Kabanata 4

“Santiago Ilagan, siya po ‘yung tinulungan niyo ni Atty. Mangayao, 8 years ago. He was accused of murder.”

My brain cells start tracing every memory I had for the past 8 years. It stopped in front of a tiny lobe containing the name of Santiago Ilagan. I remember him now. I was an intern at Justice Mangayao’s office back then. I remember how much work we did just to prove his innocence. He’s also the reason why Justice Mangayao and I became closer to each other.

“I remember him now. How was he?”

Her expression changed, I think something bad happened.

“Namatay na po siya, about a year ago.”

“I’m sorry to hear that,” I said and gently pat her shoulder.

“Atty., I thought you knew?”

I’m a bit surprised at her question. How would I know?

“No, I didn’t hear anything from him since the last time we met. Anyway, how did he die?”

“Accident, but we’re still looking at the possibility of foul play. Hindi po ba nabanggit sa inyo ni Justice Barbara?”

Justice Barbara.

“No, wala siyang nababanggit sa’kin.”

“Odd,” she whispered to the wind.

“She’s the one who introduced us to a detective to investigate my father’s accident.”

Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi ni--- teka ano nga bang pangalan niya?

“What’s your name again?”

“Stella po. Stella Ilagan.”

Still, her name doesn’t ring a bell.

“Sige po Atty., mukhang may lakad pa po kayo. Mauuna na po ako.”

She smiled at me and I nod at her.

It’s not like Justice Mangayao has to tell me her every move but I find it odd that she never mentioned Santiago Ilagan--- not even once--- to me for the past 8 long years. Maybe she has her reasons.

I just shrugged my shoulders and head back to the salon.

I love my parents so much and maybe Kleo was right, maybe I’m really lucky to still have them by my side. The luck I’m taking for granted.

I look around and can’t help but to adore the set-up. Hindi ako madalas sa ganitong klase ng gatherings. I’m an aloof kid back then, Kleo is my only playmate. A best friend, I must say. When I grew older, I found myself uncomfortable around wealthy individuals. I don’t like the way they talked, they are all meek in their own ways.

I’m sipping my drink peacefully when I saw a familiar face a few meters from me, it was Randy Corpuz. I can’t deny the fact that I admire him, not because of his class standing ‘cause I know how he dirt his hands just to get there. I admire him because he did not let his disability stop him achieve his goals.

According to his actions, I can tell that something is going on. He approached his parents to bid goodbye, but a Corpuz always has the gut to insult an Esquivel. I tried my best not to punch Eduardo Corpuz after he made that insulting remarks to me.

I’m planning to ignore him and just enjoy the rest of the night but I overheard him talking to someone about someone. It sounds like they’re about to do something hideous.

Mabilis kong ininom ang natitirang wine sa baso ko at mabilis siyang sinundan. Mabilis ang lakad nito papunta sa kanlurang bahagi ng bakuran namin. That is the allotted parking space for the guests. Pumasok ako sa loob ng bahay namin dahil mas madali akong makakarating sa bahaging iyon kung sa loob ako dadaan.

Mabuti na lang at hindi ko naipasok sa garahe ang kotse ko. Maya-maya ay dumating na si Corpuz. Mabilis itong pumasok sa kotse niya at agad ring umalis. I start my engine and follow him.

Panay ang overtake ni Corpuz sa mga sasakyan, indikasyon na nagmamadali siya. Mabuti na rin na nagmamadali siya dahil mukhang hindi niya napapansin ang pagsunod ko.

When we arrived at the crossroads, he abruptly turned left. This is an old road. Motorists stop using this road because a lot of crime and paranormal stories reside here. Ang alam ko rin ay matagal na itong isinara sa publiko.

Medyo binagalan ko ang takbo ko dahil baka mapansin niya ako. Ibinaba ko rin ang ilaw ng sasakyan. Hindi ko alam kung balisa lang talaga si Corpuz kaya hindi niya ako napapansin o talagang hindi siya marunong makiramdam.

