Kila mommy and daddy plano kong umuwi. Ayoko muna kila mama at papa, nakakapagod silang intindihan. Bungad palagi e sermon sa akin, minsan dinadasal ko na lang na sana hindi ko sila naging pamilya. It is just too much... It really is.Unti unting tumulo ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan gamit ang palad ko at agad na napatigil ang pag eemote ko dahil biglaang nagring ang phone ko.I quickly click the answer botton and focus my attention on the road."Sweetie?" tawag sa akin ni mommy."Yes mommy? Why did you call?" nagtatakang tanong ko rito.I heard the other line sighed. Napakunot noo ako nang mapagtanto na humihikbi pala ito."Mom? What's wrong? Are you crying?" I asked, worriedly."No, no. Don't mind me, I just wanna hear your voice, sweetie. I'll gonna miss your voice, your presence, everything," my mom said.Huh? What is she saying?"Mom, wait for me okay? I'll be home in twenty-five minutes. I'm on my way," sabi ko.Nagtataka man ako pero isinawalang bahala ko na lang
Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng maraming tao ngayon. I roamed my eyes in every corner of the room, staring one by one of all men's faces. They are all look excited, like in any minute I can be his dinner once he bought me.Oh, what should I expect from these bastards? They are all the same! All they want is someone to play with for an hours! Claiming your body as if it's their property. We can't also escape from reality that they also want to suck and drink your blood."Ladies and gentlemen! This lovely here is very unique and beautiful! Look at her face, what an angelic face, isn't it? Oh, those dark brown eyes of her may look empty but deep in her soul is something you can't really determine, you will just love it if she will be your pet! So who wants to buy this lovely for a pet?" Nakangiti ito sa mga bampirang nasa harapan namin ngayon.Hindi ko maiwasan ang bigyan ng masamang titig ang mga nakatitig sa katawan ko ngayon. I'm wearing a small dress that reveal my cleavage. F
Nanatili akong nakatitig sa sarili ko at pinagpalit palit ang tingin ko sa salamin at sa kasama kong maid."Is this me?" I asked, pointing myself in the mirror.She was wearing a white dress below the knee, paired with two plain white sandals. No jewerly, but on her face, it has light makeup. Such a beautiful, I never thought of myself that I will be looking so beautiful with makeup! All I thought is I was ugly, 'cause that's what my fake friends told me, so are my parents.They never treat me as their child. I was their only child but it looks like all they think about is their company; they can buy whatever they want because of their money, wearing some expensive jewerlies looks them more richer.Napatingin ako sa pintuan dahil lamang sa isang katok kasunod nito ay ang pagbukas at ang pagpasok ng dalawa pang maid."The king is waiting for you at the dining area, your majesty," magalang na saad ng isa.I once look at my reflection in the mirror before I turn my gaze to the three maid
It's been 4 months and three weeks since I stay in Vladimir's place, his kingdom and yes, he still call me his wife. Nakatitig ako sa kalangitan habang inaalala ang mga nangyari.Remember when Vladimir spoke up when I'm at the garden? That day, he confessed that he likes me. He said, he can't get off his eyes on me while I am standing on that stage. He may didn't like how I dress up that day pero noong makita nito ang mukha ko na walang emosyon ay hindi niya maiwasang mamangha.No one ever told me like that!Naikwento din nito ang buhay nito pero hindi lahat ay sinabi nito at may parte ng utak ko and nagtataka padin. I still have a lot of questions inside of my head, but I need to be patience. This may not the right time so I need to wait."Lady Xelize," tawag ni Rafaela sa akin.Bahagyan kong inilinga ang ulo ko at tiningnan siya."The king wants to see you," magalang na sabi nito.Napangiti ako at tumayo sa pagkakaupo. Naglakad na ako patungo sa kwarto nito habang ang tatlo naman ay
