Chapter 3: The Chairman

Third Person POV

Naiinis man sa ginawang paggising ni Emman sa kanya, mabilis na kumilos na si Phoenix upang ayusin ang kanyang sarili. Ayaw niyang paghintayin pa ng husto ang board of directors at group of investors na paniguradong bwisit na bwisit na sa kanya. 

Ang Alcantara Corporation and Group of Companies ang pinaka mayamang korporasyon hindi lamang sa Grindle kung hindi sa buong bansa. Binubuo ito ng ilang five-star hotels, restaurant, banks, trading at kung ano-ano pa. Ang Alcantara rin ang pinaka kilalang supplier ng motor and computer parts sa buong bansa. 

Parang may kung anong swerte nga naman ang Alcantara Corporation at kahit na anong pasukin nitong negosyo ay lumalago, lalo na nang si Phoenix na ang tumayo bilang CEO at Chairman ng kompanya at ng korporasyon ilang taon na ang nakakalipas. 

"What will those good-for-nothing men do this time? Talk about my so called 'family'? My image or maybe their plan to take me down? Tss. Two hours? Marahil ay nagngingitngit na sila sa galit at inis na inis na sa akin." sambit ni Phoenix habang marahang inaayos ang kanyang isusuot na damit. 

Sapat na ang halos dalawang oras na paghihintay nila at ayaw niya nang maging tampulan na naman ng usapan ng mga stock holders ang kanyang buhay. 

Hindi naman sa natatakot siya o kinakabahan sa mga bagay na maaari nilang isipin tungkol sa kanya, pero ayaw niya lang na masira ng husto ang araw niya dahil lang sa mga walang kwentang taong nakapaligid sa kanya.

Parang naging libangan na kasi ng mga ito ang pagusapan ang lahat ng nangyari sa kanya. Ang mga magulang niya na halos sabay na namatay, ang maagang pamamahala niya sa dalawang naglalakihang korporasyon; ang Alcantara at ang Tatlegoure Finances and Trading at kung ano-ano pa. Maging masaya man yon o sobrang lungkot. Wala na silang inatupag kung hindi pag-piyestahan ang mala drama niyang buhay. 

"Nasaan na ba si Mr. Alcantara? Aba kanina pa tayo nandito." dinig niyang bulong ng isa sa mga stockholders na halos hindi na maipinta ang pagmumukha sa sobrang pagkabagot at marahil pagkainis sa kanya. 

Sumilay sa kanyang labi ang isang nakakalokong ngiti habang marahang napapailing. 

"Lagi na lang niya tayong pinaghihintay. Kung hindi ko lang inirerespeto ang tatay niya, matagal ko nang binawi o binenta ang stocks ko sa korporasyon na ito." dagdag pang bulong nito na siyang nagpangisi pang lalo kay Phoenix. 

"Kailangan ko bang humingi ng tawad sa'yo?" malamig na turan ni Phoenix habang diretsong nakatingin sa lalaki na hindi na malaman ang gagawin sa sobrang pagkatakot sa kanya. "Hindi makatiwalag o natatakot ka lang mawalan ng pera na siyang itutustos mo sa lahat ng bisyo mo, alak at babae?" 

"Hi--Hindi naman ga-gano'n Mr. Alcanatara. May su-susuno pa kas-"

"Sinabi ko bang magpaliwanag ka? Tinanong ko ba ang rason o opinyon mo?" saad ulit ni Phoenix habang inaayos ang kanyang itim na suit. "Baka nakakalimutan mo, ako ang may pinakamalaking stock sa buong korporasyon na 'to. Ibenta mo man ang sa'yo ay hindi magiging kawalan ng Alcantara, because I, Phoenix Alcantara, basically own it." saad ni Phoenix habang dahang dahang inilibot ang kanyang mata sa loob ng meeting hall. 

Ipinagsaklob nito ang kanyang mga kamay, inilagay sa kanyang dibdib at saka ngumiti. 

"Even the land where your house is built is mine. Didn't my father allow you to built it there? And may I remind you, I inherited all of his assets, including that land." saad niya sabay kindat sa lalaki.  

"Per-"

"Shh! Magsasalita ka lang kapag binigyan na kita ng karapatang magsalita, nakuha mo?" dagdag niya pa at saka nilagpasan na ang lalaking kulang na lang ay maihi sa kanyang pagkatakot sa batang Chairman. 

Si Phoenix ay kilala bilang isang batang CEO at Chairman ng dalawang malalaking korporasyon sa bansa, ang Alcantara Group of Companies at ang Tatlegoure Finances and Trading na pagmamay-ari ng kanyang mga magulang. 

Bente-otso anyos lamang siya pero mahigit isang bilyon na ang financial assests niya. Idagdag pa ang mansion na naiwan sa kanya ng tatay niya sa unang distrito ng Grindle at ang inheritance na aabot ng mahigit limampung milyon, ang mga private properties na siyang iniwan naman ng nanay niya sa kanyang pangalan at ang kompanya nito.

Isang modern prince. Ganyan siya madalas ilarawan ng mga residenteng nakatira sa Grindle. Gwapo at mayaman. Isang bagay lang yata ang maaaring ipintas sa binata. Ito ang kanyang ugali at temper na mukhang nakuha niya yata sa amang pumanaw. 

