Binuksan ni Isabella ang mute button at pinatay ang mga ilaw sa kwarto. Ang liwanag mula sa telepono ay nagbigay ng puting glow sa kanyang mukha.Ang larawan ay nanginginig, marahil dahil ito ay kinuha gamit ang isang telepono. Tumayo si Isabella at kinuha ang headphones mula sa drawer. Sa sandaling maisuot niya ang mga ito, lahat ng uri ng hindi mabata na tunog ay napuno ng hangin."Tara, laro tayo. Gusto mo ba iyon?"Nakatayo si Sheen sa isang silid na walang damit, napapaligiran ng ilang lalaki. May nag-abot sa kanya ng plauta. Hindi niya alam kung paano laruin ito, at hindi pa niya ito nilalaro noon. Natakot siya at gusto niyang iwasan ang camera, ngunit hindi niya magawa."Haha——""Ilang taon ka na ba? Hindi ka ba well developed?""Payat ka kasing tadyang. Laruin mo dali!"Kinuha ni Sheen ang plauta at hinipan ito ng malakas. Ang paos na tunog ay ipinadala sa tainga ni Isabella kasabay ng pagtawa ng grupo ng mga tao. Ang isa pang linya ng mga salita sa lalong madaling panahon ay
Walang ekspresyon ang mga mukha ni Nicklaus. Sa madaling salita, walang ebidensya si Isabella.Sa ilang salita lang, gusto niyang ibigay ang bagay na ito kay Melissa."Hahayaan ko na si Clark na siyasatin itong mabuti."Hinawakan ni Isabella ang pulso ni Nicklaus. Ito ay tulad ng kanyang buhay. Inabot niya ito kay Nicklaus dahil gusto niya ng kasiya-siyang sagot."We can't make a big fuss. The other party has the video on her hand. I'm afraid she will fight to the death. At... huwag munang ipaalam kay Melissa."May iba pang gustong sabihin si Isabella, ngunit ang mga pamamaraan ni Nicklaus ay mas matalino kaysa sa kanya. Madaling imbestigahan ang mga ganoong bagay, at hindi niya kailangang narito para magdesisyon."Kung malalaman mo na ang taong nasa likod ng mga eksena ay si Melissa, ano ang gagawin mo?""Anong gusto mong gawin ko?"Naisip ni Isabella sa kanyang puso, tiyak na hindi papayag si Nicklaus. She just moved her lips, "I don't want a light apology.""After I find out, if i
Bilang isang negosyante, walang dahilan para tumulong siya sa wala....Nang tumayo si Melissa, tinanong niya si Tita Sharon, "Nasaan si Nicklaus?"Itinago ni Tita Sharon ang kakaiba sa kanyang mukha, "Lumabas ang aking young master. Siguradong may problema siya sa kumpanya."Bumangon siya sa tulong ni Tita Sharon at muling umupo sa wheelchair, "Kailangan ko ring pumunta sa kumpanya sa hapon. Maraming bagay kamakailan at kailangan kong harapin ang mga ito." "Miss, kung hindi mo talaga kaya, you should let me help you."Nawalan ng suporta si Melissa. Mahirap talagang suportahan ang Pamilya Montefalco. "Tita Sharon, ayokong isipin niya na kailangan kong umasa sa kanya sa buong buhay ko. Araw-araw siyang nakakasalamuha sa napakaraming babae, ang iba ay may magandang pamilya at ang iba ay may magandang hitsura. Habang ako? Nandito, nakatali sa wheelchair na ito.""Pero... niligtas niya ang buhay mo."Nanginig ang puso ni Zhao Sinan. Ito lang ba ang kalamangan niya? Dahil iniligtas siy
