Hindi napigilan ni Isabella na ayusin ang kanyang palda at nagmamadaling umalis.Hindi kalakihan ang hapag-kainan, hugis-parihaba lang na mesa, na may mahabang gilid sa dingding, na nakatipid ng malaking espasyo.Magkatabi na nakaupo sina Sheen at Aling Violita, dalawang bakanteng upuan lang ang naiwan sa magkatabi.Nagmamadaling hinila ni Isabella ang braso ni Sheen. "Umupo ka sa tabi ko.""Bakit?" Umupo si Sheen sa kanyang lumang upuan."Isa siyang bisita..."Bago matapos magsalita si Isabella, lumapit si Nicklaus, kinuha ang kalahati ng bench gamit ang mahahabang paa.Sinulyapan siya nito. "Ayaw mo bang katabi ako, Isabella?"Inilabas ni Aling Violita ang mga inumin at alak, "Klaus, anong uri ng alak ang gusto mong inumin?"Kinuha ang white wine sa supermarket sa ibaba. Napakaganda na noon, mga 1500 pesos ang presyo.Umiling si Nicklaus, "Hindi ako umiinom.""Sige na, uminom ka." Binigyan ni Aling Violita si Nicklaus ng bagong set ng mga pinggan at kutsara, lahat ay binili ngayon.
Puno ng kawalan ng pag-asa ang mga mata ni Sheen, at mahigpit nitong niyakap ang mga braso ni Aling Violita."Mama, natatakot ako."Idiniin ni Aling Violita ang kanyang ulo sa mga bisig nito, at natatakot siyang magsalita.Ang liwanag ng flashlight ay nahulog sa dingding sa interlaced na paraan, na nag-inat sa pigura ni Isabella nang napakahaba. Tumingin siya sa kanila, punong-puno ng pag-alala sa mga mata.Agad na lumapit si Isabella ng makita nito ang ina at kapatid."Ayos lang, Nay, Sheen, huwag kang matakot."Nais ni Isabella na bumalik sa silid upang kunin ang kanyang telepono, ngunit mabilis na pumasok ang grupo ng mga tao. Ang pinto ay hindi sinipa, ngunit binuksan ito ng isang tao na may isang propesyonal na magnetic card.Inanyayahan si Nicklaus na maging panauhin ngayong gabi, at ang chain lock sa likod ng pinto ay hindi nakakabit, kaya walang kahirap-hirap na pumasok ang tatlong lalaki.Walang kamalay-malay na tumayo si Isabella sa harap ni Sheen. Napasulyap ang mga lalaki
Hindi siya nangahas na umiyak ng malakas.Ngunit hindi niya napigilan ang kanyang emosyon at tumulo ang kanyang mga luha.Napahikbi siya ng mahina, saka pinunasan ang mga luha sa mukha niya. Naka-off ang power switch, at nang umalis si Clark, ini-on ito pabalik.Agad na muling nagliwanag ang silid. Kailangan pang linisin ni Isabella ang silid, kaya tumayo siya at naghanda para kumuha ng walis. Sa sandaling lumingon siya, nakita niya si Nicklaus na nakatayo sa likuran niya. Sa sobrang takot niya ay tumalon ang kanyang puso sa kanyang lalamunan. She looked at him with wide eyes, "Ikaw...hindi ka umalis?""Saan ako pupunta kapag nasa kalagitnaan na ako ng hapunan?"Naglakad si Isabella sa pintuan ng kusina at tumingin. May mga basag na bubog sa lahat ng dako."Bakit ka ba ginugulo ng mga taong ito?"Sinabi ni Isabella ang totoo, "Hindi ko alam.""Sino ang sinusubukan mong lokohin?""Posible na 'yung taong involved sa gutter oil incident ang ini-report ng tatay ko. Nag-report din siya sa
