“ฮี้วววววววว” ทุกคนให้ห้องพร้อมใจกันมาก อ่านเสร็จจนหมดแล้ว ผู้กำกับก็นัดวันถ่ายอีกทีในเดือน กรกฎาคม และขอให้ทุกคนเดินทางกลับกันดี ๆ ทุกทันต่างพากันกลับ หญิงสาวที่กำลังกลับนั้นชายหนุ่มได้เรียกไว้
"รุ่นพี่กลับบ้านยังไงครับวันนี้"
"น้องสาวฉันซูมินนะ มารับค่ะ"
"อ่อ ครับ กลับดี ๆนะครับ และขอให้ทุกคนเก็บพล็อตเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนนะครับ"
ทั้งสองพากันเดินไปตามทาง หญิงสาวหันมาหาผู้จักการส่วนตัวของเธอเชิงบอกว่าเราไปกันเถอะ
"ฮ่อลลล"ผู้จัดการอุทานขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มและเดินไปทางพร้อมมองสองคนที่อยู่ข้างหน้าที่คุยกันอย่างสนิทสนม จนมาถึงหน้าตึก นักแสดงที่มาอ่านบทก้แยกกลับไกล้จะหมดแล้ว ยืนรอสักครู่รถคันที่มาส่งหญิงสาวเมื่อเช้าก็มาถึง
ซูมินลดกระจกรถลง แล้วคุยกับพี่สาว
"พี่ค่ะกลับกันเถอะค่ะ" ผจกเปิดประตูเข้ามานั่งที่เดิมของเธอ ชายหนุ่มเอ่ยทักคนมาใหม่
”สวัสดีนะ ซูมิน”
“ฮ่อล ๆ พี่ สวัสดีค่ะ” เมื่อทักทายกันจบ หญิงสาวเลยหันไปถามชายหนุ่ม
“ คุณซองแทฮยองกลับยังไงครับ”
“ผมมากับผู้จัดการครับ นั้นไงมาพอดี”
“อ่า งั้นไปก่อนนะ” หญิงสาวตอบ
“บ๊ายบายค่ะพี่”ซูมินตอบและซูมินขับรถออกไปจากตึกเคบีเอส ชายหนุ่มเมื่อนเห็นผู้จัดการขับรถมารับแล้วนั้น ชายหนุ่มเปิดประตูไปนั้งข้างคนขับ
“กลับกันเถอะ ง่วงแล้ว หิวด้วย” ชายหนุ่มตอบผู้จัดการส่วนตัว
“เดี่ยว ๆ จะง่วง จะกิน หรือจะนอน”
“กินข้าวก่อนก็ได้ หิวมาเลยๆ”
“ไม่ใช่ว่าไม่กินข้าวเพราะมัวแต่มองคนที่อยู่บนรถคันนั้นเหรอ” ‘เฮอะ ๆรู้ได้ไงว่ะ ว่านั่งมอง. ชายหนุ่มคิดในใจ
ณ เวลา 22.20 เวลาเกาหลี
รถของชายหนุ่มแล่นไปตามถนนที่แสนจะโล่ง ตรงไปที่ร้านอาหาร เช่นเดียวกับรถของหญิงสาว
“พี่ค่ะ พี่ทานอะไรรึยังค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้วนะคะ” ซูมินถามพี่สาวของเธอ
"พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลย ตั่งแต่เที่ยงแล้ว" หญิงสาวตอบน้องสาวกลับไป หลังจากนั่นซูมินก็หันไปถามคนที่นั่งข้างหลังอย่างผู้จัดการส่วนตัวของพี่สาว ซูมินได้หันไปถาม “ป้พัคค่ะ หิวข้าว....มั้ย อ้าวหลับซะแล้ว”
“งั้นพี่ค่ะ ไปแวะทานข้าวก่อนกลับบ้านกันเถอะๆ”
“ไปสิ ว่าแต่เธอน่ะ ไปหามีสจี ก่อนมารับพี่ไม่ได้แวะกินอะไรมาก่อนหรอ”
“ยังค่ะ ไปร้านอาหารกันเถอะๆ” ซูมินขับรถตรงไปที่ร้านอาหารแถวย่านกังนัม แถวๆบ้านของหญิงสาว ร้านประจำที่ไปนั่งบ่อย ๆ รถมาจอดที่ลานจอดรถของร้านอาหาร ซึ่งมีรถที่ดูคุ้นตา จอดอยู่ก่อนหน้านั่น เพื่อถึงที่ร้านอาหาร หลังจากที่แวะส่งมีสพัคที่บ้านแล้วนั้น ก็แวะมาที่ร้านอาหารแห่งนี้ และเห็นรถคันดังกล่าวที่จอดอยู่ ซูมินได้หันไปปลุกหญิงสาวที่หลับให้ตื่น
“พี่คะ ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงร้านอาหารแล้วๆ ตื่นมาทานข้าวก่อนสิคะ"
หญิงสาวที่ถูกปลุกนั้น ตื่นขึ้นมาด้วยการการงัวเงีย
“หืม ๆ ถึงบ้านแล้วเหรอๆ”
"ยังค่ะ น้องหิวข้าวๆ หิวมาก ๆ กินข้าวกันก่อนดีกว่านะคะ"
"ไปสิปะ" ว่าแล้วก็ลงจากรถเดินตรงเข้าไปที่ร้านอาหาร สั่งอาหารนั่งกินกันตามประสาพี่น้องที่ ทานอาหารไปหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามซูมินหญิงสาวทานอาหารไป พอเงยหน้ามาขึ้นมาก็เห็นคนที่เพิ่งลากันจากตึกเคบีเอส เมื่อสามทุ่มที่ผ่านมานี้เอง
