"Hindi, okay lang..." Iwas ni Angela ang tingin ni Mateo, "Kasi... Medyo may sakit ang mama ko ngayon... Kailangan niyang magpahinga..."Medyo malabo ang sinabi ni Angela, pero hindi niya binanggit na malubha ang kalagayan ng nanay niya, at pati na rin ang gastusin sa pagpapagamot.Tinutok ni Mateo ang kanyang mga mata kay Angela at may kakaibang lamig sa kanyang mga mata.Sa mga taon niyang pagnanais na magtagumpay sa mundo ng negosyo, nakapalibot siya ng mga kababaihan na naglalaro lamang sa kanya—mga kababaihan mula sa mahihirap na lugar, o mga babaeng mula sa mga kilalang pamilya. Lahat sila, palaging nagmamaganda at umaasa sa mga kalalakihan kahit sa pinakamaliit na bagay—humihingi ng pera, o ng tulong.Ngunit si Angela ay ibang-iba sa kanila. Bagamat magkasama lang sila ng ilang buwan, hindi pa siya humingi ng kahit anong bagay mula sa kanya. Para bang iniiwasan niyang makinabang mula sa kanya.Ang ganitong pag-iwas at distansya ay nagbigay kay Mateo ng hindi maipaliwanag na iri
Habang nagsasalita si George, bigla niyang naisip ang isang bagay, at ang pang-aasar sa kanyang mga labi ay lalong naging matindi, "Ay, oo, nakalimutan ko, ibinenta mo ito sa presyong ito dalawang taon na ang nakalipas. Pero iyon ang unang beses mo, di ba? Ang ikaw na binibili ko ngayon ay isang babaeng nilandi ng kung ilang lalaki. Ibinibigay ko pa rin sa iyo ang presyong iyan, dapat ay magpasalamat ka."Bang!Bago pa natapos ang sinabi ni George, hindi na natiis ni Angela at mabilis na itinalikod ang kamay at sinampal siya sa mukha.Hindi inasahan ni George na gagawin ito ni Angela. Natigilan siya. Habang hawak ang pisngi, tinanaw niya si Angela, na nakatayo sa pader, at nagulat.Ang dating maputlang mukha ni Angela ay ngayon ay namumula dahil sa galit. Punung-puno ng luha ang mga mata niya, pero pinipigilan niyang hindi ito tumulo.Nakaramdam si George ng matinding pananakit sa kanyang dibdib. Bagamat ang layunin niya ay saktan si Angela, hindi niya alam kung bakit, pero nang makit
Bigla na lang nabitawan ni Mateo ang paghawak sa dyaryo.Angela?Ha.Napaka-intimate na pangalan.Bakit nga ba alam ni George na kailangan ng nanay ni Angela ng pera pang-medical?Inamin ba ni Angela sa kanya?Dumaan sa isip ni Mateo ang mga tanong na iyon, at ramdam niya ang hindi maipaliwanag na galit na parang sumabog mula sa dibdib niya.Hindi sinabi ni Angela sa kanya na may sakit ang nanay niya, pero bakit sinabi niya kay George?Sa kabilang bahagi, tapos nang magluto ni Angela ng fried rice at pumunta na palabas ng kusina, "Tara, kain na tayo."Hindi napansin ni Angela ang malamig at hindi kontento na hitsura ni Mateo sa sala. Nais lang niyang tanggalin ang kanyang apron, pero medyo mahigpit ang pagkakabuhol ng tali kaya nahirapan siyang tanggalin ito.Tumaas ang mga mata ni Mateo at napansin niyang medyo nahihirapan si Angela. Tumayo siya at lumapit sa kanya, kinuha ang kamay ni Angela na nagtatalikod para alisin ang buhol. "Ako na lang."Ramdam ni Angela ang presensya ni Mate
