ณ สถานที่ถ่ายทำ โรงพยาบาล นักแสดงที่มงานต่าง ๆมากันพร้อม เพราะวันนี้เป็นวันเปิดกล้องวันแรก ในห้องแผนกฉุกเฉินในโรงพยาบาล พระเอกนางเอกข้องเรื่องและผู้กำกับ ได้ถ่ายทำฉากที่พระนางเจอกันครั้งแรก ยูจินโทรศัพท์เข้าเครื่องของจ่าฮยอนอูคังโบรัมได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือจึงจะจากกการเย็บแผลให้คนไข้ของเธอ ยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมารับสายก่อนที่จะฟีงคนปลายสายพักหนึ่ง “สักครูนะคะ”“สวัสดีครับ” หญิงสาวหันหลังกลับมาเมื่อรู้สึกว่ามีคนพูดไกล้ ๆ เธอ หันมาแล้วพร้อมตัดสาย“คุณเป็นบิ๊กบอสเหรอ”“ครับ ทำไมโทรศัพท์มาอยู่กับคุณล่ะ”“คนไข้กับไว้กับฉันค่ะ คุณเป็นญาติเหรอ”“ผมไม่ใช่ญาติคนไข่ แต่ผมเป็นญาติเจ้าของเครื่อง”“นี่ผมคุยอยู่กับใครครับ” หญิงสาวหันกลับมาถามชายหนุ่ม“คุณใช่คนที่จะฝังศพเขามั้ย”“ฝังศพเขาเหรอ ดูเหมือนจะมีอะไรเข้าใจผิดกันนะครับ”หลังจากนั้นหญิงสาวสั่งพยาบาลบอกให้พาสองคนนี้ออกไป หลังจากที่ผู้กำกับสั่งคัด ก็ย้ายฉากไปถ่ายด้านนอกของโรงพยาบาล ส่วนหญิงสาวก็นั่งพักผ่อนและอ่านบทอยู่กับนักแสดงคนอื่น ๆนักแสดงหนุ่มกับผู้กำกับและนักแสดงสมทบจำนวนหนึ่งได้นัดแนะคิวบุ๊ที่กำละงจะเริ่มถ่ายทำ เพื่อไม่ให้
“นี่คุณทำอะไร”“ผมขอพูดตรง ๆเลยนะ”“แจ้งตำรวจเรื่องมันวุ่นวาย”“เหรอ” ชายหนุ่มพยักหน้า หญิงสาวพูดพร้อมยื่นมือไปหาชายหนุ่ม“ขอโทรศัพท์คืนด้วยค่ะ” ชายหนุ่มหลับตาลงและถอนหายใจเบาๆ พร้อมพูดกับหญิงสาวอีกครั้ง“เราเป็นทหาร ตอนนี้ออกเวนอยู่ ถ้าจับได้ว่ามีการใช้กำลังจะมีปัญหาได้ ต้องมานั่งเขียนรายงานโน่นนี่นั่นอีก ขอความร่วมมือด้วยนะครับ” พูดจบชายหนุ่มก็ยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า“ทำไมต้องให้ความร่วมมือด้วย แล้วจะรุ้ได้ยังไงว่าเป็นทหารจริงมั้ย ขอโทรศัพท์คืนค่ะ” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาที่จริงจังก่อนที่จะถึงสร้อยที่คอออกมาพร้อมกับหยิบบัตรในกระเป๋าเงินให้ดูเพื่อนเป็นการยืนยันกับเธออีกครั้ง เมื่อซองแทฮยองกับซองซอนซาได้ยินเสียงคัทจากผู้กำกับจึงหยุดการแสดงลงผู้กำกับเดินเขามาหาเขาและเธอ“สองคนสุดยอดทำได้ดีมาก ๆ”“ค่ะ/ครับ” ทั้งสองขานรับพร้อมกัน“พักกองยี่สิบนาที แล้วเราจะเริ่มถ่ายฉากต่อไปได้”ชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งพัก ระหว่ารอเข้าฉากต่อไป ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ เขาจึงเดินไปหยิบน้ำแล้วยื่นแก้วในมือให้เธอ“รุ่นพี่ครับ นี่น้ำของรุ่นพี่ครับ”“ขอบคุณสำหรับน้ำนะคะ”“ด้วยความยินดีครับ” ชายหนุ่มและห
