46

Chapter 46

"Hilda."

Naimulat ni Hilda ang mga mata. Bumukas ang pintuan ng kulungan— bumungad sa kaniya ang mukha ng nanny niya na puno ng pag-aalala kasunod 'non ang pagkain sa kanila ng liwanag.

"Hilda."

Boses iyon ni Arthur at nakita ni Hilda si Arthur na puno ng pag-aalala habang hawak siya sa pisngi.

"Lagi mo na lang ba talaga ako pagaalalahanin?"

Agad na niyakap ni Arthur si Hilda na kasalukuyang nagsisink in pa din sa isipan niya lahat ng nangyari.

Hindi namalayan ni Hilda na umiiyak na siya at niyakap pabalik si Arthur.

"I'm sorry. Kung hindi ako nangialam at sumunod sa sinabi mo na mag-stay na lang ako sa room ko hindi ka muntikan na mapahamak at walang mamatay," bulong ni Hilda. Napatigil si Arthur at tiningnan si Hilda.

"What are you saying?" tanong ni Arthur. Bakas sa mukha nina Fiona ang pag-aalala at gula.

Pinaupo ni Arthur si Hilda at sinabi na wala kasalanan si Hilda.

"Ayan din sinabi ni Nanny 'nong namatay si Bian dahil sa akin! Kung hindi ako naging greedy at