Medyo lubak lubak ang daan dito, hindi na kasi natapos ayusin ang daang ito dahil nga sa hindi na rin naman dinadaanan ng mga motorista. Wala ring mga bahay sa paligid, puno ito ng talahib at mangilan-ngilang mga puno. Hindi ko alam pero naninindig ang balahibo ko sa lugar na ito. Dito rin kasi madalas itapon ang katawan ng biktima ng salvage.

Iwinaksi ko sa isip ang bagay na iyon at pilit na pinatatag ang sarili. I must know what’s going on.

Maya-maya pa ay huminto ang kotse niya sa tapat ng isang lumang bodega. May nakaparadang truck at dalawang van sa harap nito.

Ipinarada ko ang sasakyan ko sa ilalim ng isang punong mangga, ilang metro ang layo mula sa bodega. Hinubad ko muna ang heels ko saka isinuot ang pares ng running shoes. Good thing I always have one here.

Well, my outfit’s a bit weird right now. A bloody red evening gown paired with running shoes. But that’s not what’s important right now.

Bago ako lumabas ay nagmasid muna ako sa paligid. There must be guards---goons--- patrolling around the area. Nang masiguro kong wala ay lumabas ako ng kotse at maingat na naglakad papunta sa gusali. Hawak ko na rin sa kamay ko ang baril na inilagay ko kanina sa aking hita.

This sure is a creepy place. Sobrang tahimik ng lugar at wala kang ibang maririnig kundi ang huni ng mga kuliglig.

Mabilis akong nagkubli sa van nang may dalawang lalaking lumabas mula sa building. Sinilip ko sila at taliwas sila sa itsurang inaasahan ko. These goons are not your typical goons.

They are wearing tuxedo and white undershirt. Mukha silang a-attend ng marangyang party. Nagsindi sila ng sigarilyo at nagmasid sa paligid, mabuti na lamang at sa madilim na parte ko ipinarada ang kotse ko.

“Ano sa tingin mo ang gagawin sa kanya ni Atty. Kindat?”

They are probably pertaining to Corpuz. His disorder caused him to blink voluntarily.

“Ano pa ba? Edi kaaaak,” the other guy said while sliding his thumb against his neck.

“Tara na pasok na tayo sa loob, napakalamok dito,” aya ng lalaking may itim na salamin.

Tumango naman ang isa saka itinapon ang tirang sigarilyo. Pagpasok nila ay naghintay ako ng ilang minuto bago lumapit sa pinto.

Paano ako papasok? Siguradong ihahakbang ko pa lamang ang paa ko ay makikita na nila ako. Hindi ko rin makita ang nangyayari sa loob dahil nakaharang ang ilang lalaki sa pinto.

Siguro naman ay may ibang daan pa para makapasok. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa likod ng gusali. Maingat ang bawat galaw ko dahil baka may makarinig sa akin.

Bumilis ang pintig ng puso ko dahil may biglang kumalabog sa likuran ko. Nanlaki ang aking mata nang lumabas ang isang lalaki mula sa bodega. Nanggaling ito sa dulong bahagi, ngayon ay sigurado na akong mayroong ibang daan. Lumingon-lingon ito sa paligid na para bang hinahanap ang pinanggalingan ng ingay. Pilit kong isiniksik ang sarili ko sa likod ng drum.

“Meow!”

Nakatingin sa akin ang isang itim na pusa. Matalim ko itong tiningnan. Kung hindi ka lang pusa kanina pa kita nasakal, ipapahamak mo pa ako. Hindi pa ito nakuntento sa titig at naglakad pa papalapit sa akin.

“Shit, umalis ka. Alis,” mahinang bulong ko.

“Pre! Halika na dito, ‘wag mo nang pag-aksayahan ng oras ‘yan. Pusang gala lang ‘yan. Baka naman dinadaya mo na kami.”

“Tarantado!”

Nakahinga ako nang maluwag dahil pumasok na ang lalaki sa loob. Samantalang ang pusa naman ay tuluyan nang nakalapit sa akin. Marahan pa nitong ikinikiskis ang ulo sa binti ko.