“ไกลครับ ผมมาทุกวันเลยได้มั้ย”“ไม่ต้องมาทุกวันหรอกค่ะ สามสี่วันต่ออาทิตย์ เอ๋ ถ้ามาสี่วันก็น่าจะกานเร็วขึ้น” พูดจบก็หันหน้าไปหาชายหนุ่ม เขาพูดขึ้นอีกครั้ง“คุณยอมเป็นหมอให้ผมแล้วเหรอ”“แค่มาล้างแผล หมอคนไหนมันสำคัญด้วยเหรอคะ” ชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปไกล้หญิงสาว“สำคัญสิ แล้วยิ่งหมอสวยๆด้วย” หญิงสาวยิ้มเขินและพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้พังคำพูดของชายหนุ่ม“’งั้นถ้าคุณเลือกหมอจากความสวย ฉันก็ไม่มีทางเลือก เดี๋ยวฉันนัดให้ มะรืนนี้บ่ายสองนะคะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเช้าไปไกล้ ๆหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมจ้องที่ใบหน้าของหญิงสาว“เป็นหมองานยุ่ง งี้คุณก็ยังไม่มีแฟนสิ” ชายหนุ่มจ้องที่ใบหน้าอันสวยงามของหญิงสาวด้วยแววตาที่หวานเยิ้ม เธอจึงตอบชายหนุ่มกลับไป“เป็นทหารก็คงไม่มีแฟนเหมือนกันสินะ” ชายหนุ่มยิ้มก่อนที่จะอบหญิงสาวกลับไป“จะให้ใครตอบก่อนดีนะ” หลังจากที่ชายหนุ่มพูดตามบทก็ได้ก้มลงมองที่ใบหน้าของหญิงสาวพร้อมทั้งมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ หญิงสาวก็จ้องตาชายหนุ่มกลับไปเช่นกัน ภายในห้องที่เงียบสบงทั้งคู่จ้องตากันไปมา จนหญิงสาวรู้สึกเขินและยิ้มออกมาชายหนุ่มเห็นหญิงสาวยิ้มก็ยิ้มตามเธออย่างง่ายดาย จนได้ยินเสียงของผู้
สองสัปดาห์หลังจากที่ถ่ายทำที่โรงพยาบาลวันนี้กองถ่ายได้ยกกองมาถ่ายที่ แทแบคยูนิคทู ในฉากนักแสดงทุกคนต่างพร้อมที่จะถ่ายทำ ในช่วงเวลาพักกอง ซองแทฮยองกับจีโฮ ที่เป็นนักแสดง เล่นกล้องกับทีมงาน“สวัสดีครับ ผมฮยอนอูพบกับช่วงฮยอนอูพบประชาชนครับ ”ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมผ่ายมือไปหานักแสดงสาวอย่างซองซอนซา เมื่อเห็นเธอเดินมา“ตอนนี้คุณซองซอนซาอยู่กับเราแล้วครับ” หญิงสาวเดินเข้ามาด้วยท่าทางเขินอาย เขาจึงถอยหลังเข้าไปหาเธอและเอามือจับแขนเธอให้มาเข้ากล้องด้วยกันกับพวกเขา พร้อมบอกกับทีมงานว่า“ช่วยขึ้นซับไตเติลให้ด้วยนะ” หญิงสาวฟังที่ชายหนุ่มพูดพร้อมมองหน้าเขาว่าเขาจะพูดอะไรต่อด้วยความสงสัย“ทำไม” หญิงสาวพร้อมกับเดินอ้อมไปด้านหลังของชายหนุ่ม เขากับนักแสดงอีกคนก็เล่นกล้องไปเรื่อย ๆ“เม้าท์มอยกับจ่าซอ จะเริ่มที่ใครดีครับ”“อืมม ” จีโฮพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะยื่นหน้าไปหากล้อง“เป้าหมายวันนี้คือคังโบรัมครับ” นักแสดงอย่าง จีโฮพูดขึ้น สายตาของชายหนุ่มหันมองไปที่หญิงสาวที่เดินอ้อมไปทางดต๊ะอาหารด้านหลัง ก่อนที่จะหันมาถามจีโฮอีกครั้ง“คุณคังโบรัมเหรอครับ เธอมีอะไรบ้าง”“เธอเพอร์เฟคเกินไป นั่นแหละข้อเสีย” จีโฮตอบอ
