CHAPTER 2

Tila hindi naman makapaniwala si Benedict sa sinabi ng kanyang ina. Kala niya ay nagbibiro lang ito ngunit pagkaraan ng ilang minuto ay wala na siyang nakinig mula sa kabilang linya dahil pinatayan na pala siya nito. At siguradong galit nga ang kanyang ina sa pagkakataong ito.

Hindi siya mapakali kaya nitawag niya ang kaniyang sekretarya gamit ang intercom na nakakabig sa loob ng kanyang opisana at espisyal na nakakonekta sa lugar kung nasaan ang kaniyang sekretarya.

"Conan, could you please cancel my flight to Siargao?" ani niya sa secretary niya na nasa kaniyang harapan habang hawak nito ang iPad na naglalaman ng mga kinakailangan niyang informations.

"Sir?" tila nagtaakang ani niya sapagkat this is the first time na mag cancel ang kanyang boss at involve pa talaga sa business.

"Hindi ko na uulitin pa ang sinabi ko," ani nito in a very baritone voice.

"Pero po nasabi ko na sa secretary ni Mr. Galvez na makakadating tayo dun," May pagtataka pa din sa boses nito na tanong sa boss.

"Please contact them again to reschedule the appointment," he said without looking at his secretary who couldn't still believe what he had said.

Nang makabawi ay sinunod na niya ang pinagbibilin nito. "Right away, Sir," Ani niya ang nagpaalam sa kanyang boss na lalabas na siya.

"Go ahead."

Hindi niya kasi kayang palampasin at pabayaan nalang na ganun ang nararamdaman ng kanyang ina kaya mas mabuting ipagpaliban nalang muna niya ang trabaho at unahin muna ang pamilya. Kasi para sa kanya Family first, before the others.

Naalimpungatan naman si Faith nang marinig niya ang anunsiyo ng piloto na malapit ng lumapag ang eroplanong kasalukuyan nilang sinasakyan. Hindi naman sana siya sasama, mas gugustuhin pa niyang magpaiwan sa New Zealand dahil na din naandun ang boyfriend niya na si Lance. Pero sadyang mapilit ang kanyang mommy at sinama pa talaga siya para magbakasyon sa Pilipinas.

Alam niyang kaya siya pinasama ng mommy niya ay ayaw siya nitong maiwan kay Lance. Hindi kasi ito boto kay Lance at kahit noong buhay pa ang daddy niya ay laging contra ang mommy niya ang daddy lang niya ang payag. Kaya hindi maikakaila na daddy's girl siya, at mas magkasundo talaga sila ng kanyang ama. Ngunit simula ng namatay ito feeling niya ay nawalan din siya ng bestfriend. kontrang kontra din ito. Labis kasi siyang naapektuhan sa biglang pagkawala nito.

"Faith Venice, ngumiti ka naman diyan at kanina kapa nakasimangot" sabi ng kanyang mommy na nakatingin pala sa kanyan kanina pa.

Fate smiled which didn't reach on her eyes. "Is this enough?" Her smile looks so fake and she looks crazy lazy with that kind of smile

"You look like crazy, Fate. Stop that" saway sa kanya ng kanyang mommy

"How about a genuine one? That sounds perfect right," her mother suggested.

Fate just rolled her eyes. "Mom, wag kana mamilit and ngingiti ako pag may rason naman para ngumiti. Magmumukha lang ako nasisiraan pag pangiti ngiti ako eh."

"Para ka kasing mananapak lagi, anak kaya ugaliin mong mag smile, ha?" ani ng mommy niya na kasalukuyan na ngayong nag re-retouch nang kanyang makeup.

Then Fate finally genuinely smiled while looking at her mother, doing something in her face. Daig pa talaga siya nito kung mag ayos, napaka dami kasing nilalagay sa mukha. Face powder and lipstick kadalasan ang mga ginagamit niya o minsan naman ay nag lalagay din siya ng blush-on, maliban sa mga iba ay wala na siyang ibang nilalagay para lagyan ng kolorete ang kanyang pagmumukha.

Hindi naman sa ayaw niya ng mga ito, pero isa na din yun sa mga rason. Hindi din naman siya marunong gumamit ng mga ito, kaya why bother.

At tsaka dahil nga daddy's girl siya ay mas gusto pa niya ang mga panlalaking pormahan dahil dito siya komportable, kaya naman nasasabihan siyang tomboy ng kanyang mga kaklase pati narin ng sarili niyang ina.

Kasalukuyan siyang nag-aaral sa kolehiyo nang makilala niya ang kaniyang boyfriend na si Lance.

Lance had been her boyfriend for two and a half years, and their relationship continues to remain strong to this day and she hope na ito na talaga ang kanyang makasama hanggang sa kanilang pag tanda.

Na siya naman hindi gusto ng kanyang ina, at ewan nga ba kung bakit ayaw niya dito. May business naman si Lance, gwapo at kung ano pa ang hinahanap mo kaya nga she consider herself lucky kasi she have him kaya wala na siyang ibang mahihiling pa. Siguro ay may dahilan lang ito kaya ayaw nito sa kanyang boyfriend.

"Dapat kasi iniwan mo nalang ako sa New Zealand," nakasimangot na saad niya habang nakatingin sa ina at isinandal ang likod sa kanyang kinauupuan.

Tumaas naman ang isang kilay ng kanyang ina na kitang kita niya dahil nga nakatingin siya sa ginagawa nito. "Para ano...?" ani nito. "Para makasama mo yung boyfriend mong.... nevermind," pagpuputol nito sa dapat sanang sasabihin.

"Mom," pagtututol niya. "Boyfriend ko yun mom, and mahal na mahal," ani pa niya sa ina.

"Whatever, basta wala akong pakealam kahit sino pa siya," saad nito sa kanya at umirap ng isang beses.

Napabuntong hininga nalang siya at tumahimik nalang. Alam niya kasing hindi magpapatalo ang ina at baka may iba pa itong masabi sa boyfriend niya pag nakipagtalo pa siya, at hindi rin naman siya mananalo.

"Mom, kailan tayo uuwi?" Tanong niya sa ina pagkaraan ng ilang minuto

"Hindi panga nakakalapag ang eroplano na sinasakyan natin tapos magtatanong ka pa nang ganyan." Mahabang lintaya nito sa naging tanong ng anak.

Pagkaraan nga din ng ilang minuto ay muling nag anunsiyo ang piloto ng kanilang sinasakyang eroplano para ipaalam sa kanila at sa ibang mga pasahero na lalapag na sila. Nitabi naman na ng kanyang ina ang mga ginamit nito upang mag retouch ng mukha.

"Ikaw na kumuhan sa mga luggage natin and ako na kukuha nang mga may lamang pasalubong para sa tita mo," Tumango nalang siya bilang tugon kahit na sa ibang deriksyon nakatingin ang ina. "Ingatan mo ang mga yun ah, at baka may masira," dagdag pa nitong paalala sa kanya.

dami daming luggage eh, kakasura naman.