"Señorita Xelize, oras na po para maghanda," saad ni manang.Napatingin ako rito at hindi ko maiwasan maging matamlay. Dalawang linggo na ang nakakalipas nang ma discharge ako sa Hospital.And to be honest, I didn't remember that much. I also don't have plan to remember those lost memories of mine, all I think is Vladimir. I miss him so much!Hindi ako naniniwala na panaginip lang lahat iyon. I know somewhere in this world, there's a secret place where I can find Vladimir's Kingdom."Señorita...?" tawag ni manang sa akin."Uh... Mag aayos na po ako. Wait me outside," walang ganang sabi ko.Yumuko naman ito bago tuluyang umalis sa kwarto ko.Nakaalis na ito pero nanatiling nakatitig padin ako sa kalangitan. Mabigat ang dibdib ko habang inaalala ang mga araw na kasama ko ito."Oh, Vladimir. What did you do to me? Why did you leave me? If that was really a dream, you shouldn't wake me. If I was still in your arms... I swear I'll be the luckiest girl in the whole world!" I whispered.Mara
"Excuse me! Bestfriends niya kami malamang! Eh kayo?" Suzy said while crossing her arms. The other girls agree to her."Come on, Xelize. Seriously? Hindi mo ba ako kilala lalo na ang kasama ko? Ang kapated ko?" nakangiti nitong sabi at tiningnan ang katabi nito.They're siblings?Nanatili akong nakatitig sa kanila. This girl have a Goddess beauty. Her skin is white as milk, pointed nose, long black hair, long eyeslash that paired in two brown eyes.Same to the guy beside her. But their eyes... Are they wearing contact lense? Nalipat naman ang tingin ko sa kasama nila, ang tatlong lalake. Gano'n din sila. Mapuputi, may itsura at napansin ko ang tatlo ding babae.They all look couples."Oh! I forgot, my bad..." asik nito sa harap ko.I look at her at hindi ko maiwasang mapakunot noo. What's wrong with her?"A attention seeker like you forget about my brother Vladimir just because you got an accident?" Nakataas kilay itong tumingin sa akin."Hoy! Babaeng gatas! Na coma din kaya siya ng 2
Naglalakad ako sa hallway habang ang ibang estudyante naman ay nakatitig sa akin at nagbubulungan. As if I didn't hear them."She is Xelize? Seriously? So siya iyong nasa news 2 years ago na naaksidente?" "Ang ganda niya sa malapitan!""Wait, I heard na she's a desperate b*tch? But why isn't she chasing King Vladimir?" "Dude! She is that girl! But she wasn't in her hometown. Believe me, hindi niya alam kung kaninong teritoryo ang napasukan niyan.""Maganda sana, pero desperada."Iyan lamang ang naririnig kong bulungan sa kanila. Am I really that desperate to chase him?Argh! Kung dati ay ayoko maalala ang mga memorya ko ngayon, ninanais ko na maalala iyon. I can't even remember that I chase that guy! As far as I remember, I was his wife when he bought me on that bidding hotel!"Hey..."Naputol ang pag iisip ko nang marinig ang boses na iyon. Ramdam ko din ang pagtitig sa akin ng mga estudyante at ang pagiging tahimik ng mga ito na kanina lang e nagbubulungan sa isa't isa."Xelize."
Papasok pa lang kami sa gymnasium pero ramdam ko na yung mga titig sa'min ng mga estudyante.I don't know why but there's something wrong in this place. Kanina ko pa din napapansin na hindi pa nagsisimula ang klase."Ah, Suzy?" tawag ko kay Suzy dahil nasa tabi ko lang naman siya.She look at me while smiling."Bakit?" she asked."Hindi ba tayo papasok? Baka mapagalitan tayo dahil hindi tayo umattend sa class..."Napatigil ito sa paglalakad at napakunot noo pero napalitan agad ito ng ngiti."Xelize... This school is not a normal school. Paaralan ito para sa mga estudyanteng bampira. Sinasanay nila ang mga estudyante dito, kung sakaling dumating ang araw na magkagulo tayo- I mean if may sumalakay sa atin na mga lobo." Suzy explained.Napatango naman ako sa kaniya bago tinuon ulit ang atensiyon sa daan."Antagal niyo naman! Upo na kayo, magsisimula na yung laban!" nakangiting sabi ni Rafaela.Nalilito man ako sa sinabi nitong laban, nanatili na lamang akong tahimik at umupo sa tabi nila
