak nito sa braso ko saka ako napailing. Hindi man lang nito napantayan ang literal na kagandahan ni Ziah. Ni hindi ko nga alam kung nay katulad pa ba siya dito sa mundo. "Umalis ka na, wala akong plano
CHAPTER EIGHTY-SIX Braxien's POV Kinabusakan ay nagtungo kaagad ako sa hospital kahit may sugat at pasa pa ako sa labi. Dala ko ang pinaglalagyan ng kambal. Gusto ko na kasama namin ito sa hospital habang hinihintay namin na magising si Ziah. I already talked Ziah's cousin in agood way and I already said sorry many times but it seems na sarado ang puso at isip nila para pakinggan at patawarin ako. Hindi ko rin naman sila masisisi. And I know it's takes time bago nila ako mapatawad. Nagpapasalamat na lang ako dahil kahit papaano ang mga magulang ni Ziah ay patuloy akong naiintindihan at iniintindi pa. "How long it takes before Mommy wake up? It seems so long, ang tagal na niyang tulog, Daddy," sambit ni Zhen habang buhat buhat ko ito at nakaupo sa hita ko. "Maybe one day? Or one week? We're not sure kung kailan, pero ang sigurado ay magigising din siya," tugon ko.
CHAPTER EIGHTY-SEVEN Braxien's POV Mabilis akong napadilat habang humahangos at pinagpapawisan, kasabay nito ang ilang butil ng luha sa aking pisngi. Kaagad ko rin namang tiningnan si Ziah. Wala pa din itong malay. Panaginip lang pala, ngunit kahit panaginip lamang 'yon ay ramdam ko ang sakit ng pamamaalam nito. Kinuha ko ang kamay nito at pinasiklop sa kamay ko. Unti-unti kong nararamdaman ang tuloy tuloy na luha mula sa aking mga mata. I can't. Hindi ko kayang basta na lang na mawala siya. "Honey, lumaban ka. I'm waiting, we are waiting." Mayamaya pa ay dumating si Papa Rolly. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala, kaya naman kaagad ko rin itong nilapitan. "Hello po, Papa. Kamusta po? Ba't nandito po kayo, masyado na pong gabi, ah?" "Braxien, umuwi ka muna sa bahay. Zhen is sick, hinahana
Chapter 119Mabilis na isinugod si Braxien sa hospital. Halos hindi na malaman ni Ziah ang gagawin niya. Natatakot aiyang baka tuluyan na itong mawala sa kaniya. Hindi niya kakayanin. Gusto niyang bumawi dito lalo pa't nagkamali siya na noon.Isinisi niya rito ang nangyaring ang Mommy naman pala nito ang may gawa. Dinala rin ang Mommy nito sa hospital ngunit dead on arrival na ito. Maraming mga pulis ang nagtamo ng sugat. At nalaman rin niya na wala na ring buhay sila Celline at Liyanna.Pumunta siya sa libing ng mga ito. Naisip niya na kahit anong kasamaan ang gawin ng isnag tao ay hindi maiaalis ang parteng may mabuting puso katulad na lamang ng magkaibigan na ito. Napatawad na niya ang mga ito at ayaw na niya na magtanim pa ng sama ng loob sa mga ito. Hindi na niya dadalhin pa sa future ang hatred sa puso niya. After all, ay kasama naman na niya ang mga anak niya.After
Chapter 118Beatrix.Tinipon lahat ni Beatrix ang tauhan niya dahil sooner or later ay tiyak na mahahanap sila ni Braxien. At hindi niya hahayaan iyon! Hindi sa ganito dapat matapos ang lahat.Nakaplano na lahat mula sa umpisa. Hindi sa wala lang mapupunta ang pinaghirapan niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng asawa niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng panganay niya na anak para maging perpekto at karapat dapat si Braxien sa lahat ng yaman nila.Sobrang layo na ng narating niya at hindi siya papayag na sa huli ay maging abo lang ang lahat ng ito. Titiyakin niyang mangyayari ang gusto niya. Ang sunod na mamamahala sa company ay si Zhen!Sigurado siya na nakuha na ito ng mga taong inutusan niya. Kahit mawala na sa buhay niya si Braxien ay ayos lang. Kung kapalit nito si Zhen. Napangisi siya saka ininom ang wine sa baso. Nakakamangha nga at buhay pa si Bra