"May naiinis pa ba sakin? Nagagalit sa pagiging late ko bawat meeting at inirerespeto lamang ako dahil sa tatay kong matagal nang patay?" seryoso niyang saad habang umuupo sa silyang nakalaan para sa kanya habang nakataas ang isang kamay. "Come on! Spill it. Mukhang marami yata kasi kayong gustong sabihin eh. I'm all ears."

Ang kaninang maingay na meeting hall ay biglang tumahimik at para bang lahat ay nawalan ng boses, samantalang kung mag-usap sila ay parang nasa gitna sila ng palengke. 

"Ano?" sambit ni Phoenix habang bahagya pa siyang natatawa. "Kanina kung magusap kayo ay para kayong mga babaeng putang naghihintay ng mga parokyano sa isang kanto. Ngayon ay tila mga maaamong tupang hindi makabasag pinggan?" sabi niya at saka inilagay ang baba sa pinagsaklob niyang mga kamay habang ang nakalolokong ngiti sa kanyang mukha ay hindi maalis. 

"Kung inaakala niyong natatakot akong lisanin niyo ang Alcantara, ngayon palang sinasabi ko na. Hindi ako ang mawawalan kung hindi kayo, sa oras na umalis kayo sa korporasyon. At gusto lang sabihin na hindi ko na tinatanggap sa buhay at negosyo ko ang mga taong umalis na." 

Agad na sumandal siya sa kanyang upuan at saka dumekwatro. Pinasadahan ng tingin ang hindi baba sa benteng tao sa loob ng meeting hall. 

“And one last thing, mind your filthy mouths especially when you are inside my villa. Lunar is one of my favorite villas because I bought it using my own hard-earned money. Ayokong madumihan ninyo ang lugar na ito, kaya kung pwede lang, huwag ninyong dalhin ang maruruming bunganga ninyo sa pagmamay-ari ko.” malamig at seryosong sambit ni Phoenix. 

Kita sa lahat ang takot sa kanilang mga mata. Kilalang tahimik at walang kibo ang binata. Hindi palasalita lalo na kung wala namang dapat at kailangang sabihin. Hindi nito inuubos ang oras sa panenermon at paninigaw sa kung sino man, lalo na kung hindi ito makabubuti sa Alcantara at Tatlegoure. Pero, lubhang nakakatakot ito sa oras na magalit, higit pang nakakatakot sa kanyang pumanaw na ama.  

Mabilis na lumapit kay Phoenix ang doktor na kanina pa umuusok ang ilong sa sobrang pagkainis sa inaasal ng kaibigan. Ayaw niyang tuluyang magalit ang binata dahil hindi ito magiging mabuti hindi lang para sa korporasyon at sa negosyo, kung hindi para na rin kay Phoenix. Dahil sa oras na mawalan ng kontrol ang binata, isang delubyo ang maaaring mangyari. 

"Aray!" naiinis pero pabulong na saad ni Phoenix matapos apakan ng doktor ang kanyang mga paa. "Putcha naman. Bakit inaapakan mo ang mga paa ko? P*****a." sambit pa nitong muli.

"Are you fucking out of your mind?" bulong ni Emman kay Phoenix na hindi mawala ang bakas ng pagkainis sa ginawang pagapak sa kanyang mga paa. "Your emotions. Your goddamn emotions!" nanlalaking matang saad nito. "You knew better than anyone else what could happen, you dimwit."

Nakakunot noong tinignan ni Phoenix si Emman, bakas sa mukha niya ang pagkalito na agad din namang nawala ng maunawaan ang ibig sabihin ng tingin at apak na iyon ni Emman. Agad na kumalma ito at bumuntong hininga bago muling tumingin sa mga tao sa loob ng meeting hall. 

"Let's just get this started." mahinahong turan nito. 

"Damn. Do I really have to remind you every single time, Phoenix?" agad na bulyaw ng doktor sa binata sa mahinang pamamaraan. "I get it, okay. You have a clear agreement between the five of you but please, you have to always remember that all of these people wanted to crush you down. Wanted to make you fall into their trap and make a mistake. Wanted to destroy and steal everything you have. This is the only situation that you have to be very careful." muling bulong niya kay Phoenix. "Don't let them know your weakness."

"Weakness?" natatawang sagot ni Phoenix kay Emman. "Is that even a weakness? I would like to take it as an advantage though. You don't have to be so girl, Emman. This is no big deal and I won't really mind if Syntax came and slit the throat of these people." nakangising saad ni Phoenix habang ang mga mata niya ay nakapako sa mga stockholders. "I would actually be happy, honestly."  

"What!?" naiinis na turan ni Emman.  

Isang nakakalokong ngiti lang ang isinagot ni Phoenix kay Emman at agad na bumaling sa mga taong kanina pa nakamasid sa kanilang dalawa. 

"Oh? What are you looking at? Ngayon lang ba kayo nakakita ng taong nagbubulungan? Don't you all want to get this to finally end and go on with your fucking lives?" saad niya. "Just make it fast because I have some other stuff to do."