CHAPTER 7

Kinabukasan maagang gumising si Mira, dahil medyo malayo-layo pa ang kanyang ba-byahean.

"Apo ko mag ingat ka doon huh," malambing na sabi ng kanyang lola at napalingon naman siya nito at binigyan ng matamis na ngiti.

"Oo naman La. don't worry po," wika niya sabay halik sa pisngi ng kanyang lola.

"Cge La. Aalis na ako," muling paalam ng dalaga at malungkot namang tumango ang matanda. Humaba ang nguso ni Mira'ng nangingi-usap na tumingin sa kanyang lola.

"Lola naman, huwag na kayong malungkot please,"nangingi-usap niya'ng sambit sa malambing na boses.

"May magagawa pa ba ako apo? Ang magagawa ko nalang ay ipagdasal ang iyong kaligtasan doon," dagdag pa ng kanyang lola na lalong nagpagulo sa kanyang utak.

"Lola. Matanong nga kita, kilala mo ba ang mga mga Ballesteros family?" nagtatakang tanong niya at kaagad namang umiling ang kanyang lola.

"Yon naman pala eh, kung makapagsalita ka kasi ehh. Parang kilalang-kilala mo sila," sambit niya at hinaplos lamang ng kanyang lola ang maalon at makapal niya'ng buhok. Napangiti naman siya sa ginawa ng kanyang lola. Hinawakan niya ang magaspang nitong kamay at ipinatong iyon sa malambot niya'ng Labi.

"I love you La, ikaw na lang ang nag-iisang meron ako, kaya makakaasa kang ingatan ko ang aking sarili. At dapat ikaw rin huh, ingatan mo rin ang iyong sarili," balik niya'ng paalala sa kanyang lola at natawa naman itong tumango.

"Oh siya! Umalis ka na baka mahuli kapa sa iyong trabaho at first day mo pa naman ngayon," pagputol ng kanyang lola sa ka dramahan niya, kaya napatawa na lang rin siya.

"Paalam lola ko!" paalam niya'ng muli at kaagad ng lumabas mula sa kanilang tahanan. Napangiti pa siya'ng pumikit at dinamdam ang malamig na hangi'ng tumama sa kanyang mukha at sumasayaw narin ang maalon at buhaghag niya'ng buhok.

Samantala ang binatang si Thiago Jaxx ay panay ang buntong hininga dahil sa kakulitan ng kanyang ina. Paano ba kasi ay pinigilan mo na siya'ng umalis sa kanilang mansion, sa ka dahilanang nais nitong silang dalawa ang mag welcome sa Janitress na si Mira.

"My god mom, I suppose to go early in the office dahil maraming trabaho ang nag-aantay sa akin doon," nagtitimpi niya'ng reklamo ngunit tila wala man lang narinig ang kanyang Ina at patuloy ito sa paghahanda ng breakfast.

"Seriously mom! Kung makapaghanda ka ah, parang napaka special talaga ng iyong bisita!" hindi makapaniwalang commento ng binata at nginitian lamang siya ng kanyang Ina na nagpapula lalo sa kanyang mukha sa subrang inis.

"You know mom, I think lumala na talaga ang iyong sakit," naubusan niya'ng pasinsyang sabi, at nakita niya talagang natigilan ang kanyang Ina at namumulang hindi makapaniwalang tumingin sa kanya. Lumambot ang puso niya sa kanyang nakita at kaagad nilapitan ang umiiyak niya'ng ina.

"I'm sorry mommy, nagtataka lang kasi ako sa kinikilos mo," paliwanag niya sa kanyang Ina.

"And that's not enough para sabihan mo akong nababaliw na ako," nagtatampong wika ng kanyang Ina at napabuntong-hininga na lamang siya'ng niyapos ito ng mahigpit na yakap.

"Sorry mommy, pangako hindi na ako magrereklamo simula ngayon about sa mga kinikilos mo," malambing niya'ng paumanhin sa kanyang Ina at ngumiti naman itong tumingin sa kanya.

"I understand you Hijo. For now hindi mo pa ako maintindihan but someday, you'll understand me," mungkahe ng kanyang Ina at sinang-ayonan na lamang niya ito para wala ng gulo.