May nakasabit na lampara sa pintuan ng apartment building. Medyo luma na ito at may lampshade. Isang lalaki at isang babae ang naghahalikan sa ilalim ng liwanag na talagang nakakaaliw sa mata.Ngunit naramdaman lang ni Isabella na pinahirapan siya. Sa oras na ito, dapat may mga kapitbahay na papasok at lalabas.Si Nicklaus ay umasa sa kanyang height advantage para sugpuin siya at hinalikan siya ng napaka-marahan. Halatang malamig ang gabing iyon na may malamig na simoy ng hangin, ngunit pinilit niyang lumikha ng nagtatagal na lambing."Ah, may naghahalikan."Isang boses ang nanggaling sa di kalayuan.Iminulat ni Isabella ang kanyang mga mata sa takot at tumingin sa paligid. Dalawa pala itong magkapitbahay sa itaas. Ang batang babae ay nasa junior high school lamang. Nang makita niya ang eksenang ito, nahiya siya kaya tinakpan niya ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay.Ang katabi niya ay kaklase niya, at namumula ang mukha. "Bakit dyan sila naghahalikan? Di ba sila natatako
"Ano ang ayaw mong gawin?" tanong niya.Sinalubong ni Isabella ang kanyang tingin nang hindi umiiwas, "Ang pumatay ng tao."Ang kanyang paghinga ay medyo masikip, at ang kanyang puso ay talagang tumibok na parang tambol. Ano ang pinagsasabi niya?Nag-iinit ang mukha ni Isabella, at gusto niyang buksan ang bintana para magpapasok ng malamig na hangin. Bumalik ang sasakyan sa kalsada ng lungsod, at ang paligid ay maunlad at masigla. Nakita ni Nicklaus ang isang tindahan."Ihinto mo muna ang sasakyan."Hindi na naglakas loob na magtanong pa ang driver at igilid ang sasakyan sa gilid."Bumaba ka na."Hindi na nagtanong pa si Isabella at sumunod sa sinabi ni Nicklaus.Ang kanyang likod ay napaka manipis, at sa unang tingin, siya ang pinaka-kapansin-pansin sa karamihan. Mabagal siyang naglakad, at nakatayo doon si Nicklaus na naghihintay sa kanya.Si Isabella ay medyo wala sa isip, at lumapit siya at hinawakan ang kamay niya. Nanlamig ang palad ng kanyang kamay, at sinubukang kumawala ni Is
Si Nicklaus ay lubos na nag-aalala tungkol sa pagkuha ni Melissa sa kumpanya. Ayaw nitong manatili sa bahay na walang ginagawa.Na-set up ang eksena ng press conference, at si Melissa ay itinulak ni Nicklaus."Hindi ka aalis saglit?""Hindi, mananatili ako sa iyo."Inilagay din ang mikropono sa mahabang entablado. Dinala siya ni Nicklaus sa kanyang upuan, at itinulak ni Tita Sharon ang wheelchair sa ibaba, upang itago.Malapit nang pumasok ang mga reporter sa venue, at hindi sila dapat payagang makitang hindi makatayo si Melissa. Nang pumasok sina Isabella at Carmilo, karamihan sa media ay dumating na.Malaki ang silid, at ang buong silid ay puno ng mga tao. Tumingin si Carmilo sa entablado at hinawakan ang braso ni Isabella, "Alam ko kung bakit mas gusto ni Sir Klaus na matulog sa tabi mo.""Ano ba iyang pinagsasabi mo? Itigil mo nga iyan, baka may makarinig sa iyo."Nilagay ni Carmilo ang palad sa bibig niya at bumulong sa tenga ni Isabella, "Si Miss Melissa ay talagang isang taon n
Tumayo siya ng maayos at nakatayo lang doon. Ibinaba ni Nicklaus ang kanyang mga mata at nakitang talagang nanginginig ang mga binti ni Melissa.Iniunat niya ang kanyang mga kamay para hawakan siya sa kanyang mga braso. Sumandal si Melissa sa kanya at inilagay ang isang braso sa likod ni Nicklaus, mahigpit na nakahawak sa kanyang damit.Nagsimulang mag-usap ang mga tao sa ibaba, "Miss Melissa, okay lang ba siya?""Nasaan ang kapansanan niya?""Ano ang layunin ng taong sumulat ng ulat na ito?"Sa sobrang pagkabalisa ni Carmilo ay pinagpapawisan siya. Ang mga mata ni Melissa ay nakatuon kay Isabella, at may pagmamalaki sa kanyang mga mata na si Isabella lamang ang nakakakita.Natakot si Nicklaus na hindi siya makatayo, kaya pinaupo niya ito."Ano napatunayan ko na ba na wala talaga akong kapansanan?"Kung ikukumpara sa malamig na mukha ng lalaki, si Melissa ay simpleng ehemplo ng kahinahunan at kabaitan. She said, "Sandali lang nakatayo lang. Kailangan ng mga reporters ng materials to r
