"Mahal na Prinsipe." Saka ito tumungo na parang nagbibigay galang.
"Bakit ang tagal mo? Halos abutin ka na ng tanghali!"
Sa halip na pakinggan ang sinabi ni Monica ay napatingin ito sa akin. Mabilis naman akong napatayo sa aking pagkakaupo sa sahig.
"Siya ba ang tinutukoy n'yo mahal na prinsipe?" tanong nito sa mababang boses habang ang kanyang mga tingin ay hindi maalis sa akin.
"Siya nga." Imbes na ang prinsipe ang sumagot ay si Leonardo ang nagsalita na ngayon ay nakatingin na rin sa akin.
"Nahanap mo ba ang pinapahanap ko sa'yo?" tanong ni Prinsipe Lucas. Mabilis na tumango ang kausap ng prinsipe.
"Pau
Halos maputol ang hininga ko sa aking narinig mula kay Mathias, hindi maaari!"Ngunit hindi ko kayo kauri at hindi ako pwedeng mamuhay kung segu-segundo ay nasa kapahamakan ang buhay ko!" Hindi ko mapigilan ang pagtaas ng boses ko. Hindi ko kaya na napapaligiran ako ng mga bampirang ito."Huminahon ka, Cenn." Hindi ko pinansin ang sinabi ni Prinsipe Lucas."Gumawa kayo ng paraan! Hindi ako nabibilang dito at hindi ko kayang isipin na pwedeng ni isa sa inyo ay pwedeng pumaslang sa akin!" Gusto kong umiyak sa pag-aalala, hindi ito pwede!"Naiintindihan ka namin ngunit ito ang sinisigurado ko, hindi ka nila sasaktan. Mga kaibigan ko sila at mabubuti silang bampira."Mabubuti? Walang mabuti kapag natukso kana!"Kaya may Rainepha ka, 'yan ang magiging proteksyon mo laban sa mga bampira. Hindi nila maaamoy ang dugo mo hanggat suot mo 'yan." Turo ni Monica sa singsi
Tumatama ang preskong hangin sa aking balat na nagmumula sa buong kagubatan. Tinatahak namin ang labasan nitong gubat habang nakasakay sa karwahe ng sa gano'n ay makapunta kami sa pamilihang sinasabi ni Prinsipe Lucas. Suot ko ang isang makapal na balabal na pagmamay-ari ni Monica. Dapat ko raw isuot iyon para matakpan ang suot ko, para hindi magtaka ang ibang bampira, baka raw isipin nila na isa ako sa maharlika. Kahit na hindi ko maintindihan ang sinasabi niya na maharlika ay sinunod ko na lang dahil alam ko namang ito ang mas makakabuti sa akin. Habang naririnig ko ang mga tadyak ng kabayo ay napahawak naman ako sa bulsa ng panjama ko. Nakapa ko ro'n ang wallet ko, nakita ko 'yon kanina habang isinusuot ko ang balabal ni Monica. Napangiti ako dahil hindi nila nakita 'yun. Kun'di ay paghahatian pa nila ang pera ko. Akala ko ay wala ng natira sa akin ngunit hindi pala. Itatago ko na lang iyon baka kase magamit ko pa. Mula sa bulsa ay napadako ang aking kamay
Bakit may uod? Napatingin ako sa lamesa at nagulat ako sa nakita. Isang mangkok ng uod, piniritong langgam? Yuck! Salagubang ba ang isang 'yun? Hito na parang inesteam? At palaka? Jusmeyo!Napatingin na lang ako sa itaas, ano ba 'yun? Parang umurong ata ang aking gutom dahil sa nakita. Ang gaganda at kaguguwapo nila pero ito pala ang kinakain nila. Anong bituka ang meron sila?Napatingin naman ako sa katabi ko ng biglang may narinig akong malutong na pagnguya. Tangay-tangay n'ya ang isang ipis. Sunod-sunod s'yang kumuha sa mangkok at mabilis na sinubo iyon, sarap na sarap si Monica. Napahawak ako sa aking sintido dahil pakiramdam ko ay naliliyo ako sa aking nakikita. Napatingin naman ako kay Leonardo habang hinihimay yung hito. Seryoso ba s'ya d'yan? Luto na ba 'yun?Napalunok na lamang ako. Ang buong akala ko naman ay makakakain na ako ng ayos ngunit hindi pala. Alam kong sa mundo ng tao ay meron ding nakain ng mga 'yun
