Iritang nag-impake si Alana sa kanyang mga gamit. Habang si Rhett naman ay prenteng nakaupo sa couch dito sa loob ng silid ng condo ni Alora. Wala rito ang kanyang kaibigan dahil may imporntante itong endorsement na kailangang puntahan. As much as she wanted to make Lora stay, hindi pwede. Mas importante ‘yon kaysa rito.Binaling niya ang tingin sa binata at sinamaan ito ng tingin. “Why are you even here? You could just wait outside.”“Are you done packing your things?” tanong nito sa kanya.Her jaw clenched as she tried to calm her nerves down. “Yes, I’m done packing. Pwede ka nang lumabas–– anong plano mong gawin–– Rhett!”Tinawin ng binata ang kanilang distansya at tinulak siya nito pahiga sa kama. Sinubukan niyang bumangon ngunit mabilis siyang dinaganan ng binata. He towered above her.“Rhett, ano ba?!”Sinubukan niya itong itulak ngunit mas lalo lang itong nagpabigat. He held her wrists and pinned them above her head. Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin dito at
“Sigurado ka bang hindi mo na kailangan magpasama?” tanong ni Lora sa kanya.Hawak nito ang kamaya niyna nang mahigpit na para bang ayaw siya nitong pakawalan. They’re now here, at the airport. Ngayon ang alis nila ni Rhett patungong France. Hinatid sila ni Lora dahil gusto nitong makita si Rhett in person talaga.“I’m fine, Lora. We already had a deal,” she said and smiled.Nanliit ang mga mata ng kaibigan sa kanyang sinabi. Mahina naman siyang natawa sa inasta nito. “He doesn’t look trustworthy to me. Mukhang wala itong balak na seryosohin ka. Alam ba ni Yuen na aalis ka?”Umiling siya. “Hindi. Up til now, he’s not picking up his phone. I’m starting to get worried.”Umismid si Lora. “You should. Dahil kung hindi mo lang siya tinakasan nang gabing ‘yon, Rhett won’t come and get you. Hindi sana magiging ganito kagulo ang buhay mo. Gaga ka rin, e.”Kung ibang tao lang siguro, paniguradong makakaramdam siya ng offense sa sinabi nito. But since it was from Lora, pinagkibit balikat niya n
“Ladies and gentlemen, Philippine Airline welcomes you to France. The local time is two twenty-five pm. For your safety and the safety of those around you, please remain seated with your seat belt fastened and keep the aisles clear until we are parked at the gate. The Captain will then turn off the “Fasten Seat Belt” sign, indicating it is safe to stand. Please use caution when opening the overhead compartments and removing items, since articles may have shifted during flight. We will be using stairs for deplaning today. Please watch your step. Thank you.”Alana roamed her eyes all over the place the moment she took a step out of the plane. Kasunod niya naman si Rhett na kakagising lang, The flight was tiring and her back is hurting so much kahit na nasa first class sila. Right now, the only thing inside her mind is to take a plenty.“Are we heading to your house?” tanong nito.“Hindi,” she replied. “You’re going to rent a hotel while I go to my house. And I’m kinda tired. Magpapahing
“Did you ready the car?” tanong niya sa yaya ng kanyang mga anak.Ngumiti lang ito. “Oui, madame. Je l'ai déjà fait. Y a-t-il quelque chose que vous voulez que je fasse?” magalang nitong tanong. [translation: Yes, ma'am. I already did. Is there anything you wish for me to do?]Umiling siya. “No more. Thank you so much. You can now take a rest.”Tumango ito at agad na nagpaalam. Muling binaling ni Alana ang sarili sa harap ng salamin at muling naglagay ng makeup. She have this no-makeup makeup look. Puro waterproof pa ang gamit niya sa takot na para maiyak siya mamaya.Medyo may distansya ang lokasyon na napili ni Rhett ngunit hindi na siya nagreklamo dahil na sa sentro naman ito ng Paris. Fifteen minutes lang naman ang drive papunta roon, except kung traffic.“Où va-t-on, mama?” inosenteng tanong ni Aurora. “Tu es si belle.” [translation: Where are we going, mommy? You look so pretty.]Humugot siya ng malalim na hininga at tipid na ngumiti rito. Binaba niya na ang hawak niyang makeup
