Halata ang inis ni Zairon habang nakatingin sa dalawang prenteng naglalakad sa loob ng dining area. "What are you two doing here?" He asked while approaching them. Nilagay ni Zaiden ang dinala niyang pagkain sa mesa bago nagsalita. "We heard there was a celebration, so we decided to bring some food to contribute." "Celebration? Are you kidding me? We just got here, Zaiden," Inis niyang sikmat sa kambal. Inakbayan silang dalawa ni Zachary. Hindi nila iyon inaasahan kaya ay muntik silang matumba. "Chill bros. Celebration rin naman ang paglipat niyo ng bahay. Come on, hindi pa naman tayo parating magkasama." Pangungumbinsi niya kay Zairon. Inis niya lang kinuha ang kamay ni Zachary at lumapit sa pwesto ko. "Mas mabuti ngang wala kayo, mas masaya pa ako." Busangot niyang sagot. Zaiden and Zachary exchanged knowing looks before turning back to Zairon, their grins widening. "Aw, come on, bro. Don't be like that. We just wanted to celebrate with you," Zachary teased at him. He sig
Tumango ang senior nurse at kahit hindi naman nakatingala si Zairon sa kaniya ay ngumiti pa rin ito sa kaniya. "Siyempre, Dr. Zairon. Siguraduhin kong alam niya ang gagawin." Masigla niyang sagot na hindi pinansin ng isa. With Marissa's help, I carefully prepared the necessary equipment and approached Mr. Cruz's bed. Zairon stood by, offering words of encouragement and guidance as I performed the procedure under Marissa's watchful supervision. Habang nagtatrabaho kaming magkasama para makakuha ng mga sample ng dugo, kinuha ni Zairon ang oras para ipaliwanag ang bawat hakbang ng proseso sa akin, sinisigurado na nauunawaan ko ang kahalagahan ng bawat test at kung paano ito makakatulong sa amin na ma-diagnose at matreat ang kondisyon ni Mr. Cruz. Nang matapos namin ang prosedure, pinasalamatan ni Zairon si Marissa sa tulong niya at lumingon sa akin pero hindi siya nakangiti. "You're good." matipid niyang sambit. Palihim akong napaikot ng mata. Iyon lang ba sasabihin niya? I tr
His laughter filled the room, making me roll my eyes. In response, I tossed a roll of bandages at him, which he caught with ease. "Ang brutal naman ng nurse dito. Maganda sana kaso mamatay ako rito ng maaga." he joked, unrolling the bandages and starting to wrap it around his wound. Tinukuran ko siya ng tingin. "Hindi ka mamamatay. Hindi pa ako tapos sa'yo." Tumawa siya, "Oh, may banta pa. Exciting." "Exciting?" I retorted, my tone dripping with sarcasm. "If being a patient in a hospital is your idea of excitement, E'di wow." "Hindi, exciting ang maging pasyente kapag ikaw ang nurse," sagot niya na may ngiting nakakaloko. "Kung ganyan ang attitude mo, baka hindi ka na gumaling," banta ko sa kanya. "Aray, ang sakit naman nun. Pero, okay lang. Basta ikaw ang mag-aalaga sa'kin," sagot niya, ang kanyang nakakainis na ngiti ay nakadikit pa rin sa kanyang mukha. "Umayos ka, Zachary. Hindi ito oras para magbiro," sabi ko sa kanya habang inaayos ko ang bandage sa kanyang braso. "Oh,
The surgery on our patient with Zairon was successful. I only assisted him with common tasks, but most of the time, he was with the senior nurse. It took weeks to finish it, so he's now resting and spending time with our kids. He will still go to the office, but not as often, especially since he wants to fulfill what he said to me. Kinuha ko ang bag ko sa sala dahil papunta na rin ako ng Hospital ngayon. Kahit gusto kong mag stay sa hospital, hindi pumayag si Zairon kahit na sunduin niya ako palagi ay okay lang talaga sa kaniya. Mas malapit rin naman ang address dito kaysa sa bahay nila Mama kaya okay lang rin sa akin. Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap ng malalaking braso niya sa baywang ko. Naamoy ko ang kanyang pamilyar na pabango nang yumuko siya para halikan ang aking pisngi. "Such a lovely scent. Are you ready, baby?" His voice was low and filled with affection. I couldn't help but giggle at his words and turning around to face him. Hindi niya binawi ang kanyang mga br