Mabagal niyang dinampot ang pagkain, at napakabagal niyang kumain, hanggang sa nilunok ito ni Isabella sa isang lagok, nasiyahan si Nicklaus."Nakikita kong hindi ka nagugutom."Naramdaman ni Nicklaus na dapat siyang kumain sa oras na ito at matulog ng mahimbing. Hindi niya maintindihan ang paghihirap ni Isabella."Busog na ako." Inilayo niya ang kanyang mukha, at hindi siya pinilit ni Nicklaus at ibinaba ang kutsara at tinidor sa kanyang kamay.Tumayo si Isabella at nilinis ang mga gamit sa mesa."Don't worry about it, darating din si Auntie."Ngunit tila hindi nakinig si Isabella. Nakita ni Nicklaus na magaling ang kanyang mga kamay at halatang sanay na siya. Lumapit ito sa kanya at lumapit sa kanya para yakapin siya. Naramdaman ni Isabella ang init mula sa dibdib ng lalaki, ngunit mas lalo lang siyang nabahala.Nagvibrate ang telepono sa kanyang bulsa, at mabilis niyang kinuha ito at nakitang si Sheen iyon.Walang iniisip na sagot ni Isabella, at naririnig ni Nicklaus ang kaba sa k
Si Melissa ay hindi ganap na insensitive.Sa sandaling lumabas ang hiyawan sa kanyang lalamunan, tinakpan ni Isabella ang kanyang bibig.Napalingon siya sa takot at nakitang hinubad ni Isabella ang kanyang maskara, na may isang uri ng kalupitan sa buong katawan."Miss Melissa, mabuti pang hindi ka na sumigaw. Hindi magandang makita ng iba ang pangit mong anyo.""Ikaw...anong gusto ang ginagawa mo?"Hinawakan ni Isabella ang mahabang buhok ni Melissa at kinaladkad siya paalis ng kama. Hindi makagalaw ng buo ang kanyang mga paa at muntik na siyang mahulog sa sahig.Sa isang taon na siya ay na-coma, inalagaan siya ni Nicklaus, at ang kanyang buhok ay itim at makintab.Yumuko si Isabella at hinila ang tuwalya at ipinatong sa mga binti ni Melissa."Tumigil ka na, nasasaktan ako." Malakas na sumigaw si Melissa."Tulong--"Narinig ni Nicklaus ang tunog at isinara ang magazine sa kanyang kamay. Mabilis siyang naglakad patungo sa physical therapy room kung saan naroon si Melissa. Malakas ang l
Natakot si Melissa sa mga salitang binitawan ni Isabella. Halatang nandito pa rin si Nicklaus, at halatang... hindi niya kailangang matakot sa kanya.Ngunit kinilig si Melissa sa sandaling ito.Ayaw niyang matalo kay Isabella sa momentum."Anong video ng kapatid mo? Wala naman akong alam sa sinasabi mo...""Hindi ko kailangan marinig ang paliwanag mo, alam ko na ikaw ang nasa likod ng mga nangyayari sa kapatid ko."Hindi black and white ang mundong ito, at hindi niya maalis ang mga masasamang nagawa niya dahil lang sa wala siyang iniwang ebidensya. Ang mga mata ni Isabella ay nahulog sa mukha ni Nicklaus, at iniunat niya ang kanyang kamay."Natanggal na, pwede na ba akong umalis?"Kinuha ni Nicklaus ang telepono mula kay Melissa, ngunit hindi nito ibinigay kay Isabella, "Sigurado ka ba na ang bagay na ito ay may kaugnayan kay Melissa?""Yes. Don't tell me why, Nicklaus. I don't have time to find the so-called evidence. Araw-araw nag-aalala ang kapatid ko. Kung hindi ako nakipagsapalar
Nang dalhin si Carmilo, nakita ni Isabella ang mga pasa sa kanyang mukha sa isang sulyap.Dapat ay hindi siya nahirapan, ngunit nabigo siya. Ibinaba ni Melissa ang kanyang ulo sa oras na ito, na may kumot na nakatakip sa kanyang katawan, na binalot ng mahigpit ang kanyang sarili. Sumulyap si Isabella kay Carmilo, at pagkatapos ay bumalik ang kanyang mga mata kay Nicklaus."Bakit mo siya dinala dito kung tinanggal mo ang video?"Naglakad si Nicklaus sa harap ni Isabella at ibinalik ang telepono sa kanya, "Dahil hindi ako sigurado kung na-delete na ba ang lahat ng dapat tanggalin."Nangingilid ang luha sa kanyang mga mata, at hindi niya alam kung matatawa siya o maiiyak. Tumingin sa kanya si Isablla, at pagkatapos na mapuno ng luha ang kanyang mga mata, ang pigura na kanyang nakita ay malabo."Makapangyarihan ka talaga, Nicklaus. Kapag pinagbantaan mo ako, hindi ka naawa. Talagang ganyan ka ba talaga?"Nakita ni Carmilo si Isabella na yumuko, at hindi niya alam kung saan siya nakakuha n