"Hindi, sa katunayan ay maaari nila tayong marinig mula rito ngunit sa salamangkang ginawa ni Monica ay hindi nila tayo maririnig." Napatango naman ako, napatingin naman ako sa paligid ko. Nasaan naman kaya 'yung salamangkang sinasabi ni Leonardo?"Wala ka talagang makikita dahil parang isang hangin ang ginawa kong salamangka." Napayuko ako sa sinabi ni Monica. Kailan kaya s'ya magiging malumanay?Tumayo si Prinsipe Lucas. "Sa daan natin itutuloy ang pag-uusap. Mon, panatiliin mo ang ginawa mong salamangka habang tayo ay namimili.""Masusunod, Mahal na Prinsipe."Tumayo na si Leonardo at Monica kaya naman tumayo na rin ako. Nakita ko naman si Mathias na masaganang nakain ng tira namin. Napasapo ako sa aking noo, jusko.Maalikabok ang paligid at puno ng mga tindahan ang kanan at kaliwang parte ng daan. Madungis ang mga batang nagtatakbuhan na titigil at yuyuko kapag nakikita kaming parating na. Nakakahiya ang bawat tingin na ipinupukol nila sa amin lalo na sa akin. Alam kong bago laman
Naramdaman ko ang maliliit na yabag na papalapit sa amin. "Heto na ang mga kasuotan." Napalingon ako kay Livia na daladala ang isang katutak na damit na nakalagay sa isang basket.Pansin ko na kakaiba 'yon sa mga naka-display dito sa labas. "Iyan na ba lahat?" tanong ng prinsipe."Oo mahal na Prinsipe," sagot ni Livia at ibinaba ng walang kahirap-hirap ang dalang basket sa sahig.May dinukot na kung ano si Leonardo sa kanyang bulsa, ginto?"Ito ang aming bayad," wika ni Leonardo sabay abot ng mga ginto sa maruming kamay ni Livia.Nanlaki ang mata ni Livia sa inabot ni Leonardo. "Sobra sobra ito Leonardo," hindi makapaniwalang saad ni Livia."Oo at 'yong sobra ay kabayaran para kalimutan mong nangyari ito sa buhay mo."Nagulat ako sa biglang pag-iba ng tono ng boses ni Leonardo."Wala kang pagsasabihan na nakita mo ang binibining kasama namin ngayon o kahit pumunta kami dito. Ibabaon mo sa hukay ang pangyayaring ito, tandaan mo. Buhay ng iyong ina ang nakasalalay dito." Nanigas ako sa
"Hiling ko na sana ay mahuli na ang may sala sa pagnakaw ng portal. Hayaan n'yong samahan at alalayan kayo ng ilang Guerrero para marating n'yo ang inyong patutunguhan." Lihim akong napasipol dahil hindi ko kinakaya ang lalim ng boses no'ng malaking bampirang kaharap ng prinsipe.Boses n'ya palang ay nakakatakot na, ano pa kaya kung umbagan ako nito, talagang hihimatayin ako."Salamat pinuno ng mga Guerrero ng Rialacande, ang iyong hukbo ay kakailanganin ko para sa pagtugis sa magnanakaw. Pag-usapan natin ang bagay na ito pagkatapos ng kasiyahan sa loob ng Regno," wika ni Prinsipe Lucas."Walang pag-aalinlangang ibibigay namin ang serbisyo sa 'yo mahal na Prinsipe," sagot nito. "Sino ba kami para tanggihan ang pinaka-sikat at nangungunang bampira sa kahiraan ng Faber.""Nagagalak ako na marinig 'yan, Oswald." Tumungo ang bampirang tinawag ng Prinsipe na Oswald."Kailangan na naming umalis, magkita na lamang tayo sa kasiyahan.""Nauunawaan ko, salamat Mahal na Prinsipe." Walang ano-ano
Napaunat ako at napahikab, grabe na ang nararamdaman kong antok. Hindi rin biro ang nilakbay namin ngayong mga nagdaang oras."Ingat kayo sa inyong pagbabalik sa Regno." Napalingon ako kay Cadfael no'ng ito'y magsalita habang kami ay nasa labas ng kanyang tindahan.Hindi tumugon ang dalawang kong kasama kaya ako na lamang ang ngumiti upang tugunan ang kanyang pag-aalala, tumungo ito. "Masaya ako na nabisita n'yo ang aking munting tindahan." Napangiti naman ako, mabuti s'ya na halata naman sa kanyang mukha."Halika na binibini," saad ni Leonardo sa aking tabi habang bitbit ang mga naglalakihang bag na hindi ko na mawari kung anong laman. Gano'n din ang dalawang Guerrero, may bitbit rin sila. Masyadong marami ang gamit na pinamili namin sa tindahan ni Cadfael na hindi ko alam kung magagamit ko ba sa rami.Nagpatuloy kami sa paglalakad, gano'n pa rin ang tagpo sa loob ng Rialacande. Tahimik at walang paki ang mga bampira sa paligid pwera na lang sa t'wing dadaan kami. Iniikot ko ang leeg