Pinilit ni Mateo na paikutin si Angela, pero sa kanyang paglingon, napansin niyang puno ng luha ang mukha nito. Hindi niya napigilang magulat. "Let me go! Kailangan ng surgery ni Mama! Let me go!" sigaw ni Angela habang hindi mapigil ang kanyang emosyon. Naningkit ang mga mata ni Mateo, ngunit mahigpit pa rin niyang hinawakan si Angela. Hinila niya ito palapit at mariing sinabi, "Angela, kumalma ka lang! Makararating tayo sa ospital. Tatawagan ko si Rex para maayos agad ang lahat." "Wag na..." halos pabulong na tugon ni Angela, pilit na tinatanggihan ang alok ni Mateo. Pero bago pa siya makapagsalita nang buo, nakita niya ang nagbabadyang galit sa mga mata nito."Angela! Hanggang kailan ka ba magmamatigas? Gusto mo ba talagang gumaling si Mama?" madiing tanong ni Mateo. Ngunit nang makita niya ang maputlang mukha ni Angela at ang pag-aalangan nito, biglang lumambot ang kanyang boses. "Naalala mo ba, ako ang asawa mo? Ngayon, hinihiling ko... umasa ka naman sa akin."Para bang tumig
Habang nag-aalala si Angela, bigla siyang nakarinig ng malalim at magaspang na boses mula sa likuran. Paglingon niya, nagulat siya nang mapagtanto niyang nakaupo na siya sa kandungan ni Mateo.“Mateo…” bulong ni Angela, nanlalaki ang mga mata sa pagkagulat.Tiningnan siya ni Mateo, at sa malamig na ekspresyon ng kanyang mukha ay may nakatagong kirot. Hinaplos niya ang pisngi ni Angela gamit ang magaspang niyang kamay, pinupunasan ang mga luhang umaagos mula sa kanyang mga mata. “Huwag kang mag-alala. Narito ako. Maghihintay ako kasama mo.”Ang mga salitang iyon ay tila may dalang init at katiwasayan, unti-unting napatahan si Angela sa kanyang matinding emosyon. Ang kabigatan ng kanyang nararamdaman ay bahagyang naibsan, at dahil sa pagod, dahan-dahan siyang humilig kay Mateo. Yumakap siya sa mga bisig nito habang nakatitig sa maliwanag na ilaw ng "In Surgery" sa operating room.Habang nararamdaman ni Mateo ang malambot na katawan ni Angela na nakakapit sa kanya, naamoy niya ang pamilya
"Tama, kung may kailangan ka sa hinaharap, sasabihin mo ba talaga sa akin?" Tinitigan ni Mateoi ang iwas na tingin ni Angela. Bahagyang sumilay ang iritasyon sa kanyang mga mata, kaya’t walang alinlangang hinawakan niya ang baba nito, pinilit siyang tumingin. "Su Kexin, sana ituring mo talaga akong asawa mo."Talaga bang bilang asawa?Napatitig si Angela sa malalim na itim na mata ni Mateo at sandaling nawala sa sarili."O-Oo." Agad niyang ibinaba ang tingin at mahinang nagsalita, "Papangako ko, kung may kailangan ako, ikaw ang unang makakaalam."Ngumiti si Mateo, bahagyang umangat ang gilid ng kanyang labi, "Good girl."Binitiwan niya ang baba ni Su Kexin at tumalikod na papalayo.Ngunit bago siya makalabas ng pinto, biglang tinawag siya ni Angela, “Mateoi!"Bahagya siyang lumingon at nakita ang mamula-mulang mukha ni Angela. Nahihiya itong nagsabi, "Salamat nang marami sa ginawa mo para sa’kin."Isang simpleng pasasalamat lang iyon, pero hindi napigilang ngumiti ni Mateo, "Walang an
Kung alam lang ng mama ko na ang lalaking pinakasalan ko ay tiyuhin ni George at pangalawang anak ng pamilya Alacoste, siguro magugulat siya...Bahala na, huwag na lang muna isipin.Kasalukuyan na si Angela nag-iisip kung anong lunch ang bibilhin para kay Su Yafen nang bigla na lang may kumatok sa pinto.Nagulat si Angela.Wala namang kakilala ang mama ko dito sa Manila, kaya’t nagtataka siya kung sino kaya ang dumating para bisitahin siya.Pumunta siya sa pinto at binuksan ito, at doon, nakita niya si Mateo at Rex na nakatayo sa labas. Si Mateo ay nakaupo pa rin sa wheelchair, habang si Rex ay may dalang prutas at lunch box."Mateo?" tanong ni Angela, naguguluhan."Ano iyon, Angela?" tanong ni Shane mula sa loob ng kwarto.Naguguluhang tinitigan ni Angela ang pinto, hindi alam kung paano sasagutin.Narinig ni Mateo ang boses mula sa loob ng kwarto, kaya’t itinaas niya ang kilay at nagsabi, "Tita, andito po ako para bisitahin kayo."Dahil dito, hindi naiwasan ni Angela na mamula ang m