“อ๋อๆค่ะ เดี๋ยวออกไปนะคะ” หญิงสาวตอบกลับไป พร้อมกำลังจะเดินออกไป แต่ซูมินจับแขนไว้ก่อน “เดี๋ยวค่ะ พี่ยังไม่ตอบซองเลย”“ต้องดูก่อนว่า คนนั้นจะเป็นยังไง เดี๋ยวพี่กลับมาตอบแล้วกัน”“โอเคค่ะ ซองรออยู่ที่รถล่ะกัน”หญิงสาวเดินไปสมทบกับพระเอกหนุ่มและผู้กำกับ ที่กำลังรอเพื่อบรีฟงานให้ทั้งสองตอนนี้นักแสดงสาวเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมถ่ายในซีนต่อไป นักแสดงสาวอย่างซองซอนซา จีฮวานลี ยืนเกาะรั้วเหล็กสี่เขียว ทั้งสองกำลังมอง ทีมนักแสดงสมทบบททหารที่กำลังวิ่งอยู่“มาวิ่งทุกเช้าเลยใช่มั้ยเนี้ยๆ” นักแสดงสาวรุ่นน้องอย่าง พัคฮวานฮีเอ่ยตามบทบาทของเธอ“ถ้ามาวิ่งตอนกลางคืน ฉันจะย้ายมาอยู่ที่นี่เลย” หญิงสาวพูดขึ้น“ถ้าเลือกกันได้แล้วบอกฉันด้วยนะ ฉันจะไปเอาค่ามัดจะห้องคืน” นักแสดงรุ่นพี่อย่างฮานะเงยหน้าจากอ่างล้างหน้า ทั้งสามคนยืนดูนักแสดงทีมนัดแสดงสมทบบททหารที่กำลังวิ่งอยู่ด้วยสายตาชื่นชม ครู่หนึ่งนักแสดงหนุ่มอย่างซองแทฮยองเดินเข้ามายืนตรงหน้าหญิงสาวเพื่อบังภาพข้างหลังของเขา“เสียงดังกันจนนอนไม่หลับเลยเหรอครับ” สาวตาของหญิงสาวมุ้งความสนใจไปที่ภาพด้านหลังของชายหนุ่มพร้อมปัดมือให้ชายหนุ่มหลบจากตรงนั้น“ขอโทษนะคะ ช่ว
“คุณซองซอนซา ครับ ตอนนี้เรายังกลับไม่ได้ครับๆ”“ทำไมล่ะ” หญิงสาวถามกลับ“รถยางรั่วครับๆ”“แล้วซูมินล่ะ”“คุณซูมินเธอมีงานด่วนครับเลยกลับไปพร้อมคุณจีกับคุณพัคครับ เลยฝากผมบอกคุณครับ”“กลับไปโดยที่ไม่บอกกันเลยเนี่ยนะ” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าขึ้นมาดูปรากฏว่ามือถือแบตหมด ชายหนุ่มซึ่งยืนสังเกตสถานการณ์อยู่จึงเดินเข้าหาหญิงพร้อมกับผู้จัดการของเขา“เกิดอะไรขึ้นครับ”“คือรถมีปัญหานิดหน่อยค่ะ”“’งั้นเดี๋ยวผมดูให้นะครับ” ชายหนุ่มทำทีตรวจดูรอบ ๆ ตัวรถ เขาพูดขึ้น“รถยางรั่วทั้งสี่เส้นเลยนิครับ”“ใช่ครับ รั่วทั้งสี่ล้อเลย”“อ่อ เดี๋ยวผมดู มีอุปกรณ์มั้ย”“คือเรามียางอะไหล่แค่สองเส้นครับ” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้น จึงเกิดความกังวนขึ้นว่า กลัวจะมาถ่ายทำในวันพรุ่งนี้ไม่ทัน“งั้นให้ซองแทฮยอง ไปส่งคุณซองซอนซาที่บ้านมั้ยครับ”“เดี๋ยวผมจะอยู่ทางนี้แทนครับ” ผู้จัดการส่วนตัวของชายหนุ่มเสนอขึ้นมา ซองแทฮยองยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินเช่นนั่น“จะดีเหรอคะ มันจะเป็นการรบกวนนายเกินไปรึป่าว”“ไม่รบกวนเลยครับ” หญิงสาวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบตกลงกลับไปพร้อมชายหนุ่ม“งั้นเชิญรุ่นพี่ที่รถครับ” ชาย
ในวันนี้ทั้งจะถ่ายทำฉากที่อยุ๋โรงอาหารของค่าย โดยมีนักแสดงอย่างจีฮยองโฮรออยู่หน้าเซต หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยขอโทษทีมงานและนักแสดงที่ทำให้ช้า“ไม่เป็นอะไรค่ะ ไม่ได้รอนานเท่าไร”หลังจากที่นักแสดงมาพร้ออมแล้ว ผู้กำกับได้เข้ามาอธิบายเกี่ยวกับการกระทำในฉากนี้ ให้ทั้งสี่คนฟัง หลังจากนั้นจึงเริ่มการถ่ายทำจริง