"So, isa kang bampirang may dugong bughaw since mommy at daddy mo ang Rex at Regina?" Mabilis na kumunot ang noo n'ya sa narinig mula sa akin, napatawa naman ako ng bahagya."Ah, ibig kong sabihin ay isang kang bampirang may dugong bughaw kasi ang iyong ina at ama ay ang Rex at Regina?" Napaiwas ito ng tingin, tiningnan ko naman si Leonardo sa aming likod dahil katabi ko na ngayon ang Prinsipe. Umiwas lamang ito ng tingin, ha?"Ang iba pang lahi ay may kakayahan ding mabuhay na matagal katulad ng may mga dugong bughaw kung may sumusuportang banal na dugo na galing sa mga tao. Ngunit imposible na 'yon mangyari. Hindi tulad ng mga may dugong bughaw na kaya nilang mabuhay ng ilang siglo na wala no'n." Napatango na lang ako habang nagdududa ako sa mga ikinilos nila."Ito ay ang mga Rialacande at Ssillacc." Inilagay ko ang kamay ko sa aking likod na parang katulad ng sa Prinsipe at itinuwid ang aking likod at seryosong tumingin sa aking unahan.Argh, ang hirap naman. Ang sakit sa likod."P
Nasa tapat kami ng isang matayog na pinto kung saan may mga nakabantay na dalawang Guerrero at seryosong-seryoso. Dito namin nakitang pumasok si Monica na pinagbuksan ng mga Guerrero na ito. Biglang dumapo ang mata sa akin nung isa at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. "Felip, kumusta ka? Pumapayat ka ata," bati ni Mathias do'n sa isang Guerrero. Napaalis naman ang tingin sa akin nito at napunta kay Mathias na ngayon ay hinihimas ang naglalakihan nitong braso.Hindi pinansin ni Guerrerong Felip si Mathias at binuksan n'ya ang pinto sa aming harap. "Maari na kayong pumasok," tugon ni Felip, napasimangot naman si Mathias."Kaya ka hindi nabibigyan ng pagkakataon na umibig dahil d'yan sa kasungitan mo," singhal na saad nito at nauna ng pumasok sa loob. Wala namang reaksyon si Felip at tila ba sanay na sanay na sa mga ganoong linyahan ni Mathias.Hindi nagsalita si Thana kun'di niyakag n'ya lamang ako papasok. Bumungad sa akin ang isang napakalaking kwarto nama'y mataas na kisame. Nasa
Maaga akong nagising kahit pa inda ko ang pagod dahil sa nangyari sa pagitan sa amin ng Prinsipe. Bigla ko namang kinurot ang aking pisngi dahil napaka-ashumera ko. E, ano naman kung ginawa 'yon ng Prinsipe? Paniguradong mas malala pa do'n ang nagawa n'ya sa hanay n'ya. Maalaga lang talaga s'ya kaya isang kasalanan kung magfe-feeling ako ng ganito-"CENN!"Napaigtad ako sa aking kinatatayuan noong bigla kong narinig ang boses ni Mathias sa likod ng pinto ng banyo."Mathias? Anong ginagawa mo dito? Paano ka nakapasok?" sunod-sunod kong tanong at mabilis nang isinuot ang isang lantern sleeves na kulay puti na tinernuhan ko ng isang wide pants. Narinig ko ang pagkalabog nito sa pinto ng banyo. "Cenn, bilisan mo!" Atat na atat n'yang saad habang patuloy pa rin ang pagkalampag n'ya sa pinto. Nagtaka naman ako dahil may nangyari bang hindi ko na namalayan sa paglipas ng magdamag? At bakit ba todo kalampag s'ya d'yan? E, pag nasira 'yan s'ya talaga sisisihin ko."Teka lang!" palakat ko rin
