Kabanata 36: 'The Visitation'Hindi na ako magugulat kung bigla na lang darating ang babaeng iyon rito. Mahirap parin pala magiging sitwasyon namin. Hindi ko pa nalalaman kong anong tunay niyang katauhan. Nakakagulat na nakakabigla, hindi ko lubos maisip na ang babaeng Serena na halos kamuhian ko ay kapatid pala mismo ng Alpha. I mean, half sister niya. "Ano bang gusto niyang kainin? Saka di mo pa sinasabi sa akin, kung anong ginawa mo noong panahon na nanganganak ako?!" habang ang sandok na hawak-hawak ko ang nakaturo sa kanya. Naisip kong ipagluto na lang siya ng makakain, total masarap naman ako magluto. Mangha naman niya akong tinignan, at parang nagugulat ba sa bagay na hawak-hawak ko. "I didn't know, you can cook? Akala ko puro lason lang or something na may kinalaman sa mga potion ganun." Bigla na lang tumalim ang tingin ko sa kanya. Anong akala niya ba sa akin? "Saan mo ba napulot ang mga bagay na iyan?" naiinis kong tanong rito. Pero, ang mga mata niya ay iniiwas niya sa
Kabanata 37: 'Ang Hula' Mas lalo lamang akong naguluhan sa mga kwenento ni Quinoa. Akala ko pa naman din ay maliliwanagan ako, kapag siya na mismo ang nakausap ko sa bagay na iyon. Mabuti na lamang at hindi lang siya ang naririto kung hindi kasama rin nila Serena. Akala ko magiging mahirap ang lahat, dahil parehas naming alam ang huli naming pag-uusap, hindi naging ganoon kaganda, lalo na't hindi ko pa naman alam ang dahilan kung bakit nangyari ang bagay na iyon. Ngunit mas lumala pa ang pagtataka ko. At mas lalo lamang akong nalito sa mga sinabi niya sa akin. The small chance, I've been seeing and hoping before, now are really gone. Like, gone. Kung ganoon ang bagay na mangyayari ay mangyayari parin, akala ko hindi ko na gagawin ang bagay na iyon. Sa sobrang hilig ko magbasa ng mga kwento sa libro, minsan iniisip kong kapag masaya na ang parehong bida, at malalaman niya na lahat ng sekreto tapos na ang kwento, at handa na akong tanggapin ang panibagong kabanata. Nawala na lamang
Kabanata 38: 'Vision'"Gising kana ba?" bigla akong napasapo sa ulo ko at inaalala ang mga nangyari, bakit hindi ko maalala kong anong sumunod na nangyari. Ngunit mas nagulat ako ng makita ko nang malapitan ang mukha ni Joaquin, na halos idikit na ang mukha sa sobrang lapit. "Ayos kana ba?" bigla akong napaatras dahil sa narinig na boses. Joaquin and I suddenly avoided due to Quinoa's sudden arrival. Mukhang may nangyaring hindi ko maalala. Pero kanina lang kasama ko pa siya sa sala? Nag-uusap, ano bang huling nangyari, bago ako napunta sa ganitong sitwasyon. Ngunit, bakit wala akong maalala. Ano bang nangyari?"What the hell just happen?" Tanong ko, ngunit hindi nila ako sinagot, at basta na lang sila nagkatinginan. Wag mong sabihin na wala silang alam sa nangyari. It's not a accidentally happen, hindi rin siguro sadya na wala talaga akong maalala, kahit isang detalyeng nangyari kanina. Ang naalala kong parte ay sa bandang pumunta ng kusina sila Quinoa, kasama si Serena. But to be
Kabanata 39: 'THE UNSAID'"Stop it, Serena! You don't know what you're talking about!" that's what Quinoa keeps saying. If only we weren't in a situation like this, I would immediately talk to him and ask him how he could have said those things? Pakiramdam ko hindi parin tapos ang pagpapanggap naming ito, hindi naman ako ganun nalilito.......sobrang naguguluhan lang. "You stopped! You have to bring her back to her real world! She is a mortal! If possible, just return it to her Abuela!" I grinned at Serena. Bakit parang iba sa mga mensahe na sinasabi niya. Naging malikot ang mga mata niya, at animo'y parang ay binabantayan sa paligid."Kailangan niya ng umalis ngayon rin." matigas niyang linya na parang may laman ang bawat salitang binibitawan niya na kailangan naming intindihin. Ngunit sadya atang ako lang itong hindi makaintindi, dahil halos ako lang itong mukhang inosente na hindi alam ang gagawin."Why am I coming back, Serena?" I asked her, and I made my eyes even more innocent.
