Kabanata 3

Buong magdamag kong inisip iyong sinabi ni Kuya. Gulong-gulo na rin ako kung anong mararamdaman ko. Sometimes, I’d feel sad. Minsan naman ay takot… ngunit ang madalas na maramdaman ay galit. 

Nagkulang lang ako sa aking kwarto dahil tila ba nawalan ako ng lakas at tapang na harapin ang mundo. Alam kong ilang beses ko mang tanggihan ang gusto ng pamilya ko, hindi ko matatakasan ang tadhanang isinulat nila para sa akin. 

Habang nakatingala at nakatitig lang sa kisame ay naisip ko kung gaano nakakaaaar ang mundo dahil hinahayaan niyang mangyari ang lahat ng ito sa akin. Sa dami ng tao sa mundo, bakit naging isa pa ako sa mga minalas? 

Ayokong magalit sa totoo lang. I wanted to be calm, pero hindi ko magawa dahil paulit-ulit na bumabalik sa isip ko iyong sinabi ni Kuya. 

Kaya naman sa huli ay naisipan kong lumabas para uminom. I wanted to drink in the hopes that it could make me forget everything. 

I wore a black fitted dress which revealed the majority my back. Something that I have never imagined I would wear, especially when I go to the club. 

Ni hindi na ako nag-abala pang tawagan si Fiona dahil gusto ko rin namang mapag-isa. 

Hindi pa kailanman ako uminom ng alak na higit sa aking makakaya, pero nang tuluyan akong nakapasok sa isang club, nagmistula akong uhaw na uhaw sa alak. I ordered mojito, margarita, tequila, piña colada and any random drinks I could remember. Hindi ko na talaga inisip ang magiging epekto nito sa katawan ko. Bawat bigay sa akin ng bartender, kaagad kong tinutungga at nilalagok. 

Kahit pa panay ang ngiwi ko dahil sa pait ng bawat alak na gumuguhit sa lalamunan ko ay nawalan na ako ng pakialam. 

I just wanna be wasted tonight! 

“Ma’am, sigurado ba kayo na kaya niyo pa? Lasing pa ho kayo at… mukhang wala pa pong kasama,” sabi ng bartender na magdadalawang isip nang bigyan ako ng request kong alak. 

“Does it have to matter? M-Magbabayad naman ako so it shouldn’t be your concern!” Medyo pagalit kong sinabi sa kaniya. Hindi na lang kasi magbigay ng alak, e! 

“At tsaka ano naman ngayon… kung wala akong kasama? I can g-go home alone!” Dagdag ko kahit pa panay na ang sinok. 

I am aware that I’m already drunk, but I can still feel myself being sober. Alam ko pa naman kung ano ang ginagawa ko. 

“Puwede kang madisgrasya sa gan’on, Maam…” pagsubok niya pang kumbinsihin ako na tama na dapat iyong nainom ko. 

Pagak akong natawa. Tila ba nakaramdam pa ng excitement sa sinabi niya. “Oh?! E di all the more na you should give me my drink! Mas maganda nga iyon, e…” I said while I was slowly feeling my eyes getting hotter dahil sa nagbabadyang pag-iyak. 

Fuck!

Uminom nga ako para makalimot tapos ngayon ay naiiyak pa rin ako dahil naaalala ko ang walang kwentang plano ng mga magulang ko sa akin? 

Pambihira naman, o! 

“Last na…” pagtawad ko na ngayon. I can still drink, pero para bigyan niya ako… I needed to negotiate. Naisip ko na puwede namang lumipat sa ibang club kung ayaw na akong bigyan ng alak ng bartender dito. 

Nagkamot pa siya sa batok bago niya ibinigay sa wakas ang gusto ko. I smiled inwardly for that. Binigay din naman pala, e! 

“I’ll give you a tip for this. Thanks!” sabi ko bago itinaas ang glass para isahang tunggain na naman iyon. 

Ramdam ko na ang hapdi ng aking lalamunan pero ayaw ko pang tumigil. Kung hindi lang dahil sa kamay na pumulupot sa bewang ko ay nakiusap na naman ako sa bartender bigyan pa ako ng isang glass ng inumin. 

