Kabanata 48: 'The Seven Mountains'A Mountains (The mountain is thought to contain divine inspiration, and it is the focus of pilgrimages of transcendence and spiritual elevation. It is a universal symbol of the nearness of God, as it surpasses ordinary humanity and extends toward the SKY and the heavens.)Habang naglalakbay kami sa isang maalinsangan nanaman na araw, hindi ko mapigilan na hindi magtanong tungkol sa kwento ng pitong bundok. Dahil base sa mga naririnig ko, marami itong kwento."Ang unang bundok ay tirahan ng mga Elementong sa gabi lamang nagpapakita, at nakikita." kaya pala punong puno ng alitaptap ang buong paligid. At iyon rin ang bundok kong saan kami naninirahan. Iyon rin ang may malaking populasyon ng nilalang na naninirahan. Sa wari ko'y parehas na makapangyarihan na angkan ang nakatira roon. Ang mga Lobo at Mangkukulam. "Ang ikalawang bundok ay tirahan ng Diyosa ng tubig na si Banhar" tama, doon sa ilog. Iyon ang una naming tinigilan na bundok, kung saan kami
Kabanata 49: 'Reunited with the Sun'Apolaki is the god of sun and war revered by the Tagalog and Pangasinan people of the Philippines prior to colonization. According to a myth, he was the son of the supreme god of being Bathala and a mortal woman, along with his sister Mayari, the goddess of the moon."Paanong nangyari iyon?" naguguluhan kong tanong. Halos magkasabay lamang kaming pinanganak, ngunit bakit siya lamang ang nakupkop niya at kanyang inalagaan. Hindi ko maintindihan ang mga bagay na parang maliwanag naman kong iintindihin talaga, pero bakit pinipilit kong isipin sa utak ko na hindi ako ang talagang pinili na, dahil mas mahalaga noon sa kanila ang mabuhay ang kapatid ko kaysa sa akin, kaya ako na lang ang sinakripisyo niyang iwan sa mga kamay ng kaaway.Ngunit ang mahalaga sa ngayon ay ang malaman ko kung paanong nangyari? Kailangan kong malaman, hindi pwedeng hindi. Kailangan kong alamin, dahil hindi ako matatahimik hangga't hindi ko nalalaman kong bakit? Sa pwedeng dan
Kabanata 50: 'Ang nawawalang katauhan.'Dumating ang umaga na mas matiwasay pa kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko inisip na dadating din pala ang araw na maliliwanagan ang lahat ng mga katanungan ko, parang nakakatuwa lamang na isipin, na kahit papano... unti-unti nakikita ko na ang mga bagay na dati sa akin ay malabo. Dahil unti-unti ko na ring nakikita ang pagbabago, at nagsimula iyon sa aking mismong katauhan. "Maraming salamat sa tulong mo, Diyos na Araw." alam ko sa sarili kong nasanay na akong tawagin siya bilang kinikilalang Ama, sa bayan na iyon, sapagkat hindi ko maitanggi na napamahal narin ako sa kanya, lalo na noong mga panahong malayo ako sa aking kinalakihang ama. Ngunit iba ngayon, kahit pa bumuti na ang pakiramdam ko, hindi ko mahanap kong anong mali sa pakiramdam ko ngunit hindi ko parin mahanap ang pagpapatawad para sa kanya. Mukhang hindi pa ako handa sa pagkakataon na ito, baka sa pagbabalik ko, alam ko na. O baka naman may mag-iba na sa pakiramdam ko, hindi tulad n
