*Alana*Sa isang hotel kami tumungo ni Allessandro. Pagkapasok ko sa isang room ay may tatlong babaeng kaagad na sumalubong sa'kin. Nauna na kasi akong pumasok sa silid dahil may tinawagan pa si Allessandro. Siguro ay importanteng bagay ang pinag-uusapan nila ng kausap niya. Marahil ay tungkol pa rin iyon sa naganap na pagpapasabog ng bahay niya."Good evening, Mrs. Castellucio. I'm Monique, your personal make-up artist this is Rica, the famous fashion designer; and this is Joy, our personal assistant." Nakangiting pagpapakilala ng babaeng mestisa na Monique pala ang pangalan."Nice meeting you all, guys." Magiliw na tugon ko.Sa may bandang gilid ng silid ay naroroon ang iba't-ibang gown.Anong event ba ang dadaluhan namin ni Allessandro at kailangang magbihis Cinderella pa ako? "Shall we start?" Tanong ni Rica.Tumango ako.At nagsimula na nga silang ayusan ako.I chose a backless dress. Mas elegante kasi iyong tingnan ayon pa kay Rica. Fully exposed 'yong back side, then it's fitt
*Allessandro*"Can I talk to you for a minute. This is an important matter." Bulong ni Mauro.Nasa katapat na silya ko pa rin si Andrea."Can you just wait for a minute." Nakatiimbagang wika ko."It's about your wife." Pabulong pa rin niyang sabi.Napalunok ako.What happened to Alana?Is she in danger?Bigla akong naalarma."Where is she?" Pag-aalalang tanong ko.Mauro looked me directly in the eye.Bakit hindi siya makapagsalita?May nangyari bang hindi maganda?I'm confused.I have to know everything.It's about Alana, and she's my wife. I loved her."You have to see her and talk to her so she will stop what she's doing." Seryoso ang tono ng boses ni Mauro.Napabuga ako ng hangin.Wala akong choice kundi iwanan si Andrea. Actually, we're not done talking yet. When I first saw her after many years, I still couldn't believe that I was with her this night and that I talked with her face-to-face after the pain she gave me. I don't understand why the hell I couldn't make myself angry at
*Alana*Where the hell am I?Napabalikwas ako ng bangon nang mapansing nasa ibang silid ako.Kaagad kong hinanap ang phone ngunit hindi ko iyon matagpuan. Sobrang tahimik ng buong paligid.Nasa langit na ba ako?Hindi kaya na-overdosed ako ng alak?Oh god! I didn't want to end up like this.Ilang oras ba akong tulog?Pambihira kahit relo wala ako.Dahan dahan akong bumangon ng kama. Nagulat pa ako nang mapansing iba na ang suot ko.I didn't remember that I changed my clothes after the party. Maybe Allessandro did it.Speaking of my husband, where is he?Hindi ko pa rin makalimutan 'yong narinig ko mula kay Mauro at sa isang lalaki ang tungkol sa pagbabalik ng ex-girlfriend ni Allessandro at ang malala magkasama pa sila last night sa party samantalang ako parang tanga na hindi alam kung ano ang gagawin at sino ang kakausapin.Siyempre masakit.Pakiramdam ko hindi ako ganoon ka-importante kay Allessandro.He chose to be with his ex-girlfriend knowing that I was with him at that party,
*Alana*6 months later"Sino ba kasing ka-chat mo at mukhang mapupudpod na 'yang daliri mo kaka-type diyan." Usisa ko kay Molly.Kakasarado ko lang ng noodles house ko.Napagod ako sa sobrang dami ng customers. Tatlong buwan pa lang simula ng magbukas ako ng noodles house. Tinulungan ako ni Molly at Alena pati na rin ni Papa na makapagsimula ng bagong negosyo. Sa loob lang ng isang buwan ay nabawi ko na kaagad ang kapital ko. Siguro isa ako sa maswerte pagdating sa negosyo. Kung alam ko lang sana noon pa ako pumasok sa industriyang ito."Si ano. Si Mr. Right." Nakangising tugon niya.Inismiran ko siya."Oh, bakit na naman? Bitter ka pa rin kasi, girl. Kumain ka kaya ng sandamakmak na cotton candy." Pang-aasar niya.I sighed.Hindi ako bitter.Ginawa ko lang kung ano 'yong alam kong tama at makabubuti para sa'kin. Love was just an illusion. It didn't exist in this world. Naglaho 'yong paniniwala kong 'yon noong makilala ko si Allessandro. He brought me to fantasy for a while, then wok