Nanlumo ang mukha ni Angela. "Mama, imposible ‘yan. Kinasal na kami, may marriage certificate na kami.""Anong ibig mong sabihin, kinasal na? Baka naman kailangan ka lang niyang gawing asawa para sa pangalan!" Sa kabila ng dalawang taong pagiging comatose ni Shane, malinaw pa rin ang isipan nito. "Kung gano’n, bakit kaya siya magkakagusto sa isang simpleng babae na katulad mo?"Napatigil si Angela. Wala siyang maisagot. Totoo ang sinabi ni Shane. Alam niyang noong kinasal sila ni Mateo, ito’y para sa isang layunin lamang. Pero ang hindi alam ni Shane, ang kasal na iyon ay ginawa para sa Makati house registration at medical insurance na kakailanganin niya. Pareho silang nakinabang, at wala silang karapatang magturuan ng sisi."Mama," mahina at halos pabulong ang sagot ni Angela, "Si Mateo… mabait siya sa akin."Totoo iyon. Bagamat hindi sila malapit, may kabutihan si Mateo na hindi niya maitatanggi. Lalo na noong panahon na pinaka-kailangan niya ito—nang kailangang sumailalim si Shane
Kahit noon pa, alam na ni Lindsay na gwapo at may kakayahan ang tiyuhin ni George. Pero dahil nga sa pagiging baldado nito, palagi niya itong minamaliit. Ngayon, matapos makita si Mateo nang personal, naintindihan niya kung ano ang ibig sabihin ng "dragon sa gitna ng mga lalaki."Sa isip ni Lindsay, si George na siguro ang pinakaperpektong lalaki na nakita niya. Pero ngayong kaharap si Mateo, tila isa lang siyang baguhan kumpara rito—masyadong hilaw, masyadong karaniwan.Si Mateo ay naka-suot ng simpleng itim na suit, ngunit sa kanya, ibang klase itong tingnan. May halo ng katahimikan at kapangyarihan sa kanyang tindig. Mababanaag ang pagiging low-key ngunit elegante, at may bahid ng misteryosong alindog na nagbigay ng kakaibang dating sa kanya.Napako si Lindsay sa kinatatayuan niya. Kung hindi lang dahil sa wheelchair ni Mateo, siguradong iisipin niyang si George, na minsan niyang pinagtuunan ng lahat ng paraan para makuha, ay isa lamang hamak.Matapos ipakilala ang mga miyembro ng
Habang unti-unting nawawala ang distansya sa pagitan nila, ilang hibla ng buhok ni Angela ang dumampi sa leeg ni Mateo. Ang simpleng haplos na iyon ay tila nagpainit sa pagitan nilang dalawa. Ibinaba ni Mateo ang kanyang kamay at mahigpit na iniyakap sa baywang ni Angela, saka bumulong, "Ang ganda mo… parang ayokong dalhin ka sa labas."Nagulat si Angela. Hindi niya inasahan na si Mateo, na kilalang seryoso at tahimik, ay makakapagsabi ng ganoong ka-flattering na mga salita. Bigla siyang namula at hindi makapagsalita.Ngumisi si Mateo, saka mahinang tumawa. Inikot niya ang gulong ng wheelchair at inalalayan si Angela palabas ng villa para sumakay sa kotse.Pagpasok nila sa sasakyan, agad na pinaandar ng driver ang kotse patungo sa mansyon ng pamilya Alacoste.Tahimik si Angela habang nasa biyahe, pero sa loob-loob niya, hindi niya mapigilang kabahan.Iniisip pa lang niya ang pagkikita nila ni Lindsay at George, parang gusto na niyang umatras. Idagdag pa ang ideya na maraming tao ang n