“Shoo. Shoo,” pagpapaalis ko dito. Mabuti na lamang at naniwala ito at naglakad na palayo.

Halos mapamura naman ako nang bigla akong kinagat ng langgam. Gustong-gusto kong magtatalon dito dahil mukhang buong katawan ko ang ginapangan ng langgam. Maingat kong tinanggal ang mga ito dahil ayokong lumikha ng kaluskos.

Nanlaki ang mga mata ko dahil puno pala ng langgam ang drum na pinagtaguan ko. May mga puting butil din sa ilalim nito.

Asukal.

Kung ganoon ay Azucarera pala ang lugar na ‘to. Kung hindi man ay imbakan lamang ng mga asukal na idedeliver sa mga customer.

Agad akong umalis mula sa pwesto ko at naglakad papalapit sa pinto. Tatlo ang bantay dito at mukhang nagsusugal sila.

“Pre, samahan mo ko naiihi ako,” sabi ng pinakamataba sa kanila.

“Ano ka ba naman Pre, napakalaki mong tao pero napakaduwag mo.”

“Sige na pre, sabi nina Pareng Caloy may nagpapakita daw dito.”

“At naniwala ka naman?”

“Sige na pre, samahan mo na,” sabi ng lalaking nakatalikod sa direksyon ko.

Mabuti na lamang at medyo malayo sila sa mismong pintuan. Sinamantala ko ang pagkakataong ‘yon para makapasok sa loob.

Tama nga ako, bodega nga ng mga asukal ang lugar na ito. Malalaki ang storage racks at punong-puno ito ng mga puting sako. Nagtago ako sa isang rack na medyo malapit kina Corpuz. Dahan-dahan akong sumilip at nanlaki ang mata ko nang makita ko ang isang duguang lalaki. Nakatali ito sa bangko at lupaypay na dahil bugbog.

Nakatayo sa harap niya si Corpuz at nakasuot ng brass knuckles ang kaliwang kamay nito.

“A-ano bang kasalanan ko?” nanghihinang tanong ng lalaki.

Tumawa nang malakas si Corpuz saka mahinang sinampal-sampal ang pisngi ng lalaki.

“Wala kang kasalanan, bata. Ang may kasalanan ay ang ama mo,” sabi nito habang marahas na hawak ang baba ng lalaki.

“Kung sumunod lamang sana siya usapan. Ay mali pala,”

Tumigil muna ito saka muling tumawa.

“Wala pala kaming usapan dahil masyadong ma-prinsipyo ang tatay mo. Kung sana lang ay nakinig siya sa banta ko. Hindi sana tayo aabot sa ganito.”

“Atty., nasa telepono na po si Judge Valencia,” tawag atensyon ng isa mga men in black habang hawak ang isang telepono.

“Judge Valencia,” tatawa-tawa at nangungutya ang boses ni Corpuz habang binabanggit ang pangalan ng kausap. Naglakad ito papalayo dahilan para makita ko ang mukha ng lalaki.

I was appalled when I recognized the guy.

Marco?!

“Sabi ko naman sa’yo Judge, ‘wag ako ang tatalunin mo. Alam mo namang mabuti akong kaibigan pero napakasama kong kaaway.”

Hindi ko na pinakinggan ang mga sinasabi ni Corpuz at nanginginig na kinuha ang cellphone ko para mag-video. This will serve as a strong evidence against him.

“Judge Valencia, pwede pa naman nating pag-usapan e. Madali lang naman. Gusto ko lang baguhin mo ang desisyon mo para manalo ang kliyente ko. May hanggang bukas ka pa naman Judge.”

Tumigil ito at naglakad papalapit kay Marco. Umupo ito sa harap ng huli saka hinawakan ang baba. Ibinaling-baling niya ang ulo ni Marco na para bang sinisiguro na lahat ng bahagi ng mukha nito ay may sugat.

“’Judge. Judge. Judge. Marami akong koneksyon, at ang koneksyon dapat ginagamit ‘yan. May mga ibon na bumubulong sa akin bago sabihin sa korte ang desisyon. Sabihin na nating, ako ang nagdedesisyon kung tama o mali ang magiging hatol ng huwes. Ako ang hustisya, Judge.”