Chapter 117Bahagya na lamang napangiti si Margie dahil kahit papaano bago pa lumalim ang nararamdaman niya jay Braxien ay lalayo na ito. Alam niya rin naman na sobrang mahal pa nito si Ziah. At isa pa, kung maaayos ang pamilya nito ay mas matutuwa siya dahil walang tao ang gugustuhin ang broken family. Mabuti na lang at naintindihan ni Kiko, at ito na lang ang iniimbitahan na lumuwas ng Manila para magkalaro pa ito ni Zhen.Hindi na rin napigilan pa ni Ziah ang pagsama sa kanila ni Braxien kahit naiilang ay nagawa niya pa rin matulog habang nasa byahe. Talagang napuyat ay napagod siya. Hindi nga niya alam kung kaya niya oang pumasok ngayon, baka tumawag na lanabg siya sa opisina.Nang makauwi sila ay nagpaalam na rin si Braxien na babalik ito sa sariling mansion. Doon ay napagkasunduan nilang mananatili si Zhen doon. Kahit hindi naman sabihin ni Braxien ay alam niyang gusto nitong panagutan ang nangyari sa
Chapter 116"Kamusta?"Nagulat si Ziah sa biglaang pag sulpot ni Braxien kaya mabilis siyang nah iwas ng tingin. Napakuyom siya ng kamao sa isipin na narito lamang siya para sa anak nila. Hanggat maaari ay ayaw niya itong makausap."I'm good, hopefully ikaw rin," tugon niya.Nahagip ng peripheral vision niya ang mga tattoo nito sa braso. Sa ilang beses niyang nakita ito ay ngayon niya lanang iyon napansin. Napatingin siya sa mukha nito at doon ay nakita niya ang peklat na nagmula sa hiwa, na siya ang may gawa.Tuluyan na siyang nailang dahil pakiramdam niya may possibility na magbalik ang masakit na alaala ng nakaraan."Pasensya ka na kung medyo nahuli ako ng dating, hindi ko naman alam na ako pala si Braxien nang gabing magkausap tayo. Nawalan ako ng alaala. Noong niligtas kita doon nagbalik lahat. At huwag kabg mag alala wala naman akong
Chapter 115Ngayong araw planong puntahan nila Ziah si Braxien but suddenly she received a text messages na magpunta siya sa coffee shop malapit sa building nila. Ito yung coffee shop na may unicorn ang theme. Sa isiping si Liyanna ang nag text no'n ay hindi siya nag alinlangan pumunta. It seems like may okasyon sa lugar na iyon dahil masyadong maraming bata.As she waiting for something or for someone, pinanuod niyang maglaro ang mga bata. Tuwang-tuwa si Ziah lalo pa't maraming mga bata ang naglalaro. Naokyupahan ng mga ito ang oras niya, at para bang gumaan ang pakiramdam niya."Miss, puwede mo po ba ako samahan sa cr? Nawiwi na po ako, ih. Wala pa si Yaya, kasama po si Kuya Jackson, ih."Nang tingnan ni Ziah ang batang babae ay kaagad siyang nagulat. Ang batang iyon ay tila pamilyar sa kaniya, ang itsura nito, ang mga mata nito ay may pagkakahawig sa isang taong kilala niya. Nakaramdam siya ng kab