ซูมินเห็นพี่สาวของเธอนั่งมองข้างหลังเธอแบบนิ่งๆ เลยสงสัยเลยถามออกไป
“พี่คะมองอะไรอยู่คะ” หญิงสาวสาวไม่ตอบ ซูมินเลยกลับหลังหันไปมอง ก็เห็นครอบครัวของคนที่ที่เพิ่งบอกลากันเมื่อชั่วโมงที่แล้ว
“อ๋อๆ นึกว่ามองอะไร พี่คะ เป็นอะไรรึป่าว”
“เปล่าๆไม่มีอะไร กินต่อเถอะๆ”
“แต่นั้นมันครอบครัวของซองแทฮยองนี่ค่ะ”
“ใช่จ๊ะ ว่าแต่อิ่มรึยังเนี้ย ๆ ” ซูมินไม่ตอบแต่พยักหน้า
“ถ้าอิ่มแล้วเรากลับกันเถอะๆ พี่ง่วงแล้วๆ”
“ไปกันเถอะ ว่าแต่ดึกแบบนี้ ขับรถไหวมั้ย”
“สบายมากค่ะ” ว่าแล้วก็พากันเดินออกไป แต่ก่อนออกไป มีเสียงเรียกชื่อหญิงสาวก่อนๆ
“ซอนซาชิ” หญิงสาวหันไปตามเสียง ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนที่เรียกหญิงสาว
"ไปรอพี่ที่รถก็ได้นะ" ซูมินพยักหน้ารับๆ
หญิงสาวเดินเข้าไปหาคนที่เรียกก่อนสวัสดีๆคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะนั่น
"สวัสดีค่ะทุกคน" หญิงสาวกล่าวทักทาย
"แม่ขอบคุณมากนะ ที่ไปร่วมงานเมื่อคราวก่อนๆ แถมยังช่วยเก็บนั่นเก็บนี่อีกๆ"
"ไม่เป็นไรคะ"
"เอ่อ ๆ แล้วนี้กำลังจะกลับหรือคะพี่" จีอา น้องสาวของชายหนุ่มถามๆกลับไป
"ใช่จ๊ะๆ ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะทุกคนๆ" หญิงสาวกล่าวลา พร้อมกับเดินไปหาน้องสาวและพากะนออกจากร้านไป ครอบครัวของชายหนุ่มก็ทานอาหารกันต่อไป วันที่แสนยาวนานวันนี้ก็สิ้นสุดลงๆ
วันนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านพักผ่อนกับครอบครัวอีกวัน ชายหนุ่มเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์เรื่องใหม่อยู่ในสวนหลังบ้านเงียบ ๆ อย่างมีสมาธิเพื่อที่ในช่วงการถ่ายทำจะได้จำบทได้ และลื่นไหลต่อการทำงาน ในเวลาเดียวกันทางฝั่งของหญิงสาวในเวลาเดียวกัน ออกมาพักผ่อนดูแลสวนหลังของบ้านหญิงสาว วันนี้อากาศดีมากเธอจึงแต่งตัวจึงเลือกแต่งตัวสบายๆไม่แต่งหน้า เธอเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์อ่านบทซีรีย์เช่นเดียวกับชายหนุ่ม หญิงสาวอ่านบทจนเวลาล่วงเลยนานมาจนลืมทานอาหารไม่มีอาหารอะไรตกถึงท้องเลย หญิงสาวรู้สึกหิวเลยว่าจะเดินไปหาอะไรทานที่ครัว แต่ยังไม่ทันก้าวออกพ้นจากโต๊ะที่นั่ง ซองซูมินเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารเข้ามาหาพี่สาวของเธอในสวน“นั่นพี่จะไปไหนค่ะ”“ไปหาอะไรกินซะหน่อยน่ะ หิว”“ก็แน่สิคะ ซองไม่เห็นพี่กินอะไรตั้งแต่ซองออกไปซื้อของ นี่ก็เย็นแล้ว”“แล้วของในถาดน่ะของใคร”“ก็ของพี่นั่นแหละค่ะ ซื้อของมาทำอาหารให้ นี่ข้าวผัดกิมจิค่ะ” พูดจบก็วางถาดอาหารให้หญิงสาว หญิงสาวลงมือทานอาหาร อาหารมื้อเป็นมื้อแรกของวันที่หญิงสาวทาน เพราะส่วนมากหญิงสาวจะไม่ทานของว่างหรืออะไรเลยหญิงสาวทานไปและถามน้องสาวของเธอ“วันนี้ ไปซื้อของแล้วไปทำอะไรที่
เวลาล่วงเลยผ่านไป ภายในห้องครัวของบ้านชายหนุ่มสองสาวต่างลงมือทำอาหารกันโดยมีครูอย่างซูมินสอนทำอาหารไปหลายๆอย่าง หลายๆเมนู ทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันจัดจานยกไปที่โต๊ะอาหารที่สวนหลังบ้านยกอาหารที่ทำมาให้พี่ชายของเธอทาน จีอายกอาหารที่ทำออกมา มาวางที่บนโต๊ะที่ชายหนุ่มอ่านบทอยู่“พี่คะ วันนี้ฉันทำอาหารมา ชิมค่ะ” น้องสาวของชายหนุ่มบอก ชายหนุ่มละสายตาจากบทที่อ่านมามองอาหารตรงหน้าก่อนที่จะมองหน้าน้องสาว“จะกินได้มั้ย” ชายหนุ่มถามออกอย่างคิดตลก“ทานได้สิคะ พี่” ซูมินที่พูดออกมาพร้อมกับถาดที่อยู่ในมือมาวาง