Hindi napigilan ni Isabella na ayusin ang kanyang palda at nagmamadaling umalis.Hindi kalakihan ang hapag-kainan, hugis-parihaba lang na mesa, na may mahabang gilid sa dingding, na nakatipid ng malaking espasyo.Magkatabi na nakaupo sina Sheen at Aling Violita, dalawang bakanteng upuan lang ang naiwan sa magkatabi.Nagmamadaling hinila ni Isabella ang braso ni Sheen. "Umupo ka sa tabi ko.""Bakit?" Umupo si Sheen sa kanyang lumang upuan."Isa siyang bisita..."Bago matapos magsalita si Isabella, lumapit si Nicklaus, kinuha ang kalahati ng bench gamit ang mahahabang paa.Sinulyapan siya nito. "Ayaw mo bang katabi ako, Isabella?"Inilabas ni Aling Violita ang mga inumin at alak, "Klaus, anong uri ng alak ang gusto mong inumin?"Kinuha ang white wine sa supermarket sa ibaba. Napakaganda na noon, mga 1500 pesos ang presyo.Umiling si Nicklaus, "Hindi ako umiinom.""Sige na, uminom ka." Binigyan ni Aling Violita si Nicklaus ng bagong set ng mga pinggan at kutsara, lahat ay binili ngayon.
Puno ng kawalan ng pag-asa ang mga mata ni Sheen, at mahigpit nitong niyakap ang mga braso ni Aling Violita."Mama, natatakot ako."Idiniin ni Aling Violita ang kanyang ulo sa mga bisig nito, at natatakot siyang magsalita.Ang liwanag ng flashlight ay nahulog sa dingding sa interlaced na paraan, na nag-inat sa pigura ni Isabella nang napakahaba. Tumingin siya sa kanila, punong-puno ng pag-alala sa mga mata.Agad na lumapit si Isabella ng makita nito ang ina at kapatid."Ayos lang, Nay, Sheen, huwag kang matakot."Nais ni Isabella na bumalik sa silid upang kunin ang kanyang telepono, ngunit mabilis na pumasok ang grupo ng mga tao. Ang pinto ay hindi sinipa, ngunit binuksan ito ng isang tao na may isang propesyonal na magnetic card.Inanyayahan si Nicklaus na maging panauhin ngayong gabi, at ang chain lock sa likod ng pinto ay hindi nakakabit, kaya walang kahirap-hirap na pumasok ang tatlong lalaki.Walang kamalay-malay na tumayo si Isabella sa harap ni Sheen. Napasulyap ang mga lalaki
Hindi siya nangahas na umiyak ng malakas.Ngunit hindi niya napigilan ang kanyang emosyon at tumulo ang kanyang mga luha.Napahikbi siya ng mahina, saka pinunasan ang mga luha sa mukha niya. Naka-off ang power switch, at nang umalis si Clark, ini-on ito pabalik.Agad na muling nagliwanag ang silid. Kailangan pang linisin ni Isabella ang silid, kaya tumayo siya at naghanda para kumuha ng walis. Sa sandaling lumingon siya, nakita niya si Nicklaus na nakatayo sa likuran niya. Sa sobrang takot niya ay tumalon ang kanyang puso sa kanyang lalamunan. She looked at him with wide eyes, "Ikaw...hindi ka umalis?""Saan ako pupunta kapag nasa kalagitnaan na ako ng hapunan?"Naglakad si Isabella sa pintuan ng kusina at tumingin. May mga basag na bubog sa lahat ng dako."Bakit ka ba ginugulo ng mga taong ito?"Sinabi ni Isabella ang totoo, "Hindi ko alam.""Sino ang sinusubukan mong lokohin?""Posible na 'yung taong involved sa gutter oil incident ang ini-report ng tatay ko. Nag-report din siya sa