Chapter 114Nang makaalis na sila Ziah sa mansion ay nisip niyang hindi hinahanap ni Tita Beatrix si Braxien. Nakakapagtaka lahat ng sinabi nito pati na ang ikinikilos. Bilang Ina ay dapat nag aalala ka para sa anak mo at gagawin mo ang lahat para makita mo ito. But seeing her like that, parang napaka chill nito at wala lang sa kaniya kung nawawala ito o kung namatay nga talaga.Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at humarap kay Zhen."Alam mo naman siguro na mali ang ginawa mong paglalayas hindi ba?" napatango naman si Zhen. "Nag aalala sayo ang Lolo at Lola mo at pati na rin ako. We can talk about it first naman 'di ba? It's just that you ignore me all the time kaya hindi ko masabi sabi sa'yo noon pa.""I'm sorry, Mommy. Akala ko kasi posible na ako ang makahanap kay Daddy."Napabuntong hininga si Ziah."I have to tell you a secret. It's a secret
Chapter 113Braxien."Ang akala namin ay nawala o naligaw ka na, ibinalita na lamang sa amin ni Fernan na hindi ka na nila nakita matapos mong tumugtog no'ng isang gabi," nag aalalang sambit ni Margie nang salubungin ako nito.Hindi ako makatingin ng maayos dito. Kailangan kong mapagpanggap na wala pa rin akong naaalala. After all, ayokong masira ang pangako ko sa kanila. Mabilis naman akong sinalubong ng yakap ni Kiko habang umiiyak ito."Mabuti Itay, at nakauwi ka na. Sobrang nag aalala kami ni Inay sa iyo," sambit naman nito.Sa sandaling iyon ay natulos ako sa kinatatayuan ko. He just called me like I'm his father. Nakakalambot ng puso at the same time ay ramdam na ramdam ko na napamahal na sa'kin ang batang ito.Mukhang kinakailangan ko ng matinding pagpapanggap. Bahagya akong ngumiti saka lumuhod upang magpantay kami ni Kiko. Kaya siguro kalmado at pami
Chapter 112Pabalik na sana si Severo sa kwartong tinutuluyan upang magpahinga dahil bukas ay uuwi na siya kila Margie, ngunit naantala ang paglalakad niya nang makita niya ang isang wallet mula sa lugar kung saan bumagsak ang babae. Pinulot niya iyon saka sandaling pinagmasdan bago buksan.Nakita niya ang litrato ng babaeng nahimatay kanina lang at katabi nito ang isang bata lalaki. Napakunot nang bahagya si Severo dahil ang batang nasa litrato ay tila kahawig niya. Hindi na lamang niya pinansin ito at sa halip ay naglakad patungo sa fromt desk ng kwartong tinutuluyan nito."Ah, may isasauli lang po sana ako, naiwan po ito ng babaeng nahimatay kanina," sambit niya.Kasabay ni Severo sa counter ang ilan pang mga tao. Narinig ni Dasha na binanggit nito na may nahimatay. Madali siyang kinutuban dahil kanina pa nila hinahanap si Ziah."Kuya, saan po banda
Chapter 111"Hey, are you alone? Nasaan na ang mga kaibigan mo?"Nawala sa paningin ni Ziah ang dalawang babae nang sumulpot sa harapan niya si Travis. Naiilang na tiningnan niya ito saka ngumiti. Hanggang sa huling sulyap ay hinabol niya pa ang dalawa ng tingin hanggang sa hindi na niya ito nakita."Sino yung tinitingnan mo? You looks so interested to them," sambit muli ni Travis.Napayuko ng bahagya si Ziah saka ininom ang alak na nasa baso niya."Wala iyon, akala ko ay kakilala ko, akala ko lang pala."She turned around trying to get away with Travis. Ayaw niya muna itong makasama lalo na't nagiging usapan ng mga katrabaho niya ang ugnayan nila. Ang iba ay hindi lang magkaibigan ang tingin sa kanilang dalawa kun'di mag jowa!At saan naman nila nakuha ang gano'ng pag iisip?"I'm sorry, ku