Astrid's POV.Isang linggo na kaming nandito sa mundo ng mga tao. Wala na din kaming balita kay Xelize, simula n'ong umalis ito ay hindi na namin ito nahanap. Sumuko sa paghahanap sila Zarovich at sinabing babalik din si Xelize pero hindi ko maipaliwanag ang sarili ko, pakiramdam ko kailangan ako ni Xelize, kailangan niya kami lalo na't nagdadalawang tao ito..."Astrid?" nabalik ako sa ulirat nang marinig ang isang boses na pamilyar. Lumingon ako at nakita ang isang pormadong lalake na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko habang nakatitig sa akin.Kanina niya pa ba ako pinagmamasdan?Dahan-dahan itong naglakad palapit sa akin. Pagkalapit nito ay umupo ito sa tabi ko at tumingin sa labas ng bintana."Iniisip mo pa din ba si Xelize?" panimula nito.Napabuga ako ng hangin bago sumagot sa kaniya, "nag aalala lang naman ako...""Paano kung wala na siya sa mundo ng mga tao? Paano kung hawak na siya ni Tanler kaya hanggang ngayon ay tahimik padin ang buhay natin dito sa mundo ng mga tao?" suno
Still Eudorah's POV."Dati rati pa ay puro sakit ang nakuha ko. Palagi ako ang mali at hindi pinipili. Naalala ko pa dati na mas mahal nila si kuya Kefton kaysa sa akin. Dahil isa akong babae ay akala nila isa akong mahina..."Napahagulgol ako ng iyak nang maalala ko ang nangyari sa akin, yung araw na dinala nila ako sa mundo ng mga tao."Eudorah, halika na!" sigaw ni mommy sa pangalan ko."Mom, ayoko nga sumama sa inyo! Bakit hindi si Kefton ang isama niyo!" Napabusangot ako pagkatapos ko iyong sabihin."Eudorah, ang tigas ng ulo mo. Alam mong ang kuya mo ang magiging bagong Alpha ng mga lobo kaya hindi pwedeng siya ang isama namin," paliwanag naman ni daddy.Ilalayo niyo lang naman ako kaya gusto niyo akong isama sa mundo ng mga tao. Palibhasa'y mas pabor sa kanila ang kapated ko kaysa sa akin na isang mahinang lobo dahil babae ako!Sa huli ay wala akong magawa kundi ang sumama. Nanirahan ako sa mundo ng mga tao pero palihim din akong bumabalik sa Barovian, nakasunod at nakatanaw sa
Astrid's POV.Dahan-dahan kong inimulat ang mga mata ko at inilibot ang paningin. Napalingon ako sa gilid ko at nakita si Zarovich na mahimbing na natutulog. Ibinaling ko naman sa ibang direksyon ang paningin ko para hanapin si Xelize pero walang bakas ng anino nito ang makikita mo sa loob ng kwartong ito."You're awake," Zaro said."Did I woke you up?" I asked to him and get up from the bed."No, not at all," he replied and I just nodded."Zaro, saan si Xelize?" tanong ko sa kaniya.Hindi ito sumagot kaya napatitig ako sa kaniya at nakitang nagbuntong hininga ito. Ano ba ang nangyari kagabi?"She left, Astrid.""What? How? Hindi ka naman nagbibiro, diba? Paanong umalis siya e wala siyang pupuntahan?" sunod-sunod na tanong ko."Last night, when you're unconscious she just left and we couldn't find her. She just disappeared and we don't know where she go," paliwanag nito na ikinasimangot ko."Halika na, kailangan natin sila mahanap. Hindi niya kakayanin ang mag isa, Zaro!" agarang saad
Zarovich's POV.Agad kong iniwas ang mga suntok na binibigay ni Xelize sa akin. Pula ang mga mata nito at nakalabas ang mga matutulis na pangil nito.I quickly do a backflip to avoid Xelize's punches and quickly ran towards Astrid. She is unconscious because of what Xelize do to her. Mabilis ang pangyayari kaya hindi na namin ito napigilan.Agad namang humarang sila Kefton pero agad ding tumalon sa bintana si Xelize. Agad na sinundan nila Kefton si Xelize nang hindi na nag aaksaya ng oras."Anong nangyayari? Bakit nagkaganoon ang kasama niyo?" diretsong tanong ni Lysha.Nakatitig din ang mga kasama nito sa akin, may dala silang baril kaya wala akong magawa kundi ang aminin sa kanila ang pagkatao namin."Xelize, Astrid and I are vampires. While Levi, Liriko and Kefton are werewolves, Lysha. We are the runaway creatures in Barovian Kingdom. If you guys wondering why we are here in your world because we need to protect our queen, Xelize and the baby on her tomb. If Tanler find us, he wil
Still Astrid's POV.Pagkababa ko sa hagdanan ay hinanap ko agad si Zarovich pero hindi ko ito makita sa loob ng bahay kaya agad akong dumiretso sa kusina para hanapin si Leysha hindi naman ako nabigo dahil nando'n nga ito at naghahanda ng makakain namin."Oh, Astrid! Nakababa ka na pala," nakangiting saad nito."Nakita mo ba kung saan ang kasama ko? Si Zarovich, Leysha?" tanong ko rito. Lumapit naman ako sa kaniya habang siya naman ay napatigil sa kaniyang ginagawa at nag isip."Ah, siya ba? Nasa labas siya. Nasa likod nitong bahay."Bumalik na agad ito sa pagluluto niya ako naman ay dumiretso na sa likod ng bahay at nakita ang lalakeng hinahanap ko. Tahimik lang itong nakaupo sa may kahoy, mukhang nag iisip ito."Ang lalim naman ng iniisip mo..." biglaang sabi ko na ikinalingon nito sa direksyon ko."Why are you here?" tanong nito."Hinahanap kita.""You can just wait me inside, you know its dangerous out here–""But you're here?"Napatigil ito at napabuntong hininga. Siya pa talaga