Kabanata 51: 'How did it happen?'In my solitude in this dark place, and the only light you can see is the small holes that can be seen in its roof. Hindi ako sigurado kong tuluyan na ba akong napunta sa ibang mundong iyon, ngunit ang katotohanan sa aking kaloob-looban ay hindi siguradoIt's too small, barely enough to illuminate a small area. Indeed, in the middle of it, a statue was standing, a statue of a woman, with a moon shape as her crown. Nakapalibot rito ang maraming bituin na nagsisilbing palamuti ng korona. Mukha siyang kakaiba, parang mas nagliwanag pa ito habang papalapit ako, hindi ko inakalang mapupunta ako ng ganito kabilis sa statwa na ito. Just like what she looked like in my dream, that's what I see now in front of me. I'm sure she looks like this. I can't be wrong. Dito ako nakasigurado na siya nga ang laging nagpapakita sa mga panaginip ko, hindi ako makapaniwalang nakikita ko na siya ngayon, hindi ko inaasahan na ang magandang diyosa na ito ay ang aking INA.Na
Kabanata 52 : 'Between Love and Happiness'(The story behind the Enchanted Forest the soul entering the perils of the unknown; the realm of death; the secrets of nature, or the spiritual world which man must penetrate to find the meaning) Nasa isa akong kagubatan, walang alam sa kong saan ko hahanapin ang aking ina. Sino bang nagsabing kilala ko na siya? Hindi ko nga alam kong ano ang kanyang itsura. Hindi ko nga alam, kung baka nagbago ang kanyang itsura sa panahon ngayon? Paano kung malayo pala iyong itsura niya sa rebulto na na nandoon? Hindi ko masabi kasi wala rin naman talaga akong alam.Hindi ko alam kong saang lugar siya pumupunta madalas. Ang kailangan ko sa ngayon ay tulong. Tama! Tulong! Nasaan na ba kasi ang Uncle— I mean, where is that God of Sun? Kung kailan, kailangan ko ang tulong niya hindi magpakita!Saan ko ba malalaman na siya iyon? Ano kailangan ko pang hintaying mag-gabi nanaman? Wa-wait! Tama, gabi! Sa gabi lamang siya lumalabas, at bumababa sa lupa.Kailangan
Kabanata 53: 'Her Parents'It was true that I waited until the night fell on the River where the Water Goddess now lives, her abode. Alam kong isa na ito ng malaking tulong para sa akin, dahil tinanggihan ko ang tulong na binigay ng aking Tiyuhin, masyado ngang malayo, at sadyang wala akong makitang dahilan para pumunta pa doon, balak ko lang naman na mamasyal doon, sisilip lang, pero wala akong balak na tumira roon kahit pa panandalian. I can't fit where I am, because apart from being alone, there are many other insects here, there's also a mosquito here. Tss, as if he feels it. Mabuti at kahit papano, may kubo-kubo rito, bukod sa makakatago siya sa buwan, hindi rin siya madaling makita rito, dahil gabi na nga. Hindi pa naman siya pwedeng masilayan ng buwan. "Why don't you use your power to make fire, right?" seryoso kong sabi, hindi naman iyon masyadong sarkastiko ang pagkakasabi ko, pero sadyang hindi lang ganoon ang boses ko na nais niyang marinig. Parang nagtunog utos kasi iyon
