“Oo syempre. Matagal ko ‘yang kasama eh. Ilang taon na kaya comfortable ako. Iba kasi nararamdaman ko kapag niyakap kita.” “Iba? Hindi ba talaga ako masarap yakapin? Am I –” he sniff his shirt. “Mabaho ba ako?” Natawa ako sa reaksiyon niya. “Hindi ka naman mabaho. Nagbibiro lang ako. Akina nga ‘yan.” Hinablot ko ang teddy bear ko at niyakap ito ulit at saka tinalikuran siyang humiga. “What the–? Baby naman,” niyakap niya ako sa aking likod pero pumikit na ako. “Baby, nagseselos na ako.” Naimulat ko ang mata ko. “Anong selos?” “Eh.. mas pinili mo pang yakapin iyan kaysa akin eh. Nagseselos na ako. Kailangan ko na iyang ligpitin. Hindi pwedeng ganito!” Natawa ako. “Pinagseselosan mo ang teddy bear?” “Oo! Tàngina naman. Ayokong ganito. Ako nalang kasi yakapin mo!” Kulang nalang ay magdabog siya. “Okay pero sa isang kondisyon.” Humarap ako ng higa sa kaniya. Ang teddy bear ko naman ay iniwan ko lang kung saan ito nakapwesto. Tinuro ko ang bukol sa pantalon niya. “Only if
After a few hours, we finally arrived but I couldn't proceed with my tasks immediately and went straight to the person who assigned us. Kailangan ko ring malaman kung saan ako ngayon dahil biglaan pa naman ang absent ko. The doctor told me, "I know about your situation, Valencia. It's okay, so you don't need to make up for the day you missed in your OJT." He said this calmly from behind his desk. He was wearing glasses and looked at me over them. I was surprised. "Really po?" I wasn't sure what they used as a reason for my absence, but it didn't matter anymore because it was more important that I didn't have to make up for the day. I didn't want to fall behind either. He nodded and said, "Yes." His face looked serious but kind. "Thank you, doctor. I appreciate your understanding," sagot ko. Kanina pa pala ako tense dahil baka masisira ang evaluation nila sa akin. Kailangan ko pa man din iyon. "Not a problem, Valencia. Just make sure to catch up on what you missed," the doctor
The surrounding was silent once again. I could feel everyone's eyes on me, curious and confused. I swallowed hard, trying to maintain my composure. "Ms. Valencia, please see me in my office after this," Zairon instructed, his tone professional. I nodded, "Yes, Dr. Gavilan." Zairon turned to leave and Megan followed behind him. The room filled with whispers once they were out of sight, everyone speculating about my special task. I just sighed, of course they would be curious why the CEO was the one to put a task on me personally. Should I get worried? Sumunod ako sa kanila at binalewala nalang ang mga titig ng mga kasama ko sa OJT. Wala rin naman akong pakialam sa sasabihin nila as long as they won't involved themselves sa amin ni Zairon. Nagpaiwan lang rin si Dr. Morris at mukhang iba yata pagtingin niya sa akin na parang pinagdududahan niya ako. Nang liliko na sana ako ay nabigla ako na may tao pala roon. Kumurap ako nang makilala kung sino iyon. He leaned against the wall wh
Warning: R-18 I lightly touched him on the chest. My fingers feeling his shirt and gave him a smile. "You should check it, Doc. It might be important." He just frowned in reply, his eyebrows coming together. He started walking towards the door and his footsteps sounded in the quiet room. I got down from the table I was sitting on and my feet softly hitting the cool floor. I fixed my clothes and made sure they were neat. Suddenly, a voice came from the other side of the door. "What is it? I told you to not bother us!" His voice sounded annoyed. Sinilip ko kung sino ang nasa labas at si Megan pala iyon. Nagulat nalang ako nang binatukan siya nito. "Mamaya na kayo gumawa ng baby! Oh, ito," sabay bigay niya nang padabog sa dibdib ni Zairon. "Iyan ang ibang detalye ng pasyente mo. Puntahan mo siya kapag duty mo na." Ngumiti ako nang nagkatinginan kami ni Megan. Ngumiti rin siya sa akin at tumalikod na. "Hinay-hinay lang kayo dahil hindi ko pa nakilala ang kambal." huling habilin niy