Kabanata 40: 'The Mission'Noong una, ang unang nasa isip ko...baka matagal na silang wala, kasi kung buhay pa sila sasabihin naman agad sa akin iyon ni Quinoa, hindi niya naman siguro sa akin ililihim, kung sakali. Hindi ko alam kung anong iisipin ko pagkatapos kong malaman na— may Ina pa pala akong mayayakap. Noong una kong marinig galing sa bibig ni Quinoa na magkapatid kami ay halos naghihintay pa ako ng tamang pagkakataon para tanungin sa kanya kong buhay pa ba ang aming mga magulang, ngunit palagi akong nawawalan ng pagkakataon, at laging nauuwi sa pagiging tahimik. Isang beses lang pinakita sa akin ni Quinoa, kung anong mangyayari— nahulaan ko na agad na may iba. Hindi ko alam, doon ko pala malalaman lahat nang— tanong na hindi masagot nang pinagmulan ko. Ngunit kagaya ng sabi ko, kahit minsan hindi ko kailanman nahulaan ang bagay na pinakita niya sa akin noong araw na iyon, walang nagsabi ngunit mas lalong parang walang nakakaalam. Ngayon lang rin ako nakaramdam na parang m
Kabanata 41 : "Where did she find?"Ang akala ko noong una ang pinakamalaking kasalanan nang tao ay ang hindi magsabi ng katotohanan, pero bakit parang normal na lang sa bawat nilalang ang magsabi ng kasinungalingan. Ang alam ko rati lahat ng nalalaman ko, tama na at sapat na, pero habang tumatagal naiintindihan kong hindi lahat ng nalalaman ko ay tama. Magsimula tayo sa umpisang nalaman ko. 'Magkapatid kami ni Quinoa pero, hindi ko alam kung paanong nangyari.' pangalawa 'Nalaman kong magkapatid si Joaquin at Serena, pero kagaya sa amin wala rin akong nalalaman kung paanong nangyari' sa tingin ko noong una niloloko lang ako ng tadhana. Ang akala ko kung ano ang nalalaman ko iyon na agad ang tama. Pero, hindi ko na pagtuunan nang pansin na may mga bagay pala talagang hindi naayos sa buong puro akala lamang. Kagaya na lamang ngayon, kailangan kong malaman kong ano at saan nilang nahanap ang sinasabi nilang mangyayari na ako mismo ang kinakailangan para mailigtas ang mga nilalang na k
Kabanata 42: 'Start'"I will do what you say. Just tell me what words to say." I'm serious, so I said it. At kailangan kong gawin ngayon dahil kung hindi ko ito matutunan na harapin ngayon baka anak ko naman ang mahirapan. Mas gusto ko pang, ako na lang muna ngayon ang mahirapan kaysa siya. I can bare seeing my child will suffer because I can't do this...in short because of me.He nodded at me and removed the bubble that was our protection. Pati ang liwanag na nagmumula rito ay bigla ring nawala. Siguro nga, ito narin ang tamang panahon para gawin ang nararapat."There's something reason, why he....I mean kung bakit sa kanila ka lumaki. Sa ngayon umaasa akong malalaman natin ang dahilan kung bakit ka niya doon nilagay. Alam kong hindi pa lubos na nauunawaan ang mga sinasabi ko, pero sa oras na magsimula ka sa misyon mong ito baka matutunan mo ring intindin at tanggapin na lamang lahat ng sitwasyon." Sabi niya sa akin. Napangiti ako, sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, may mga bagay a
