Chapter 26SignsI kept a stoic look. Is he testing my patience? Puwes, kung pahabaan lang din naman ng pasensiya, hindi ba dapat alam na niyang ako ang panalo sa aming dalawa? After the years of my endurance and faithfulness to him, he should know better.Kaya tama, hindi dapat ako magpaapekto."Fine," mariin kong saad habang pilit ang ngiti.Be thankful that I could see it as an opportunity to my way out.Naisip kong kung nasa labas kami at wala dito na puno ng tauhan, mas mapapadali ang pag-alis namin ng anak ko. Just don't he ever, ever bring his men with us.I stood up. Kaya lang, bago pa lang ako tutuwid ng tayo, umalon na agad ang paningin ko. I tilted my head. Pumikit ako nang mariin.Kumirot bigla ang ulo ko. My vision blurred a bit, too.Pero wala na akong sakit. I'm sure of that.Bakit bigla-bigla naman akong nahilo?"Rigella?" Ivan callec. Abala ako sa pagpawi ng kirot sa ulo at ng hilo na hindi ko na namalayan ang paglapit ni Ivan. He held my arm. Kahit medyo hirap pa, l
Chapter 27UnsaidAbala ako sa paglilibot ng tingin sa lugar mula sa terasa nang may marinig akong pagkabasag. I was startled on my feet. Nagmadali akong pumasok sa loob ng bahay."What's that?" tanong ko sa sarili.Walang katok akong pumasok sa isang kuwartong pinagmulan ng tunog. Naabutan ko si Ivan na hindi maganda ang ekspresiyon habang nagpupulot ng mga bubog sa sahig. He was holding a broken picture frame.Kumunot ang noo ko. "What happened?"He was taken aback. Matagal bago siya nag-angat ng tingin sa akin. He cursed probably when he realized I was really near him."Anong nangyari, Ivan?" ulit ko.He didn't speak a word. Humugot siya ng isang malalim na buntonghininga. Tumigil siya sa kaniyang ginagawa.Laking gulat ko nang humakbang siya nang malalaki papalapit sa akin. He hugged me afterwards. Halos mahigit ko ang aking hininga habang nakabalot ang kaniyang mga braso. My lips parted but no voice came out.Wait... what's this? Is he really hugging me? O hallucination lang 'to?
Chapter 28 Burn Mas tumindi ang pag-iyak ko. He did his best to calm me. Hinimas niya ang aking likod at buhok. He repeatedly said his sorry like tomorrow will not come so he'd rather lose his voice to tell them to me. Ayoko ng ganitong pakiramdam. I'm starting to get curious of what he's up to. Binabagabag ako ng dahilan niyang ikasisira ng mundo ko kung sasabihin niya. He's full of mystery. Sino ba siya? Ano bang nagawa ko para maranasan lahat ng 'to sa puder niya? Ano bang kinalaman ko pa sa kaniya maliban sa mag-asawa na lang kami sa papel? Ginigising na kami ng mga pangyayari sa katotohanan. We shouldn't stay together anymore! What went into his head that he's suddenly acting like... he wants me to stay? "Ginawa ko ang lahat. Maniwala ka. 'Wag ka nang umiyak..." he hushed me. Napatigil lang ako sa pag-iyak nang may kumatok sa pinto. Suminghap ako at marahang nagpahid ng luha. The sharp pain didn't leave my chest. Hinawakan ko iyon at sinubukang ayusin ang aking paghinga. I
Chapter 29Special"Gaano tayo katagal dito?" banayad kong tanong habang pinapanood siyang palitan ng benda ang kaniyang sugat sa paa.He treated his wound before dinner last night. Sa umagang ito naman, pinalitan niya dahil may pupuntahan daw kami kasama si Ice. I want to ask if there will be guards around us but I chose not to. "H-Hindi ba masakit ang paa mo?" I asked warily.Isang malaking biro nga yatang maituturing na nagagawa ko pang makipag-usap sa kaniya nang kaswal. After last night, I don't know. Everything seemed to feel lighter.But doesn't mean it affected me, I don't plan on leaving anymore. Hindi. Siguro, nasa sulok lang ng mga iniisip ko ang kagustuhan kong umalis. Nandoon pa rin iyon at hindi nawawala. Lalo pa na mas iniisip ko ang posibilidad na buntis ako.God knows I want to confirm it so bad. Kahit naulit ang pagsusuka ko kanina, gusto ko pa rin ng ebidensiya. I cannot act the way that I did anymore, if it's true.He brought down his foot when he's done. Bukas pa
Chapter 30EmotionsWe left the office when I already cooled down. Naghihintay roon si Ivan na nakahawak ang kamay sa baywang habang ang isa naman ay sa telepono. He turned his back on us when he saw us."I told you no dirty business. Last month was horrible enough. Do something about it!" his voice echoed in the room.I covered Ice's ears when I realized how angry he was although he's trying his best to lower his voice down. Maybe it's his work. Kasasabi lang niya kanina na wala siyang aasikasuhin pero heto siya at namomroblema na.Bumuntonghininga ako."I can't go right now. Do you have your chains on me? I'm always locked like a dog! Fucking spare me just this once!"Sinulyapan ko si Ice na abala sa kaniyang tablet. Good thing I gave it to him earlier."Don't fucking bother me or else, I'll use all the power I have to seize you. You know me, Seis," aniya sa nagbabantang boses.Harshly, he turned the call off. Nahuli ko pang pinatay niya ang kaniyang cellphone.I cleared my throat.