ชายหนุ่มเงยหน้ามามองผู้มาใหม่ “มาได้ยังไงเนี้ยซูมิน” “อ่อ จีอา ขอให้สอนทำอาหารน่ะค่ะ อปป้าลองชิมสิคะ ซองสอน จีอาทำเองทั้งหมดเลย” พร้อมกับพยักหน้าเชิงให้ชิม ชายหนุ่มยังลังเล น้องสาวของชายหนุ่มรอไม่ไหวไม่ชิมสักที “ชิมช้าจังๆ” จีอารอไม่ไหวจับชอนและตักข้าวผัดกิมจิใส่ปากชายหนุ่ม “เป็นไงค่ะ อร่อยมั้ย” น้องสาวถาม “อืม ๆ อร่อย กินได้ รสชาติดีกว่ารอบนั้น” “เอ๋อวันนี้ก็ไกล้จะเย็นแล้ว ซองขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ซูมินดูนาฬิกาที่ข้อ
เช้าวันใหม่ วันที่ซองซอนซานัดน้องสาวว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกแต่ยังไม่เห็นน้องสาวออกมาจากห้องเลยเดินไปเคาะประตูห้องของน้องสาวก๊อก ก๊อก ก๊อก“ซูมินซูมินตื่นรึยัง” หญิงสาวที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงพี่สาวเรียกให้ตื่น ก็สะดุ้งลุกออกจากที่นอน ก่อนที่จะตะโกนร้องบอกพี่สาว“ตะ ตะ ตื่นแล้วค่ะ รอซองยี่สิบนาทีนะคะ ขอโทษค่ะที่ตื่นสาย” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ไปนั่งรอน้องสาวและเล่นโทรศัพท์มือถือระหว่างรอน้องสาว ส่วนคนในห้องที่ตื่นสายนั้น ก็บ่นให้กับคนที่โทรมาเมื่อคืน“ไม่น่ารับสายเลยเมื่อคืน สายเลยทีนี้” หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป ซูมินออกจากห้องเดนมาหาพี่สาวที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น“พี่คะ ขอโทษนะคะ ตื่นสายไปหน่อยค่ะ”“ปกติเธอไม่ใช่คนที่นอนตื่นสายนิ เป็นอะไร ไม่สบายรึป่าว” หญิงสาวเอ่ยถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงพร้อมยื่นมือไปแตะที่หน้าผากน้องสาว“ไม่ได้เป็นอะไรคะ แค่มีคนโทรมากวนตอนตีสองค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ ” ซูมินตอบพี่สาวพร้อมกับชวนหญิงสาวออกจากบ้านเพื่อไปช้อปปิ้ง หลังจากที่ทั้งสองขึ้นรถแล้ววันนี้ซองซอนซา เป็นคนขับรถเอง ถ้าเธอขืนให้ที่จะให้น้องสาวเธอขับให้คงไม่รอดแน่ หญิงสาวหันไปข้างที่น้องสาวนั
“อ่อ ๆ จีอาอยากมาซื้อของนะครับ ผมก็เลยพามาเพราะผมไม่อยากให้ขับรถเอง” เมื่อน้องสาวของชายหนุ่มได้ยินดังนั่นถึงกับหันตะวัดสายตามาหาพี่ชาย“อ่าๆ ใช่ค่ะ จีอาอยากซื้อของ งั้นขอไปซื้อของก่อนนะคะ ไปกันเถอะซอง” ว่าแล้วก็ดึงแขนเพื่อนออกไปจากตรงที่ชายหนุ่มและหญิงสาวยื่นคุยกันอยู่ ก่อนที่จะเดินออกไป“พี่สองคนคุยกันไปก่อนะคะ คุยกันไปก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันที่ร้านอาหาร…. รีบไปนะซองหิว ” เมื่อพูดจบก็เดินออกไป ตอนนี้ก็เหลือเพียงชายหนุ่มกับหญิงสาว หญิงสาวถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางของน้องสาวที่โดนเพื่อนลากออกไป เมื่อตรงนี้เหลือเพียงชายหนุ่มและหญิงสาวสองต่อสองแล้วนั้น ชายนุ่มจึงถามเรื่องงานที่กำลังจะได้ทำร่วมกัน“รุ่นพี่ อ่านบท เตรียมตัวรึยังครับ”“ก็อ่านอยู่นะ แล้วคุณล่ะ”หญิงสาวตอบและถามกลับไป“อ่านครับทำความเข้าใจกับบางฉากบางตอนบางครั้งผมก็ไม่เข้าใจ กลัวจะทำให้รุ่นพี่ลำบากตอนถ่ายทำน่ะครับ”“ไม่เป็นไรหรอกคะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่ได้ตรงไหน ผู้กำกับจะช่วยเดี๋ยวฉันจะช่วยอีกแรงค่ะ” เมื่อคุยกันไปก็เดินเล่นไปเรื่อย ๆไปยังร้านอาหารที่น้องสาวนัดไว ทั้งสองคนที่แอบดูอยู่ก็รับไปที่ร้านอาหารทันที“ซอง พี่เขาจะเ