Mas malamig ang hangin sa paligid, at biglang nagyelo. Napalunok si Carmilo nang may kaba, "Sinabi niya na kung hindi niya gagawin ang hinihiling ng taong iyon, mahihirapan si Sheen. Wala akong tiwala sa kanya, kaya... mas mabuting pumunta ako para sabihin sa iyo."Gustong tumakas ni Carmilo.Nakita niya ang hitsura sa mga mata ni Melissa na para bang gustong saksakin siya.Si Nicklaus ay nakatayong matangkad at maganda, na may dalawang paa na nakatayo sa tabi ng pinto ng kotse. Inilagay ni Melissa ang kanyang kamay sa sugat na nilagyan ng gamot, "Nicklaus, hindi pa ako nakakagawa ng acupuncture, tara na."Sa oras na ito, hindi niya ito dapat iwanan."Mr. Nicklaus, matagal nang nawala si Isabella, at hindi ko kilala si Mr. Alcantara, ngunit tiyak na hindi siya mabuting tao."Katatapos lang magsalita ni Carmilo nang makita niyang sumakay si Nicklaus sa kotse.Damn, scumbag.Nag pout siya sa puso niya.Si Melissa ay lubusang gumaan ang loob at gusto niyang ipatong ang kanyang ulo sa bal
"Okay lang ako, wag kang mag-alala."Tumunog ang phone ni Isabella, at naglakad ito upang sagutin."Hello."Ang boses iyon ng delivery man na galing sa labas."Hello, ang iyong takeaway ay dumating na, puntahan mo ako sa labas at kunin ito.""Okay, pakilagay na lang sa pintuan namin, salamat."Ang delivery man at magde-deliver pa sa susunod na order at nagmamadali ito."Bumaba ka na at kunin ito, pakibilisan."Nakapajama pa rin si Isabella, at kailangan niyang maghanap ng coat upang isuot."Hindi ba dapat ay ang takeaway delivery at ihahatid dito sa itaas?"Ang attitude ng lalaki at sorbang sama, at hindu niya alam kung nag sa-sufferd ba ito."Ang bahay mo ay wala sa second floor, kaya bilisan mo.""Okay."Narinit iyon ni Nicklaus ay tumalikod. "Antayin mo na lang ako dito sa bahay, ako na ang kukuha."Naglakad ito papunta sa ibaba ng mabilis at nakarating na sa first floor. Nakita nito ang delivery man na nakasuot ng raincoat at nakaupo sa sasakyan. Hindi man lang ito humakbang papun
Pagkatapos sabihin iyon ng nurse, ang hangin sa kuridor at tila huminto, at hindi man lang ito naglakas loob na tumingin sa mga mata ni Nicklaus."Ano pa ang tinanong niya?""Hind... wala na."Bumalik si Nicklaus sa ward at nakita si Isabella na nakaupo sa kama, nakabaluktot ang mga binti nito na malapit sa dibdib nito, nakahawak ito ng libro sa kamay nito at binabasa ito.Ang cover ay itim lahat na may cover na pula gaya ng patak ng dugo. Ito ay isang crime novel. Naglakad si Nicklaus at kinuha iyon, itinapon iyon sa bedside table. Tinignan niya ang libro at ang title ng libro ay: How To kill The Person Next To You."Halos mamaluktot ang kilay ni Nicklaus, at si Isabella ay nagprotesta na hindi masaya."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Hindi maganda na magbasa ka ng ganyang klaseng libro." "Alam mo sobrang ingay mo."Humiga si Isabella, bored, at ang kanyang boses ay mahina, pero walang anumang ingay mula sa loob ng ward."Ano itong sinasabi mo sa nurse ngayon lang?""Naaalala
