4: Sunny-Dead Shaman?

"Miss. Cire? Miss. Cire Lishe right?"

"I'm sorry for being late, hindi ka naman po naghintay ng matagal diba?"

"Actually, naistorbo ako sa medyo maliit na aksidente papunta dito, nang makatagpo ko ang isa naming galit na galit na kliyente, I hope it wasn't too much trouble for, Miss Cire."

"Naku, mukhang kakaiba ka diyan, pero in a good way, okay, so how about tanggalin ang sunglasses at hayaan mo akong makita man lang ang maganda mong mga mata, di ba?"

Tumango si Cire na halos hindi makapagsalita, "Oh...well."

Pagpasok pa lang ng kabilang party sa restaurant ay inakala niyang isa itong a well-behaved young lady na di makabasag ng pinggan, reserved na binibini mula sa mayamang pamilya, pero sinong mag-aakalang may bibig itong hindi tumahimik ah!

Nabaling ang tingin ni Cire sa buong hitsura ng dalagang nasa early twenties, nakasuot ng two-inch above-the-knee black empire waist dress, three-inch heels, at beige beret na sumbrero sa gilid ng kanyang buhok. Mukhang siyang isang matamis na kaibig-ibig na pintor, marahil kahit isang soft and gentle pianist.

Pero hindi talaga marunong tumahimik ang bibig kahit saglit.

Gamit ang ngiti at palakaibigang boses, ang pangkalahatang katauhan ay malinis at mabuti, na nagpapakita ng madaling lapitan na persona.

Si Cire Lishe ay walang negatibong impresyon sa babaeng umupo sa kabilang bahagi ng mesa, ngunit mayroon siyang naguguluhang tanong.

Ito ba ang sinasabi sa email na ang shaman?

Bakit parang second rich-generation ang isang ito?

Yung luxury bag lang na dala niya. It has already cost thousands of dollars.

Hindi maaaring magkamali si Cire. Dahil alam niyang genuine-original-high-end luxury na bag iyon hawak ng sa kausap niya, dahil kakabili lang niya nito last week.

Well, what's the deal with it being so young anyway?

Even if it is not an old woman that she expected na maraming kwintas o palamuti, o kahit na mga tattoo--sa anumang kaso, mukhang wala siyang pakialam sa pag-iisip na ito na binigay ng maraming mga keyboard warrior sa forum.

In any case, the appearance of the other party really took her by surprise.

Matagal na tinapik ng kabilang partido ang upuan bago umupo at buong pusong sinabing, "That last client I had met is so angry, he almost strangled me, tapos bigla akong nakatanggap ng order sa mga senior para sa kumpanya mo, na talagang nagliligtas sa akin, which really saves me, so I am thanking you benefactor to save me from death."

"It's okay, really okay. Nagkataon lang, hindi na kailangan, pero sana makapagsimula na tayo kasi, alam mo, nawawalan na ako ng oras habang nag-uusap tayo," Cire's eyes shifted awkwardly.

Wala siyang pakialam kung bakit nagagalit ang dati nilang kliyente o kung sila ba ay isang scammer.

Sa ngayon, ang gusto niya lang ay malutas ang isang problema.

Hindi niya ibig sabihin na maging bastos o parang b-tch sa pamamagitan ng pagsasalita sa ganitong paraan, ngunit ang pagkaapurahan na bumubulong sa kanyang isip ay napakadesperadong makahanap ng mga sagot, upang matulungan siya sa umiiral na krisis na ito sa natitirang iilang oras ng kanyang pagkatao.

"Oh...ako pala si Sunny, Sunny Moon, 21, 18th line artist mula sa Con Entertainment. In another work, however, I am referred to as a shaman, and your shaman partner from now on." Ngumiti si Sunny at mabilis na inilahad ang kamay.

Sunny Moon...moon and sun? What a fairy name is this?

And Con-con artist, really?

Sa huli ay walang kamalay-malay si Cire na ibinigay din niya ang kanyang palad habang nagiisip, upang makipag-shake hands, base sa naging ugali nito sa loob ng panahon pagkatapos niya maikasal sa isang rich-man.

Ngunit hindi niya inaasahan na nanlaki ang kanyang mga mata nang mahawakan niya ang kabilang partido. Na nagpapahiwatig kung gaano kakaibang lamig ang mga palad ng kausap niya na parang isang patay na tao.

Making Cire to withdraw her hand.

Napatawa lang si Sunny na nakapansin nito. "Is it cold? Sa tingin mo ba malamig ang katawan ko? I think so too."

"I was just surprised," Sabi ni Cire, ayaw niya magsinungaling at hindi talaga siya masyadong magaling dito.

Sabi ng best-friend niya open book siya.

"Hahaha, you are so honest, but I like it, and the people who is honest deserved to be told a secret, and you know, I have a very little dirty secret," Lumapit si Sunny sa mukha ni Cire sa kabila ng pagitan ng table nila, habang siya tila bubulong.

At si Cire, na may kamalayan nito, ay lumayo subconsciously.

Walang pakialam si Sunny, at nagpatuloy siya sa pagsasalita sa mahinang tono. "Patay na ako, really dead, drop deap gorgeous, but a beautiful walking dead-body."

Si Cire na unti-unting nanlalaki ang mga mata, and she took a breath. "You..."

"Yes, don't believe?" Pagkumpirma ni Sunny na humagikgik habang lumalayo sa kanya para umupo ng maayos, at itinaas ang kamay para tawagin ang guwapong lalaking waiter.

Hindi na tinanong ni Cire ang mabilis na pagbabagu-bagong emosyon na makikita sa kanyang mga mata at nanatiling tahimik na may kaunting mga salita habang sinasabi kung ano ang gusto niyang orderin sa naghihintay na waiter.