Kabanata 54: 'The Last Part'I just stared at them. We are still in the river, facing the water goddess. Ngunit hindi ito ang inaasahan kong tagpo, parang mismong oras na rin at sila na rin ang gumagawa ng paraan para mangyari ang mga hindi ko inaasahan na mga bagay na mangyayari. With his help he made a big circle, to protect whatever I had to say and so no one could hear.Alam kong mahihirapan silang paniwalaan ako, pero wala akong magagawa, ito ang mga bagay na nakatakdang mangyari, at nararapat para maligtas ang bagay na kailangang mailigtas."You have to listen to me both, please." I pleaded. Nagmamakaawa ako sa mismong harapan ng aking mga magulang, na kailanman hindi ko inaasahan na mangyayari sa akin. Wala sa isip ko, o hindi ko pinangarap na magiging ganito ang bawat tagpo nang mangyayari, minsan lang naman ako humiling pero hindi ko alam na ganito pala ang ibigay.But they just looked at each other, and seemed to want to ignore what I had to say. Ngunit kailangan kong ipili
Epilogue: 'The Finally'I thought my life will end like a monochorome story. There's no life, and there's no color. Aside from Black and White, wala ng ibang kulay. Hindi na ako magkakaroon ng pagkakatao para sumaya, at maranasan ang sinasabi nilang kasiyahan. Ang mamuno sa murang edad ay hindi ko kailanman hiniling. Wala akong planong maging ganito! Kaya mula nung araw na iyon, naging kulay itim at puti narin ang buong buhay ko. May mga araw na magkakaroon ng liwanag, ngunit mas madalas ang kadiliman. Inakala kong naging madilim ang buong buhay ko, handa na akong tanggapin ang kadiliman na iyon nang bigla na lang magbago isang araw. I met Serena. Pero, dahil dahil maraming magtatanong kung sino siya, wala akong nagawa kung hindi ang sabihin sa lahat na siya ang aking nakatakdang makasama. Walang may alam sa bagay na iyon pinaalam ko sa buong bayan na tuluyan ko nang nahanap ang aking kalahating bahagi. I introduce her as my mate.Ang sekretong isa lamang siyang kalahating lobo, at k
Special Chapter: The Final EndingBigla akong kinabahan ng sobra, hindi ko alam kung dahil ba sa may malalaman ako, o baka dahil totoo ang mga bagay na sinasabi nila tungkol sa pagkatao ko. Natatakot ako sa malalaman ko, kasi hindi ako sigurado kong matatanggap ko ba ito, o baka hindi. Hindi ko alam? Nalilito ako. Sobra, dahil wala akong kasiguraduhan pagkatapos ng araw na ito. Habang papalapit kami sa bahay, hindi ko alam kong anog una kong hahawakan, ang puso ko bang sobra sa bilis ng pagtibok o ang paa ko bang labis na nanginginig. Marahil, dahil ilang araw na akong hindi nakakainom ng gamut na binibigay ni Lolo. Isa pa ang pangalan na iyon na paulit-ulit lang na naririnig ng sarili ko. Ang labis na bilis ng tibok ng puso ko ay hindi ko malaman kong saan rin marahil nagmumula, para itong may sariling isip na ayaw tumigil kahit anong pilit kong kumalma. "Handa ka na ba?" tanong sa akin ni Lolo, kahit hindi naman niya kamukha ang nakikita ko ngayon. He was liking shining bright, j
Nagising akong habol ang aking hininga, at may kakaibang enerhiya akong nararamdaman. Ano bang nangyari? Bakit, parang ang daming nangyari, simula nung nakatulog ako. Hanggang sa napansin ko din, ang pagbabago ng hibla ng buhok ko, nagkaroon ito ng kulay ginto na buhok, pero hindi lahat, parang "Highlights" ito kung matatawag sa ibang mundo. Sa pakiwari ko'y ganun kalakas ang kapangyarihan ng panaginip, nadadala ka, nakakaramdam ka, at nasasaktan ka. Alam kong totoo yun, at alam kong unti-unti ko ng nahahanap ang lahat ng kasagutan. -flashback. "Isa kang huwad! Sino ka? Anong kailangan mo sa apo kung si Akihiro!" iyan ang naging katanungang sinambit ng lolo daw namin, sa babaeng espanyol. "Ako ang Ina ni Alkino! Ang Diyos ng dating Liwanag!" bigla akong nagulat sa sinambit ng babae, kung ganun, ang panglimang diyos ng mundong ito, ay Liwanag ang kapangyarihan. Kung ganun, bakit naging dilim ang siyang kapangyarihan niya. "Hindi ba't tama ako, ang anak kong si Alkino, ay naging
