Kabanta 20

"Bakit ang tagal mo naman,kanina pa kami rito ni Yohan naghihintay sayo!"

seryosong sabi ni Yulie,pero hindi ko sinagot ang tanong niya dahil niyakap ko kaagad ang anak ko at hinalikan ito sa labi,napapaiyak na naman ako pero bigla ko iyong pinigilan.

"Mommy,okay kalang po ba!"

Nag aalalang tanong ng anak ko.

Binigyan ko ng malaking ngiti ang anak ko,kahit masakit ay pinanatili ko paring nakangiti ako sa kaniya dahil ayaw kung mag alala pa ito.

Buti nalang at nadala ko ang lipstick ko,medyo kinapalan ko nalang ang lipstick sa labi ko.

"Oo naman anak,okay lang si mommy,natagalan lang ako kasi meron pa silang inutos sakin!"

pagsisinungaling ko.

"Ganon po ba,sorry po pala hindi kami nagpaalam sayo ni tita na pupunta kami rito!"

malungkot na sabi nito.

"Shhh,wag ka ng magsorry okay,basta masaya ko dahil nakita ko na naman ang napakagwapo mong mukha!"

Niyakap ko nanaman ang anak ko ng mahigpit.

"Oh tama nayan,kanina padin yang naghihintay si manong oh!"

Sabi ni Yulie habang tinuro ng nguso