Nagtiim ang bagang ko dahil sa sinabi ni Corpuz. Sigurado akong ganito rin ang ginawa niya sa kaso ni Mang Casimiro. Tinapos ko na ang pagvi-video at si-nend ito kay Justice Barbara. Kung may mangyayari man sa akin. Sigurado akong uusigin ni Justice Barbara si Corpuz dahil sa video na ito.

Muli akong nagmasid sa paligid. Nang masiguro kong nagsend na kay Justice Mangayao ang video ay saka ko hinahap ang pangalan ni Chief Apacible sa contacts para humingi ng back-up.

Hindi ko pa natatapos ang text ko ay biglang may humablot sa akin. Sinubukan kong kumawala pero masyado itong malakas, gamit ang isang kamay ay tinakpan niya ang bibig ko.

“Ada. Ada. Ako ‘to.”

Kumalma ang buong sistema ko nang marinig ko ang pamilyar na boses.

“’Wag kang maingay.”

Tumango-tango ako dito, kasunod n’on ay ang pagtanggal niya ng kamay niya sa bibig ko. Sinundan ko ang tingin nito at nakita ko ang isang bantay na dadaan pala sa pwesto ko kanina. Siguradong hindi ko mapapansin iyon dahil busy ako sa pag-text kay Chief Apacible.

“What are you doing here?”

“I’ll explain later.”

“Kleo…”

“Ssshhh,” sabi nito habang hindi inaalis ang tingin kina Corpuz. Maya-maya pa ay isang bantay ang lumapit kay Randy at may ibinulong.

Nag-iba ang timpla ng mukha ni Corpuz.

“Shit,” sabay naming sabi ni Kleo. Mukhang alam ko na kung ano ang ibinulong ng lalaki.

“Let’s buy time, Ada. Kanina ko pa pinasunod sina Chief Apacible.”

“Mukhang nakita nila ang kotse natin,” mahinang bulong ko sa kanyang at mahigpit na hinawakan ang baril ko.

“I was thinking the same.”

Sabay kaming nagulat ni Kleo dahil sa sunod-sunod na putok ng baril.

“Ada Esquivel!” galit nitong sigaw.

Paano niya nalaman na ako ang may-a*i ng kotse?

“Listen to me, Kleo.”

“Esquivel!” sigaw nito saka tumawa nang malakas.

“Mukhang hindi niya alam na nandito ka. Lalabas ako.”

“Ada, delikado.”

“We have no choice, Kleo. You have to take down as many goons as you can, without using a gun.”

“Ada---“

“Trust me, Kleo.”

Kitang-kita ko sa mata ni Kleo ang pag-aalala, pero tulad nang nakagawian ay wala itong ibang nagawa kundi sumang-ayon.

“Mag-iingat ka, Ada,” mahigpit niya akong niyakap bago tuluyang bitawan ang braso ko. Tumango kami sa isa’t-isa bago naghiwalay. Itinago ko muna ulit ang baril sa hita ko. I need to buy time and I must appear defenseless. Nang masiguro kong nasa pwesto na si Kleo ay saka ako lumabas.

“Corpuz.”

Nakuha ko ang atensyon ng lahat. Napatingin ako kay Marco at kita ko sa mga mata niya ang pagmamakaawa na tulungan ko siya. Marahan ko siyang tinanguan, mukhang nakuha naman niya ito kaya tumango rin siya pabalik.

“Esquivel, my dear friend. Ano namang ginagawa mo dito? Mukhang galing ka pa sa party. Pero, bakit naka-sapatos ka?” nanunuyang sabi nito saka tumawa nang malakas. Sinundan ito ng halakhak ng iba pa niyang tauhan.

Taas noo akong naglakad papalapit sa kanila. I wear my emotionless face to conceal the fear I am feeling right now. Mabuti na rin at medyo flowy ang ibaba ng gown na’to kundi halata ang pangangatog ng tuhod ko.