"Hijo malayo ba ang bahay ni Maize?" kapagkuwang tanong ng kanyang ina.

"Her name is Mira mom, not maize okay," paglilinaw niya at umiling lamang ang kanyang Ina.

"I don't care Hijo, but I really want to call her Maize," pamimilit nito na ikinatango na lamang niya.

"Good morning tita! My love!" pareho silang napalingon sa magiliw na boses galing sa kanilang likuran. Napairap na lamang sa kawalan ang binata habang ang kanyang Ina naman ay mabilis naglakad. Buong akala niya ay sasalubong ito kay Tyla, ngunit ganon na lamang ang pagkasalubong ng kanyang kilay ng nilampasan nito si Tyla at lumabas sa maindor.

He just lifted his shoulder, ng tumitig sa kanya si Tyla sa nagtatanong na tingin. Ipinasok niya ang kamay sa bulsa ng kanyang pants at lumabas ng maindor upang sundan ang kanyang Ina. Pareho silang natigilan ni Tyla ng makitang yakap yakap ng kanyang Ina ang bagong dating na si Mira.

Bakas sa mukha ni Tyla ang pagka-irita at nakaramdam pa ito ng pandidiri sa ginawa ng ginang.

"Tita! What's the meaning of this?!" napaangat ang tingin ni Mira ng marinig ang maarting boses na iyan. Actually, subra siya'ng nahiya sa ginawang pagyakap ng ginang sa kanya, dahil hindi naman siya sanay na merong ibang tao na yumakap sa kanya.

"From now on Tyla, she's working here as my private nurse," masayang imporma ng ginang at nakita niya talagang tumaas ang kilay ni Tyla sabay tingin sa kanya from head to toe.

"No, are you kidding me tita? So totoo talaga ang sabi ni Jaxx sa akin, akala ko kasi nag-ulyanin ka lang!" pang-insulto ni Tyla at kahit siya ay hindi nagustuhan ang tabas ng dila ng bruha. Mas lalo namang hindi nagustuhan ng binatang si Jaxx dahil bakas sa mukha nito ang pagkagalit.

"Watch your words Tyla!" matigas ang boses nitong saway kay Tyla.

"Mira Hija. let's go," bumaling ang kanyang attention sa ginang na humawak sa kanyang balikat at tumango lamang siya. Nang makapasok sila sa loob ng mansion ay doon na lamang ang pamimilog ng kanyang mata. Subrang ganda at classy ang loob ng mansion, at ang mga kagamitan ay halatang mamahalin, idagdag mo pa yong mga antique na blinds sa mga windows.

"Hija feel free lang huh, hali ka't mag almusal muna tayo," pag-aya ng ginang at dumako rin ang kanyang tingin sa mesa na merong nakalatag na ibat ibang klaseng pagkain at meron ding mga masasarap na tinapay at mga jam na halatang mga mamahalin rin.

"Nako po ma'am, Nandito ho ako upang mag trabaho," nahihiya niya'ng tanggi, ngunit nginitian lamang siya ng ginang at nauna ng naupo.

"Nako Hija, huwag kang mahiya. Hijo hali na kayo't samahan niyo kami sa pagkain!" tawag ng ginang at para na talagang mabilaokan sa sarili niya'ng laway ang dalaga sa subrang hiya na lumukob sa kanyang sistema.

Hindi niya kasi inasahan ang ganitong pa welcome job sa kanya, kaya subra talaga siya'ng nagulat at hindi alam ang kanyang gagawin.

Sanay siya sa hirap at kunti lamang ang laman ng kanilang mesa, ni hindi nga siya sanay gumamit ng kubyertos. Umupo siya sa tabi ng ginang at nag-alanganing kumuha ng pagkain. Mas lalo pa siya'ng nilamon sa subrang hiya ng umupo ang binata sa kanyang harap.

Since kaharap ni Jaxx si Mira ay hindi niya maiwasang makita ang galaw nito. Lihim siya'ng napangiti ng mangatog ang kamay nito at hindi makatingin sa kanya ng deritso.

Kaagad naman niya'ng sinaway ang kanyang sarili and kept the blank expression on his face.

TO BE CONTİNUED...