Simula

The Deal

Nakakakurat naman  simula kaninang umaga puro kamalasan na ang nangyayari sa akin paano ba naman kasi na late na nga ko pina recite pa ako nang lesson na hindi ko napag aralan na pahiya tuloy ako sa buong klase. Isa patong lalaking kasama ko sa iisang sasakyan ngayon.

Muntikan lang naman niya akong mabangga sayang ang genes ko kung nagkataon girl kaloka! Pauwi na kasi sana ako tapos tumawid ako papunta dun sa sakayan nang jeep tapos etong gwapo— este masamang damo na toh.

"Get in. Baka masagasaan ka pa ng tuluyan di kasi nakatingin sa dinadaanan habang tumatawid, tsk" walang hiyang toh! Sarap iuntog sa poste!

So fast forward andito na kami ngayon sa loob ng kotse niya, ihahatid daw ako ng mokong na toh, nakonsensya siguro.

"Where exactly do you live?" nakakunot ang noo niya habang nakatingin parin sa kalsada.

"Hulaan mo." Wala sa sariling sagot ko.

"What!?" nauntog ako sa headboard ng sasakyan niya! Lechugas!

"Papatayin mo bah talaga ako? Ibaba mo nlng ako dito dahil mahal ko ang buhay ko!" gusto ko na siyang sakalin talaga kung alam niya lang.

"Sorry." sincere yarn? Gwapo sana masarap naman patayin.

"Where exactly should I drop you miss?" nahimasmasan ako sa tanong niya kaya sinabi ko yung address ko at ayun na nga naihatid niya ako nang matiwasay.

"Thank you, umm—" I'm not really sure what I should call him.

"I'm Lucas."

"Salamat ulit Lucas, Mia nga pala." nakakapanindig balahibo naman makipag kamayan sa mokong na to'.

Tumalikod nko sa kanya at pumasok na sa  apartment ko. Pagkapasok na pagkapasok ko sa bahay ang siya napang pag ulan ng napaka lakas napa tingin agad ako sa bintana para i-check kung naka alis ni si Lucas pero nakita ko siyang nasa labas ng kotse niya nakatayo habang nakatingin sa bintana kung nasaan ako naka bungad.

Ang lakas naman ata masyado nang puso mo ghorl? May heart attack? Kaloka!

"Pst! Lucas, pasok ka muna." alok ko sa kanya kasi nakakaawa naman.

Sumunod naman sya.

Mukhang mabait naman pala?

"Pasensya ka na maliit lng tong nirerentahan ko, mukhang sanay ka pa naman sa buhay mayaman." Sa totoo lng nahihiya ako amoy palang at tindog obvious na talaga ang katayuan sa buhay ehh.

"It's okay, not a big deal at all." nakahinga ako kahit konti sa sinabi niya.

"Initan muna kita ng tubig para maka ligo ka, may extra ka bang damit? Baka kasi magkasakit ka." mahirap nang magka utang na loob pa ako sa lalaking toh noh.

Pumunta na akong kusina para initan sya ng tubig pampaligo tsaka isa pang mainit na tubig para maitimpla ko siya ng kape, pero hindi ako sure kung magugustugan

niya kasi mukhang sanay ata siya sa starbucks coffee eh three in one lang afford ko.

Nang kumulo na ang tubig niya pampa ligo binuhos ko na iyon sa balde sa cr tsaka lumabas para masabihan siya, tamang tama lang sa pag pasok niya ulit sa bahay galing sa labas, kumuha siguro nung pamalit niya.

"Mainit na yung tubig pwede kana maka ligo, doon ang cr." Turo ko sa pinto katabi ng kwarto ko.

"Thank you." yun lang at pumasok na sya sa cr.

Hala yung towel pala, buti na lng pala at may extra ako galing sa exchange gift nung pasko.

Kumatok ako pero di niya ata marinig dahil nga naliligo pa sya... so inantay ko nlng siyang matapos para iabot sa kanya ang towel.

"Eto nga pa—" hindi ko na natapos ang sinasai ko dahil pinatahimik ako ng katawan niya! Goodness!

"Salamat." at agad niya nang sinara ang pinto ng cr. Nalaglag ata mga ngipin ko ah.

Jusme! Ang gwapo at ang kisig naman ng lalaking yon! Ano pa kaya ang wala sa kanya?

Nangalkal ako sa medicine kit ko kung meron pa akong biogesic baka kasi magka trangkaso. Nakalabas na siya ng cr at nasa sala namamasid sa mga picture frames na naroon.

"Kape mo. Pasensya na yan lang kaya ng budget ko." pinatong ko sa center table ang kape.

He just nodded at tinikman niya yung tinimpla ko.

Kinabahan ako pero nakahinga rin nung sumilay ang maliit na ngiti sa kanyang labi.

"I'd like to taste this coffee everyday." napakurap ako sa sinabi niya, hindi ata na process ng utak ko yun.

"Let's have a deal." nabasa niya ba utak ko?

"A-anong d-deal?" nauutal pa nga.

"Live with me." His eyes were darker than the usual but his voice was sweet and sincere.

"Ahh, okay." Di pa na process nang utak ko yung sinabi niya pero nag okay na lang ako.

"Good, pack your things. I'll fetch you later after class." Yun lang ang sinabi niya at lumabas na sya nang bahay ko. Wala naring ulan. Natulog ako na hindi parin nag si-sink ang mga nangyayari.

Sa sobrang antok nawala agad sa isip ko yung napag usapan namin.

Alas syete na nang magising ako ni hindi ako nagising sa alarm kong alas kwatro! Dali-dali akong nag ayos para kahit papaano ay hindi naman gaano ma late. Paglabas ko nang gate naka parada na ang— OMYGAD! Si Lucas! Patay!

Wala na akong nagawa dahil mala-late na ako kaya sumakay nalang ako sa kotse niya. Naka poker face lang ako habang nagmamaneho siya, seryoso rin ang mukha niya.

Nung nasa parking area na kami nang school duon na nag sink-in sakin na baka ma issue kami dahil nakisakay ako sa kotse niya! Ayoko pa naman nang ganun.

Hindi ako nagsalita kahit thank you di ko na nasabi, lumabas ako ng kotse niya at tumakbo naka tabon sa mukha ko ang folder na ipa-pass ko sa first subject. Goodluck nlng kung okay pa itsura nang folder na'to mamaya. Dumiretso ako sa classroom na parang walang nangyari, umupo ako sa pinaka dulo sa bandang likod ayoko nang atensyon lalo na at mga magaganda ang nakaupo roon. I know, I don't belong.

Yung puso ko parang nag palpitate nung pumasok rin si Lucas at dumiretso pa talaga sya sa upuan katabi nang sa akin, walang hiyang h*******k talaga! Kelan ko pa siya naging kaklase?

-L.D