Kabanata 43: 'Leaving'WARNING ⚠ - R-18 (READ AT YOUR OWN RISK) Content warning: the work of this designer overtly deal with sexual violence. Reader who may be sensitive with this elements, please take note!!!_______"So it's settled now? When are you leaving?" Serena asked happily, after she heard my consent. Little, did she know— my son doesn't like her. Sa tingin niya ba ganun-ganun na lang lahat nang iyon para magustuhan siya agad ng baby ko. My baby can sense if there's a danger that coming, hindi rin ito magdadalawang isip na umiyak sa oras na may maramdaman siyang mali."Quinoa, will be the one to take care of my son, and as for you—Serena. Take care of yourself." if she thinks, she is superior to me— then she is wrong. Alam kong may kakaiba, mula pa noong umpisa. Hindi ako magkakamali sa nararamdaman ko ngayon. Kung tama ang nasa isip ko? May dahilan ang lahat ng bagay na iyon rin ang palaging sinasabi ni Quinoa sa akin. I mean my brother. He cut the thread that connecting hi
Special Chapter: The Final EndingBigla akong kinabahan ng sobra, hindi ko alam kung dahil ba sa may malalaman ako, o baka dahil totoo ang mga bagay na sinasabi nila tungkol sa pagkatao ko. Natatakot ako sa malalaman ko, kasi hindi ako sigurado kong matatanggap ko ba ito, o baka hindi. Hindi ko alam? Nalilito ako. Sobra, dahil wala akong kasiguraduhan pagkatapos ng araw na ito. Habang papalapit kami sa bahay, hindi ko alam kong anog una kong hahawakan, ang puso ko bang sobra sa bilis ng pagtibok o ang paa ko bang labis na nanginginig. Marahil, dahil ilang araw na akong hindi nakakainom ng gamut na binibigay ni Lolo. Isa pa ang pangalan na iyon na paulit-ulit lang na naririnig ng sarili ko. Ang labis na bilis ng tibok ng puso ko ay hindi ko malaman kong saan rin marahil nagmumula, para itong may sariling isip na ayaw tumigil kahit anong pilit kong kumalma. "Handa ka na ba?" tanong sa akin ni Lolo, kahit hindi naman niya kamukha ang nakikita ko ngayon. He was liking shining bright, j
Nagising akong habol ang aking hininga, at may kakaibang enerhiya akong nararamdaman. Ano bang nangyari? Bakit, parang ang daming nangyari, simula nung nakatulog ako. Hanggang sa napansin ko din, ang pagbabago ng hibla ng buhok ko, nagkaroon ito ng kulay ginto na buhok, pero hindi lahat, parang "Highlights" ito kung matatawag sa ibang mundo. Sa pakiwari ko'y ganun kalakas ang kapangyarihan ng panaginip, nadadala ka, nakakaramdam ka, at nasasaktan ka. Alam kong totoo yun, at alam kong unti-unti ko ng nahahanap ang lahat ng kasagutan. -flashback. "Isa kang huwad! Sino ka? Anong kailangan mo sa apo kung si Akihiro!" iyan ang naging katanungang sinambit ng lolo daw namin, sa babaeng espanyol. "Ako ang Ina ni Alkino! Ang Diyos ng dating Liwanag!" bigla akong nagulat sa sinambit ng babae, kung ganun, ang panglimang diyos ng mundong ito, ay Liwanag ang kapangyarihan. Kung ganun, bakit naging dilim ang siyang kapangyarihan niya. "Hindi ba't tama ako, ang anak kong si Alkino, ay naging