“ยังคิดไม่ออกค่ะ ซื้อๆไปก่อน เดี๋ยวเมนูก็มาเอง” ตอบพี่สาวออกไปและตรงไปยังที่ขายของสด ทั้งสี่คนต่างช่วยกันเลือกสี่ของสดต่าง ๆ นาน ๆ เมื่อซื้อของเสร็จก็พากันเดินตรงไปยังรถของตัวเองเพื่อยังร้านทำผมไฮโซของสไตลิสต์ ส่วนตัวของหญิง โดยในรอบนี้หญิงสาวไม่ได้ขับรถเองน้องสาวขับไปแล้วสองพี่น้องคุยกันไปตามทางทางด้านของชายหนุ่ม..“พี่คะ นี่ถามจริง ๆ นะ จะจีบพี่ซอนซาริง ๆ เหรอ?” ชายหนุ่มไม่ตอบหันไปยักคิ้วส่งให้น้องสาวแทน“พี่นี้จริง ๆ เลยนะ เอาน้องนุ่งมาบังหน้าตลอดเลย” จีอาบ่นแบบไม่ค่อยติดใจอะไรนัก“ ช่วยหน่อยไม่ได้หรอ!! ไม่อยากได้เป็นพี่สะใภ้รึไง”“อยากได้สิ ว่าแต่ถ้าช่วยแล้ววันนี้ไปร้านของเพื่อนพี่ซอนซาป้าจีของซองจ่ายตังด้วย”“โอเค จัดให้ ” ชายหนุ่มตอบกลับน้องสาวก่อนจะพูดขึ้นอีก“แต่เธอกับซูมินต้องช่วยพี่นะ คนนี้จริงจัง”“รู้ค่ะว่าพี่ชอบ ชอบมาก ถึงกับมีรูปไว้ในห้องเลย น้องนะช่วยไม่มีปัญหา แต่ซองนี้สิ ถึงจะเชียร์พี่ก็จริงนะ แต่บทที่จะหวงพี่สาวนี้หวงจริงหวงจังหวงสุดๆเลยล่ะ” “ก็แหงล่ะ ก็อยู่สองพี่น้องเนอะ นาน ๆถึงจะได้เจอแม่ที ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา ” ชายหนุ่มตอบกลับไป “ก็
พรหมลิขิตแห่งรักTrue Loveกรภัทร์ เมื่อพรหมลิขิตนำเธอให้มาพบกับผู้ชายที่แสนดีอย่างเขาทำให้คืนวันที่เคยเดียวดายกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งคำเตือนอ่านให้สนุกไม่ต้องคิดมากปล่อยใจ จอย ๆเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาจากโมเม้นต่าง ๆที่ชื่อนชอบ ด้วยความน่ารักของสิ่งที่เห็นด้วยความที่ชอบจึงลองมาเขียนนิยายดู ตัวละครหลักที่สมมุติขึ้นมา จะมี : ซองแทฮยอง , ซองซอนซา , ยู เยจี , ซองซูมิน , มีสจีฮยอน , คิมอินซู , ฮยอนอู , อีแฮอัน , จีฮยองโฮ , ลีโอซอง และตัวละครอื่น ๆ ที่แทรกความน่ารักขึ้นมา ซึ่งเป็นผลงานแรกที่เขียนเมื่อปี 2016 ตัวละครในเรื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลงบ้างเพื่อให้เนื้อเรื่องน่าสนใจและหลากหลาย ส่วนสถานที่บางแห่งเป็นสถานที่จริง บางแห่งก็เป็นจินตนาการของนักเขียนเองค่ะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะเรื่องนี้เคยลงที่อื่น แต่เป็นอีกตัวละคร แน่นอนว่าลบออกทั้งหมด สามารถอ่านได้ที่ GoodNovel เท่านั้นบทนำณ ร้านกาแฟ coffer chu ร้านกาแฟที่ถูกตกแต่งอย่างสายงาม มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งหันหลังดื่มกาแฟอยู่กับเพื่อนของเธอ และมีหญิงสาวอีกสองคนนั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะของเธอที่นั่งหันห
กองถ่าย เพียงสายลมที่รักคุณ ซึ่งเป็นกองถ่ายของลีโอซองพระเอกรุ่นพี่ของซองแทฮยองและซองซอนซานางเอกที่สวยที่สุดในเกาหลี ซึ่งนางเอกสาวคนนี้มีผู้ชายรูปหล่ออย่าง ซองแทฮยอง แอบปลื้มและติดตามผลงานของเธอมานาน และอีกหนึ่งคนแฮอันเพื่อนของซองแทฮยองณ วันที่อากาศที่อบอุ่นในกองถ่าย เพียงสายลมที่รักคุณ ในช่วงที่กำลังพักกองถ่าย ได้มีรถกาแฟที่ถูกส่งมาสนับสนุนทีมงานภายในกองถ่าย โดยที่เขาส่งรถกาแฟมมาแล้วนั้น ยังคงมีชายหนุ่มเดินถือกล่องเค้กที่ซื้อมาโดยเฉพาะไว้ให้คนพิเศษของเขา ชายหนุ่มเดินมาทักรุ่นพี่จีโอซองและเพื่อนรักของเขา“สวัสดีครับรุ่นพี่ วันนี้ผมเอา coffer truck มาสนับสนุนกองถ่ายครับ”“ดีมากเลยๆ ฉันกำลังหิวพอดีเลย” เสียงฝีเท้าก้าวเดินเข้ามา “ อ้าวนายมาพอดีเลย เดี่ยวฉันจะพาไปทักทายผู้กำกับ”“ครับพี่” ตอบอย่างง่ายๆและสั้นๆ รุ่นพี่พาชายหนุ่มไปหาผู้กำกับแล้วทักทาย “ฉันพานายไปหาผู้กำกับแล้ว นายมีอะไรอีกมั้ย”“รุ่นพี่พาผมไปหาคนคนหนึ่งได้มั้ย” ชายหนุ่มสองคนมองหน้าอย่างรู้กัน ส่วนคนถามนั้น ก็รอคำตอบ ใจชายหนุ่มเต้นแรงแบบไม่เป็นจังหวะ“ได้สิ เดี๋ยวฉันพาไป” พอชายหนุ่มได้คำตอบที่ออกมาจากปากรุ่นพี่ทำให้ชายหนุ