May nakasabit na lampara sa pintuan ng apartment building. Medyo luma na ito at may lampshade. Isang lalaki at isang babae ang naghahalikan sa ilalim ng liwanag na talagang nakakaaliw sa mata.Ngunit naramdaman lang ni Isabella na pinahirapan siya. Sa oras na ito, dapat may mga kapitbahay na papasok at lalabas.Si Nicklaus ay umasa sa kanyang height advantage para sugpuin siya at hinalikan siya ng napaka-marahan. Halatang malamig ang gabing iyon na may malamig na simoy ng hangin, ngunit pinilit niyang lumikha ng nagtatagal na lambing."Ah, may naghahalikan."Isang boses ang nanggaling sa di kalayuan.Iminulat ni Isabella ang kanyang mga mata sa takot at tumingin sa paligid. Dalawa pala itong magkapitbahay sa itaas. Ang batang babae ay nasa junior high school lamang. Nang makita niya ang eksenang ito, nahiya siya kaya tinakpan niya ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay.Ang katabi niya ay kaklase niya, at namumula ang mukha. "Bakit dyan sila naghahalikan? Di ba sila natatako
"Ano ang ayaw mong gawin?" tanong niya.Sinalubong ni Isabella ang kanyang tingin nang hindi umiiwas, "Ang pumatay ng tao."Ang kanyang paghinga ay medyo masikip, at ang kanyang puso ay talagang tumibok na parang tambol. Ano ang pinagsasabi niya?Nag-iinit ang mukha ni Isabella, at gusto niyang buksan ang bintana para magpapasok ng malamig na hangin. Bumalik ang sasakyan sa kalsada ng lungsod, at ang paligid ay maunlad at masigla. Nakita ni Nicklaus ang isang tindahan."Ihinto mo muna ang sasakyan."Hindi na naglakas loob na magtanong pa ang driver at igilid ang sasakyan sa gilid."Bumaba ka na."Hindi na nagtanong pa si Isabella at sumunod sa sinabi ni Nicklaus.Ang kanyang likod ay napaka manipis, at sa unang tingin, siya ang pinaka-kapansin-pansin sa karamihan. Mabagal siyang naglakad, at nakatayo doon si Nicklaus na naghihintay sa kanya.Si Isabella ay medyo wala sa isip, at lumapit siya at hinawakan ang kamay niya. Nanlamig ang palad ng kanyang kamay, at sinubukang kumawala ni Is
Si Nicklaus ay lubos na nag-aalala tungkol sa pagkuha ni Melissa sa kumpanya. Ayaw nitong manatili sa bahay na walang ginagawa.Na-set up ang eksena ng press conference, at si Melissa ay itinulak ni Nicklaus."Hindi ka aalis saglit?""Hindi, mananatili ako sa iyo."Inilagay din ang mikropono sa mahabang entablado. Dinala siya ni Nicklaus sa kanyang upuan, at itinulak ni Tita Sharon ang wheelchair sa ibaba, upang itago.Malapit nang pumasok ang mga reporter sa venue, at hindi sila dapat payagang makitang hindi makatayo si Melissa. Nang pumasok sina Isabella at Carmilo, karamihan sa media ay dumating na.Malaki ang silid, at ang buong silid ay puno ng mga tao. Tumingin si Carmilo sa entablado at hinawakan ang braso ni Isabella, "Alam ko kung bakit mas gusto ni Sir Klaus na matulog sa tabi mo.""Ano ba iyang pinagsasabi mo? Itigil mo nga iyan, baka may makarinig sa iyo."Nilagay ni Carmilo ang palad sa bibig niya at bumulong sa tenga ni Isabella, "Si Miss Melissa ay talagang isang taon n
Tumayo siya ng maayos at nakatayo lang doon. Ibinaba ni Nicklaus ang kanyang mga mata at nakitang talagang nanginginig ang mga binti ni Melissa.Iniunat niya ang kanyang mga kamay para hawakan siya sa kanyang mga braso. Sumandal si Melissa sa kanya at inilagay ang isang braso sa likod ni Nicklaus, mahigpit na nakahawak sa kanyang damit.Nagsimulang mag-usap ang mga tao sa ibaba, "Miss Melissa, okay lang ba siya?""Nasaan ang kapansanan niya?""Ano ang layunin ng taong sumulat ng ulat na ito?"Sa sobrang pagkabalisa ni Carmilo ay pinagpapawisan siya. Ang mga mata ni Melissa ay nakatuon kay Isabella, at may pagmamalaki sa kanyang mga mata na si Isabella lamang ang nakakakita.Natakot si Nicklaus na hindi siya makatayo, kaya pinaupo niya ito."Ano napatunayan ko na ba na wala talaga akong kapansanan?"Kung ikukumpara sa malamig na mukha ng lalaki, si Melissa ay simpleng ehemplo ng kahinahunan at kabaitan. She said, "Sandali lang nakatayo lang. Kailangan ng mga reporters ng materials to r