ร้อยโทซินฮวาวิ่งเข้ามาหาหญิงสาวพร้องกับกระชากกล่องจากมือของหญิงสาว เธออุทานออกมา“อุ๊ยๆ ตกในหมดเลย”“ฉันต้องตรวจสอบดูก่อน สู้นะคะรุ่นพี่ แถมมีหัวใจด้วย คิดึงจังมีหัวใจอีก คริคริอีก”“จ่าซอมีน้องสาวด้วยเหรอ” หญิงสาวถาม“อิตานั่นลูกคนเดียว” ซินฮวาตอบด้วยอารมณไม่พอใจ“เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวนะ นี่เปิดเองเลยเหรอ ” หลังจากเปิดกล่องออกทั้งสองก็หญิงของในหล่องขั้นมาดู “ดูสิ”“ยูจินไปอยู่ในรูปได้ยังไง” พร้อมกับหยิบการ์ดขึ้นมาอ่าน“วันที่ฉันได้เจอพี่ชีจิน ฉันเลยส่งความทรงจำของเรามาให้”“พวกผู้ชาย ร้อยโทยุน เตรียมปืนเลย” หญิงสาวบอกคนข้างๆด้วยอารมณ์หึงเล็กน้อย หลังจากนั้นชายกนุ่มที่งสองก็วิ่งเข้ามา“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด มันเป็นเรื่องเจ้าใจผิด เข้าใจผิดหมดเลย”“เข้าใจผิดอะไร
เมื่อถ่ายจบทีมงานหญิงคนหนึ่งได้มาเรียกหญิงสาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมถ่ายฉากต่อไป ชายหนุ่มนั่งพักผ่อนก่อนที่จะเดินไปรอหญิงสาวที่หน้าฉากเพื่อที่จะซ้อมบทในฉากที่กำลังจะถ่าย ผู้กำกับส่งขวดไวน์ให้หญิงสาวถือ พร้อมอธิบายอารม์สีหน้า หญิงสาวร็สึกผิด และมาหาชายหนุ่มเพื่อที่จะง้อเขา ชายหนุ่มยืนจ้องใบหน้าของหญิงสาวด้วยสายตาสื่อความหมาย หญิงสาวยื่นขวดไวน์ให้ชายหนุ่ม พร้อมกับพูดว่า“เอามั้ย อยากดื่มมั้ย”“ผมอยากทำอย่างอื่นมากกว่า.” ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาหญิงสาวตามคำสั่งของผู้กำกับ พร้อมเอามือจบที่ปลายคางของเธอ ริมีปากหนาของชายหนุ่มประกบลงบนริมากบางของหญิงสาวอย่างนุ่มนวน และทวีความเร้าร้อน จนผู้กับกับและทีมงานสังเกตุเห็นจึงสั่งคัท ผู้กำกับเรียนชานหนุ่มมาอธิบายอีกครั้ง หลังจากทีผู้กำกับสั่งเดินกล้อง แต่ชายหนุ่มก็ยังเล่นไม่ถูกใจผู้กำกับจนการถ่ายฉากนี้ล่วงเลยมาเป็นเวลา 4 ชั้วโมง ก็ยังไม่เป็นไปตามที่ต้องการ ผู้กำกับเลยให้นักแสดงทั้งสองทำสมาธิ ผู้กำกับดึงให้ชายหนุ่มและหญิงสาวเข้าไกล้กัน และอธิบายให้ฟังถึงอารมณ์ในช่วงนั่น“อารมณ์ของยูจินนะ ไม่ใช่ซองแทฮยอง” ชาหนุ่มพยักหน้ารับ ชายหนุ่มเห็นผู้กำกับดูเครีย
“ผมรักคุณนะ” สิ้นเสียงบอกรักแสนหวานของชายหนุ่ม ริมฝีปากบางอันอวบอิ่มที่แค่งแค่งด้วยลิปสติกสีชมพูระเรื่อถูกริมฝีปากหนาของชายหนุ่มจูบซับความอ่อนหวานและนุ่มละมุน เพื่อส่งความรู้สึกทั้งหมดให้หญิงสาวคนรัก ริมฝีปากอันหอมหวานจนทำให้ชายหนุ่มอยากจะกลืนกินบุคคลตรงหน้า ชายหนุ่มค่อย ๆ เรียกร้องให้เธอตอบรับเขาอย่างช้า ๆ ซองซอนซาตอบสนองความอ่อนโยนของชายหนุ่ม เขาค่อยๆมอบจุมพิตแสนหวานล้ำให้กับหญิงสาวอีกครั้ง บทเพลงรักอันแสนหวานที่ทั้งสองขับกล่อมยามราตรีก่อนจะปล่อยใจให้บทเพลงแห่งรักดำเนินต่อไปตามที่ใจปรารถนาที่มอบให้กันและกันรุ่งอรุณยามเช้ากับบรรยากาศที่เย็นสบายกำลังดี