PAGKALIPAS NG LIMANG TAON..."Anong kalokohan ito? bakit ganito ito? sino ang gumawa nito?" sita ni Jethro sa mga empleyado, sabay bagsak sa lamesa ang isang folder, "wala man lang nagcheck kung tama ba ito o ano? anong mga problema niyo!"Nagbago ng ugali si Jethro magmula ng layasan siya ni Danica at hindi niya ito makita kahit saan man niya hanapin. Isang taon niyang hinahalughog ang mundo, at tila ba si Danica ay naging isang karayom sa gitna ng dayami. Mahirap matagpuan.Hindi niya malaman, kung paano ito mawawala ng ganoon na lang, samantalang marami siyang connections at ni isa man sa mga iyon ay hindi nakita ang babae."Ah.. sir.. mali po atang folder ang nabasa niyo.. yan po ay yung pang shred na.. nasaan po yung isang folder na nasa lamesa niyo?" nagtatakang tanong ni Siren sa kanya.Kaibigan ito ni Danica at pinasundan niya ito, kaya sigurado siyang wala itong nalalaman sa kinaroroonan ng kanyang mag iina."Aling folder?" napakunot ang noo niya ng malamang iba ang folder na
"Wala p rin bang balita tungkol sa mag iina ko?" inis na sabi ni Jethro sa detective na kausap niya, "ang laki na ng nagagastos ko ah, hanggang ngayon, wala pa ring balita?""Sir," napakamot ang detective na nasa harapan niya, "lahat po ng posibleng makapagturo kung nasaan ang asawa niyo, ay talagang hindi namin makuhanan ng lead. Parang wala naman silang mga alam.."Hindi siya makapaniwala na kahit ang detective ay hindi malalaman ang kinaroroonan ng mga ito. Sa loob ng limang taon, parang nabura ang lahat ng traces ng babae at ng kanyang mga anak."Jeth!" tawag ng isang babaeng pakendeng kendeng palapit sa kanilang lamesa. Ang magandang ngiti ay nakaplaster sa kanyang magandang mukha."Anong ginagawa mo dito?" tanong niya kay Lovely. Ang babaeng ito ay walang ginawa kundi suyuin siya sa loob ng limang taon. Naiinis siya noong una dito, pero kalaunan ay pinagbigyan na lang niya at hindi na lang ito pinagsusungitan."Kakain sana ako, galing ako sa opisina niyo, kaso wala kadaw don kay
Abala si Danica sa paglalaba, habang ang kanyang mga anak ay pinapanood iyang nagtatakbuhan."Mam, ako na po ang maglalaba, magpahinga na po kayo," sabi sa kanya ni Lea. "Kaya ko na pong kumilos.""Hindi na, magpahinga ka na. May sakit ka, kaya ko naman ang gawaing ito.." tanggi niya. May sakit si Lea ilang araw na, kaya siya ang gumagawa ng mga gawain nito. Ayaw naman niyang abalahin ang kanyang tagalinis ng bahay at tagaluto. Pagkatapos ng kanyang mga kasambahay ng gawain, aalagaan pa nila ang kanyang mga anak. Kaya nauunawaan niya ang kalagayan ng mga ito."Mommy! mommy!" tumatakbo si Juls papalait sa kanya habang may hawak na bulaklak," for you, mommy..""Uuhh, thank you anak," nakangiti niyang kinuha ang gumamela na pinitas nito sa kanilang halamanan. Maya maya pa, si Julia naman ang nagmamadaling lumapit sa kanya."Mommy, tingnan niyo po," ibinuka nito ang kamay, na may nakalagay na catterpilar, "base sa nabasa ko sa book ng biology, nagiging butterfly daw ito kapag nagtagal, to
"Naku, tigilan mo na ko sa mga ka kornihan mo.. Limang taon mo ng sinasabi yan, gasgas na gasgas na masyado ang mga linyahan mo. Wala bang bago?" hindi siya galit, subalit may seryoso siyang ekspresyon.Alam ni Vinz, na ayaw ng babae ng ganoong biro. Kahit pa ang pagsasabi niya dito na gusto niya ito, ay hindi niya maisingit, dahil masyadong takot si Danica sa mga bagay bagay.Ayaw niya itong pilitin, isa pa, mukhang okay naman sila sa ganitong set up. Masaya siyang makita ang mag iina na nasa mabuting kalagayan.Napangiti na lang siya sa isiping iyon, may konting pait, pero mas lamang ang tamis. Ganito ang pagmamahal.. hayaang maging malaya ang pinakamamahal, upang maiwasan ang kumplikasyon.Baka talagang para sa babae, isa na lang siyang dakilang ninong ng mga anak nito."Bakit para kang tanag sa hitsura mo.. nakakatakot ah, baliw ka ba?" sita sa kanya ni Danica."Hindi ah, may naisip lang ako bigla," napakamot siya sa ulo saka kinuha ang mga plastic sa likog ng sasakyan."Naku, mal
"Talaga bang.. talaga bang ayos ka lang?" hindi talaga kumbinsido si Danica, lalo pa at ang lalaki ay may namumutlang mga labi. Ang gwapong mukha nito ay parang nabahiran ng isang malubhang karamdaman."Wala ito, wag ka ngang masyadong mag alala sa akin," nakangiting tugon nito, saka inalalayan ng mga bata sa sofa.Ang isang bata ay nagmamasahe sa mga kamay ni Vinz at ang isa naman ay sa mga binti. Talagang alam na ng mga bata ang kanilang gagawin sa mga ganitong sitwasyon."Alam mo ninong, kailangan mo na sigurong magpacheck up," sabi ni Julia habang minamasahe ang mga kamay nito."At bakit naman po kailangan ko ng magpacheck up, doktora?" nakangiting tanong niya sa bata. Napapaligaya siya ng mga ito, at kahit kailan, hindi siya itinuring na iba. Ang pakiramdam niya tuloy, mga anak na niya ang mga ito."Kasi po," itinaas ng bata ang kanyang kamay, "medyo iba ang kulay ng iyong mga kuko. Masamang sign daw ito, na kapag pangit ang kulay ng kuko, may sakit ang isang tao," sabi ng bata,
"Hay naku, tigilan mo na nga ako sa mga paandar mo, at baka masagasaan ka pa," umirap si Daica kay Vinz, "ang mabuti pa mga anak, samahan niyo na ang ninong niyo sa kwarto, at nanggigigil na naman ako diyan!""Wow, sana all, pinanggigigilan," nakangiting sagot ng lalaki.Lalo ng nagkagulo ang mga tao sa bahay na iyon.Kahit kailan talaga, puro kaharutan ang naiisipan ng lalaking ito.Umikot ang kanyang mga mata, malapit na niyang hambalusin ng tray si Vinz dahil sa hayagan na namang paglalandi nito sa kanya."Napakaharut mo na naman.. sasaksakin na kita diyan," bulong niya sa lalaki."Kung ikaw lang ang papatay sa akin, tatanggapin ko, siguraduhin mo lang na sa sarap yan," ganting bulong nito sa kanya.Naloko na! nag uumpisa na namang magsalita si Vinz ng mga walang katuturang bagay!Alam na alam ni Vinz kung ano ang makakapagpatahimik sa kanya.Akala ng mga tao sa paligid nila ay naglalambingan silang dalawa.Namula siya sa labis na hiya dahil sa huling sinabi nito. Kaya agad siyang
Napailing si Danica at sinubukang ibalik ang atensyon sa pagluluto. Baka nga nag-o-overthink lang siya. Pero kahit anong pilit niyang itapon sa isip ang bag ni Vinz, hindi niya maiwasang makaramdam ng kung anong kaba. "Relax ka lang, Daica," bulong niya sa sarili habang hinahalo ang sabaw ng nilaga. Ngunit kahit gaano kainit ang singaw ng kumukulong sabaw, mas matindi pa rin ang init ng kuryenteng dumadaloy sa kanyang katawan sa tuwing naaalala niya ang boses ni Vinz sa tenga niya kanina. "Kung ikaw lang ang papatay sa akin, tatanggapin ko, siguraduhin mo lang na sa sarap yan..." Napahawak siya sa dibdib niya. Ano ba ito? Bakit parang kumakabog nang sobra ang puso niya?! "Bakit naman parang teenager ka, Daica?" inis na bulong niya sa sarili. Hindi siya ganito dati. Dati, hindi siya tinatablan sa mga kalokohan ni Vinz. Pero ngayon… parang iba na. Huminga siya nang malalim at nagpatuloy sa pagluluto. Pero hindi nagtagal, nagmadali siyang pumatay ng apoy sa kalan at nagpunas ng
Nag-init ang pisngi ni Danica. "H-Hoy! Anong pinagsasasabi mo d'yan, Vinz?!" aniya, pilit na inagaw ang papel mula sa kamay nito. Ngunit mabilis siyang iniwasan ng lalaki, nakangisi pa rin habang itinaas ang sulat na parang nang-aasar."Ano ka ba, Daica? Hindi mo ba gustong basahin?" bulong ni Vinz, bahagyang yumuko upang itapat ang mukha sa kanya.Pakiramdam niya, lalong bumilis ang tibok ng puso niya. Ayaw niyang umamin, pero may bahagi ng isip niya na gustong malaman ang laman ng sulat."Hindi ako interesado!" aniya, pero napalunok siya ng makita ang reaksyon ni Vinz. Biglang nagbago ang ngiti nito. Napalitan ng seryosong ekspresyon, na parang may pinipigilan."Kahit isang beses lang?" mahinang tanong ni Vinz.Nagkatitigan sila. Hindi na niya alam kung anong nararamdaman niya—naiinis ba siya, natatakot, o... may kung anong kiliti sa puso niya?Tahimik.Maging sina Julia at Juls ay nag-aabang sa susunod na mangyayari.Sa huli, si Danica na mismo ang bumasag ng katahimikan."Sige na
"Lovely?" nanlaki ang mga mata ni Danica ng makita ang babaeng iyon, at sa likuran nito ay si Santi. "Anong ginagawa niyo dito?""Nakita namin ang mga anak mo sa labas habang namamasyal kami ni Santi, at kanina.. sa kilos ng mga batang ito, kinabahan na ako, at alam kong anak mo sila," sagot ni Lovely, "maaari ba kaming tumuloy?"Napatingin siya sa kwarto ni Vinz, saka magalang na tumanggi, "doon na lang tayo sa labas. Mga anak, dito lang kayo.."Sa kanilang paglalakad sa hardin, ang malawak na mga bulaklak ng lavender ang unang napansin ni Lovely, "ang ganda naman dito."Hindi siya nagsalita, at dinala ang mga ito sa may greenhouse, may kalayuan sa bahay nila. "Anong kailangan niyo?" hindi na siya nag abalang paupuin ang mga ito. Hindi siya plastic na tao, kaya ayaw naman niya na maging komportable ang mga ito."Maaari ba kaming maupo?" si Lovely na ang humiling ng bagay na iyon."Sige, bahala kayo," naupo naman siya sa kabilang gilid."Danica, matagal ka na naming hinahanap.." pan
"Okay naman siya, baka masyado lang siyang natuwa," nakangiting sabi ng doctor, "huwag mo na lang hahayaan na mapagod siya o labis na masiyahan, talagang paninikipan siya ng dibdib," bilin ng doctor kay Danica."Salamat Doc," nilingon niya ito, habang hawak ang kamay ni Vinz.Nagpaalam na ang doctor sa kanya, at ibinilin na lang ang mga gamot na dapat inumin ni Vinz.Nakahinga siya ng maluwag, at taos pusong nagpasalamat sa Panginoon dahil sa maayos na kalusugan ng lalaki.Takut na takot siya kanina ng makita ang pamumutla nito at pagkawalan ng malay, subalit ngayon, alam na niyang ligtas si Vinz, kaya makakahinga na siya ng maayos.Marahang gumalaw ang lalaki, na parang nananaginip, saka unti unting ibinuka ang kanyang mga mata. Nang masilayan ang magandang mukha ni Danica, bahagya itong ngumiti."Bakit ang lungkot mo?" mahina ang tinig na iyon, subalit may halong saya."Sino ba namang hindi malulungkot sa nangyari sayo?" nakangusong sagot niya, "nag alala ako sayo ng sobra. Akala k
Napangiti si Vinz ng marinig ang sinabi ni Danica. Masaya siyang malaman na may puwang pala siya sa puso ng babae. Ang akala niya noon, hindi na siya magtatagumpay na mapaibig ito."Totoo ba yan?" tanong niya dito.Bahagyang tumango si Danica, "oo, basta magpagaling ka lang at magpalakas.. magpapakasal tayo..""Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya, Danica." nakangiti ang maputla niyang labi.Ang kanyang mukha ay parang sa isang bangkay. Maputla, maputi.May mga bagay na bawal na sa kanya gaya ng labis na pagpapagod. Kaya hindi na muna siya nagbabiyahe at nagtatrabaho na lang siya through online.Ang doctor na lang ang nagtutungo sa bahay na iyon, para sa kanyang check up.Isa sa pinakamagandang disisyon na nagawa niya, ay ang maghintay at hindi maging apura.Ang ngiting iyon ay biglang napalitan ng alalahanin.Paano kung makita sila nina Lovely?Hindi naman sila makakaalis ng bansa dahil malalaman agad iyon ni Jethro.Kung lilipat sila sa Manila, madalas naman doon si Santi.Lalon
"Magaling!" sabi ni Vinz sa kabilang linya, "napaniwala ba sila? yung mga kapitbahay mo ba diyan, nabigyan ng ayuda?""Opo sir, naayos na namin lahat." sagot sa kabilang linya.Tinawagan si Vinz ng isa niyang tauhan sa Batangas na tumutulong sa kanya upang mailigaw sina Lovely sa paghahanap sa kanya. Mgandang plano ito upang hindi malaman ng mga ito ang kinaroroonan ni Danica.Sa kagandahang palad, nakikisama ang lahat ng taga roon sa kanya, dahil na rin sa mabuti niyang pakikitungo sa mga ito. Iba rin talaga kung marunong makisama sa mga tao.Huminga siya matapos maputol ang tawag. Lumalapit na sina Santi sa kinaroroonan ng mag iina, kaya dapat niyang alisin ang mga ito doon.Naabutan siya ni Danica na nakatanaw sa bintana at nakangiti."Oh, maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong nito sa kanya. May dala itong prutas. "kumain ka muna."Maayos na naman ako, lalo na ngayon na inaalagaan mo ako," sagot niya sa babae."Bola.." nakangiti nitong sabi, "kumusta na ang pakiramdam mo? okay ka
"Kilala ko ba kayo?" tanong nito na bahagyang nakakunot ang noo.Ang taong ito ay--- hindi ang hinahanap nila!"Sino ka?" tanong ni Lovely sa lalaking kaharap."Anong sino ako? tanga ka ba? kayo ang lumapit sa akin at ginulat ako, tapos, tatanungin mo kung sino ako?" nanlalaki ang mga mata nito habang nakatingin sa kanila."Ikaw ba si Vinz?" naguguluhang tabong ni Lovely."See? kilala mo ako, tapos tatanungin mo kung sino ako? wow naman ha!" naiiling na sabi nito sa kanya.Kung gayon--" hindi makapaniwala si Santi. Mali ang taong namanmanan ng imbestigador na inutusan niya. Kahawig lang ito ni Vinz, pero hindi ito ang kaibigan nila."Lumayas nga kayo dito. Baka tumawag pa ako ng pulis!" pagtataboy nito sa kanila."Pasensiya na sir.. nagkamali lang," pagpapaumanhin ni Santi."Nagkamali- nagkamali, kumita na yan! wala akong paki kung anak kayo ng mayayaman. Wag kayong mang abala dito!" inis na sagot nito saka bumalik sa loob ng bahay.Naiwan ang dalawa na nagkakatinginan at hindi makap
Kinabukasan, maagang nagkita sina Lovely at Santi sa isang maliit na coffee shop sa gilid ng Maynila. Pareho silang halatang kulang sa tulog, ngunit ang determinasyon sa kanilang mga mata ang nangingibabaw."May nakuha akong impormasyon," ani Santi habang inilapag ang isang folder sa harapan ni Lovely. "May isang private investigator akong kinausap kagabi. Sinubukan niyang i-trace si Vinz sa mga huling transaksyon niya. At may natagpuan siya."Dali-daling binuksan ni Lovely ang folder at pinagmasdan ang laman nito. May mga resibo, CCTV screenshots, at isang listahan ng mga address na pinuntahan ni Vinz sa nakalipas na tatlong buwan."Nasa Batangas siya?" nanlaki ang mata ni Lovely. "Akala ko ba sa Manila lang siya nakikita?""Nasa Davao pa rin ang negosyo niya, at may mga pinupuntahan siya sa Manila.. Pero mukhang may madalas siyang puntahan sa isang private resort malapit sa dagat. Ang sabi ng investigator, doon siya madalas tumambay tuwing weekend, ginagawa lang palengke ang lugar,
Habang nakaupo si Lovely sa harap ni Santi, hindi niya mapigilan ang pagbalik-balik ng alaala sa kanyang isipan. Ang pagkakamali niyang iyon—ang pagsuway sa tiwala ni Jethro—ay nagdala ng isang hindi matatawarang lamat sa kanilang pagkakaibigan. Kung hindi lang niya natutunang mahalin ang lalaki, okay pa sana silang lahat ngayon.Ngunit sa kabila ng kanyang pagsisisi, may isang tanong na hindi siya tinatantanan: Bakit hindi pa lumilitaw si Vinz? Ilang taon na niya itong hindi nakikita, magmula ng pagplanuhan nila ang bagay na iyon.Hindi ito pangkaraniwan. Kilala niya si Vinz bilang isang taong hindi basta-basta nawawala nang hindi nagpapaalam. Pero ngayon, parang sinadya nitong maglaho. Ipinangako nito noon na itatago ang mag-iina ni Jethro, pero ang kasunduan ay dapat lumabas na ito matapos ang kasal nila—na hindi kailanman nangyari. Dahil kinasusuklaman na siya ng lalaki ngayon."Tingin mo ba, may dahilan kung bakit hindi nagpapakita si Vinz?" tanong ni Lovely kay Santi."Hindi ko
"Nawala na naman si Vinz?" nakakunot ang noo na tanong ni Jethro, "alam mo, nakakahalata na ako sa taong iyon..""Nang?" tanong ni Santi sa kanya, "by the way, kumusta naman ang lakad mo?""Sabi sa mall, kahawig lang daw pala ni Danica, hindi daw siya iyon," malungkot na sabi ni Jethro."Pakiramdam ko naman, tama si Vinz, bakit naman dito lang siya sa Pilipinas magtatago, eh sa laki ng connection mo, nakita mo na sana siya.. saka di ba, si Vinz mismo ang nagprisinta na siya ang maghahanap kay Danica sa parteng Luzon? Sa Vizayas, wala naman akong nakitang Danica. Kaya malamang, nag abroad nga siya.." paliwanang ni Santi sa kanya.Subalit iba ang pakiramdam niya. Bakit parang nasa Pilipinas lang talaga ang babae?Hindi niya mawari ang pakiramdam na iyon, ngunit kailangan niyang mag imbestiga. Sigurado siya sa larawan na ipinasa sa kanya ng detective. Kahit pa naka side view lang iyon, alam niyang iyon ay si Danica.Kailangan siguro, mag imbestiga siya, dahil sa laki ng Luzon, maaaring
Napayuko si Danica at mariing pumikit. Kinakabahan siya. Alam niyang dapat na niyang sabihin ito, pero natatakot siyang baka hindi ito ang tamang pagkakataon. Ngunit nang maramdaman niyang hinigpitan ni Vinz ang hawak sa kanyang kamay, naglakas-loob na siyang magsalita."Gusto ko kasing... gusto ko sanang bigyan tayo ng pagkakataon," mahina ngunit matapat niyang sabi.Saglit na natahimik si Vinz. Nanatili siyang nakatitig kay Danica, tila iniisip kung tama ba ang narinig niya. Hindi niya inasahan na sa kabila ng kanyang kalagayan, may isang tulad ni Danica na handang sumugal para sa kanya."Danica..." bulong ni Vinz, bakas sa mukha ang pagtataka at pag-aalala."Alam ko, alam ko," mabilis na dugtong ni Danica, parang nababasa ang iniisip ng lalaki. "Hindi ito madali, lalo na ngayon na nalaman kong may sakit ka. Pero Vinz... gusto kong subukan. Hindi ko kayang basta ka na lang mawala na hindi ko man lang nasabi sa'yo na... mahalaga ka sa akin."Hindi inaasahan ni Vinz ang biglaang pagsa