He still keeps thrusting his huge manhood inside even though my cûm is dripping on his cock. He made a few more quick and exhilarating thrusts before he buried himself deep within me and released his cûm inside. Pawis at magulong buhok ang nakita ko. Malalim ang paghinga niya at unti-unti naman itong gumaan. Doon ko nalang rin naramdaman ang pangangalay ng hita ko pagkatapos. Sinuklay at inayos ko ang buhok niyang gumulo dahil masyadong halata pa naman. He smiled and kissed me on my lips. Niyakap ko rin siya at siya naman at sa baywang ko. "It's just one round baby. Let's do another round?" Nangunot ang noo ko at kumalas sa pagkakayakap sa kaniya. "That's not gonna happen," nilibot ko ang paningin ko at bumaba iyon sa sahig. Ang daming nagkalat na papel at ibang gamit dahil sa malaswa naming ginagawa kanina at kapag ipapa ayos niya ito sa iba, baka mapansin pa. "Look, your office. Is not clean anymore." I pointed out. Bumaba ako sa mesa, inalalayan naman niya ako. "I will as
Sa sandali kong pagpapahinga, agad akong nakatulog. Ang pagod ko at antok ay nagdala sa akin sa kahimbingan. Nagising ako ng bandang alas-syete na rin ng gabi. Narinig ko ang mga boses ng dalawang babae mula sa labas ng kwarto. Marahil ay tapos na ang duty nila ngayong araw. Dahan-dahan akong bumangon mula sa higaan, ang mga mata ko ay unti-unting nag-aadjust sa dilim dahil hindi ko binuksan ang ilaw sa kwarto ko kanina bago ako makatulog. Nagbihis ako ng simpleng damit - isang maluwag na t-shirt at maong na pantalon. Tiningnan ko ang sarili sa salamin at inayos ko ang buhok ko at siniguradong maayos ang itsura ko bago ako lumabas ng kwarto. Nang maabot ko ang pinto, hinawakan ko ang door knob at dahan-dahang binuksan ito. Ang ingay ng pinto sa pagbukas ay agad na nagpa-tingin sa akin ng dalawang babae. Naka uniporme pa silang dalawa habang nasa mesa nakaupo sa upuan at kumakain ng prutas. "Kumusta ang assistant ng isang CEO?" nanunuksong saad ni Jazz. Nakalumbabang nakatin
Seryoso lang siyang nakatingin sa daan. “Kahit na ilang beses mo pa akong saktan Laurene, sigurado pa rin ako sayo. The moment I laid my eyes on you, I knew for sure that you're the woman I want to spend my whole life with. I don't know what love is before but when I met you, I understood what it truly meant. Even if we face a thousand trials, my love for you will never waver. You are my strength when I am weak, my joy in times of sorrow, and my love in a world full of hate. You are my everything, Laurene, and I will spend the rest of my life proving my love for you, no matter what it takes.” Nabigla ako sa sinabi niya. He's so sincere that I can even feel it in my heart. I looked at him, his eyes full of sincerity and love. I felt a lump in my throat with the built up emotions that I'm trying to stop. "Zairon..." sabi ko ng marahan. Tumingin siya sa akin, iniwan ng kanyang kamay ang manibela para mahaplos ang aking pisngi. "What is it, baby?” "Hindi ko... hindi ko alam kung a
I looked at him, confusion written all over my face. “Why would you ask that?” “Because I want you with me all the time. I'm a selfish person. I want you to be with me and only me.” He pouted a bit. A soft chuckle slipped from my lips as I gently squeezed his hand. “Then, should I be selfish too? I want to be with you all the time too, Zairon– with our kids. I want it to be just us.” I said. His eyes softened at my words, and he gently caressed my cheek. "I would love nothing more, Laurene," he said, "I want to be with you and our children too. You're my world." Natigilan lang kami sa pag mo-moment nang narinig namin ang hagikhikan ng kambal. Natawa kaming dalawa at naglakad papasok ng gate. The whole day, we only arranged the room for the twins. Pinaghandaan talaga ni Zairon dahil lahat ng kailangan namin sa bahay ay nandoon na. Pati mga gamit rin ng kambal ay nandoon na rin. Zairon also has a garden outside. Hindi pa masyadong malago ang mga bulaklak pero halatang alaga