Chapter 31DisbeliefHabang nasa sasakyan, may nasulyapan akong convenience store na may katabing pharmacy kaya saglit akong nagpadaan kay Ivan. Mabuti na lang at nasa mood yata siya kaya tinigil niya sa tabing kalsada ang sasakyan. The cars tailing behind us stopped, too."What will you buy inside?" tanong niya habang nagtatanggal ako ng seatbelt.Nag-isip muna ako ng sasabihin. "Paubos na 'yung breakfast oats ni Ice. I'll buy another one for him."Pinilig niya ang kaniyang ulo. "Saan? Sa convenience store?"Itinabi ko ang seatbelt. "Hmm. Mabilis lang ako. I can... take a bodyguard with me."Saglit niya akong tinitigan. Mukhang may nagtatalo pa sa loob niya kung papayagan ba ako o hindi. I rolled my eyes inwardly. Ayaw niya ba talaga akong makawala?"Go on," buntonghininga niya at inabutan ako ng pera.I simply smiled. Bago bumaba sa sasakyan, sinilip ko muna ang anak ko sa backseat. He's still sleeping. I'm not really sure about leaving him here because of the thought that Ivan migh
Chapter 32RevelationHe brought me behind the dark coconut trees. He removed the cloth on my mouth. Laglag ang panga ko at tingin ko'y hindi na ako humihinga. I squealed loudly when I found my voice. He immediately covered my mouth again."Hm!" daing ko."Shh!" he said urgently.Hinubad niya ang suot na mask. Napatigil ako dahil sa pamilyar niyang mukha. A tear escaped my eye."Do you recognize me now?" he asked with a small smile.Humikbi ako. He freed my mouth. Pinigil ko ang pagpalahaw ng matinding iyak.I saw some light. Finally, I saw a light!"Don't shed a tear, please..." His thumb caressed my under eye."S-Seymour..." I sobbed.Napayakap ako sa kaniya dahil sa sari-saring nararamdaman. He hugged me back. Pinigil kong mapaiyak nang malakas dahil alam ko ang implikasyon kapag nahuli kami. Ivan's men were just scattered around the area and I'm afraid what they'll do to Seymour if they found out somebody else was able to enter this place."Ligtas ka na. I want you to know that wh
Chapter 33HelpI let out a sharp exhale when I woke up from a very deep slumber. Mabilis akong napabangon."Rigella," Seymour's soft voice filled my ears.Nasa gilid ko siya. It's like he was sitting beside the bed I laid on the whole night.Wait... the whole night. Dahil pagkakita ko sa labas ng bintana ay tirik na tirik na ang araw. Sa hindi malamang dahilan ay nangilid ang luha ko. It's such a relief to actually wake up for another sunrise."What happened?" namamalat kong tanong."You passed out..." Worry flashed in his eyes. Umabante siya para makaupo sa tabi ko. He held my arms and stared deep into my eyes."Ang akala ko, may masama nang nangyari sa 'yo," worry laced in his voice.I took a slow gulp. Ni hindi ko rin namalayan ang nangyari. Pero ang pinakatumatak sa akin ay ang mga naganap kagabi.The mere thought of it brought chills to my spine. Kumurap-kurap ako dahilan ng pagtulo ng mga luha."Shh, Rigella..." Seymour tried to shush me."Hindi ako makapaniwalang... iyon pala