Tumayo si Nicklaus at may tinawagan sa harapan mismo ni Isabella. Ang isang million ay dumating agad, at tinignan nito at nakatanggap siya ng isang mensahe."Mayroon bang makakain d'yan?" Isa-isang inayos ni Isabella ang lahat. Matapos makuha ang pera, sisimulan niyang alagaang mabuti ang kanyang katawan.Sumagot si Nicklaus ng Oo, at mayroong saya sa boses nito."Ano ang gusto mong kainin?""Simpleng pagkain lang."Masyadong pihikan siya sa pagkain, kaya ang kanyang katawan ay mahina, at nakakaramdam din siya ng hilo sa lahat ng oras. Umalis si Isabella sa kama upang manghilamos, at nasa kanyang tabi si Nicklaus habang siya ay kumakain ng almusal.Nakaramdam siya ng pagkahilo at pagsusuka pagkatapos niyang kumain. Kumuha si Nicklaus ng tissue para punasan ang kanyang bibig at mukhang nag-aalala."Gusto mo pa bang kumain?""Hindi na, bilhan mo na lang ako ng oranges, gatas, mani, o kahit ano na pwede sa aking katawan."Nag marinig iyon ni Nicklaus ay sobrang saya nito, sa pag-aakalan
Nakatulog si Isabella, at nagising ito dahil sa isang ingay. Nakinig siyang mabuti gamit ang kanyang tainga at narinig ang isang ingay mula sa banyo.Isinuka ni Nicklaus ang lahat ng nasa tiyan niya. Sumuray-suray ito sa pinto. Binuksan ni Isabella ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya na nakatayo doon. Hindi ito lumapit sa kanya, bagkus humiga ito sa may sofa.Tumalikod siya at nagpatuloy sa pagtulog. Pero sa pagkakataong ito gising na gising siya at hindi makatulog.Kibukasan.May isang boses na galing sa labas. Hindi masyasong nakatulog si Isabella at masakit ang kanyang ulo. Nang buksan niya ang kanyang mga mata, nakita niya ang isang tao na pumasok galing sa labas. Ito ay magandang babae. Agad niyang nakilala ang mukha nito."Congratulations, buntis ka nga talaga." Tinignan siya ng babae galing taas patungong ibaba.Umupo si Isabella sa kama, pero hindi nito nakikita si Nicklaus, "Nasaan siya?""Bakit? Gusto mo ba na nasa tabi mo siya palagi? Napatingin ang mga mata ni Reb
Pagkatapos tumama ni Isabella, para bang hindi pa iyon tama, kaya humakbang siya ng dalawang beses paatras, at nang nagmamadalin siyang sumulong, nabangga siya sa braso ni Nicklaus."Gusto mo bang mamatay? Gusto mo bang mamatay?"Ang braso ni Nicklaus ay nakapulupot sa kanyang balikat at leeg, at ang galit nito ay nakasulat sa kanyang buong mukha.Yumuko ng kaunti si Isabella, at ang mukha nito ay naging mapulta kaysa noong una. Pagkakita na hindi ito makatayo ng maayos, kinakabanhan si Nicklaus."Anong nangyayari? Masakit ba ang tiyan mo?""Hindi."Tumaas ni Isabella ang kanyang braso upang maharangan niya ang dalawa."Ang tiyan ko lang ay medyo masakit."Gusto na niyang bumalik agad, pero pagkatapos ng ilang hakbang paalis, sumandal siya sa isang upaan, pagkatapos ay rumagasa ang sakit.Nang makita siya ni Nicklaus agad niya itong binuhat. Hindi niya pinansin ang pagpupumiglas ni Xu Yanqing at naglakad palabas na may lalim na isang paa at mababaw ang isang paa.Pagkatapos niyang mai
Nakatitig sa kanya si Carlos Brit na may kasamang ngiti."Kaunting alak lang iyan, ano ba ang problema dyan? Gusto niyang uminom. Hayaan mo na lang siya.""Hindi siya pwedeng uminom. Hindi iyang maganda para sa kanyang tiyan."Hindi kumain si Nicklaus kahit kaunti lang, at uminom na ito ng ikalawang wine galing kay Isabella." Sobrang lapit nito kay Isabella, kaya naging uncomfortable ang babae sa kanyang ginawa.Nakita ni Carlos Brit ang pag-aatubili ng mukha ni Isabella."Parang may di kayo pag-iintidihan."Tinignan ni Isabella ang lalaki sa kanyang tabi at tinanong niya ito na may lamig sa kanyang boses, "Parang gusto mong sa iyo na ang lahat. Di inumin mo."Kinuha nito ang bote at nilagyan ang dalawang baso na walang laman."Inumin mo na. Nakakahiya naman sa iyo."Ang expression ni Isabella ay tila iba. Kahit na uminom ito hanggang sa kamatayan nito. Titignan niya ito na hindi kumukurap."Kung hindi ka iinom, ako na lang ang iinom," sabi ni Isabella, bago nito kinuha ang baso ng