แสงแดดอ่อนๆที่ส่องแสงเข้ามาภายในห้องนอนอันกว้างขวางที่อบอวนไปด้วยความรัก มีสองร่างยังคงนอนกอดกันด้วยความรัก อากาศที่เย็นลงทำให้ทำให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดของซองแทฮยองขยับซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งของเขาราวกับหาความอบอุ่นจากอากาศภายนอกที่หนาวเหน็บ ชายหนุ่มยังคงมองการกระทำราวกับเด็กน้อยที่ต้องการความอบอุ่นจึงพลอยยิ้มออกมา“อื้ออออ…” เสียงครางอู้อี้อยู่ในลำคอของคนที่อยู่ในอ้อมอกของเขา เมื่อชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ซองซอนซาที่หลับใหล ค่อ
Epilogue ตอนจบที่ 1ณ มหานครนิวยอร์ก คอนโดหรูในเมืองแมนแฮสตันใจกลางมหานครยามค่ำคืนที่แสนโรแมนติกของฮันรยูสตาร์หนุ่มสาวผู้ที่โด่งดังที่สุดในเวลานี้ ทั้งคู่ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง ทั้งสองเลือกที่จะเดินทางมาก่อนเพื่อนของพวกเขา เพราะชายหนุ่มอยากใช้เวลาอยู่กับคนที่เขารักให้คุ้มค่าและมากที่สุด เมื่อถึงห้องพักหหลังจากไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันสองคน หญิงสาวจึงถามชายหนุ่ม“ทำไมเราไม่มาพร้อมคนอื่น ๆ ล่ะคะ”“ผมอยากใช้เวลาอยู่กับคุณให้มากที่สุด โดยมีแค่คุณกับผม”“แล้วมีคนอื่นอยู่ด้วย จะเป็นยังไงคะ”หญิงสาวแสร้งถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ้อนคลอเคลีย“ถ้ามีคนอื่น อย่างเช่นน้องสาวคุณอยู่ด้วย ผมคงไม่ได้สวีทกับคุณแบบนี้หรอก รายนั้นน่ะชอบขัดตลอด”“เขาแค่หวงฉันก็แค่นั้นเอง”“ทั้งทั้งที่ผมเป็นแฟนคนเนี่ยนะ” ชายหนุ่มยังคงพูดไปและสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง จมูกโด่งของเขาสูดกลิ่นหอมจากกายของเธอ ก่อนที่จะพาเธอไปตรงหน้าต่างที่มองเห็นบรรยากาศในค่ำคืนที่แสนโรแมนติกที่ไม่มีวันหลับไหล“คุณดูนั่นสิ” หญิงสาวยิ้มออกมาด้วยความปลื้มเมื่อเธอเห็นบรรยากาศรอบนอก“ฉันซื้อที่นี่ไว้ เอาไว้พักผ่อนกับน้องและเพื่อนๆ ฉันไม่เคยเปิดม่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด“จูบเลย จูบเลย จุบเลย” เสียงเชียร์จากคนในงานต่างเห็นด้วยที่ซูมินตะโกนออกมาแบบนั้น หญิงสาวมองค้อน ๆ ไปทางกองเชียร์ที่ต่างสนุกสนานกับการแกล้งเธอ ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปไกล้ใบหน้าของหญิงสาวยิ่งทำให้เสียงเชียร์ดังมากขึ้น“นี่หยุดเลยนะ กองเชียร์ทั้งหลาย แทฮยองเขาไม่ทำตามที่พวกเธอบอกหรอก……” ไวกว่าคำพูดของหญิงสาวก็จมูกโด่งของชายหนุ่มจรดลงบนแก้มนุ่มนิ่มของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย“เขาไม่จูบ….แต่หอมแก้ม…..