Nakatingin ako sa nakakasilaw na liwanag. Nasaang lugar ba ako? Bakit hindi ko alam ang lugar na ito? Asaan ba ako? Mahina kong tinapik ang aking sarili, ngunit wala akong maramdaman. Doon ko napagtanto na nasa ibang lugar ako, pero ako'y tulog. Pakiramdam ko nasa isa nanaman akong panaginip, na ako mismo ang may gawa. Ilang taon nading palaging ganito ang nangyayari sa akin, sa oras na matulog ako. Maraming mga bagay at pangyayari ang nagaganap sa aking panaginip, at pag-nagising ako, doon ako patatahanin nang gamot na binibigay ni lolo, para pakalmahin ako. May pagkakataon talaga na, ganito ang nagiging simula nang panaginip ko.-Flashback in her Dream-"Hindi pwedeng mangyari ito! Masyado pang maaga! Hindi pa kaya ng katawan niya, Ama! Ano bang nangyayari sa inyo! Kayo, at ang buong nakatira sa kalangitan! Kayo lang ang nakakaalam, sa kung anong pwedeng mangyayari, bakit hindi na lang din kayo ang gumawa ng solusyon! Bakit kailangang ibigay niyo pa sa anak ko, ang isang ganitong
Bigla na lang akong nanlamig at kinabahan, anong meron sa kaluluwang iyon, at gusto akong kausapin. Bakit ako?"Kailangan na lang nating bilisan, Boss. Baka hindi natin siya maabutan sa kinaroroonan niya ngayon. Sa hula ko, mga isa hanggang dalawang linggo lang siya kung manatili sa kanyang kinalalagyan, sa oras na matapos ang araw na iyon, umaalis na siya, at hindi siya nag-iiwan nang alin mang bakas." mukhang tama ako ng hinala, may nararamdaman akong iba, iyong kakaiba. Kung hindi babala, isa itong paalala. "Kung ganun, bakit niyo pa kailangan magsabi ng hindi totoo, sa mismong harapan nang Ama niyo?" agad kong tanong sa kanila nang may mapagtanto ako. "Totoong nagsasalita siya ng kastila, pero nakakapagsalita din siya ng wika natin. White lies iyon. Gumawa lang kami ni Ruin ng dahilan para umalis si Ama, kagaya ng sabi namin Boss, ikaw ang siyang kailangan niyang kausapin." napataas ang kaliwa kong kilay dahil sa narinig ko. Bakit pa nila kailangan paalisin ang Ama nila? Bakit
Meron bang mapakakapagsabi sa akin, kung anong ibig sabihin nang salitang “Ang gulo nila kausap!” Sabi sa akin nang kambal, pupunta ako dito para yung tatay nila mismo ang magsabi sa akin, kung anong mismong gagawin! E, bakit sabi nung tatay, sa mga anak niya ako makakakuha nang paliwanag! P'ny'ta. “Pwedeng diretsuhin niyo na lang ako, Ama.” sagot ko. “Mas, matino po kasi kayong kausap, kaysa sa dalawa.” dugtong ko. Dahil totoo naman, mas madaling maintindihan kong si Ama na mismo ang magsasabi sa akin.“Anak, hindi naman kasi nila sinasabi skin kung anong problema. Sa tingin mo ba nagsasabi sila?” seryoso niyang aniya. Hindi naman na ako sumagot pa, dahil alam ko namang wala din siyang sasabihin. “Malalaman ko lang na may problema kapag syempre, uuwi sila nang walang kasamang kaluluwa? Hindi pa ba malinaw iyon, Anak.” I get his point. Ang nakakapagtaka lang ay kung bakit hindi sila nagsasabi sa tatay nila, para masabi nila a kung anong problema. “Sige sila na lang tatanungin ko.