*Allessandro*Parang naglaho bigla lahat ng galit at poot na nararamdaman ko nang makita ko sa Alana sa loob ng hospital room ko. She didn't change. Her eyes were still my favorite place to stare for the rest of my life. She still had the charm that had stolen my attention since I first met her. Her voice was still my favorite lullaby.I didn't know why she left without asking what was really happening. She's just gone without any words, and it kills me every day. She's tough for torturing me. Alana was the woman I loved after Andrea broke my heart, and now she's back like nothing happened. She's the reason Alana left me. I've already told her everything, and we settled things between us on the day Alana left. I badly wanted to hug my wife, but I'm afraid she would reject me and push me away again, just like she did before. She's bold, and she was powerful. "I'm leaving now. I have work to do; your personal nurse will be here soon." Malamig ang tinig niya.Dalawang araw na siya ang
*Alana*"Tangna naman, Alena! Papatayin mo ba ako?" Humahangos ako habang sapo-sapo ang noo kong kumikirot sa sakit."Ikaw pa 'yong galit? Aba, e 'di sana hinayaan na lang kitang mamatay. Ilang gabi ka ng binabangungot, Alana." Bulyaw niya."Okay ka lang?" Maya-maya ay naging banayad na ang boses niya."Bitawan mo nga muna 'yang boots mo. Ang sakit ng noo ko bumukol yata." Daing ko."Sandali kukuha lang ako ng yelo." Nagmamadali siyang lumabas ng kuwarto. Ilang gabi ng matutulog sa room ko si Alena dahil sa wala na namang tigil 'yong bangungot ko. Muli na namang bumabalik 'yong malagim na dinanas ko noong maliit pa lamang ako. Malakas ang kutob ko na 'yong boses na naririnig ko sa bangungot ko ay boses ni Francesco. I shook my head.No. Maybe I'm overthinking. Hindi rin kasi ganoon kalinaw ang panaginip ko. Baka ibang tao 'yong nakita ko many years ago na may hawak na baril at walang awang pinagpapatay ang isang lalaki at babae na sa tingin ko ay mag-asawa.Huminga ako ng malalim.
*Allessandro*"Ang ganda pala sa Bali, noh?" Puno ng paghangang sabi ni Brenda."Paano mo naman nasabi?" Tanong naman ni Diego."Tingnan mo kasi 'yong mga pictures ni ma'am Alana. Oh, 'di ba sobrang ganda?" Ani Brenda."Oo nga, saan ba ngayon si ma'am Alana?" Usisa ni Diego."Nasa Bali. Nakakainggit nga e." Ani Brenda."Sige next anniversary natin sa Bali tayo." Boses ni Diego.Kilig na kilig naman si Brenda."Teka lang, sino 'yang kasama ni ma'am Alana? Bagong nobyo ba niya?" Komento ni Diego.Kumunot ang noo ko.Nasa kitchen si Brenda at Diego habang ako naman ay lihim na nakamasid sa kanila. Pagkatapos kong madischarged sa hospital ay tinawagan kong muli si Brenda. Mas gusto ko siya kesa sa personal nurse ko.Mabilis pa sa takbo ng cheetah ang ginawa kong paglapit kina Brenda at Diego. "Ay naku, sir! Dahan dahan lang po kayo sa paglalakad!" Natatarantang sigaw ni Brenda.Medyu masakit pa nga 'yong hita ko dahil hindi pa lubusang magaling 'yong sugat peru dahil sa narinig kong usap
*Alana*"Fuck! What should I do?" Alena cursed nonstop."Oh god! You saved my day, Alana. Here, tell them that I'm outside and I left my phone in my room." She said it hurriedly.Kumunot naman ang noo ko."Hello?" Nag-aalangan kong sambit."Who is this? Where's Alena? I'm Marcello's mom." Anang boses ng isang ginang.Pinandilatan ko ng mata si Alena na ngayon ay nakaupo sa sopa at nakatingin sa'kin."I'm Alena's twin. She went outside; she left her phone in the house." Tugon ko.Alena was clapping her hands while nodding her head."Oh. How long will she stay outside? I want to know if they already talk about the wedding date." Muling sabi ng ginang.Aksidente kong nalunok ang laway ko dahilan para masamid ako."Wedding date?" Tanong ko."Yeah, dear. They already informed all of us here that they were getting married soon." Anang ginang."I will tell Alena that you called. Nice meeting you, Mrs. Castellucio." I ended the call.Kaagad namang lumapit sa'kin si Alena. Kinurot ko siya sa t