Nakatingin ako sa nakakasilaw na liwanag. Nasaang lugar ba ako? Bakit hindi ko alam ang lugar na ito? Asaan ba ako? Mahina kong tinapik ang aking sarili, ngunit wala akong maramdaman. Doon ko napagtanto na nasa ibang lugar ako, pero ako'y tulog. Pakiramdam ko nasa isa nanaman akong panaginip, na ako mismo ang may gawa. Ilang taon nading palaging ganito ang nangyayari sa akin, sa oras na matulog ako. Maraming mga bagay at pangyayari ang nagaganap sa aking panaginip, at pag-nagising ako, doon ako patatahanin nang gamot na binibigay ni lolo, para pakalmahin ako. May pagkakataon talaga na, ganito ang nagiging simula nang panaginip ko.-Flashback in her Dream-"Hindi pwedeng mangyari ito! Masyado pang maaga! Hindi pa kaya ng katawan niya, Ama! Ano bang nangyayari sa inyo! Kayo, at ang buong nakatira sa kalangitan! Kayo lang ang nakakaalam, sa kung anong pwedeng mangyayari, bakit hindi na lang din kayo ang gumawa ng solusyon! Bakit kailangang ibigay niyo pa sa anak ko, ang isang ganitong
Bigla na lang akong nanlamig at kinabahan, anong meron sa kaluluwang iyon, at gusto akong kausapin. Bakit ako?"Kailangan na lang nating bilisan, Boss. Baka hindi natin siya maabutan sa kinaroroonan niya ngayon. Sa hula ko, mga isa hanggang dalawang linggo lang siya kung manatili sa kanyang kinalalagyan, sa oras na matapos ang araw na iyon, umaalis na siya, at hindi siya nag-iiwan nang alin mang bakas." mukhang tama ako ng hinala, may nararamdaman akong iba, iyong kakaiba. Kung hindi babala, isa itong paalala. "Kung ganun, bakit niyo pa kailangan magsabi ng hindi totoo, sa mismong harapan nang Ama niyo?" agad kong tanong sa kanila nang may mapagtanto ako. "Totoong nagsasalita siya ng kastila, pero nakakapagsalita din siya ng wika natin. White lies iyon. Gumawa lang kami ni Ruin ng dahilan para umalis si Ama, kagaya ng sabi namin Boss, ikaw ang siyang kailangan niyang kausapin." napataas ang kaliwa kong kilay dahil sa narinig ko. Bakit pa nila kailangan paalisin ang Ama nila? Bakit
Meron bang mapakakapagsabi sa akin, kung anong ibig sabihin nang salitang “Ang gulo nila kausap!” Sabi sa akin nang kambal, pupunta ako dito para yung tatay nila mismo ang magsabi sa akin, kung anong mismong gagawin! E, bakit sabi nung tatay, sa mga anak niya ako makakakuha nang paliwanag! P'ny'ta. “Pwedeng diretsuhin niyo na lang ako, Ama.” sagot ko. “Mas, matino po kasi kayong kausap, kaysa sa dalawa.” dugtong ko. Dahil totoo naman, mas madaling maintindihan kong si Ama na mismo ang magsasabi sa akin.“Anak, hindi naman kasi nila sinasabi skin kung anong problema. Sa tingin mo ba nagsasabi sila?” seryoso niyang aniya. Hindi naman na ako sumagot pa, dahil alam ko namang wala din siyang sasabihin. “Malalaman ko lang na may problema kapag syempre, uuwi sila nang walang kasamang kaluluwa? Hindi pa ba malinaw iyon, Anak.” I get his point. Ang nakakapagtaka lang ay kung bakit hindi sila nagsasabi sa tatay nila, para masabi nila a kung anong problema. “Sige sila na lang tatanungin ko.