Inabot ni Nicklaus at isinara ang laptop. Isang bakas ng kahihiyan ang bumalatay sa mukha ni Melissa, ngunit mabilis niya itong itinago."Miss Montefalco, hindi mo ba iniisip na ang mga salitang nai-type niya ang pangunahing punto? Hindi alam ng maraming tao na mayroon kang kapansanan. Kaya, young master, dapat mo itong imbestigahan nang mabuti. "Bahagyang bumagsak ang talukap ng mata ni Nicklaus, tinakpan ang malamig niyang mga mata.Gustong bawiin ni Isabella ang kanyang laptop, ngunit nakahawak pa rin dito ang kamay ni Nicklaus."Malaki ang epekto sa akin ng usaping ito. Ilalathala ko ang lahat ng ebidensya sa Internet. Kung tutuusin, hindi ko naman masisisi ang iba." Kapag nangyari ang ganitong uri ng bagay, nangangahulugan ito na hindi ka na makakarating sa linyang ito ng trabaho.Inilagay din ni Isabella ang kanyang kamay sa laptop. "Kung nalaman mo kung sino ang nasa likod nito, please tell me. I really want to ask her how I have offended her." Sinabi ito ni Isabella at sinuly
"Anong muscle man?"Hindi naintindihan ni Isabella ang sinasabi ng lalaki. Sinubukan ba niyang ibaling sa kanya ang sisi?"Ikaw na mismo ang nagpadala, hindi mo ba alam?""Hindi ko ginawa."She looked as if it is a matter of course.Niluwagan ni Nicklaus ang kanyang kamay at naglakad sa harapan niya, "Ibigay mo sa akin ang iyong telepono.""Para saan?""Hindi mo tinanggal?"Kinuha ito ni Isabella at ibinigay sa kanya. Binuksan ni Nicklaus ang kanyang circle of friends at hinayaan siyang makita ang mga update na nai-post niya.After she saw it, she was quite surprised, "Nagsisinungaling ka."Pagharap sa kanyang hindi malay na mga salita, napangiti lang si Nicklaus, "Ikaw mismo ang nagpadala nito, sino ang nagsinungaling sa ating dalawa?"He then said, "You're quite playful. You turned around and found two people. Can you resist?""I didn't. Nakaupo ako sa kalye buong gabi at wala akong pinuntahan.""Medyo malayo ang paliwanag mo."Naramdaman ni Isabella na parang pamilyar ang larawan.
Sa isang iglap, biglang umihip ang malamig na hangin. Si Clark ay nakatayo sa hindi kalayuan at hindi nangahas na sumunod.Napalunok si Nicklaus ang kanyang mukha ay malamig, at ang lalim ng kanyang mga mata ay naaninag sa isang madilim na paraan."Sabihin mo nga ulit?"Ayaw ni Isabella na itapon, at napahiya siya, "Break na tayo."Hindi pa narinig ni Nicklaus ang pangungusap na ito sa kanyang buhay.Napatawa si Nicklaus."Isabella, ikaw--"Nagalit si Nicklaus, ngunit hindi pa rin ito ipinakita sa kanyang mukha. Tumingin siya kay Carmilo na nakaupo sa tabi niya, "Nakasama mo ba siya palagi?""Oo, may dumarating at dumadaan sa kalsadang ito, I have to protect her."Hindi siya nagustuhan ni Nicklaus noong una, hindi banggitin na naghahanap siya ng gulo ngayon."Gaano ka na katagal lihim na nagmamahal sa kanya?"Kaagad na ikinaway ni Clark ang kanyang kamay, "Hindi, hindi ko mahal si Isabella. Kaibigan ko siya. Kaya dapat ko lang siyang protektahan."Paano niya na-crush si Isabella?"Tum