Gusto ni Nicklaus na makasama siya sa isang hapunan, dahil pumayat ito ngayon, pero tumutol si Isabella.Inihatid niya ito sa kanila, pero bago ito bumaba sa kanyang sasakyan, si Nicklaus ay may gustong sasabihin sa babae."Isabella..."Nabuksan na ni Isabella ang pinto ng sasakyan.Nakauwi siya sa kanilanh bahay, pero ang kanyang ina ay hindi lumabas. Nakaupo ito sa kanilang sala, isa sa kanilang sofa.Ang larawan ni Sheen ay nakaprinted. Iyon ang pinili si Isabella, ang larawan ay kuha ng minsan ay nagpunta at naglaro sila sa isang parke. Ang ngiti ng kanyang kapatid ay sobrang banayad, dalisay, at simple lang.Ang larawan nito at nakalagay kung saan nakalagay ang larawan ng kanilang ama, upang may kasama ito."Mama, ipagluluto kita.""Ako na, ano ba anga gusto mong kainin?"Naglakad si Isabella papunta sa kusina at binuksan ang refrigerator. Wala ng laman iyon, kundi mga iilang itlog na lang."Mama, lalabas lang ako. Bibili lang ako ng karne at gagawa din ako ng tinolang isda."Ala
Natigilan si Isabella saglit, pagkatapos ay kinagat siya ng mas malakas. Gusto niyang punitin ang isang piraso ng laman nito, at maging ang dulo ng kanyang ilong ay kumunot. Nagmamadali si Nicklaus ngayon lang, at ang pagtaas-baba ng kanyang paghinga ay nahulog sa tenga ni Isabella, medyo magulo.Sa corridor, nakita siya ni Carlito na nakahawak sa mga balikat ni Nicklaus, na halos hindi nakalapat ang kanyang mga paa sa lupa."Bitiwan mo ako, sinabi ko sa iyo na bitawan mo ako!"Ngunit ang dagundong tinig ni Isabella ay tila hindi umubra. At hinarangan ang kanyang paningin, "Kung gusto mong makita, sumunod ka lang sa akin.""Hindi, hindi, hindi, may kailangan akong gawin..."Tumayo roon si Nicklaus, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataong umalis."Let's go." Ang ospital ay medyo malapit sa Villa Catalina, at si Isabella ay dinala doon. Pagkapasok sa pinto, binuhat siya ni Nicklaus sa sofa at pinaupo siya rito at huwag gumalaw. Tumalikod siya at kumuha ng tsinelas para magpalit n
Tinignan ni Isabella ang Parking lot at nakita ang kotse ni Nicklaus. Bumaba ang lalaki sa kotse, at iniwas niya ang kanyang paningin at naglakad kasama si Carlito."Carlito, iuwi mo na ako."Wala siyang lakas na sumisiksik sa subway, kaya natural na pumayag si Carlito."Gusto mo bang pumunta sa isang lugar na mauupuan? Isabella, huwag mong masyadong pigilan ang iyong sarili.""Hindi, nasa bahay ang ina ko."Pinanood ni Nicklaus si Isabella na sumakay sa kotse ni Carlito, at talagang ayaw niyang tumingin sa kanya. Matapos makalayo ang sasakyan, sumulyap si Carlito sa rearview mirror."Nasa likod yung sasakyan niya."Umupo si Isabella sa passenger seat, ipinikit ang kanyang mga mata, at mukhang walang sigla. Malaki ang kanyang pinayat nitong mga nakaraang araw, napakatulis ng kanyang baba, at nakausli ang kanyang cheekbones.Kung titingnan siya, para siyang marupok na taong papel."Bakit hindi mo siya pinapansin? Hindi mo ba kailangan ang presensya niya ngayon?"Ibinaba ni Isabella ang