อืม ๆ ก็ยังดีนะ” เสียงล้อเลียนของเดมีดังขึ้น“นี่คุณ เล่นอะไรของคุณเนี่ย” หญิงสาวตีไปที่ไหล่ของเขา“ก็ของขวัญคุณไง” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับหญิงสาว หญิงสาวได้แต่มองค้อนๆใส่เขา“แทฮยอง นี่มันงานวันเกิดของรุ่นพี่ซอนซาจังนะ มันต้องมีอะไรมากกว่าหอมแก้มสิ” เสียงอีแฮอันดังขึ้นมาทันทีเมื่อซองแทฮยองพูดจบ“ใช่มันต่องมีมากกว่านี้นะ” ทุกคนต่างเห็นด้วยกับอีแฮอันซองแทฮยองหันกลับมามองหน้าเจ้าของวันเกิดอย่างมีเลศนัย“หยุดเลยทุกคน….ไม่ต้องเลยนะ เรามากินเค้กกันดีกว่า” เจ้าของวันเกิดเอ่ยอย่างหาทางออกให้กับตนเอง“จริงด้วย เรามากินกันเถอะ” ผู้จัดการส่วนตัวของหญิงสาวเอ่ย ๆ“ป้าปาร
หนึ่งสัปดาห์หลังจากงานแฟนมีตติ้งของหญิงสาว ถ้วยซุปสาหร่ายร้อน ๆถูกจัดวางไว้บนโต๊ะ ซุปสาหร่าย มักจะทานกันที่บ้านในวันเกิดของสมาชิกในครอบในมื้อแรกของวัน อาหารในมื้อเช้านี้ แม่ของหญิงสาวเป็นคนจัดเตรียมให้กับเจ้าของวันเกิด“วันนี้มีอะไรทานบ้างคะแม่”“ซุปสาหร่ายร้อน ๆ สำหรับเจ้าของวันเกิดจ๊ะ”“ขอบคุณนะคะแม่ ที่คอยดูแลหนูมาโดยตลอด”“เรามาทานข้าวกันดีกว่า วันนี้จะได้เป็นวันที่ดีและมีความสุขตลอดทั้งวัน”“ค่ะแม่” หญิงสาวรับคำด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม“แล้วน้องล่ะ”“ยังไม่ตื่นมั้งคะแม่ ช่วงนี้ยัยตัวแสบตื่นสาย”“อะไรกันคะ มาว่าน้องตื่นสายได้ยังไง น้องตื่นตั้งนานแล้ว” คนที่ถูกเอ่ยถึงตอบกลับพี่สาวอย่างร่าเริง“นึกว่าจะไม่ตื่นซะแล้ว”“ไม่ตื่นได้ยังไง วันสำคัญของพี่สาวตัวเองทั้งคน” วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวของหญิงสาวได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในเวลายามเช้านี้โดยมี เจ้าของวันเกิดอย่างตัวหญิงสาว แม่ของเธอ และน้องสาวสุดที่รัก อาหารมื้อนี้เป็นอะไรที่เธอชอบและโปรดปราณที่สุด โดยเฉพาะอาหารที่แม่ของเธอทำ“เมื่อไรจะแต่งานสักทีนะซอนซาจัง” เจ้าของวันเกิดได้ยินคำถามถึงกับสำลักซุปที่กำลังทานอยู่“คุณแม่พ
ซองแทฮยองขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจซองซอนซาในงานนี้ทั้งแฟนคลับในประเทศและต่างประเทศที่สนับสนุนพวกเขามาโดยตลอด ซองแทฮยองและยูโฮอินหมดหน้าที่มาเป็นแขกรับเชิญพิเศษให้กับหญิงสาวในครั้งนี้แล้ว ซองแทฮยองเข้าไปสวมกอดซองซอนซา ก่อนที่จะเดินไปยืนดูหญิงสาวอยู่ข้างเวทีในระหว่าหญิงสาวอ่านจดหมายที่เธอเขียนถึงแฟนคลับที่รักเธอทุกคนจนเธอร้องไห้ออกมา ไม่นางซองแทฮยองวิ่งออกมาพร้อมกระดาษทิชชู่ใน่มื่อสะกิดให้หญิงสาวรับก่อนที่จะเดินกลับไปยืนในที่เดิมในครั้งแรกงานในครั้งนี้ทำให้เธอมีความสุขมากที่ได้ร่วมเวทีกับคนที่เธอรัก น้องชายคนสนิท และได้เห็นรอยยิ้มแฟนๆที่รักและรอคอยเธอมาตลอด ซองแทฮยองที่ยืนมองคนรักอย่างเป็นห่วง “เฮ้อออ วิ่งเร็วกว่าสตาฟ์ที่จัดไว้อีกนะคะ” สไตลิสส์คนสนิทของหญิงสาวเอ่ยแซว “ผมห่วงแฟนผมนิครับพี่จี” “เข้าใจว่าห่วง นี่ก็ไกล้จะจบงานแล้วนิ” “ใช่ครับ เอ่อ แล้วคนที่วิ่งดูความเรียบร้อยของงานตั้งแต่เมื่อคืนไปไหนแล้วครับ” “โน่นไง” ชี้ไปยังโซฟาสีสะอาดนวลตามีร่างของคนที่ถามหานอนคอพับคออ่อนอย่างหมดสะภาพภายในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่าง