“Hey… hands off me,” I said, a bit irritated on whoever snakes his arm on my waist. Gusto kong magprotesta pa pero masyado nang nanlambot ang katawan ko dahil sa mga nainom. 

“You’re drunk,” I heard him say. Seryoso niya iyong sinabi, pero biglang nanlaki ang mga mata ko dahil sa pamilyaridad ng kaniyang boses. Lasing ako pero nakikilala ko ang boses na iyon! 

“Nandito ka rin pala?” I asked. Ngayon ay nakatingin na sa kaniya. Hindi ko alam kung matutuwa ba o maiinis dahil nakita ko na naman siya. 

He’s helping me sa paghahanap ng trabaho, pero mukhang hindi ko na rin naman iyon magagamit dahil anumang oras ngayon ay baka kaladkarin na ako pabalik sa bahay ng mga magulang ko para maisakatuparan ang gusto nilang mangyari. 

“Ang tigas talaga ng ulo mo,” bulong niya sa aking tainga. The way he did it, it awoken something in me. 

Gayunpaman, sa halip na pansinin pa ang naramdamang iyon, I chose to laugh at what he just said. 

“Why? What did I do? I’m just out here… drinking,” sabi ko sabay sinok. 

Hindi siya nagsalita. 

Maliwanag pa sa loob dahil pasimula pa lang ang pinaka-party. Hindi pa naka-on ang mga party light kaya nakikita ko pa nang malinaw ang seryoso niyang mukha habang sinusuri ang bawat detalye ng mukha ko. He was watching me closely that I almost totally forgot about his hands on my waist. 

“Uh… your hands, please?” I voiced out since I didn’t find a proper reason for him to do that. Kakikilala pa nga lag namin, hindi pa close tapos kung makayapos, akala mo ay ten years na kaming kasal. 

I looked at his hands resting on my stomach, dagdag na rin sana sa intimidation para naman maisip niya nang tanggalin ang kamay niya roon pero mukhang hindi man lang siya natinag. 

“Pareho lang palang matigas ang ulo natin, e. Ayaw mo ring makinig sa akin.” I told him as I shook my head. Hinayaan na lang ang kamay niya roon sa bewang ko dahil hindi rin naman siya nakikinig. 

“Uuwi na tayo,” bigla niyang sinabi. Sa gulat ko ay nagpumiglas ako pero naipirmi rin dahil sa pagdiin niya sa akin sa aking kinauupuan. Lalo tuloy akong nanghina. 

“Ayoko pang umuwi…” I said whining. At that moment, I probably look like a child. Iyong tipong hindi napagbigyan sa gusto kaya nagdadabog. 

“Lasing na lasing ka na nga, ayaw mo pang umuwi. Halika na, iuuwi na kita,” aniya ulit at saka niya ako marahang hinila. Puno ng pag-iingat niyang ginawa iyon habang nakasuporta ang kaniyang braso sa katawan ko dahil siguradong mabubuwal ako kapag hindi niya ginawa iyon. 

“I said I don’t want to go home yet!” Mas agresibo kong dabog. Bukod sa ayaw ko pa kasi talagang umuwi, natatakot akong baka sa bahay namin niya ako iuwi kahit na alam ko naman na hindi niya iyon alam dahil hindi pa naman siya nakakapunta roon. 

Nakabalik ulit ako sa kinauupuan ko. Kinuha ko iyong card ko at inilapag iyon sa counter. 

“Kunin mo kahit magkano riyan, Kuya. Just give me another shot of piña colada,” sabi ko sa bartender pero sa halip na sa akin tumingin ay sa katabi ko pa. 

I looked at the man beside me, at doon ko lang natantong nakalapag na rin ang hinala kong card niya sa counter. 

“Ako ang magbabayad sa lahat ng ininom niya. Huwag mo na siyang bibigyan ng kahit na ano, iuuwi ko na ‘to,” malalim ang boses niyang sinabi sa bartender kaya sinimangutan ko siya. 