Tinitigan ni Nicklaus ang kanyang telepono na may malungkot na ekspresyon, mukhang napaka-creepy. Sa oras na ito, walang nangahas na magsabi ng anuman, ngunit si Clark, bilang isang assistant at kasama ito, ay naglakas loob magsalita."Young Master, paano kung tatawagan ko si Miss Isabella?"Hindi niya rin dapat siya hinarangan."Hindi na kailangan." Ang buong mukha ni Nicklaus ay nalubog sa malamig na liwanag, at ang kanyang mga tampok ng mukha ay na-refracted sa manipis na ulap ng anino ng liwanag, na lumabo ang mga mata ng lalaki.Bumalik siya sa kabisera ng syudad. Gabi na, madilim at desyerto ang bahay, at hindi pa bumabalik si Isabella.Binuksan ni Clark ang ilaw at tiningnan ang oras, "Young Master..."Lumingon si Nicklaus. Kahit na sinusundan siya ni Clark, kung minsan ay hindi pa rin niya mawari ang ugali ng lalaking ito."Masyado kang nagmamalasakit sa kanya?"Hindi nakasagot si Clark nang marinig niya ito. "Gabi na, sa tingin ko hindi ligtas si Miss Isabella sa labas nang
Natigilan si Isabella.Si Carmilo ay orihinal na nakangiti, ngunit ang kanyang mukha ay biglang nagdilim."Young Master? Is she calling your guy?"Bago pa makapag-react si Isabella, binuksan ni Carmilo ang pinto at nagmamadaling lumabas, "Hindi niya aaminin na nakahuli siya ng mangangalunya maliban na lang kung nahuli siya sa kama!"Gusto siyang hilahin ni Isabella, ngunit si Carmilo ay parang loach at sumugod na sa kabilang panig. Sa tuwing makakatagpo siya ng isang bagay tungkol kay Isabella, siya ay magiging mapusok. Nagagawa niyang panatilihin ang kanyang kalmado, ngunit ngayon ay kailangan niyang sumunod sa likuran.Nagulat si Mie Lyn nang makitang may pumasok, "Sino ka?"Mabilis na naglakad si Isabella sa gilid ni Carmilo at nakita ang isang lalaki na nakaupo sa sofa sa tabi ng bintana. Ang coat ni Nicklaus ay itinapon sa tabi niya, at nakasuot siya ng puting sando na may dalawang butones na nakaalis.Naninigarilyo siya. Lalaki rin si Carmilo, kaya alam niyang sigarilyo ito para
Ang naiipit sa lugar na ito, mas masakit.Umupo si Nicklaus sa sofa, ang kanyang mukha ay namumula at puno ng hindi makapaniwala. Saan nakakuha si Isabella ng ganoong katapangan?Sinamantala niya ang pagkakataong bumangon at inayos ang kanyang pajama. Pagkatapos niyang gawin ito, napagtanto niya na nasaktan niya si Nicklaus.Gustong bumangon ni Isabella, ngunit hinawakan ng lalaki ang kanyang pulso. Ang kanyang mga payat na daliri ay pumunta mula sa kanyang leeg hanggang sa kanyang pusod, at saan man siya magpunta, ang mga butones ay hindi naka-button. Si Nicklaus ay tumingin pababa at kinurot ang kanyang mga mata, na pula."Tingnan mo ang iyong obra maestra."Inilayo ni Isabella ang kanyang mukha, at ikinawit ni Nicklaus ang palad sa kanya at hinila siya. Tumama ang mukha niya sa dibdib nito, at nang makita niya ang pula at namamagang bahaging iyon, agad na namula ang mukha ni Isabella."Hindi ko sinasadya.""Hindi ko kayang kurutin ka ng ganyan, pero ginawa mo."Alam ni Isabella na
Napakaraming beses na nakipag-usap si Melissa kay Isabella, ngunit ito ang unang pagkakataon na narinig niya ang pangalang Nicklaus mula sa kanya. Pinayagan ba niya itong tawagin siya ng ganoon?Tutal magkasama naman sila kaya normal lang na tawagan ang isa't isa sa mga pangalan nila di ba? Kinagat ni Melissa ang kanyang mga ngipin, hindi nagpapakita ng anumang emosyon sa kanyang mukha."Oo, basang-basa na ang mga paa ko, bumalik ka na."Kinuha niya ang payong mula kay Nicklaus, at gustong pumasok ng mabilis, na para bang natatakot siya na sundan siya nito. Ginalaw ni Melissa ang kanyang mga paa, at nilingon siya ni Melissa, "Alam kong ginagawa mo ito para sa aking kapakanan, ngunit kung papasok ka, iisipin ng iba na tumawag ako ng mga reinforcement, Nicklaus, huwag."Kinaladkad niya papasok ang mabibigat niyang paa. Malakas ang ulan, at si Isabella ay nakaupo sa loob, ngunit ang kanyang mukha ay namumula. Umikot si Nicklaus sa gilid ng kotse at bubuksan na sana ang pinto.Isang matal
Walang bukas na ilaw sa villa. Hanggang sa pumasok si Nicklaus sa bahay ay lumiwanag ito. Walang tao sa ibaba, kaya umakyat si Nicklaus sa ikalawang palapag.Nauna siyang pumunta sa kwarto ni Melissa, ngunit wala siyang nakitang tao. Akala niya ay wala ito, at nang aalis na sana siya, nakita niyang bukas ang pinto ng isa pang kwarto.Pumasok si Nicklaus ng dalawang hakbang. Hindi madilim sa loob. May table lamp sa bedside table. Sa ilalim ng liwanag at anino, kakaibang tahimik ang silid.Nakita niya ang isang taong nakahiga sa ulunan ng kama, na nakatakip ang kubrekama sa kanyang ulo. Gumagalaw ang kubrekama dahil nanginginig ang natutulog dito. Lumapit si Nicklaus sa gilid ng kama, yumuko at hinila ang kubrekama. Hindi inaasahan ni Melissa na lilitaw ang kanyang mukha sa kanyang harapan. Nagulat siya noong una, ngunit hindi nagtagal ay nag-react siya at ibinaon ang kanyang mukha sa kubrekama."Melissa."Pilit na hinila ni Nicklaus ang kubrekama. Namamaga ang mukha ni Melissa dahil s
"Oo."Pinanood ni Nicklaus si Isabella na kinuha ang USB drive. Sinong mag-aakala na ang kanyang ama, na nasaksak hanggang sa mamatay sa madilim na eskinita at mukhang kaawa-awa, ay siya pala talaga ang mamamatay-tao na pumatay sa mga magulang ni Melissa.Pumasok si Isabella sa kwarto at sinaksak ang USB drive sa computer. Mayroong maraming mga folder sa loob nito. Isa-isa niyang pinindot ang mga ito. Lahat sila ay mga balita na naiulat na noon pa.Nabasa ni Nicklaus ang lahat ng ito sa opisina. Nag-scroll si Isabella hanggang sa dulo at nakakita ng nagbabantang sulat.Sa sulat, binantaan ang ama ni Isabella na kung ipagpapatuloy niya ang pag-iimbestiga sa usapin ng presidente ng Hangyang Real Estate, hindi siya magkakaroon ng magandang wakas.Sa dulo ng sulat, may malaking pulang salitang "kamatayan".Isinulat ni Isabella ang ilang impormasyon tungkol sa presidente ng Hangyang Real Estate sa isang notebook. Ang taong ito ay dapat na may kaugnayan sa pagkamatay ng kanyang ama. Nang tu
Nagpunta siya dito especially para lang manood ng performance na tumagal ng wala pang kalahating oras. May mga tao lahat sa likod ni Isabella. Pinigilan niya ang pagnanasang hawakan ang kamay nito. Umalis si Nicklaus nang hindi siya hinintay matapos.Ang mga larawang iyon na nagpahirap sa kanya ay hindi kailanman magbabanta sa kanya sa buhay na ito. Hangga't gusto ng lalaking ito, gagawin niyang masunurin ang mga taong iyon.Pagkatapos ng palabas, nagpaalam si Isabella sa kanyang mga kasamahan. Naglakad siya palabas at hindi nakita ang sasakyan ni Nicklaus. Bumalik siya sa Casa España, binuksan ang pinto at pumasok. Narinig niya ang tunog mula sa TV.Umupo si Nicklaus sa sofa nang hindi lumilingon."Nandito na ako."Si Isabella ay tila nakikipag-usap sa hangin.Hindi siya pinansin ng lalaki. Lumapit siya at kusa siyang tumayo sa harapan niya. Sumandal si Nicklaus gamit ang kanyang itaas na katawan at dahan-dahang itinaas ang kanyang mga mata. Tumingin siya sa kanya ng masusing tingi