~Underworld ~IRINA P.O.V Pagdating sa ganitong bagay, minsan hindi na ako nagdadalawang isip pa! Kung sasama ba ako o hindi!!. Sa sobrang tigas din kasi ng ulo ko, wala na akong paki-kung sakaling may mangyayari sa akin doon. Wala din naman akong pakikinggan, bukod kay Lolo! Si lolo kasi na lang ang meron ako! Hindi ko kayang nahihirapan siya, pagdating sakin! Hindi ko alam kong bakit? Pero mukhang sa ibang tao lang gumagana yung gamot na naiinom ko. Ibang iba ako pagdating sa kanya. Ibang iba“Boss, ano? Excited ka nang makita si Dadeyy?” tanung ni Ruin. Ano naman sakaling ika-excite ko? “Hindi, bakit?” naiinis kong turan. “Ahh, ganun ba boss. Akala ko, masaya ka kasi makakatikim ka nanaman ng bakbakan!” sabay ka ot sa ulo niya. Sana'y naman na ako sa ugali nila! Hindi na talaga mababago! Tanggap ko na yun! Matagal na! Mabuti na lang at madali lang kaming nakarating sa kinaroroonan ng kanilang Ama, na tinuturing ko naring ama. Ewan ko kung kailan nagsimula yun, basta napasama
Nawawalan ako nang gana sa mga nakikita ko. Puro masasaya ang mga mukha nila. Naiinis ako! Aba't hindi ko alam kong bakit! Sa inis ko! Nasipa ko yung maliit na bato na nasa harapan ko lang. Walang paki, kung sino ang matatamaan. Maya-maya lang ay nakarinig na ako nang batang umiiyak. Kapag minamalas ka nga naman. Ang sakit sa tenga nung iyak niya! Ang sarap patahimikin."Hoy ikaw bata! Mananahimik ka, o tutuluyan kitang patatahimikin! Ano? Mamili ka" inis kong sigaw sa bata, hindi malayo sa gawi ko, eh halos nasa harapan ko lang siya eh. "Solly po. Am solly" bulol pa. "Hoy bata, minumura mo ba ako." pinanlakihan ko pa siya nang mata nang tanungin ko iyon. "Hey! That's to much! He said, I'm sorry already?" hindi ko namalayan tuloy ang paglapit nang lalaki, sa gawi namin, na sa tingin ko. Kaedaran ko lang. Tsk? "Minumura ako eh! Alangan namang hayaan ko." Naiinis na sigaw ko din pabalik sa kanya. "Do you understand, he's language? Or you don't understand it? Just tell me? So, I c
Sa lugar nang mga Bathalang tinatawag na kalangitan. Ang kanilang mundo ay tinatawag na DIVINE REALM."Mukhang nahanap niyo na? Ibinigay mo na ba? Siya na ba ang panganay mong apo sa anak mong babae?" kuryosong tanong ng bagong kadarating na Bathala. "Siya nga. At ramdam kong alam na ng Lalaking Hino, na isang anak bathala ang kaniyang napangasawa." sagot ko din. "Sa pagkaka-alam ko, ang tawag sa atin ay kalangitan. Kaya't mungkahi kong, alam na niya na napangasawa nia ay isang anak nang kalangitan." natatawa niyang aniya, bago lumapit sa akin. Sabay tapik sa aking balikat. At tsaka siya tumingin sa akin na, nakangiti. "Nawa'y lumaking mabuting bata ang apo mo. At isa pa, binabati kita. Mahal na Bathala." sabi niya bago tuluyang umalis. Nakangiti akong nakatanaw mula sa aking balintataw, at patuloy pinapanood ang aking susunod na tagapagmana nang kapangyarihan. Dahil ako, ang siyang gumawa nang mundo, na ngayon ay hawak na ngayon nang aking apo. Ngunit, kahit sabihin kung ako ang
Disclaimer : This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental. Plagiarism :This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of lawSypnosis: Alirina Sadiya, ang babae sa propesiya na pinagkalooban ng katangi-tanging kapangyarihan ng kalangitan. Ang kanyang pinagmulan ay kwekwestyonin nang nakakarami, pero pagkakatiwalaan nang iilan.Apat sa makikilala niyang kaibigan, ay magiging totoo sa kanya, at ang isa naman ay magiging traydor. Paano niya malalagpasan ang naka-atang sa kanyang responsibilidad, kung patuloy siyang susubukin at iiwan nang mga taong nagpapalakas sa kanya?When the battle between Good and Bad comes? Can she defeat them all? Or Is she