“Hey! Stop it, you know? Ako ang uminom kaya ako rin ang magbabayad. You’re ruining the fun, too! Bakit ka ba nandito, ha? Are you stalking me? For all I know… hindi pa kita gaanong kilala to act like this. Wala kang pakialam kung gusto kong uminom nang uminom!” 

Umigting ang kaniyang panga. I waited for him to say something pero sa huli ay itinuon niya ang kaniyang matatalim na mata sa bartender na litong-lito na sa aming dalawa. 

Mas tumalim din ang titig ko sa kaniya nang sa halip na iyong card ko ang kunin, iyong kaniya iyong kinuha. Naging mabilis lang din bago iyon muling ibinalik sa kaniya iyon ng mukhang kabado na ngayong bartender. 

Gusto ko pang makipagtalo sa kaniya dahil sa ginagawa niyang pangingialam sa akin pero natalo na ako ng pagkahilo. My head was spinning and my vision became blurry. Napayuko na lamang ako sa counter. 

I moaned and groaned when I felt a bit of pain dahil sa pagkakauntog ko roon sa counter. I wanted to protest when I felt myself being carried, but I couldn’t even open my eyes. 

Pinagbigyan ko sandali ang akong sarili sa pagpikit. Tama naman ang ginawa ko dahil medyo nakabawi ako nang sa tingin ko ay nasa labas na kami ng club dahil medyo tumahimik. 

“Ayoko pang umuwi, please…” I told him. Hindi ko man siya nakikita dahil sa pagkakapikit, alam kong pagalit niya akong pinagmamasdan ngayon.

“Where do you want to go, then? Hindi kita puwedeng hayaan na magslasing nang maglasing doon,” nahimigan ko ang galit at iritasyon sa kaniyang boses. Gayunpaman, it made me chuckle. I find his sentiments funny for an unknown reason. 

Nagmulat ako ng mga mata at sinalubong iyon ng kaniya. Masyado siyang iritado pero heto ako at natatawa sa ekspresyon ng kaniyang mukha. 

“I have a question,” I said out of nowhere. We were just outside the club at buhay niya pa rin ako hanggang ngayon. Nasa tapat kami ng hinuha ko ay sasakyan niya. 

“Hey, I said I have a question ,” ulit ko nang puro pagsusungit niya lang ang nakuha ko. 

“Tsk. What is it?” he asked, umirap pa. Tusukin ko kaya ang mata nito? 

“I was just wondering if…” I trailed off. Hindi ko pa tuloy alam ngayon kung paano ko sasabihin ang mga salita dahil alam kong eskandalosa iyon. 

“If?” He urged me to say. 

Bago ko sabihin iyong gusto kong sabihin ay sinuri ko muna ang buo niyang mukha. Mas kumunot ang noo niya dahil sa ginawa ko. 

“If you know how to fuck?” 

I finally said it like it was the most normal words I could ever utter. 

“What did you just say?” he sounded so confused. 

“I asked you if you know how to fuck? I mean… my life has been so messed up lately and my parents wanted me to marry this guy I don’t even know and I hate it so much that I’m thinking of giving myself away because—” 

“The fuck you’re saying, lady? I won’t ever let you do that! Are you out of your fucking mind?” Galit na galit niyang sinabi. I had to stare at him for a couple of seconds before I finally get to recover from the shock because of his reaction. 

“Bakit galit na galit ka? I was just asking because I thought that maybe you’re good in bed. Kung ayaw mo e di sa iba na lang—” 

“Hindi mo gagawin iyan, Anisha Franchette. What the fuck were you thinking? Kung ayaw mo pang ikasal, puwede naman natin iyang pag-usapan. Are you that scared to marry me?” he said na pakiramdam ko ay nawalan lahat ng alak na ininom ko sa gabing iyon. 

I turned pale. I couldn’t even speak a word. I was shocked. Embarrassed and… doomed, especially when he said… 

“We’ll make things work. If you wanted so bad to be fucked, then I’ll give you the fuck that you’re craving for! Basta tatandaan mo na hindi ako papayag na gawin mo iyon sa iba, Anisha. Hindi ako papayag.”