Natuklasan ng binatang waiter ang dalawang dalaga, ang isa ay mukhang magandang bituin, at ang isa pa, well...may magandang mata siya kahit papaano.

Ang isa ay mukhang mayamang babae, habang ang isa naman ay mukhang normal street woman.

Ngunit sa huli pagkatapos ng ilang mga sulyap sa dalawang customer, tulad ng isang magaling at masipag na empleyado ng restaurant, magalang siyang umalis nang makuha na ang kanilang mga order.

"So, anong kwento ni Miss Cire?" Tanong ni Sunny, nakangiti pero hindi umaabot sa mga mata.

Mukhang natahimik ang buong kwarto.

Nagulat si Cire sa biglaang pagbabago at nagpasya na huwag nang mag-antala pa.

Agad siyang nagsalita ng kanyang gustong sabihin, maliban sa sinubukan nito pagtakpan ang mga pangalan ng tauhan sa kwento, habang ang bawat salita na kahit gaano pa kabaliw ito pakinggan ay hindi siya nagalintala na tumigil.

Para kay Cire, kung hindi niya ito masabi sa sinumang tao na kilala niya ngayon, na hindi mag-aakalang dapat siya magpatingin sa isang psychiatrist, itong babaeng nasa harapan niya ay maari niya sigurong maging sandigan.

Well. Iniisip ito ni Cire sa kanyang sarili.

Sa kanyang mga mata, ang taong nasa harapan niya ngayon ay ang kanyang potensyal na makakabigay ng sagot sa problema niya. Bilang isang taong maaaring mawala ang kanyang katawan kinabukasan para sa kapakanan ng isang patay na kaluluwa at storya.

May pagka-desperada na ang kanyang nararamdaman.

Kahit lamang sa pinakakaunti o manipis na pagkakataon na pag-asa, kanya itong hahawakan. As for the trust she is putting in the other party, that will depend on her luck.

Sa palagay niya ay hindi ganoon kalala ang kanyang luck sa katawan kung magtitiwala lang siya ng buong puso...

Matapos magsalita ay may nag-abot kaagad sa kanya ng isang basong tubig, at buong pasasalamat niyang tinanggap iyon nang hindi nag-iisip ng kung ano-ano pa.

"So, this money-loving -red apple- married into the rich -green banana-, but the red apple soon realizes that there is a -rotten green papaya- who will come to replace the red apple, take the red apple body, red apple identity, red apple money, and win the hearts of many people around the red apple, and last but not least, the green banana will finally like the red apple who is actually the green papaya?"

"Hmm..yes."

"What bloody story is this, red apple, green banana, rotten green papaya, in what ever names you've given them?"

"I just think it's good," sabi ni Cire na umiiwas sa tingin kay Sunny.

"Is that so, well, this is certainly shocking enough that I can't spread more words to describe how creative you are in telling the whole story that was this small farm is just for a lovely fruit salad, which I quite don't understand, ngunit hindi ako t*nga para hindi makakuha ng isa o dalawa sa mga sinabi mo." Sunny speaks helplessly, tumingin sa kanan at kaliwa, at saka bumulong sa direksyon niya. "Pero alam mo kung gaano ko kagusto ang pulang mansanas. I really like it very much, so the red apple in your fruit farm."

"Talaga?" Napuno ng liwanag ang mga mata ni Cire, marahil ay medyo flattered siya, ngunit hindi din ito nagtagal nang magsalita si Sunny na sumira sa magandang pakiramdam.

"Well, in any case, I think this red apple is pitiful and spineless."

Cire/the Red Apple: "..."

"But, I still like the red apple."

"Then...how come you still like it?"

Tumingin ng diretso si Sunny sa kanyang mga mata, tumahimik, at ngumiti ng taimtim. "Red apple is valiant enough to fight for the honor of not being part in becoming a fruit salad bowl."

Hindi makapagsalita si Cire dahil nawalan siya ni isang salita.

Ang tangi niyang alam ay narinig niya lang na may nagsasalita sa kanya na ayaw tumigil pero nakaramdam siya ng hindi inaasahang init sa kanyang puso.

And it is somehow a nice feeling.

Nagpatuloy sa pagsasalita si Sunny hanggang sa dumating ang lalaking waiter para ilagay ang mga pagkain sa mesa at sinabi niya naman kay Cire na tahimik. "Oh, right. Kumain muna tayo, anyway, hindi ka naman mukhang 'you can't afford this meal ah? From just the way, you chose a very high-end restaurant, and now you are obviously the money-loving red apple, right?"

"Miss Red Apple~~"

Cire: "..."

Ano? Nawala agad ng ganun-ganun lang ang vest niya?

Hindi ba siya marunong magtago ng secret?

Habang wala siyang reaksyon ay talagang natataranta na si Cire sa loob-loob ng isipan niya at the same time ay may hiya siyang nararamdaman.

“I see, I can hear your silence, which means yes,” natatawang sabi ni Sunny.

This time, gusto na ni Cire talagang maghukay ng butas na mapagtataguan sa mga segundong ito.

Umiwas lang siya ng tingin imbis magsalita.

"So, ayon sa sinabi mo, this green papaya is coming tonight to take the red apple body, so red apple is afraid to be kick out from the golden plate?"

"Yes...I...no the red apple," gusto na ni Cire malaman na agad-agad ang sagot sa kanyang problema, but she was beaten down by Sunny to shut up.

"Hmm...let us think later, let us eat first. I am starving, and so are you. A hungry stomach cannot make your brain cells work, and it is uncomfortable to have food in front of you and only look at it."

So, they have to solve the hunger problem first.