ฮันรยูสตาร์หนุ่มสาวเดินลงจากเวทีอีกทางหนึ่ง ชายหนุ่มหยิบรางวัลจากมือหญิงสาวมาถือเองก่อนที่จะส่งรางวัลในมือให้กับผู้จักการส่วนตัวและเดินทางกลับ ซองซอนซาเดินอย่างรวดเร็วนำหน้าชายหนุ่ม เพราะเธออยากกลับบ้านไปพักผ่อน โดยมีทีมการ์ดและผู้จัดการของชายหนุ่มเดินตามหลังไปที่รถด้วย ซองแทฮยองเว้นระยะการเดินห่างหญิงสาวเมื่อเห็นทีมนักขาวอยู่เบื้องหน้า เมื่อหลบพ้นจากนักข่าวแล้วชายหนุ่มได้อ้อมไปขึ้นรถคันเดียวเดิมนั้น ก่อนที่จะให้ การ์ดและผู้จัดการส่วนตัวของซองแทฮยองไปนั่งรถของเขาอีกคันเพื่อตบตานักข่าวไกล้เวลาวงานแฟนมีตติ้งเข้ามาทุกที ทุกคนต่างมารวมตัวกันที่บริษัท AUP ต้นสังกัดของฮันรยูสาว เพื่อเตรียมงานแฟนมีตติ้งครบรอบ 20 ปีของเธอ ซองแทฮยองเป็นคนที่คอยให้คำปรึกษากับหญิงสาวในเรื่องต่างๆและคอยช่วยประสานงานกับทีมงานให้หญิงสาวกับแฟนมีตครั้งแรกนี้ เธอรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเป็นอย่างมาก หญิงสาวเตรียมเรื่องราวมากมายไว้พูดคุยกับแฟนๆของเธอ ของขวัญสุดพิเศษที่เธอตั้งใจจัดเตรียมไว้ให้ รวมถึงแขกรับเชิญคนพิเศษอย่างยูโฮอิน น้องชายคนสนิท และ ซองแทฮยองพระเอกคู่ขวัญและยังเป็นคนรักของเธออีก เกินความคาดหมายกับงานในครั
“จะให้ขอโทษหรือสารภาพครับ” ชายหนุ่มตอบออกมาอย่างเขินๆปนเสียงหัวเราะของเรา “ผมขอโทษครับ” ซองแทฮยองกล่าวคำขอโทษออกมาเมื่อเขารู้สึกถึงความผิดพลาด เพื่อนสนิทของซองแทฮยองอย่างอีแฮอันถึงกับอมอิ้มน้อยๆอย่างเก็บอาการเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนสนิทและรุ่นพี่ร่วมวงการ“ขนาดขอโทษเขายังหล่อเลยครับ”ถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องขึ้นไปรับรางวัล President's Award เมื่อได้ยินประกาศชื่อของตน ซองแทฮยองเดินนำหน้าซองซอนซา ก่อนที่จะหยุดรอเธอและเดินขึ้นไปพร้อมกัน ซองแทฮยองผายมือให้หญิงสาว หญิงสาวก็ผายมือให้ชายหนุ่มไปยืนข้างๆตัวแทนที่มารับรางวัลแทนคนเขียนบทจีอินซุกเช่นกัน“คุณเดินก่อนเลยค่ะ” ซองแทฮยองเดินมายืนขางตัวแทนของคนเขียนบท ซองซอนซาไม่ทันระวังบวกกับพื้นที่ลื่นของเวทีจึงชนกับซองแทฮยอง หญิงสาวเอื้อมมือจับที่แขนของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย ซองแทฮยองยิ้มให้กับหญิงสาวที่เดินไม่ระวังตอนนี้เธอยืนอยู่เคียงข้างเขาเรียบร้อยซองแทฮยองและซองซอนซาเดินเข้าไปรับรางวัล ช่อดอกไม่ละติดเข็มก่อนจะเดินอ้อมไปทางด้านหลังกลับมายืนที่เดิมของตน ซองแทฮยองขยับให้ซองซอนซามายืนด้านหน้าของเขา เขาเอามือแต่ที่หลังเธอเล็กน้อยก่อนถ่ายร