"ก็ต้องอยู่สิครับ รุ่นพี่ชวนดูทั้งที" หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มหลังจากที่เดินตามมา"คุณซองแทฮยองยังดูเราถ่ายอยู่เหรอคะ ฉันคิดว่าคุณกลับไปแล้วซะอีกค่ะ"พร้อมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มก็ยิ้มรับอย่างว่าง่าย หญิงสาวกล่าวออกมา"ฉันขอตัวไปพักก่อนะคะ"ชายหนุ่ม"เชิญฮะรุ่นพี่ รุ่นพี่อย่าลืมทานเค้กที่ผมซื้อมาฝากรุ่นพี่นะฮะ""ได้ ฉันจะไม่ลืมที่จะทานมันแน่นอน""รุ่นพี่ฮะ ถ้ามีโอกาสหวังว่าเราคงได้พบกันอีกเร็วๆนี้นะฮะรุ่นพี่" หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่ส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม และเดินกลับไปที่รถตู้ส่วนตัวของเธอ ไม่นานนักอีแฮอันก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคน แฮอันบอก"ให้ฉันไปบอกคโยชิให้มั้ย"“ตกลงนายจะเอายังไง ชอบเขาก็จีบสิ รออะไร" ลีโอซองถามชายหนุ่ม"ผมแค่รอเวลาที่เหมาะสมฮะ เออออ รุ่นพี่ครับ ผมขอเบอร์โทรของนางฟ้าของผมหน่อย" ลีโอซองที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ถึงกับเงยหน้าจากจอมือถือขึ้นมา พร้อมกันกับแฮอันที่อุทานพร้อมกัน"ฮะว่าไงนะ ขออีกรอบดิ""เบา ๆ สิ อย่าดังไป เดี๋ยวก็รู้กันทั้งกอง ผมบอกว่าขอเบอร์นางฟ้าของผมหน่อย""ได้สิ" ลีโอซองตอบกลับ หลังากนั้นแฮอันจึงถามขึ้นมา"แล้วนายจะเอาเบอร์รุ่นพี่ไปทำอะไร""เดี๋ยวก็รู้" ทั
“ยังคิดไม่ออกค่ะ ซื้อๆไปก่อน เดี๋ยวเมนูก็มาเอง” ตอบพี่สาวออกไปและตรงไปยังที่ขายของสด ทั้งสี่คนต่างช่วยกันเลือกสี่ของสดต่าง ๆ นาน ๆ เมื่อซื้อของเสร็จก็พากันเดินตรงไปยังรถของตัวเองเพื่อยังร้านทำผมไฮโซของสไตลิสต์ ส่วนตัวของหญิง โดยในรอบนี้หญิงสาวไม่ได้ขับรถเองน้องสาวขับไปแล้วสองพี่น้องคุยกันไปตามทางทางด้านของชายหนุ่ม..“พี่คะ นี่ถามจริง ๆ นะ จะจีบพี่ซอนซาริง ๆ เหรอ?” ชายหนุ่มไม่ตอบหันไปยักคิ้วส่งให้น้องสาวแทน“พี่นี้จริง ๆ เลยนะ เอาน้องนุ่งมาบังหน้าตลอดเลย” จีอาบ่นแบบไม่ค่อยติดใจอะไรนัก“ ช่วยหน่อยไม่ได้หรอ!! ไม่อยากได้เป็นพี่สะใภ้รึไง”“อยากได้สิ ว่าแต่ถ้าช่วยแล้ววันนี้ไปร้านของเพื่อนพี่ซอนซาป้าจีของซองจ่ายตังด้วย”“โอเค จัดให้ ” ชายหนุ่มตอบกลับน้องสาวก่อนจะพูดขึ้นอีก“แต่เธอกับซูมินต้องช่วยพี่นะ คนนี้จริงจัง”“รู้ค่ะว่าพี่ชอบ ชอบมาก ถึงกับมีรูปไว้ในห้องเลย น้องนะช่วยไม่มีปัญหา แต่ซองนี้สิ ถึงจะเชียร์พี่ก็จริงนะ แต่บทที่จะหวงพี่สาวนี้หวงจริงหวงจังหวงสุดๆเลยล่ะ” “ก็แหงล่ะ ก็อยู่สองพี่น้องเนอะ นาน ๆถึงจะได้เจอแม่ที ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา ” ชายหนุ่มตอบกลับไป “ก็