Nanlamig ang mukha ni Angela habang marahan niyang binibigkas ang masakit na alaala ng nakaraan."Magkaklase sa kolehiyo sina Mama at Pierre Gonzales. Matagal na siyang may gusto kay Mama, pero kahit kailan, hindi siya nagustuhan ni Mama. Kahit nagpakasal na siya, hindi pa rin siya tumigil. Dumating sa puntong ipinadrug niya si Mama para gahasain, at doon ako nabuo. Bagama’t galit na galit si Mama kay Pierre, pinili niyang tiisin ang lahat at iluwal ako. Alam niyang wala akong kasalanan."Tahimik na nakinig si Mateo. Naka-focus ang tingin nito kay Angela, pero ang madilim na emosyon sa kanyang mga mata’y hindi maikubli.Hindi niya alam ang ganitong detalye."Si Tita Keanna naman, asawa ni papa, Pierre, kinamuhian ang nararamdaman ng asawa niya para kay Mama. Nagpakalat siya ng tsismis, sinasabing si Mama ang kabit ni Pierre, na siya raw ang nag-agaw. Wala namang kakilala si Mama sa mga tao sa alta sociedad para ipagtanggol ang sarili. Napilitan siyang manahimik at tanggapin ang pangit
Ang mabangong amoy ng pabango ay sumalubong sa ilong ni George, dahilan upang bahagya siyang mapakunot-noo.Si Lindsay—walang duda—ay laging agaw-pansin sa mga lalaki. Kaya nga sa dinami-rami ng pagpipilian, siya ang pinili ni George. Pero nitong mga nakaraang araw, simula nang bumalik sila sa Manila, parang bigla itong nag-iba. Mas naging makulit, masyadong demanding, at kahit ang dati niyang gustong pabango nito, tila nagiging masyadong matapang na sa pandama niya.Hindi tulad ni Angela. Noon pa man—maging noong estudyante pa ito o kahit ngayong nagtatrabaho na—lagi itong may simpleng halimuyak ng sabon sa katawan. Hindi matapang, hindi mapagpanggap, pero laging nakakabighani.Tangina.Bakit ba niya iniisip na naman si Angela?Tinitigan niya si Lindsay na nasa harapan niya. Habang tumatagal, lalo lang siyang nayayamot. Hindi na niya napigilan ang sarili kaya tinulak niya ito palayo."May meeting pa ako," malamig niyang sabi habang tumayo. "Kung pagod ka, magpahinga ka na lang dito.
Sa opisina ng editor-in-chief, bumalot ang nakakapasong tensyon sa paligid.Nakapaluhod sa harap ng mesa si Lindsay, ang kanyang mga mata'y nanlilisik sa galit habang pinapalo ang lamesa ng buong lakas."George! Bakit hindi mo sinabi sa akin na si Angela ang babaeng pinakasalan ng tito mo?!" sigaw niya, ang boses ay tagos hanggang labas ng pinto.Hindi inaasahan ni George ang biglaang pagsabog ni Lindsay. Sa simula'y natigilan siya, ngunit nang makita niya ang labis na pagwawala nito, nagdilim ang kanyang paningin. Tumagilid siya sa upuan, bahagyang iniling ang ulo, at may pagod na sumagot."Hindi ko naman sinadyang itago," aniya, malamig ang boses. "Hindi ko lang binanggit. Tsaka malalaman mo rin naman sa party ngayong weekend, hindi ba?"Parang mas binuhusan pa ng gasolina ang apoy sa galit ni Lindsay."Party? Party ang iniisip mo ngayon?!" Napasigaw siya nang lalo, ang boses ay may halong panginginig. "Alam mo bang halos gumuho ang mundo ko nang malaman kong kailangan kong makita s
Nagulat si Angela nang marinig ang mga yabag ng sapatos na tumama sa matigas na sahig, at paglingon niya, nakita niyang si Lindsay, ang babae na nagpasakit ng kanyang puso, ay tumataas mula sa hagdang-pag-akyat, at nakatingin sa kanya ng may pagkabigla sa mga mata.Tila ba bumagsak ang puso ni Angela.Ngayon pa talaga! Kung mayroon mang ibang pagkakataon na magkrus ang landas nila, ito na nga iyon.Ang boutique na ito, isa sa mga pinakasikat at pinakamahal na custom shops sa buong Manila, ay dinarayo ng mga kilalang tao. Si Lindsay, isang regular na customer, ay nandito rin upang magpama-customize ng damit para sa darating na weekend party. Hindi niya inakalang makakasalubong niya si Angela, na ang tanging halaga ay ang pagiging isang ordinaryong babae—ang babae na walang karapatan sa mundo ng mga mayayaman at makapangyarihan!"Angela."Matapos ang ilang hakbang, tinanaw siya ni Lindsay, nakasuot ng mahahabang orange-pink na high heels na umaabot sa sahig, at naglakad papalapit sa kan