ชายหนุ่มขึ้นรับรางวัลก่อนที่จะกล่าวขอบคุณ เขาดีใจจนแทบจะร้องไห้ น้ำเสียงสั่นเคลือ“ขอบคุณครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับรางวัลใหญ่แบบนี้ ผมดีใจจนพูดไม่ออกเลยครับ ทุกคนโปรดเข้าใจผมด้วยนะครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ อ่อ ที่จริงแล้ว ผมกำลังมองหาผู้จัดการของผมอยู่ครับ แต่ผมหาเขาไม่เจอ รางวัลนี้ถูกมอบให้ผมโดยสมาคมผู้จัดการนักแสดงและผมก็ไม่รุ้จริงครับว่าพี่ผู้จัดการของผมก็ควรที่จะได้รับรางวัลนี้เหมือนกัน ผมดีใจจริง ๆ ครับ ตลอดการถ่ายทำ Blossome in sunshine และงานอื่น ๆมากมาย ผมได้รับความรักจากทุกคนอย่างล้นหลาม และ ถ้าไม่ได้ผู้จัดการของผมที่ทำงานได้ดีเยี่ยม ผมก็คงไม่สามารถมายืนอยู่ที่นี่ได้ในวันนี้ครับ อ่อ และที่ดูแลผมอย่างดีมาโดยมาตลอด ประธานจู ผู้บริหารคิม และผู้จัดการคัง แดวุง และครอบครัว The SunBoss Enterterinment ผมรู้สึกซาบซึงกับทุกคนจริง ๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรครับ ที่ได้รับรางวัลใหญ่ขนาดนี้ ผมดีใจที่ให้ร่วมงานกับ ทำ Blossome in sunshine และได้รับความรักมากมายจากทุกคน”“ คนแรกผู้กำกับฮา ที่คอยยื่นมือของเขามาให้ผม”“ประธานซอวู และคนที่ทำสิ่งที่น่าสนใจจากที่ไม่มีอะไรเลย คนเขียนบท อึนซุกกับ
ปลายเดือนกันยายน คาปรี สวีเดนเกาะคาปรี Capri หมู่เกาะในทะเลติร์เรเนียน อยู่ทางทิศใต้ของอ่าวเนเปิลส์ แคว้นกัมปาเนีย ประเทศอิตาลี เมืองหลักซึ่งมีชื่อเดียวกับเกาะนี้ มีเมืองใหญ่ๆอยู่สองเมือง คือ เกาะคาปรี (Capri) อยู่ด้านล่างของเกาะ อนาคาปรี (Anacapri) อยู่บนภูเขาสูง สถานที่ตากอากาศ ตั้งแต่สมัยโรมัน เกาะคาร์ปรีมีเสน่ห์ในเรื่องของความหรูหรา แต่ห้อมล้อมไปด้วยธรรมชาติที่แสนสงบสวยงามชวนฝัน ทุกคนเดินทางมาถึงอิตาลีเพื่อถ่ายงานตามที่เคยวางแผนเอาไว้ ทุกคนต่างช่วยกันทำงานใช่เวลาในการถ่าย 1 สัปดาห์ เปลี่ยนการถ่ายแฟชั่นไปในสถานที่ต่างๆทั่วเกาะวันพักกองของซองแทฮยอง 1 สัปดาห์ เขาจึงเลือกบินตามหญิงสาวมาหาหญิงสาวที่อิตาลี ซึงเขาอยู่ได้เพียงสองวัน ก็ต้องบินกลับเกาหลีเพื่อไปงานอีเวนท์ ชายหนุ่มมาหาหญิงสาว“สวัสดีครับที่รัก” ชายหนุ่มทักทายคนรักของเขาก่อนที่จะทักทายทีมสไตลิสต์ทีมงานที่ทำงานร่วมกับเธอ ก่อนที่จะพาเธอออกมาคุยข้างนอก“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ คุณไม่ถ่ายหนังเหรอ คุณมีงานอีกสองวันนิ”“ผมจะตอบคำถาไหนของคุณก่อนดีครับ ผมมาหาเพราะผมคิดถึงคุณ”“ฉันก็คิดถึงคุณค่ะ แต่คุณบินไปบินกลับแบบนี้เหนื่อยแย่เลย ฉ