“อ่อ ๆ จีอาอยากมาซื้อของนะครับ ผมก็เลยพามาเพราะผมไม่อยากให้ขับรถเอง” เมื่อน้องสาวของชายหนุ่มได้ยินดังนั่นถึงกับหันตะวัดสายตามาหาพี่ชาย“อ่าๆ ใช่ค่ะ จีอาอยากซื้อของ งั้นขอไปซื้อของก่อนนะคะ ไปกันเถอะซอง” ว่าแล้วก็ดึงแขนเพื่อนออกไปจากตรงที่ชายหนุ่มและหญิงสาวยื่นคุยกันอยู่ ก่อนที่จะเดินออกไป“พี่สองคนคุยกันไปก่อนะคะ คุยกันไปก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันที่ร้านอาหาร…. รีบไปนะซองหิว ” เมื่อพูดจบก็เดินออกไป ตอนนี้ก็เหลือเพียงชายหนุ่มกับหญิงสาว หญิงสาวถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางของน้องสาวที่โดนเพื่อนลากออกไป เมื่อตรงนี้เหลือเพียงชายหนุ่มและหญิงสาวสองต่อสองแล้วนั้น ชายนุ่มจึงถามเรื่องงานที่กำลังจะได้ทำร่วมกัน“รุ่นพี่ อ่านบท เตรียมตัวรึยังครับ”“ก็อ่านอยู่นะ แล้วคุณล่ะ”หญิงสาวตอบและถามกลับไป“อ่านครับทำความเข้าใจกับบางฉากบางตอนบางครั้งผมก็ไม่เข้าใจ กลัวจะทำให้รุ่นพี่ลำบากตอนถ่ายทำน่ะครับ”“ไม่เป็นไรหรอกคะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่ได้ตรงไหน ผู้กำกับจะช่วยเดี๋ยวฉันจะช่วยอีกแรงค่ะ” เมื่อคุยกันไปก็เดินเล่นไปเรื่อย ๆไปยังร้านอาหารที่น้องสาวนัดไว ทั้งสองคนที่แอบดูอยู่ก็รับไปที่ร้านอาหารทันที“ซอง พี่เขาจะเ
เช้าวันใหม่ วันที่ซองซอนซานัดน้องสาวว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกแต่ยังไม่เห็นน้องสาวออกมาจากห้องเลยเดินไปเคาะประตูห้องของน้องสาวก๊อก ก๊อก ก๊อก“ซูมินซูมินตื่นรึยัง” หญิงสาวที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงพี่สาวเรียกให้ตื่น ก็สะดุ้งลุกออกจากที่นอน ก่อนที่จะตะโกนร้องบอกพี่สาว“ตะ ตะ ตื่นแล้วค่ะ รอซองยี่สิบนาทีนะคะ ขอโทษค่ะที่ตื่นสาย” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ไปนั่งรอน้องสาวและเล่นโทรศัพท์มือถือระหว่างรอน้องสาว ส่วนคนในห้องที่ตื่นสายนั้น ก็บ่นให้กับคนที่โทรมาเมื่อคืน“ไม่น่ารับสายเลยเมื่อคืน สายเลยทีนี้” หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป ซูมินออกจากห้องเดนมาหาพี่สาวที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น“พี่คะ ขอโทษนะคะ ตื่นสายไปหน่อยค่ะ”“ปกติเธอไม่ใช่คนที่นอนตื่นสายนิ เป็นอะไร ไม่สบายรึป่าว” หญิงสาวเอ่ยถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงพร้อมยื่นมือไปแตะที่หน้าผากน้องสาว“ไม่ได้เป็นอะไรคะ แค่มีคนโทรมากวนตอนตีสองค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ ” ซูมินตอบพี่สาวพร้อมกับชวนหญิงสาวออกจากบ้านเพื่อไปช้อปปิ้ง หลังจากที่ทั้งสองขึ้นรถแล้ววันนี้ซองซอนซา เป็นคนขับรถเอง ถ้าเธอขืนให้ที่จะให้น้องสาวเธอขับให้คงไม่รอดแน่ หญิงสาวหันไปข้างที่น้องสาวนั
เวลาล่วงเลยผ่านไป ภายในห้องครัวของบ้านชายหนุ่มสองสาวต่างลงมือทำอาหารกันโดยมีครูอย่างซูมินสอนทำอาหารไปหลายๆอย่าง หลายๆเมนู ทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันจัดจานยกไปที่โต๊ะอาหารที่สวนหลังบ้านยกอาหารที่ทำมาให้พี่ชายของเธอทาน จีอายกอาหารที่ทำออกมา มาวางที่บนโต๊ะที่ชายหนุ่มอ่านบทอยู่“พี่คะ วันนี้ฉันทำอาหารมา ชิมค่ะ” น้องสาวของชายหนุ่มบอก ชายหนุ่มละสายตาจากบทที่อ่านมามองอาหารตรงหน้าก่อนที่จะมองหน้าน้องสาว“จะกินได้มั้ย” ชายหนุ่มถามออกอย่างคิดตลก“ทานได้สิคะ พี่” ซูมินที่พูดออกมาพร้อมกับถาดที่อยู่ในมือมาวาง ชายหนุ่มเงยหน้ามามองผู้มาใหม่ “มาได้ยังไงเนี้ยซูมิน” “อ่อ จีอา ขอให้สอนทำอาหารน่ะค่ะ อปป้าลองชิมสิคะ ซองสอน จีอาทำเองทั้งหมดเลย” พร้อมกับพยักหน้าเชิงให้ชิม ชายหนุ่มยังลังเล น้องสาวของชายหนุ่มรอไม่ไหวไม่ชิมสักที “ชิมช้าจังๆ” จีอารอไม่ไหวจับชอนและตักข้าวผัดกิมจิใส่ปากชายหนุ่ม “เป็นไงค่ะ อร่อยมั้ย” น้องสาวถาม “อืม ๆ อร่อย กินได้ รสชาติดีกว่ารอบนั้น” “เอ๋อวันนี้ก็ไกล้จะเย็นแล้ว ซองขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ซูมินดูนาฬิกาที่ข้อ
วันนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านพักผ่อนกับครอบครัวอีกวัน ชายหนุ่มเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์เรื่องใหม่อยู่ในสวนหลังบ้านเงียบ ๆ อย่างมีสมาธิเพื่อที่ในช่วงการถ่ายทำจะได้จำบทได้ และลื่นไหลต่อการทำงาน ในเวลาเดียวกันทางฝั่งของหญิงสาวในเวลาเดียวกัน ออกมาพักผ่อนดูแลสวนหลังของบ้านหญิงสาว วันนี้อากาศดีมากเธอจึงแต่งตัวจึงเลือกแต่งตัวสบายๆไม่แต่งหน้า เธอเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์อ่านบทซีรีย์เช่นเดียวกับชายหนุ่ม หญิงสาวอ่านบทจนเวลาล่วงเลยนานมาจนลืมทานอาหารไม่มีอาหารอะไรตกถึงท้องเลย หญิงสาวรู้สึกหิวเลยว่าจะเดินไปหาอะไรทานที่ครัว แต่ยังไม่ทันก้าวออกพ้นจากโต๊ะที่นั่ง ซองซูมินเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารเข้ามาหาพี่สาวของเธอในสวน“นั่นพี่จะไปไหนค่ะ”“ไปหาอะไรกินซะหน่อยน่ะ หิว”“ก็แน่สิคะ ซองไม่เห็นพี่กินอะไรตั้งแต่ซองออกไปซื้อของ นี่ก็เย็นแล้ว”“แล้วของในถาดน่ะของใคร”“ก็ของพี่นั่นแหละค่ะ ซื้อของมาทำอาหารให้ นี่ข้าวผัดกิมจิค่ะ” พูดจบก็วางถาดอาหารให้หญิงสาว หญิงสาวลงมือทานอาหาร อาหารมื้อเป็นมื้อแรกของวันที่หญิงสาวทาน เพราะส่วนมากหญิงสาวจะไม่ทานของว่างหรืออะไรเลยหญิงสาวทานไปและถามน้องสาวของเธอ“วันนี้ ไปซื้อของแล้วไปทำอะไรที่
“ฮี้วววววววว” ทุกคนให้ห้องพร้อมใจกันมาก อ่านเสร็จจนหมดแล้ว ผู้กำกับก็นัดวันถ่ายอีกทีในเดือน กรกฎาคม และขอให้ทุกคนเดินทางกลับกันดี ๆ ทุกทันต่างพากันกลับ หญิงสาวที่กำลังกลับนั้นชายหนุ่มได้เรียกไว้"รุ่นพี่กลับบ้านยังไงครับวันนี้""น้องสาวฉันซูมินนะ มารับค่ะ""อ่อ ครับ กลับดี ๆนะครับ และขอให้ทุกคนเก็บพล็อตเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนนะครับ"ทั้งสองพากันเดินไปตามทาง หญิงสาวหันมาหาผู้จักการส่วนตัวของเธอเชิงบอกว่าเราไปกันเถอะ"ฮ่อลลล"ผู้จัดการอุทานขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มและเดินไปทางพร้อมมองสองคนที่อยู่ข้างหน้าที่คุยกันอย่างสนิทสนม จนมาถึงหน้าตึก นักแสดงที่มาอ่านบทก้แยกกลับไกล้จะหมดแล้ว ยืนรอสักครู่รถคันที่มาส่งหญิงสาวเมื่อเช้าก็มาถึงซูมินลดกระจกรถลง แล้วคุยกับพี่สาว"พี่ค่ะกลับกันเถอะค่ะ" ผจกเปิดประตูเข้ามานั่งที่เดิมของเธอ ชายหนุ่มเอ่ยทักคนมาใหม่”สวัสดีนะ ซูมิน”“ฮ่อล ๆ พี่ สวัสดีค่ะ” เมื่อทักทายกันจบ หญิงสาวเลยหันไปถามชายหนุ่ม“ คุณซองแทฮยองกลับยังไงครับ”“ผมมากับผู้จัดการครับ นั้นไงมาพอดี”“อ่า งั้นไปก่อนนะ” หญิงสาวตอบ“บ๊ายบายค่ะพี่”ซูมินตอบและซูมินขับรถออกไปจากตึกเคบีเอส ชายหนุ่มเมื่อนเห็นผู