Tahimik silang kumain ng dinner. Panay ang pagsulyap niya sa kanyang anak na lalaki ngunit wala itong kibo sa kanya. Alam niyang ramdam din ni Alana ang panlalamig ni Ryo sa kanya ngunit wala itong naging imik. Well, maybe he deserves it. Maybe this is the karma for what he did before. For the evil plans he used to have.“Papa, tu n'es pas content de manger avec nous?” pukaw ng kanyang anak na babae. Nilingon niya si Aurora at kita niya ang unti-unting panunubig ng mga mata nito. [translation: Daddy, are you not happy to eat with us?]He caressed her hair softly and smild. “C'est la plus belle nuit de ma vie, Aurora. Je n'arrive pas à croire que je suis enfin ici avec toi.” [translation: This is the happiest night of my life, Aurora. I can't believe I'm finally here with you.]Naningkit ang mga mata nito. Agad siyang kinabahan. Dahil ganito kung tumingin sa kanya si Alana sa tuwing may naiisip itong hindi kaaya-aya. He bit his lower lip as he anticipated for her next words.“Est-ce qu
Umihip ang malamig na hangin. Agad niyang niyakap ang sarili habang hawak sa kanyang kanan ang isang baso ng paborito niyang wine na dito lang niya sa Paris nabibili. Hindi siya makatulog kaya’t heto siya, nakatayo sa terrace ng kanyang apartment habang tanaw ang Eiffel Tower mula sa malayo.Kasalukuyang natutulog ang kanyang mga anak sa silid. Sinubukan niya ang mga itong tabihan ngunit hindi talaga siya makatulog. Something is bothering her and that’s for sure. Kaya naman heto siya, umiinom ng wine. Sakaling makatulong ito sa pagpapatulog sa kanya nang mahimbing ngayon gabi. Di bale na kung late siyang pumasok bukas sa kanyang trabaho. What she really wanted right now is to sleep.She made sure to lock the doors before she sat on the cold floor of the terrace. Muli niyang tinignan ang matayog na Eiffel Tower at mapait na ngumiti. Day by day, a lot of tourist came to witness how beautiful this tower is. Ngunit sa tagal niyang nandito, pakiramdam niya’y nauumay na siya sa ganda nito.
“CAREFUL!”Hindi na mabilang ni Rhett kung pang-ilang beses nang sinigaw ni Alana ang linyang ‘yan. Mahina siyang napailing. He took them out for a family bonding. Bukod sa gusto niyang kunin ang loob ng kanyang nag-iisang anak na lalaki, gusto niay ring makasama ang kanyang pamilya sa kabila ng problemang kailangan niyang harapin the Pinas.Because who the fuck is Cassey? He didn’t marry anyone. He even call off the wedding because the only woman he wanted to marry was Alana, and Alana alone. Hindi niya kayang magpakasal sa iba habang iba rin ang ina ng mga anak niya. Kaya naman sa ngayon ay inaaliw niya muna ang kanyang sarili kasama ang pamilyang gustong-gusto niyang buohin.“Kanina pa malalim ang iniisip mo,” pukaw ni Alana sa kanyang naglalakbay na isipan. “Why did you even invite us for a family bonding when your mind isn’t with us?”He looked at her in the eyes and noticed something. Something’s wrong and he can sense it. Nakangiti ito habang nakatingin sa kanilang mga anak ngun
“Anong balak mo sa birthday nila?” tanong ng binata nang maupo ito sa couch.Hininaan niya ang volume ng kanyang pinapanood na palabas at nilingon ito. She frowned at him. “Your hair is still dripping wet. Bakit ka naligo? Hatinggabi na, ah.”Tipid itong ngumiti sa kanya. “What are your plans for our kids’ birthday?”Nagkibit balikat lang siya at muling binaling ang tingin sa TV. “Katulad lang din dati. Throw a small party, give them gifts, and celebrate it outside this country. Probably Disneyland this time.”Wala siyang ibang alam na plano para sa mga bata. Siya, si Yuen, at si Lora lamang ang laging na sa birthday celebration ng kanyang mga anak sa nakalipas na tatlong taon. And now that they’re turning four, alam niyang may magbabago. Lalo na ngayong dumating na ang mga ama nito.Rhett held her hand, making her head turn to him. “How about celebrating it in the Philippines. I want them to have a grand birthday celebration. What do you think?”“Huh?” wala sa sarili niyang sambit. “
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala