Habang nakaupo si Isabella sa isang sulok ng café, pinagmamasdan niya ang papalayong si Xavier. Hindi niya napigilan ang mapait na ngiti sa kanyang mga labi. Sa kabila ng sakit na dulot ng malamig na pagtanggap ni Xavier, naramdaman niya ang isang matinding damdamin—ang determinasyon. Hindi siya papayag na magtapos ang lahat nang ganito.Hinawakan niya ang larawan ng kanilang anak na si Xena, tila doon siya humuhugot ng lakas. "Xavier, alam kong hindi pa tapos ang kwento natin. Mahal kita noon, at alam kong may natitira pa rin diyan sa puso mo para sa akin. Gagawin ko ang lahat, kahit pa gamitin ko ang anak natin, para makuha ka ulit. Dahil akin ka noon… at magiging akin ka ulit ngayon." at hindi niya maiwasang muling balikan ang mga alaala ng nakaraan. Ang bawat ngiti ni Xavier, ang mga yakap nitong tila kayang burahin ang lahat ng sakit, at ang mga pangakong binitiwan nila sa isa’t isa—lahat ng ito ay naglalaro sa kanyang isipan. Ngunit ngayon, ang malamig na tingin ni Xavier at ang
Naglakad si Isabella palabas ng café, ang puso niya ay punong-puno ng pagnanasa at pag-asa. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, ngunit determinado siya. Hindi na niya hahayaang magtapos ang lahat ng ito sa pagkatalo. Alam niyang hindi madali ang tatahakin niyang landas, ngunit wala nang ibang pilihan—kailangan niyang makuha si Xavier, at walang makakapigil sa kanya.Habang naglalakad siya sa kalsada, ang mga alaala ng nakaraan ay sumalubong sa kanya. Ang mga sandali ng kaligayahan nila ni Xavier, ang mga gabi ng pagmamahalan, at ang mga pangarap nila sa hinaharap. Lahat ng iyon ay nawalan ng saysay ng bigla, nang ang pamilya ni Xavier, partikular na si Rosalinda, ay gumamit ng pera at kapangyarihan upang paghiwalayin sila. Isang bagay na hindi siya makakalimutan kailanman.“Xavier, hindi ko kayang mawalan ka ng tuluyan.” Sa bawat hakbang na kanyang ginagawa, ang mga salitang iyon ang paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. “Alam ko may mga bagay na hindi ko kayang baguhin, pero ang
Hinawakan niya ang palad na matagal nang nag-aasam ng mga palad ni Xavier—yung mga palad na dati niyang hawak, yung mga palad na nagsisilbing matibay na sandigan sa mga pinakamasasakit na bahagi ng kanyang buhay. Ngunit ngayon, hindi na iyon ang nangyayari. Naiwan siya, at ang pinakamahalaga niyang tao ay tila pumili ng iba.Ngunit sa kabila ng sakit na iyon, isang bagay ang sigurado si Isabella—hindi siya susuko.Pumasok siya sa kanyang sasakyan at pinaandar ito patungo sa bahay ni Xavier. Sa kanyang puso, nararamdaman niyang siya na lang ang may kakayahang magtama ng lahat ng ito. Kung may natitira pang pagmamahal si Xavier para sa kanya, hindi niya ito hahayaan na mawalan ng pagkakataon.Habang papalapit siya sa bahay ni Xavier, naramdaman niyang tinatawag siya ng nakaraan. Mga alaala ng kanilang pagmamahalan, mga pangako, at mga plano na akala niyang magiging katuparan ng kanilang bukas. Ngunit ang lahat ng iyon ay naglaho nang mabilis, at si Antonette na ang naging bahagi ng buha
Napayuko si Xavier, tila sinasakal ng mga emosyon. Ang mga alaala nila ni Isabella noon ay pilit na bumabalik, ngunit kasabay nito ang pagmamahal niya kay Antonette at ang takot na sirain ang tahimik na buhay na pinipilit niyang buuin kasama ito.“Isabella,” mahina niyang sabi, tila naghahanap ng lakas na hindi niya mahanap. “Hindi ko alam kung paano haharapin ito. Hindi ko alam kung kaya kong balikan ang nakaraan... lalo na kung masasaktan ko si Antonette.”Lumapit si Isabella nang kaunti, ang kanyang boses ay puno ng sinseridad. “Xavier, hindi ko hinihingi na balikan mo ako. Hindi rin kita pipilitin na baguhin ang buhay mo ngayon. Pero hindi mo ba nararamdaman? May parte sa puso mo na kay Xena, na dapat mong yakapin. Hindi ito tungkol sa atin. Ito ay tungkol sa kanya.”Tumingin si Xavier kay Antonette, na tahimik na nakaupo at tila pilit iniintindi ang sitwasyon. Alam niyang mahal niya ito, ngunit hindi maitatanggi ang bigat ng responsibilidad na ngayon ay nasa kanyang balikat.“Ant
Nang marinig ito ni Princess, parang bumagsak ang mundo niya. “Ninang, ano na ang mangyayari sa amin ni Xavier? Ang daming hadlang! Hindi ko alam kung paano kami makakatuloyan ni Xavier kung andiyan si Antonette at ngayon, may anak pa si Isabella!”Naiiyak na si Princess habang sinasabi ito. “Ang hirap, Ninang. Parang lahat ay hindi na sumusuporta sa ating mga plano. Nagmukha na akong tanga sa pagmamahal ko kay Xavier!”“Wag kang mag-alala, Princess,” sagot ni Vilma, nag-aalala para sa kanyang anak.“Pero hindi ako naniniwala na anak ni Xavier si Xena! Dapat malaman ko ang totoo!” galit na sabi ni Rosalinda, ang kanyang boses ay puno ng emosyon. “Baka ginagamit ni Isabella ang bata para bumalik si Xavier sa kanya! Ang kapal ng mukha ng pamilya niya na bumalik matapos kunin ang milyones ko!”Si Princess at Vilma ay nagkatinginan, naguguluhan ngunit nag-aalala para kay Rosalinda. “Ninang, maaring may iba pang dahilan,” sabi ni Princess, sinusubukang kalmahin siya. “Baka may ibang kwento
Mataas ang sikat ng araw nang pumasok si Xavier Echiverri sa kanyang opisina sa Heaven Shipping Inc. Ang bawat hakbang niya ay tila may dala-dalang pangamba sa mga empleyadong nag-aabang. Alam nilang lahat na sa araw na ito, isang mahalagang presentasyon ang kanilang haharapin. Bawat isa sa kanila ay nakahanda, ang mga mata'y nagmamasid sa kanyang bawat kilos.Magka-2 linggo pa lang siya mula nang siya ay ma-hire sa kompanya. Ang kanyang unang proyekto bilang marketing officer ay tila isang panaginip, ngunit alam niyang ang kanyang clumsiness ay maaaring magdulot ng mga hindi inaasahang sitwasyon. Habang tinitingnan ang mga tao sa paligid, naramdaman niya ang kanyang mga kamay na nanginginig.“Puwede bang ikaw na lang mauna?kinakabahan ako,” bulong ni Antonette, isang bagong hire, sa kanyang katrabaho habang nag-aayos ng mga dokumento.“Natatakot ako kay Sir Xavier.”“Basta’t ready ka at tama yung reports mo, okay lang ‘yan,” sagot ni Ben, may halong takot ang boses.“Pero sinisiguro k
Habang nakaawang ang bibig ni Antonette, hindi siya makapaniwala sa bigat ng boses ni Xavier. May nakita siyang kakaibang pag-aalala sa mata nito na hindi niya inaasahang makikita mula sa palaging seryosong CEO. Ramdam niya ang tensyon na tila bumabalot sa buong opisina."S-Sige po, Sir," nauutal na sagot niya, pilit pinapakalmante ang nanginginig na mga kamay habang sinisigurong maayos ang mga hawak niyang reports. Nang tumalikod si Xavier upang unahan siya palabas ng conference room, sinundan niya ito, pero dahil sa kaba, hindi maiwasang magkamali ng hakbang.Habang palabas ng elevator, muntik na siyang matapilok sa gilid ng sahig at nagbagsakan ang mga hawak niyang folders. Nagkandaugaga siya sa pagpulot ng mga ito nang biglang natapakan ni Xavier ang isang papel, dahilan para mapaatras siya ng kaunti at bigyan siya ng masamang tingin."Ano ba yan, Miss Pinagpala! Napaka-careless mo naman! Paano ka makaka-close ng deal kung ganiyan ang lampa-lampa mo?" may diin sa boses na galit na
Nalaman nila na ang discrepancy ay gawa ng isang board member na nagdispalco ng 2 bilyong pesos, at ngayon ay hindi na ito makontak. Nasa gitna ng tensyon ang buong paligid ng opisina nang matapos ang mainit na pagtatalo nina Xavier at Antonette. Ang bawat piraso ng galit sa tinig ni Xavier ay nararamdaman ni Antonette sa bawat salitang bumagsak sa kanya.“All along, it’s your fault, Antonette!” malakas na sigaw ni Xavier habang nakatitig sa kanya. “You didn’t even bother to double-check! Alam mo ba ang ibig sabihin nito? You need to fix it right away or you will lose your job, and don’t think we won’t sue you for your incompetency.”Ramdam ni Antonette ang bawat salita ni Xavier na tila mga talim na tumatama sa kanyang puso. Nanginginig ang kanyang mga kamay, ngunit pinilit niyang itago ang takot. Alam niyang may malaking pagkukulang siya, at hindi siya makahanap ng tamang salita upang ipagtanggol ang sarili.Malamlam ang mga mata ni Antonette, ngunit pinilit niyang huwag patulan an
Nang marinig ito ni Princess, parang bumagsak ang mundo niya. “Ninang, ano na ang mangyayari sa amin ni Xavier? Ang daming hadlang! Hindi ko alam kung paano kami makakatuloyan ni Xavier kung andiyan si Antonette at ngayon, may anak pa si Isabella!”Naiiyak na si Princess habang sinasabi ito. “Ang hirap, Ninang. Parang lahat ay hindi na sumusuporta sa ating mga plano. Nagmukha na akong tanga sa pagmamahal ko kay Xavier!”“Wag kang mag-alala, Princess,” sagot ni Vilma, nag-aalala para sa kanyang anak.“Pero hindi ako naniniwala na anak ni Xavier si Xena! Dapat malaman ko ang totoo!” galit na sabi ni Rosalinda, ang kanyang boses ay puno ng emosyon. “Baka ginagamit ni Isabella ang bata para bumalik si Xavier sa kanya! Ang kapal ng mukha ng pamilya niya na bumalik matapos kunin ang milyones ko!”Si Princess at Vilma ay nagkatinginan, naguguluhan ngunit nag-aalala para kay Rosalinda. “Ninang, maaring may iba pang dahilan,” sabi ni Princess, sinusubukang kalmahin siya. “Baka may ibang kwento
Napayuko si Xavier, tila sinasakal ng mga emosyon. Ang mga alaala nila ni Isabella noon ay pilit na bumabalik, ngunit kasabay nito ang pagmamahal niya kay Antonette at ang takot na sirain ang tahimik na buhay na pinipilit niyang buuin kasama ito.“Isabella,” mahina niyang sabi, tila naghahanap ng lakas na hindi niya mahanap. “Hindi ko alam kung paano haharapin ito. Hindi ko alam kung kaya kong balikan ang nakaraan... lalo na kung masasaktan ko si Antonette.”Lumapit si Isabella nang kaunti, ang kanyang boses ay puno ng sinseridad. “Xavier, hindi ko hinihingi na balikan mo ako. Hindi rin kita pipilitin na baguhin ang buhay mo ngayon. Pero hindi mo ba nararamdaman? May parte sa puso mo na kay Xena, na dapat mong yakapin. Hindi ito tungkol sa atin. Ito ay tungkol sa kanya.”Tumingin si Xavier kay Antonette, na tahimik na nakaupo at tila pilit iniintindi ang sitwasyon. Alam niyang mahal niya ito, ngunit hindi maitatanggi ang bigat ng responsibilidad na ngayon ay nasa kanyang balikat.“Ant
Hinawakan niya ang palad na matagal nang nag-aasam ng mga palad ni Xavier—yung mga palad na dati niyang hawak, yung mga palad na nagsisilbing matibay na sandigan sa mga pinakamasasakit na bahagi ng kanyang buhay. Ngunit ngayon, hindi na iyon ang nangyayari. Naiwan siya, at ang pinakamahalaga niyang tao ay tila pumili ng iba.Ngunit sa kabila ng sakit na iyon, isang bagay ang sigurado si Isabella—hindi siya susuko.Pumasok siya sa kanyang sasakyan at pinaandar ito patungo sa bahay ni Xavier. Sa kanyang puso, nararamdaman niyang siya na lang ang may kakayahang magtama ng lahat ng ito. Kung may natitira pang pagmamahal si Xavier para sa kanya, hindi niya ito hahayaan na mawalan ng pagkakataon.Habang papalapit siya sa bahay ni Xavier, naramdaman niyang tinatawag siya ng nakaraan. Mga alaala ng kanilang pagmamahalan, mga pangako, at mga plano na akala niyang magiging katuparan ng kanilang bukas. Ngunit ang lahat ng iyon ay naglaho nang mabilis, at si Antonette na ang naging bahagi ng buha
Naglakad si Isabella palabas ng café, ang puso niya ay punong-puno ng pagnanasa at pag-asa. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, ngunit determinado siya. Hindi na niya hahayaang magtapos ang lahat ng ito sa pagkatalo. Alam niyang hindi madali ang tatahakin niyang landas, ngunit wala nang ibang pilihan—kailangan niyang makuha si Xavier, at walang makakapigil sa kanya.Habang naglalakad siya sa kalsada, ang mga alaala ng nakaraan ay sumalubong sa kanya. Ang mga sandali ng kaligayahan nila ni Xavier, ang mga gabi ng pagmamahalan, at ang mga pangarap nila sa hinaharap. Lahat ng iyon ay nawalan ng saysay ng bigla, nang ang pamilya ni Xavier, partikular na si Rosalinda, ay gumamit ng pera at kapangyarihan upang paghiwalayin sila. Isang bagay na hindi siya makakalimutan kailanman.“Xavier, hindi ko kayang mawalan ka ng tuluyan.” Sa bawat hakbang na kanyang ginagawa, ang mga salitang iyon ang paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. “Alam ko may mga bagay na hindi ko kayang baguhin, pero ang
Habang nakaupo si Isabella sa isang sulok ng café, pinagmamasdan niya ang papalayong si Xavier. Hindi niya napigilan ang mapait na ngiti sa kanyang mga labi. Sa kabila ng sakit na dulot ng malamig na pagtanggap ni Xavier, naramdaman niya ang isang matinding damdamin—ang determinasyon. Hindi siya papayag na magtapos ang lahat nang ganito.Hinawakan niya ang larawan ng kanilang anak na si Xena, tila doon siya humuhugot ng lakas. "Xavier, alam kong hindi pa tapos ang kwento natin. Mahal kita noon, at alam kong may natitira pa rin diyan sa puso mo para sa akin. Gagawin ko ang lahat, kahit pa gamitin ko ang anak natin, para makuha ka ulit. Dahil akin ka noon… at magiging akin ka ulit ngayon." at hindi niya maiwasang muling balikan ang mga alaala ng nakaraan. Ang bawat ngiti ni Xavier, ang mga yakap nitong tila kayang burahin ang lahat ng sakit, at ang mga pangakong binitiwan nila sa isa’t isa—lahat ng ito ay naglalaro sa kanyang isipan. Ngunit ngayon, ang malamig na tingin ni Xavier at ang
Nang dumating si Xavier sa napagkasunduang lugar, nakita niya si Isabella na nakaupo sa isang coffee shop. Bagama't matagal nang panahon ang lumipas, hindi pa rin nawawala ang kagandahan nito. Ngunit sa likod ng kanyang magandang mukha ay ang bigat ng mga taon at ng kasalanang dala niya."Xavier," sabi ni Isabella, nakangiti ngunit may bakas ng lungkot sa kanyang mga mata. "Salamat at pumayag kang makipagkita."Umupo si Xavier sa kanyang harapan, ang mukha ay malamig. "Ano ang gusto mong pag-usapan, Isabella?"Huminga nang malalim si Isabella at tumingin nang diretso sa mga mata ni Xavier. "Xavier, alam kong mahirap paniwalaan, pero may anak tayo."Sa isang tahimik na café sa Makati, umupo si Xavier sa harap ni Isabella, nakakunot ang noo, habang pilit inaarok ang bigat ng mga salitang sinabi nito. Hindi pa rin siya makapaniwala sa rebelasyong binitiwan ng dati niyang fiancée."Anak? Anong pinagsasabi mo, Isabella?" tanong niya, ang boses ay puno ng pag-aalinlangan, galit, at kalituha
Sa kabila ng mga sigalot at galit na bumabalot sa pamilya Echiverri, isang bagong kaganapan ang nagbukas ng pinto sa isang masakit na bahagi ng nakaraan ni Xavier. Habang siya at si Antonette ay naglalakbay pauwi matapos ang nakakapanlumo at nakakahiya nilang gabi sa mansion ng mga Echiverri, hindi maiwasang bumalik sa isip ni Xavier ang mga boses ng galit at panlalait ng kanyang ina, si Rosalinda. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naroon ang tahimik na pag-aalala niya kay Antonette, na tahimik na umiiyak sa tabi niya. Ang gabi ay malamig at tahimik, ngunit ang kanilang mga puso ay puno ng bigat.Ang malamig na hangin ng gabi ay tila sumasalamin sa bigat ng damdamin ni Antonette habang tahimik siyang nakatingin sa bintana ng kotse. Sa likod ng kanyang isipan, naroon ang paulit-ulit na eksena sa mansion ng mga Echiverri. Ang mga mapanuring tingin, mapanghusgang salita, at ang matinding kahihiyan na idinulot ng ina ni Xavier, si Rosalinda. Kahit pa hawak ni Xavier ang kanyang kamay haba
Habang mabilis na naglalakad si Xavier palabas ng engrandeng venue, mahigpit niyang hawak ang kamay ni Antonette, na basang-basa ng pulang wine ang kanyang damit. Tumutulo pa ang likido mula sa kanyang balikat, at ang mga mata niya ay punong-puno ng pagkabigla at hiya. Naririnig pa nila ang mga bulong-bulungan ng mga bisitang nagulat din sa insidente. Ngunit wala nang pakialam si Xavier—ang mahalaga ay maalis nila si Antonette sa eksenang iyon.Pagkarating nila sa parking lot, huminto si Xavier at agad na hinarap si Antonette. Nakita niya ang bakas ng lungkot sa mukha ng kanyang nobya, at lalo siyang nagalit sa sarili niya. "Antonette, I'm so sorry," ang kanyang boses ay nanginginig sa lungkot at pagsisisi. "Hindi ko inasahan na magagawa iyon ni Mama. Hindi ko alam na aabot siya sa ganitong punto."Umiling si Antonette, pilit na tinatago ang luha. "Xavier, hindi mo kasalanan. Alam ko na mula sa simula, hindi niya ako tanggap. Pero... hindi ko akalaing ganito kasakit." Tumingin siya sa
Ang engrandeng kaganapan sa bulwagan ng hotel para sa ika-30 anibersaryo ng Heaven Shipping Inc., na inorganisa ng pamilyang Echiverri, ay tila isang entablado para sa isang komplikadong drama. Ang tensyon ay tila nakabigkis sa hangin, halos mahawakan sa bawat sulok. Si Rosalinda, ang matriarka ng pamilya, ay nanginginig sa galit, ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang pinipigilan niyang makontrol ang agos ng kanyang emosyon.Sa bawat sandali, tila may bagyong nagbabadya sa kanyang kalooban. Nagpalitan ng mga nag-aalalang sulyap ang mga bisita, nararamdaman ang papalapit na hidwaan. Ang pagdiriwang, na nilayon upang parangalan ang tatlong dekada ng tagumpay, ay naging isang eksena ng papalaking kaguluhan. Ang matinding anyo ni Rosalinda ay kumikislap sa buong silid, at malinaw na may isang mahalagang pangyayari na malapit nang mangyari.Habang pinipilit niyang panatilihin ang kanyang kalmado, nagsimulang magbulungan ang mga bisita. Ang mga hindi sinasabiang lihim ng pamilya Echiv