สามวันต่อมาหลังจากการพักผ่อน มิถุนายน 2015 ที่ KBSวันนี้เป็นวันที่นักแสดงทุกคนนัดอ่านบทซีรีย นักแสดงหลายคนที่ร่วมในโปรเจคนี้ก็ได้เดินทางมาที่ตึก KBS นักแสดงหนุ่มอย่างซองแทฮยองได้เดินทางมาที่ตึกพร้อมกับบทที่อยู่ในมือการแต่งตัวของชายหนุ่มนั้น ชายหนุ่มใส่หมวกเก็ปเอาปากหมวกไว้ด้านหลัง ใส่เสื้อแขนยาวสีขาว กางแกงสแลกดำ เดินทางมาต่างเป็นที่สนใจของนักข่าวเพราะโปรเจกนี้เป็นโปรเจกแรกที่ชายหนุ่มตกลงรับหลังจากที่ออกจากกรมมาเพียงไม่กี่วัน ชายหนุ่มเดินทางเข้าไปในตึกตรงห้องที่จัดไว้สำหรับนักแสดงไว้ทำการอ่านบทกัน พอชายหนุ่มเดินเข้าไปในตึกและเข้าห้องไปแล้วนั้นรถยนต์สุดหรู Hyundai Ioniq สีบอล ตัวใหม่ล่าสุด ขับมาจอดที่ด้านตึกหญิงสาวที่หลายคนรอคอยก็เดินลงจากรถมาพร้อมกับผู้จักการส่วนตัว นักข่าวหลายคนก็ได้รัวชัดเตอร์ไปที่หญิงสาว ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกไป ซูมินได้เรียกหญิงสาวไว้ๆ“ พี่ค่ะ อ่านบทเสร็จโทรหาซองนะคะ เดี๋ยวซองมารับค่ะ” ซูมินเตรียมตัวที่จะขับรถออกไป แต่หญิงสาวเรียกดักไว้ก่อน“เดี๋ยวสิ แล้วจะไปไหน ไม่เข้าไปด้วยกันหรอ” หญิงสาวถามน้องสาวของเธอกลับ“ไม่เอาอะ ไม่เข้าไปหรอก ซองไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสีย
“สวัสดีครับ ผมซองแทฮยองนะครับ เราไม่ได้พบกันนานแล้ว รายการนี้เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองของผมเลยครับ ไม่ได้เจอทีมงานและอีกหลายๆคน ที่ผมมาในวันนี้ผมอยากจะมาทักทายทุกคนครับ แล้วครั้งหน้าผมจะมากับพี่โอซองครับ เพราะเขาว่างงานอะนะ” โอซองถึงกับขำเมื่อชายหนุ่มพูดไป“เราต้องเชิญลีโอซองมาที่รายการให้ได้เลย”“ถ้าเขาไม่มาก็ลักพาตัวมาได้เลย” ชายหนุ่มบอก“ผมรู้รหัสบ้านพี่เขาครับ” แฮอันพูดตามหลัง พิธีกรกล่าว คราวนี้ให้โอซองพูดบ้าง“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้พบทุกคนนะครับ” มีเสียงของฮาฮ่าชิ“นี่มันเทวดาชัดๆ”“ผมจะมาที่เอสบีเอสบ้างในช่วงที่ผมมีถ่ายซีรีย์ แต่ผมไม่เคยได้ออกรายการวาไรตี้เลยครับ ต้องขอบคุณแทฮยองกับแฮอันผมดีใจมากเลยครับที่ผมได้มาในวันนี้”ลีโอซองกล่าว จงกุกก็แซวโอซอง“ถึงแม้ว่าตารางงานจะรัดตัวผมจะพาเขามาถ้าเราเชิญซองแทฮยองมาด้วย ถ้าเขามาผมจะทำให้เขาเป็นลมใน 3 วิ เลย”“งั้นผมจะเรียกตำตรวจเลยล่ะกันครับ” ลีโอซองตอนนี้ก็ถึงคราวของยูเยจีกล่าวขอบคุณบ้างแล้วแต่พิธีกรรายการก็แซวกระเป๋าที่เขาเอามาด้วย เป็นกระเป๋าใบสีชมพูๆเหมาะกันมากเลยนะ55555แฮอันเลยถามว่าในกระเป๋านั้นมีอะไรเหรอ“กาแฟกับขนม เวลาไปไหนมาไ
ณ สนามกอล์ฟ จังหวัดกยองกิ ในประเทศเกาหลีเช้าวันใหม่ของเดือนมิถุนายนถัดมา หลังจากงานเลี้ยงสังสรรค์แล้วๆ ชายหนุ่มและผองเพื่อนได้นัดกันว่าจะไปพักผ่อนที่ประเทศไทย ก่อนที่ชายหนุ่มจะมาที่ประเทศไทยนั้น ซองแทฮยองกับลีโอซองและผองเพื่อน ได้พากันแวะมาหาเพื่อนอีกหนึ่งคนอย่างพ่อยีราฟสุดหล่อของเราที่กองถ่ายเรียลลิตี้ อย่างรายการรันนิ่งแมน รายการรันนิ่งแมนดำเนินการถ่ายทำไปอย่างปกติ ชายหนุ่มกับเฮียลีแอบแฮอันอยู่ข้างหน้ารถตรงหลังทีมงานโดยที่พยายามไม่ใช้แฮอันและคนที่กำลังดำเนินรายการเห็น เพราะจะมาทำเซอรไพรส์ ให้กับเพื่อนของชายหนุ่มที่ว่าจะไปเที่ยวเมืองไทยกัน ในส่วนของรายการในวันนี้ เป็นตรีมคู่รัก โดยที่จะมีคู่รัก (จริงและหลอก) ของแต่ละคนจะอยู่ในกล่องและทำการจับคู่ คู่แรกที่เป็นผู้หญิง คือซงจีฮโย คู่ที่สองภรรยาคนสวยของฮาฮ่าชิ คู่ที่สามนี่คู่ชายชาย หลังจากที่จับคู่ที่สามไปแล้วนั้น เสียงเชียร์ของคู่ที่สี่ก็มา คู่ของจีซอกจินคู่กับอีแฮอันหลังจากที่ได้คู่แล้ว คนที่อยู่ในกล่องทั้งสองคนคนที่เป็นคู่รักกันจริงก็ปรากฏตัว ในรายการก็แนะนำตัวกันเป็นคู่ ๆว่าใครคู่กับใคร ทั้งสามคนที่แอบมานั้นมีคนกำลังจองมองพวกเขาอยู่