Napasandal ako sa pinto sa aking likod, sa narinig ko mula kay Leonardo ay mas napagtanto kong hindi ko pa talaga lubusang kilala ang Uno. Ang sakit no'n para kay Guiden kaya ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ganoon na lamang s'ya kaapektado.Napayapos naman ako sa aking braso no'ng umihip ang malamig na hangin. Napatingin ako sa aking paligid. Hindi masyadong madilim sa hallway na ito dahil sa sinag ng buwan at mga lampara sa tabi ng dingding. Walang bampira ang naririto ngunit halatang may mga katabi ako, baka nasa kasiyahan pa sila. Huminga ako nang malalim at humarap nasa pinto. Makakapagpahinga na rin sa haba ng aking pinagdaanan.Pinihit ko ang doorknob at sumalubong sa akin ang malinis na kwarto. Katamtaman lamang ang laki nito, nandito na rin ang mga pangangailangan ko. Mabilis kong pinuntahan ang isang tukador katabi ng isang pinto sa kaliwang bahagi na palagay ko ay pinto para sa banyo. Bumungad sa akin ang mga damit na pinamili namin sa Rialacande. Kinuha ko ang isan
Literal na napamulaga si Guiden sa pagmumukha ni Prinsipe Lucas. "Prinsipe?" mahinang bulong nito.Wala akong nakitang awa sa tingin ng ibang miyembro ng Uno tila mga masaya pa sa naging hatol kay Guiden. "Hindi kami nagkulang sa pagpapaalala," wika ng Prinsipe at ipinahinga ang kanyang batok sa sandalan ng kanyang inuupuan at payapang ipinikit ang kanyag mga mata."Ngunit-""Huwag ka nang kumontra dahil kahit anong reklamo mo ay walang nilalang sa lugar na ito ang magtatanggol sa'yo," putol na sabat ni Monica. Wala pa ring mintis ang pagiging matabil ng bibig n'ya.Nakita ko naman kung paano napailing sina Thana at Mathias at dismayadong nakatingin sa aping-aping mukha ni Guiden. Napatungo ang aking tingin dahil kung alam ko lang sana na bawal na s'yang kumain doon gamit ang pera ng Uno ay napigilan ko sana s'ya. Bigla namang nabuo ang tanong sa aking ulo. Bakit hindi na lang s'ya bumunot ng sarili n'yang pera? Tsh.Alam kong isip bata s'ya pero alam kong hindi s'ya sobrang ganoong k
Nakita ko ang mga mata ng Prinsipe na napapikit at ramdam ko ang paghinga nito ng malalim. Isang kaginhawaan ang nakabalot sa kanyang mukha. Pinag-isa ko ang aking kamay na kanina pa naliligo sa pawis."Hanggang ngayon ay hindi n'yo pa rin ako binibigo, natatangi kayo. Ang Uno ay mananatiling Uno," wika ng Prinsipe na kinatango ng karamihan."Ngunit..."Napalingon ako kay Cleeve nang magsalita ito. Napaltan ng pagkabahala ang kanina'y masaya n'yang mukha. Tumingin ito sa Prinsipe. "Alam ko ang kaya nating gawin, Uno ay Uno ngunit hindi natin nasisigurong isang daang porsyento ay magtatagumpay tayo sa balak natin."Doon napabagsak ang aking balikat, alam ko na 'yon una pa lang ngunit hindi maalis sa akin ang kaba. "May punto ka ngunit sa tingin mo ba hahayaan nating mangyari 'yon?" sambit ni Mathias."Sa rami na nating napagdaan at misyong natagumpayan ay sa tingin ko ay magagawa natin ng matagumpay ito," dugtong nito.Napalingon si Atlas kay Mathias. "Oo tama ka, Mathias. Ngunit hindi
Nawala ang usapan na namamayani sa amin at tila nag-aantay sa mangyayari. Napatingin ako kay Monica nang itoy maglakad pauna sa harap. Hinawakan ng kanan n'yang kamay ang pader at itinulak ito ng bahagya. Bumukas ang pader sa isang katamtamang laki ng pinto ng dahan-dahan.Gumuhit naman ang mangha sa aking mukha, hindi ko man lang napansin namin pinto pala do'n. Talagang walang maghihinalang ito ang himpilan ng Uno at iisipin lamang ng iba na isa itong dead end.Walang imik na isa-isa kaming pumasok doon. Sumalubong sa akin ang makipot at madilim na daan. Mga lampra lamang sa tagilirang ng daan ang nagsisilbing liwanag sa amin. Nagpatuloy kami sa paglalakad at mayamaya pa ay bumungad sa akin ang maluwang na espasyo ng lugar. Marami ang upuang maganda ang pagkakalagay na nagbibigay ganda sa kabuuan ng lugar. Kapansin-pansin ang napakalaki at napakahabang lamesang kahoy sa bandang gitna.May sampong lamesa at upuan na nakapalibot sa lugar na halatang pagmamay-ari ng miymebro ng Uno na t