Nagngiti si Angela, ngunit ang ngiti'y may kasunod na kalungkutan."Ang paldang ito, limited edition. Ilang libong yuan, Mateo. Paano ko naman kayang bilhin ito?"Tumango si Mateo at ibinalik ang litrato sa sobre. Tumingin siya kay Rex na nakatayo sa tabi."Kung ito ay talagang limited edition, mas madali nating mahahanap kung totoo."Tumango si Rex, walang imik, at agad na lumabas ng kwarto.Nagpatuloy si Mateo at Angela sa pagkain ng pizza, ngunit ang katahimikan sa pagitan nila ay tila mas mabigat kaysa sa mga oras na nagdaan.Habang kinakain nila ang pizza, hindi maiwasan ni Angela na magtaka. Nagmamasid siya kay Mateo—bawat galaw nito, bawat ekspresyon sa kanyang mukha. Hindi ba't parang may kung anong hindi siya maintindihan sa mga mata ni Mateo, mga titig na tila malayo at puno ng alaala ng nakaraan.Si Mateo... iniisip kaya niya ang mga nangyari noon? Ang pagkawala ng kanyang binti... ang pagkidnap sa kanya?Nagpumiglas ang mga alaala sa isipan ni Angela. Isang kaso ng kidnapp
Nakakunot ang noo ni Mateo habang iniikot ang laptop paharap kay Angela."Ang pangalan ng restaurant na ito ay Italian Mood. Akala ko, buong set ng Italian dishes ang in-order ko."Napalunok ng hiya si Angela.Sa isip niya, Ganito pala ang mga anak ng mayayaman, pati pangalan ng restaurant at pagkaing in-order, pinag-iisipan ng mabuti."Kapag delivery, pizza lang naman kadalasan ang Italian dish," paliwanag niya habang inilalapag ang kahon ng pizza sa mesa. "Nakakain ka na ba ng pizza?"Ibinaling ni Mateo ang tingin sa pizza at ibinaba ang mga mata. "Noong nasa Europa ako, oo, pero charcoal-grilled ang mga iyon. Hindi ko pa natikman ang pizza na nakalagay sa papel na kahon."Napangiti si Angela. "O, ‘di sige, gawin mo na lang itong experience sa buhay mo." Pinilas niya ang isang hiwa ng pizza at iniabot kay Mateo.Tahimik na tinanggap ito ni Mateo, kinagat, at bahagyang napakunot ang noo. "Iba ang lasa nito kaysa sa mga natikman ko noon."Natawa si Angela. "Minsan, masarap din naman a
Hindi pinansin ni Mateo ang sinabi ni Angela at mabilis niyang isinubo ang daliri nito sa kanyang bibig.Ang mainit at basang pakiramdam ay parang kuryenteng biglang dumaloy mula sa dulo ng kanyang daliri, papunta sa bawat sulok ng katawan niya. Hindi maipaliwanag ni Angela ang nararamdaman—para bang bigla siyang naging maselan sa bawat galaw ni Mateo.Naramdaman niya ang pag-init ng mukha niya, kaya mabilis niyang iniwas ang tingin mula sa gwapong mukha ni Mateo. Nauutal niyang sabi, “Ma-Mateo, hi-hindi na kailangan… talaga…”Sa sobrang kaba, halos hindi niya maayos ang mga salita niya. Nang maramdaman ni Mateo ang panginginig ng kamay ni Angela, dahan-dahan niyang binitiwan ito. Tinitigan niya ang namumula nitong mukha na tila ba may gusto siyang basahin doon.“Sandali lang,” ani Mateo na may malambing na ngiti. “Kukunin ko ang band-aid.”Walang ibang nasabi si Angela kundi ang sundan ito ng tingin habang lumalabas ng kusina. Nang makalabas si Mateo, napabuntong-hininga siya nang ma