Inabot ni Nicklaus at isinara ang laptop. Isang bakas ng kahihiyan ang bumalatay sa mukha ni Melissa, ngunit mabilis niya itong itinago."Miss Montefalco, hindi mo ba iniisip na ang mga salitang nai-type niya ang pangunahing punto? Hindi alam ng maraming tao na mayroon kang kapansanan. Kaya, young master, dapat mo itong imbestigahan nang mabuti. "Bahagyang bumagsak ang talukap ng mata ni Nicklaus, tinakpan ang malamig niyang mga mata.Gustong bawiin ni Isabella ang kanyang laptop, ngunit nakahawak pa rin dito ang kamay ni Nicklaus."Malaki ang epekto sa akin ng usaping ito. Ilalathala ko ang lahat ng ebidensya sa Internet. Kung tutuusin, hindi ko naman masisisi ang iba." Kapag nangyari ang ganitong uri ng bagay, nangangahulugan ito na hindi ka na makakarating sa linyang ito ng trabaho.Inilagay din ni Isabella ang kanyang kamay sa laptop. "Kung nalaman mo kung sino ang nasa likod nito, please tell me. I really want to ask her how I have offended her." Sinabi ito ni Isabella at sinuly
"Okay lang ako, wag kang mag-alala."Tumunog ang phone ni Isabella, at naglakad ito upang sagutin."Hello."Ang boses iyon ng delivery man na galing sa labas."Hello, ang iyong takeaway ay dumating na, puntahan mo ako sa labas at kunin ito.""Okay, pakilagay na lang sa pintuan namin, salamat."Ang delivery man at magde-deliver pa sa susunod na order at nagmamadali ito."Bumaba ka na at kunin ito, pakibilisan."Nakapajama pa rin si Isabella, at kailangan niyang maghanap ng coat upang isuot."Hindi ba dapat ay ang takeaway delivery at ihahatid dito sa itaas?"Ang attitude ng lalaki at sorbang sama, at hindu niya alam kung nag sa-sufferd ba ito."Ang bahay mo ay wala sa second floor, kaya bilisan mo.""Okay."Narinit iyon ni Nicklaus ay tumalikod. "Antayin mo na lang ako dito sa bahay, ako na ang kukuha."Naglakad ito papunta sa ibaba ng mabilis at nakarating na sa first floor. Nakita nito ang delivery man na nakasuot ng raincoat at nakaupo sa sasakyan. Hindi man lang ito humakbang papun
Pagkatapos sabihin iyon ng nurse, ang hangin sa kuridor at tila huminto, at hindi man lang ito naglakas loob na tumingin sa mga mata ni Nicklaus."Ano pa ang tinanong niya?""Hind... wala na."Bumalik si Nicklaus sa ward at nakita si Isabella na nakaupo sa kama, nakabaluktot ang mga binti nito na malapit sa dibdib nito, nakahawak ito ng libro sa kamay nito at binabasa ito.Ang cover ay itim lahat na may cover na pula gaya ng patak ng dugo. Ito ay isang crime novel. Naglakad si Nicklaus at kinuha iyon, itinapon iyon sa bedside table. Tinignan niya ang libro at ang title ng libro ay: How To kill The Person Next To You."Halos mamaluktot ang kilay ni Nicklaus, at si Isabella ay nagprotesta na hindi masaya."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Hindi maganda na magbasa ka ng ganyang klaseng libro." "Alam mo sobrang ingay mo."Humiga si Isabella, bored, at ang kanyang boses ay mahina, pero walang anumang ingay mula sa loob ng ward."Ano itong sinasabi mo sa nurse ngayon lang?""Naaalala
Tumayo si Nicklaus at may tinawagan sa harapan mismo ni Isabella. Ang isang million ay dumating agad, at tinignan nito at nakatanggap siya ng isang mensahe."Mayroon bang makakain d'yan?" Isa-isang inayos ni Isabella ang lahat. Matapos makuha ang pera, sisimulan niyang alagaang mabuti ang kanyang katawan.Sumagot si Nicklaus ng Oo, at mayroong saya sa boses nito."Ano ang gusto mong kainin?""Simpleng pagkain lang."Masyadong pihikan siya sa pagkain, kaya ang kanyang katawan ay mahina, at nakakaramdam din siya ng hilo sa lahat ng oras. Umalis si Isabella sa kama upang manghilamos, at nasa kanyang tabi si Nicklaus habang siya ay kumakain ng almusal.Nakaramdam siya ng pagkahilo at pagsusuka pagkatapos niyang kumain. Kumuha si Nicklaus ng tissue para punasan ang kanyang bibig at mukhang nag-aalala."Gusto mo pa bang kumain?""Hindi na, bilhan mo na lang ako ng oranges, gatas, mani, o kahit ano na pwede sa aking katawan."Nag marinig iyon ni Nicklaus ay sobrang saya nito, sa pag-aakalan
Nakatulog si Isabella, at nagising ito dahil sa isang ingay. Nakinig siyang mabuti gamit ang kanyang tainga at narinig ang isang ingay mula sa banyo.Isinuka ni Nicklaus ang lahat ng nasa tiyan niya. Sumuray-suray ito sa pinto. Binuksan ni Isabella ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya na nakatayo doon. Hindi ito lumapit sa kanya, bagkus humiga ito sa may sofa.Tumalikod siya at nagpatuloy sa pagtulog. Pero sa pagkakataong ito gising na gising siya at hindi makatulog.Kibukasan.May isang boses na galing sa labas. Hindi masyasong nakatulog si Isabella at masakit ang kanyang ulo. Nang buksan niya ang kanyang mga mata, nakita niya ang isang tao na pumasok galing sa labas. Ito ay magandang babae. Agad niyang nakilala ang mukha nito."Congratulations, buntis ka nga talaga." Tinignan siya ng babae galing taas patungong ibaba.Umupo si Isabella sa kama, pero hindi nito nakikita si Nicklaus, "Nasaan siya?""Bakit? Gusto mo ba na nasa tabi mo siya palagi? Napatingin ang mga mata ni Reb
Pagkatapos tumama ni Isabella, para bang hindi pa iyon tama, kaya humakbang siya ng dalawang beses paatras, at nang nagmamadalin siyang sumulong, nabangga siya sa braso ni Nicklaus."Gusto mo bang mamatay? Gusto mo bang mamatay?"Ang braso ni Nicklaus ay nakapulupot sa kanyang balikat at leeg, at ang galit nito ay nakasulat sa kanyang buong mukha.Yumuko ng kaunti si Isabella, at ang mukha nito ay naging mapulta kaysa noong una. Pagkakita na hindi ito makatayo ng maayos, kinakabanhan si Nicklaus."Anong nangyayari? Masakit ba ang tiyan mo?""Hindi."Tumaas ni Isabella ang kanyang braso upang maharangan niya ang dalawa."Ang tiyan ko lang ay medyo masakit."Gusto na niyang bumalik agad, pero pagkatapos ng ilang hakbang paalis, sumandal siya sa isang upaan, pagkatapos ay rumagasa ang sakit.Nang makita siya ni Nicklaus agad niya itong binuhat. Hindi niya pinansin ang pagpupumiglas ni Xu Yanqing at naglakad palabas na may lalim na isang paa at mababaw ang isang paa.Pagkatapos niyang mai
Nakatitig sa kanya si Carlos Brit na may kasamang ngiti."Kaunting alak lang iyan, ano ba ang problema dyan? Gusto niyang uminom. Hayaan mo na lang siya.""Hindi siya pwedeng uminom. Hindi iyang maganda para sa kanyang tiyan."Hindi kumain si Nicklaus kahit kaunti lang, at uminom na ito ng ikalawang wine galing kay Isabella." Sobrang lapit nito kay Isabella, kaya naging uncomfortable ang babae sa kanyang ginawa.Nakita ni Carlos Brit ang pag-aatubili ng mukha ni Isabella."Parang may di kayo pag-iintidihan."Tinignan ni Isabella ang lalaki sa kanyang tabi at tinanong niya ito na may lamig sa kanyang boses, "Parang gusto mong sa iyo na ang lahat. Di inumin mo."Kinuha nito ang bote at nilagyan ang dalawang baso na walang laman."Inumin mo na. Nakakahiya naman sa iyo."Ang expression ni Isabella ay tila iba. Kahit na uminom ito hanggang sa kamatayan nito. Titignan niya ito na hindi kumukurap."Kung hindi ka iinom, ako na lang ang iinom," sabi ni Isabella, bago nito kinuha ang baso ng
Gusto ni Nicklaus na makasama siya sa isang hapunan, dahil pumayat ito ngayon, pero tumutol si Isabella.Inihatid niya ito sa kanila, pero bago ito bumaba sa kanyang sasakyan, si Nicklaus ay may gustong sasabihin sa babae."Isabella..."Nabuksan na ni Isabella ang pinto ng sasakyan.Nakauwi siya sa kanilanh bahay, pero ang kanyang ina ay hindi lumabas. Nakaupo ito sa kanilang sala, isa sa kanilang sofa.Ang larawan ni Sheen ay nakaprinted. Iyon ang pinili si Isabella, ang larawan ay kuha ng minsan ay nagpunta at naglaro sila sa isang parke. Ang ngiti ng kanyang kapatid ay sobrang banayad, dalisay, at simple lang.Ang larawan nito at nakalagay kung saan nakalagay ang larawan ng kanilang ama, upang may kasama ito."Mama, ipagluluto kita.""Ako na, ano ba anga gusto mong kainin?"Naglakad si Isabella papunta sa kusina at binuksan ang refrigerator. Wala ng laman iyon, kundi mga iilang itlog na lang."Mama, lalabas lang ako. Bibili lang ako ng karne at gagawa din ako ng tinolang isda."Ala
Natigilan si Isabella saglit, pagkatapos ay kinagat siya ng mas malakas. Gusto niyang punitin ang isang piraso ng laman nito, at maging ang dulo ng kanyang ilong ay kumunot. Nagmamadali si Nicklaus ngayon lang, at ang pagtaas-baba ng kanyang paghinga ay nahulog sa tenga ni Isabella, medyo magulo.Sa corridor, nakita siya ni Carlito na nakahawak sa mga balikat ni Nicklaus, na halos hindi nakalapat ang kanyang mga paa sa lupa."Bitiwan mo ako, sinabi ko sa iyo na bitawan mo ako!"Ngunit ang dagundong tinig ni Isabella ay tila hindi umubra. At hinarangan ang kanyang paningin, "Kung gusto mong makita, sumunod ka lang sa akin.""Hindi, hindi, hindi, may kailangan akong gawin..."Tumayo roon si Nicklaus, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataong umalis."Let's go." Ang ospital ay medyo malapit sa Villa Catalina, at si Isabella ay dinala doon. Pagkapasok sa pinto, binuhat siya ni Nicklaus sa sofa at pinaupo siya rito at huwag gumalaw. Tumalikod siya at kumuha ng tsinelas para magpalit n
Tinignan ni Isabella ang Parking lot at nakita ang kotse ni Nicklaus. Bumaba ang lalaki sa kotse, at iniwas niya ang kanyang paningin at naglakad kasama si Carlito."Carlito, iuwi mo na ako."Wala siyang lakas na sumisiksik sa subway, kaya natural na pumayag si Carlito."Gusto mo bang pumunta sa isang lugar na mauupuan? Isabella, huwag mong masyadong pigilan ang iyong sarili.""Hindi, nasa bahay ang ina ko."Pinanood ni Nicklaus si Isabella na sumakay sa kotse ni Carlito, at talagang ayaw niyang tumingin sa kanya. Matapos makalayo ang sasakyan, sumulyap si Carlito sa rearview mirror."Nasa likod yung sasakyan niya."Umupo si Isabella sa passenger seat, ipinikit ang kanyang mga mata, at mukhang walang sigla. Malaki ang kanyang pinayat nitong mga nakaraang araw, napakatulis ng kanyang baba, at nakausli ang kanyang cheekbones.Kung titingnan siya, para siyang marupok na taong papel."Bakit hindi mo siya pinapansin? Hindi mo ba kailangan ang presensya niya ngayon?"Ibinaba ni Isabella ang