Tumigil ako ilang metro mula sa kanya.

“Ganito rin ba ang ginawa mo sa kaso ni Mang Casimiro kaya ka nanalo?”

“Alam mo, Ada. Ang tawag dito diskarte.”

Napangisi ako dahil sa sinabi niya.

“Hindi ka pa rin nagbabago, Corpuz. Nadala mo hanggang dito ang pandaraya mo noon sa Law School, hindi na ako magtataka kung pati sa Bar ay nandaya ka.”

“Tsk. Tsk. Tsk. Esquivel,” mayabang na sabi niya habang umiiling.

“You are making allegations, be sure to present your evidence to prove your claim.”

“Don’t worry, Corpuz. I will.”

Ngumisi lamang ito saka inutusan ang mga lalaki na sugurin ako.

-

“Job well done, Atty., but next time let the police solve this kind of situation.”

“Sorry Chief, I didn’t expect that Corpuz will go this far.”

“Sige, mauna na kami. Sumunod na lang kayo sa presinto.”

Sumaludo muna ako kay Chief bago ito tuluyang naglakad papalayo sa akin.

Agad kong nilapitan si Kleo na kasalukuyang nilalapatan ng first aid dahil sa mga sugat niya.

“Are you okay?” nag-aalalang tanong nito sa akin.

“Sir, okay na po,” umalis na ang medics na nag-asikaso sa kanya kaya mas nakalapit ako sa kanya.

“I should be the one asking you that. Nakita mo naman kahit isa wala akong galos, well maliban sa konting cut dito sa labi ko,” mayabang na sabi ko sa kanya.

Ginulo-gulo niya ang buhok kaya sabay kaming natawa.

“Atty. Esquivel.”

Nahinto ang pagtawa namin nang may tumawag sa pangalan ko. Pagtaas ko ng tingin ay si Judge Valencia pala ang nasa harap ko. Mabilis kaming tumayo ni Kleo upang magbigay ng respeto. It never crossed in my mind na anak niya si Marco, malayong-malayo ang personalidad nila.

“Judge Valencia,” bati ko dito.

“Salamat sa ginawa mo. Kung hindi dahil sa’yo ay baka nakagawa ako ng desisyong sisira sa prinsipyong ipinaglaban ko sa loob ng mahabang panahon.”

Napakamot ako sa ulo ko. I really don’t know how to receive compliment lalo na at galing sa matataas at respetadong tao sa larangan ng batas.

“Walang anuman po Judge Valencia, maswerte na rin ‘ho siguro at nagkataon na nasa party ng magulang ko si Corpuz at narinig ko ang pakikipag-usap niya sa telepono.”

Nagpaalam rin agad si Judge Valencia dahil paalis na ang ambulansyang pinagsakyan kay Marco.

Teka, may dapat pa palang ipaliwanag sa akin ang kumag na ‘to.

“Bakit ka nga pala napapadpad dito? At bakit hindi kita nakita sa party kanina?”

“Dapat nga kasi lalapitan na kita noon kaso nakasalubong ko si Corpuz. He was talking to someone he referred as “boss”, from his answers I can conclude that something’s wrong. So, I eavesdrop a bit more hanggang sa may di-nial siyang number. He’s asking if they got the guy, and even told them na hintayin siya. So, I assume that he’s going to use his car kaya naghintay ako sa parking space for the guests. I’m actually surprised na nandon ka at mas nauna ka pang sumunod kesa sa’kin. How did you know?”

Boss? So I was right, there’s someone bigger behind all of this.

“Just like you, narinig ko lang din sa pakikipag-usap niya. He’s too careless, isn’t he?”

“Too dumb to be a criminal.”

We both laugh at his remark. Yeah, Corpuz is really dumb.

“Should we go? Baka abot pa tayo sa party nila Tita.”

Tumango lang ako sa kanya at saka sumunod. Teka, anong oras na ba?

I reached my phone and I received one message from Justice Mangayao. I wonder how did she react sa video na ipinadala ko. I opened her message and---

“K-kleo…”

“Ada! Ada! Shit! Wake up! A—“