Mas naliwanagan ako sa mga nangyayari sa aking paligid habang ang aking mata ay pinagmamasdan ang apat na miyembro ng Tres na nag-uusap. Hindi ko pa man tuluyang kilala ang Tres ay malinaw na sa akin na hindi nila katulad ang Uno. Madaling pakisamahan ang Tres habang ang Uno ay hindi. Hindi ko pa man tuluyang nalalaman ang ganap o tungkulin nila sa Faber ay masaya ako dahil nakilala ko na sila. Napaisip naman ako kung ano ang ugaling meron pa ang iba pang taga-Tres.Narinig ko ang katok sa malaking pinto. Mabilis ang pagkakakatok ngunit ramdam na walang galit sa mga katok na 'yon."Ang amoy na 'yon," rinig kong nagsalita si Zale. Napatayo naman ako dahil ramdam kong kilala ko ang bampirang nasa likod ng pinto na 'yon."Tila sinusundo ka na Cenn ng tagapangalaga ng Prinsipe," wika ni Yuka. Bahagya akong napatango."Pasok ka Leonardo," sigaw ni Fox.Walang ano-ano ay biglang pumasok ang katawan ni Leonardo. Napadapo ang tingin nito sa akin. "Hindi nga nagkakamali ang Prinsipe Lucas at n
Napadighal ako sa sarap ng pagkain. Napapunas ako sa aking noo na may iilang pawis. Gumuhit ang ngiti sa aking labi dahil makaraan ang ilang araw ay nakakain na ako ng matino. Naramdaman ko naman ang tingin ni Aine sa aming tabi ni Guide. Nakatingin ito sa akin na mahahalata ang mangha sa kanyang biluging mata. Kahit na mata lamang ang makikita sa kanyang mukha ay hindi natatabunan ang kanyang emosyon.Dinaan ng hinlalaki ko ang gilid ng aking labi sa duming naandon. Kahit ako ay mangha pa rin sa pisikal na anyo ni Aine. Hindi ko alam na may nabubuhay pa lang ganoon. Narinig ko naman ang mahinang pagbagsak ng mangkok sa kahoy na lamesa sa aking harapan.Nakita ko si Guiden na busog na busog na. Tulad ko ay kumain lamang ito nang kumain, wala kaming imikan habang si Aine ay labas masok sa tila kusina para magbigay pa ng pagkain."Ang bayad ng mga ito ay sabihin mo kay Cleeve. S'ya ang bahala dito," saad ni Guiden habang ang kanyang ulo ay nakatingala sa mataas na kisame at nakahawak sa
Humarap sa akin ang lalaking aking sinusundan at nagpalinga-linga sa paligid na tila ba may bampira bang nakakakita sa amin."Anong ginagawa natin dito?" takang tanong ko habang pinagmamasdan ang paligid. Malinis at malaki ang espasyo dito."Sumunod ka lang," saad nito at lumapit na ng tuluyan sa harap ng malaking pinto. Ano bang trip n'ya? Baka madali kami ng Prinsipe kapag nalaman n'yang wala kami sa kasiyahan. Talagang itong lalaki ang aking sisihin."Aine? Aine..."Lumapit ako sa tabi n'ya nang magsalita ito sa tapat ng kahoy na pinto. Tila may tinatawag sa loob."Aine, ako 'to."Napakamot naman ako sa aking ulo. "Hindi ka n'ya maririnig kung gan'yan kahina ang boses mo," sabat ko. Sa laki at kapal ba naman ng nasa harap n'ya ay imposibleng may makarinig no'n sa loob.Naptingin ito sa akin, walang ekspresyon pero ramdam ko ang inis sa mga titig n'ya.Napabuntong-hininga ito at kinatok ng malakas ang pinto. "Aine! Lumabas ka d'yan!"Napatakip naman ako sa aking tenga nang bigla s'y