Still Astrid's POV."Saan na tayo pupunta ngayon?"Napukaw ang atensiyon ko sa biglaang pagtanong ni Kefton. Buhat-buhat na nito si Xelize na wala pa ding malay."Hindi ko alam pero kailangan muna natin makaalis sa lugar na ito..." sabi ni Zarovich at nauna ng maglakad sa amin.Sumunod na din kami sa kaniya palabas ng eskwelahang ito. Pagkalabas namin ay agad kaming napatigil sa papalapit na sasakyan. Napakunot naman ang noo ko at napatingin kila Kefton na ganoon din tulad ko na nagtataka. Maya-maya ay bumagal ang malaking sasakyan at tumigil sa harapan namin. Bumaba ang isang grupo ng mga kabataan, apat na lalake at isang babae na ngumunguya pa ito."Kailangan niyo ba ng tulong?" tanong ng babae.Dahan-dahan kaming napatango sa kaniya. Mukhang napansin nito ang kasama namin na sugatan."Sakay na kayo sa likod," 'ika nito at pumasok sa loob ng kotse."Sasama ba tayo?" nagtatakang tanong ni Liriko."We need some help, baka alam nila kung paano makahanap ng gamot para kay Xelize," saad
Astrid's POV."Kailangan na natin makaalis," wika ni Liriko."Pero papaano ang iba?" tanong ko sa kanila.Hindi din naman namin pwedeng iwanan ang mga kasama namin dito. Paano na lang sila? Paano ang kapated ko? Hindi namin pwedeng iwanan sila Kuya Vladimir dito, manganganib ang buhay nila.Agad kong naramdaman ang kamay ni Zarovich na humawak sa pulsuhan ko na ikinalingon ko sa kaniya. May bahid ng pag aalala ang mukha nito habang nakatitig sa akin. Napailing naman ako, senyales na hindi ko kayang iwanan ang mga kasama namin."Astrid, we need to leave. Babalikan natin sila pero sa ngayon, kailangan tayo ni Xelize..." mahinang saad nito.Napatingin naman ako kay Xelize na walang malay na nakasakay kay Kefton. He's right, kailangan kami ni Xelize ngayon...Nabaling naman ang tingin ko sa kaharian namin, "babalik ako para sa inyo, ililigtas ko kayo..." bulong ko, "ililigtas ko ang Barovian Kingdom.""Magsasara na ang lagusan pag hindi pa tayo umalis," sabi ni Levi."Sumunod na kayo sa a
Zarovich's POV."Keep quiet..." I whispered.We're here in my room. Kanina, habang nakikipaglaban sila kay Vladimir ay palihim akong umalis at naisipang puntahan si Astrid but to my shock, she was already awake. As soon as she sees me, she gave me a tight hug.But, it didn't last long, narinig namin ang paglalakad ng kung sino sa labas ng kwarto kaya heto kami ngayon, nasa labas ng bintana, nagtatago."Are they gone?" Astrid asked.I glance at her for a moment and check my room if there is someone. Napabuga ako ng apoy nang mapansing nakaalis na ang mga guwardiya ni Tanler kaya ininyayahan ko ng pumasok si Astrid."Zaro, now tell me. What happened? I didn't remember something like this, parang kahapon lang e nag uusap tayo habang hinihintay na magising si kuya," sabi nito.Agad kong hinawakan ang mga pisnge nito at tinitigan siya bago nagsalita, "calm down, Astrid.""H-How? Hindi ko na alam kung nasaan ang mga kaibigan natin! Si Xelize? Saan na s
Hindi maiwasin ni Xelize ang makaramdam ng lungkot habang nakatitig siya kay Vladimir. Ang mga titig nitong binibigay sa kaniya ay mas malamig pa sa yelo kung tutuusin."Hindi niya ba ako kilala?" usal ni Xelize sa kaniyang isipan."Oh, Vladimir..." mapang-akit na tawag ni Eudorah.Dahan dahan namang napalingon si Vladimir kay Eudorah at isang ngiti ng kalokohan ang binigay nito sa kaniya. Dahan dahan nitong inilapit ang bibig sa tainga ni Vladimir at bumulong, nagtataka naman si Xelize dahil hindi niya marinig ang sinabi nito kahit anong gawing pilit niya."Anong nangyayari?" tanong niya sa kaniyang sarili.Maya maya ay naglakad palapit sa kanila si Vladimir na ikinaalerto ng ibang kasama ni Xelize."Vladimir–" naputol ang pagsigaw ni Xelize at ang paglapit nito nang pigilan siya ng mga kasama nito."Xelize, hindi siya si Vladimir. Kung hindi ako nagkakamali," napatigil sa pagsasalita si Claud at tiningnan sina Tanler at Eudorah bago ulit nagpatuloy