"Hmm, baka may emergency case? Pero weird nga, kasi sabi mo nga rest siya," Jazz speculated.Dalcy chimed in, her expression curious. "Baka may nangyari sa mga kambal? O baka may naisip lang siyang biglang gawin sa ospital."Napaisip ako. Anong nangyari? Bakit siya biglang nandito? "Sige, baka dapat tawagan ko muna si Zairon para malaman kung ano nangyayari.""Oo, tawagan mo nga. Baka may kailangan ka pang gawin," Jazz suggested.I nodded and quickly dialed Zairon's number again, hoping he would pick up this time. But just like before, there was no answer."Hindi pa rin sumasagot. Baka busy lang talaga siya," I said to myself. "Pero kahit busy, dapat may time siya na mag-reply sa'yo. Sige, try mo ulit," Jazz urged. I nodded and tried calling again, but once again, there was no answer.Nag-aalala na ako. Bakit hindi siya sumasagot? Anong nangyari?“Puntahan mo nalang kaya siya girl? Baka talaga may emergency kaya nandito siya sa hospital.” “Oo nga, mamayang 2 pm naman ang in mo hind
Inis na inis akong naglakad papunta sa opisina ni Zairon. Ilang araw ng nagpapanggap si Zachary bilang siya at ilang araw na rin akong nakarinig na may pinapasok siyang babae sa opisina nito. Akala ko tsismis lang iyon pero sina Dalcy na mismo ang nakakita kahapon. Kung siya naman ka gentlemen ang mga kambal niya, opposite naman siya! Hindi na ako kumatok pa at agad kong tinulak ng marahas ang pinto. Nakita ko siyang may ginagawa sa lamesa niya. Tumigil ako at pinagmamasdan siya. He’s working? Himala naman! Kapag dumadaan ako rito, palagi lang naman iyong natutulog na parang puyat gabi-gabi. Ngunit agad ring bumalik ang galit ko nang marealize kung bakit ako nandito ngayon. “Zachary!” Tawag ko sa kaniya. Umangat ang mukha niya sa direksiyon ko mula sa ginagawa niya. “Hey.” Kumunot ang noo ko at mabilis naglakad papunta sa kaniya. “Anong hey? Hindi ba sabi ko na huwag kang gumawa ng kalokohan? Ano itong naririnig ko recently?!” “Laurenestine.” mababang boses na tawag niya s
"Hi doc! Why did you disappear last night? I was looking for you," she leaned into Zairon's arm. Huminhin bigla boses na nagpaikot sa mata ko sa hangin. I was about to pull her away from him when Zairon himself gently removed her hand and gave her a cold stare. "Don't touch me. Do you want to experience my wife's slap?" Malamig ngunit may banta niyang sambit sa babae. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. He really claimed me as his wife. Gulat ang mata ng babae. “W-What? Asawa?” “Yes. Kaya please, kung ayaw mong huwag grumaduate, lumayo ka sa’kin.” Madiin niyang sagot at bumaling sa direksiyon ko. Napalunok ang babae at agad na umatras. "S-Sorry, Doc. Hindi ko alam." Hindi niya pinansin ang babae at lumapit sa akin. He held my hand tightly and he even showed it in front of the woman. "Now you know. This is my wife, Laurene." Napatingin ako sa kaniya nang hindi makapaniwala ngunit nang makita ko ang seryosong ekspresyon niya ay alam kong hindi siya nagbibiro roon. Sigurado n
Ngunit lumipas na lamang ang isang oras pero wala pa ring dumating. Unti-unti na ring nawawala ang mga tao at mukhang umuwi na rin ang iba. Tiningnan ko ang Juice kong ininom kanina at naubos na pala iyon. Hinatiran rin nila ako ng pagkain pero Juice lang ang nainom ko. Naiwan rin ang phone ko kanina kaya hindi ko alam kung paano tatawagan si Zairon. Agad akong tumayo nang makita si Zachary na papalit sa akin. “Zach, si Zairon hindi pa siya dumating.” Kumurap siya at dumiretso sa couch upang umupo roon. Namumungay ang mata niya, mukhang nakainom siya kanina dahil isang oras pa naman siyang wala. Pagod siyang napabuntung-hininga at kinuha ang sigarilyo sa bulsa niya. Sinindihan niya muna iyon at hinithit habang ang kaniyang isang kamay ay nakapatong sa sandalan ng couch. He looked at me with his blank eyes. “Zairon really isn't here and I really didn't invited him. Baka nga pupunta lang siya dito kapag wala ka na sa bahay." Naningkit ang mata ko. “You lied? Anong purpose mo ba