~Underworld ~IRINA P.O.V Pagdating sa ganitong bagay, minsan hindi na ako nagdadalawang isip pa! Kung sasama ba ako o hindi!!. Sa sobrang tigas din kasi ng ulo ko, wala na akong paki-kung sakaling may mangyayari sa akin doon. Wala din naman akong pakikinggan, bukod kay Lolo! Si lolo kasi na lang ang meron ako! Hindi ko kayang nahihirapan siya, pagdating sakin! Hindi ko alam kong bakit? Pero mukhang sa ibang tao lang gumagana yung gamot na naiinom ko. Ibang iba ako pagdating sa kanya. Ibang iba“Boss, ano? Excited ka nang makita si Dadeyy?” tanung ni Ruin. Ano naman sakaling ika-excite ko? “Hindi, bakit?” naiinis kong turan. “Ahh, ganun ba boss. Akala ko, masaya ka kasi makakatikim ka nanaman ng bakbakan!” sabay ka ot sa ulo niya. Sana'y naman na ako sa ugali nila! Hindi na talaga mababago! Tanggap ko na yun! Matagal na! Mabuti na lang at madali lang kaming nakarating sa kinaroroonan ng kanilang Ama, na tinuturing ko naring ama. Ewan ko kung kailan nagsimula yun, basta napasama
Nawawalan ako nang gana sa mga nakikita ko. Puro masasaya ang mga mukha nila. Naiinis ako! Aba't hindi ko alam kong bakit! Sa inis ko! Nasipa ko yung maliit na bato na nasa harapan ko lang. Walang paki, kung sino ang matatamaan. Maya-maya lang ay nakarinig na ako nang batang umiiyak. Kapag minamalas ka nga naman. Ang sakit sa tenga nung iyak niya! Ang sarap patahimikin."Hoy ikaw bata! Mananahimik ka, o tutuluyan kitang patatahimikin! Ano? Mamili ka" inis kong sigaw sa bata, hindi malayo sa gawi ko, eh halos nasa harapan ko lang siya eh. "Solly po. Am solly" bulol pa. "Hoy bata, minumura mo ba ako." pinanlakihan ko pa siya nang mata nang tanungin ko iyon. "Hey! That's to much! He said, I'm sorry already?" hindi ko namalayan tuloy ang paglapit nang lalaki, sa gawi namin, na sa tingin ko. Kaedaran ko lang. Tsk? "Minumura ako eh! Alangan namang hayaan ko." Naiinis na sigaw ko din pabalik sa kanya. "Do you understand, he's language? Or you don't understand it? Just tell me? So, I c
Sa lugar nang mga Bathalang tinatawag na kalangitan. Ang kanilang mundo ay tinatawag na DIVINE REALM."Mukhang nahanap niyo na? Ibinigay mo na ba? Siya na ba ang panganay mong apo sa anak mong babae?" kuryosong tanong ng bagong kadarating na Bathala. "Siya nga. At ramdam kong alam na ng Lalaking Hino, na isang anak bathala ang kaniyang napangasawa." sagot ko din. "Sa pagkaka-alam ko, ang tawag sa atin ay kalangitan. Kaya't mungkahi kong, alam na niya na napangasawa nia ay isang anak nang kalangitan." natatawa niyang aniya, bago lumapit sa akin. Sabay tapik sa aking balikat. At tsaka siya tumingin sa akin na, nakangiti. "Nawa'y lumaking mabuting bata ang apo mo. At isa pa, binabati kita. Mahal na Bathala." sabi niya bago tuluyang umalis. Nakangiti akong nakatanaw mula sa aking balintataw, at patuloy pinapanood ang aking susunod na tagapagmana nang kapangyarihan. Dahil ako, ang siyang gumawa nang mundo, na ngayon ay hawak na ngayon nang aking apo. Ngunit, kahit sabihin kung ako ang
Disclaimer : This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental. Plagiarism :This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of lawSypnosis: Alirina Sadiya, ang babae sa propesiya na pinagkalooban ng katangi-tanging kapangyarihan ng kalangitan. Ang kanyang pinagmulan ay kwekwestyonin nang nakakarami, pero pagkakatiwalaan nang iilan.Apat sa makikilala niyang kaibigan, ay magiging totoo sa kanya, at ang isa naman ay magiging traydor. Paano niya malalagpasan ang naka-atang sa kanyang responsibilidad, kung patuloy siyang susubukin at iiwan nang mga taong nagpapalakas sa kanya?When the battle between Good and Bad comes? Can she defeat them all? Or Is she