Nagising siya nang maramdaman niyang may kung anong mabigat na nakapatong sa kanyang bandang tiyan. She tried to open her eyes ngunit masyadong kakasilaw ang liwanag mula sa bintanang naiwang nakabukas. Kaya ang ginawa niya’y pinakiramdaman niya ang kanyang sarili. She used her hands para kapahin ang kung anong mabigat sa kanyang tiyan at napagtantong isa itong braso.Alana slowly opened her eyes and looked at the person beside her. Nangunot ang kanyang noo nang mapansin niyang si Rhett pala ito . She tried to remember what the hell happened last night. At nang isa-isa itong bumalik, nanlaki ang kanyang mga mata. Maingat niyang inalis ang pagkakayakap nito sa kanyang tiyan ay maingat na bumangon.A gasp escape from her lips when he suddenly pulled her back to the bed. Muli siya nitong niyapos at nanlaki ang kanyang mga mata sa ginawa nito. She bit her lower lip and looked at him.“Rhett…”“Bonjour à toutes et à tous,” he said using his bedroom voice. [trans: good morning.]Mariin niya
“Bakit mo ako gustong makausap?” tanong niya rito.Nandito sila ngayon sa terrace at nakatitig sa malawak na karagatan sa kanilang harapan. Paolo is too early to ruin her mood. Baka magpuntapa rito si Joey at masabunutan siya. Hindi niya yata kaya ang bagay na ‘yon. Sobrang mahal kaya ng hair treatment kapag nasira.“I came here to apologize,” he said. “We never had a proper way of saying goodbye before. Kaya kukunin ko ang pagkakataon na ‘to para humingi ng patawad sa ‘yo. I’m so sorry, Alana. Alam kong nagkamali ako. I cheated on you and I was too foolish para ipagpalit ka sa pera.”“Matagal na kitang pinatawad, Paolo. Hindi mo na kailangan pang humingi ng paumanhin.” Tipid siyang ngumiti rito at humugot ng malalim na hininga. “Kahit anong gawin natin, wala na rin namang magbabago, e. What happened, happens for a reason. H’wag mo na sanang gawin kay Joey ang ginawa mo sa ‘kin noon. Joey loves you so much that she’s willing to betray me just to be with you. Kung iniisip mong pera per
Tahimik lamang silang dalawa. Wala ni isa sa kanila ang balak na basagin ito. And it will never be her. Wala siyang planong magsalita o kausapin man lang ito. Ngunit dahil sadyang mapilit ito, ayaw niya namang malungkot ang kanyang ama sa langit kapag hindi niya pinagbibigyan ang asawa nitong kausapin siya.“Ang laki na ng pinagbago mo, anak,” saad nito. Bahagya pa siyang napangiwi nang marinig ang salitang ‘anak’ mula rito. “H-how have you been?”Her jaw clenched as she tried to stop herself from answering her with sarcasm. Naging ina niya pa rin ito kahit na pakitang tao lang. And she was still thankful to this woman.“I’ve been good. Even better the moment I left,” she replied. Bakas sa kanyang tinig ang pagmamalaki. “How have you been? I hope you were doing well.”“I was doing well,” sagot nito at ngumiti. “I heard what happened between you and your sister.”Sister?Gusto niyang masuka sa narinig. Kung noon siguro, mapapangiti siya sa isiping mayroon siyang kapatid. But now? She’d
She bubbled her cheeks and sighed. Kanina pa sila ni Rhett walang imik dahil busy ito sa cellphone at nakakunot ang noo. Habang siya naman ay panay ang paglilibot ng tingin sa kapaligiran. Alana can still feel her knees trembling as she recalled her conversation with her stepmother.Panay ang kanyang paglilibot ng tingin sa paligid. Everyone is minding their own business. Ibang-iba sa restaurant ng hotel na kanilang tinutuluyan kanina na wala halos mga kumakain. Siguro ay dahil masyadong expensive ang hotel na ‘yon.“Wait! Is that Rhett Fuentabella?”Wala sa sariling napatingin si Alana sa bumanggit sa pangalan ni Rhett at nakita ang isang magandang dilag. A brunette woman. Naglakad ito palapit sa kanilang pwesto at walang ibang nagawa si Alana kundi titigan ito.As soon as the brunette arrived in front of their table, agad itong umupo sa tabi ng binata. Hindi niya maiwasang mapangiwi nang hindi man lang ito lingunin ni Rhett.“Found ya!” the brunette exclaimed. Doon pa lamang nag-ang
Payapang kumakain si Alana sa mga seafood na nasa mesa. Si Rhett naman ay tahimik lang ding kumakain ngunit hindi maalis ang pagkakakunot ng noo nito dahil sa nangyari kanina. Well, kahit sino naman siguro ay mawawalan ng ganang kumain dahil sa nangyari kanina.But Alana decided to ignore it. Kasi sobrang sarap ng pagkain na wala na siyang planong pakinggan pa ang mga sasabihin ng mga taong nakakita kanina. The only thing inside her mind right now is to eat and eat. Wala na nga sa kanyang isipan na baka maging bloated siya pagkatapos nito.“Where do you want to do after?” tanong nito dahilan para mapatigil siya sa pagsubo.Nag-angat siya ng tingin sa binata at nangunot ang kanyang noo. “What do you mean to do after? Babalik ako sa hotel para mag-draft ulit ng drawing. I have a lot of projects left in France. Kailangan kong umuwi as soon as possible.”That was partly true. Marami siyang mga meeting na kailangang puntahan at mga projects na kailangang tapusin. At lalong-lalo na, sabik n
Bahagya siyang napangiti nang umihip ang malamig na hangin. Nandito siya nakatambay sa gilid ng kalsada at na sa harap niya ang maraming tanim na mga coconut tree. Nakalimutan niya kung ano ang pangalan nito ngunit natutuwa siyang makita ang mga ito. It’s like being between city and province.“If I jump off this bridge, am I gonna die?” wala sa sariling usal niya at nag-angat ng tingin sa binata.“No,” he replied. “You’ll just have break your bones and that’s worse than death.”Dito nila naisipang kumain sa kanilang dalang dessert. Nakakasawa na rin kasi kung puro dagat na lang ang makikita niya, ‘di ba? At saka, walang masyadong tao rito. Siguro ay mamaya pa. May iilang nakatambay ngunit abala naman ito sa sariling nitong mga pinagkakaabalahan.Humugot siya ng malalim na hininga para langhapin ang masarap na simoy ng hangin. Biglang sumagi sa kanyang isipan ang mga bagay-bagay. Katulad na lang ng kung ano ang mangyayari sa kanya ngayong nakausap na niya ang dalawang taong nagdulot sa
“Uhm, wala.” She immediately turned off her phone. “Tara, uwi na tayo. Gusto ko nang magpahinga.”Nangunot ang noo nito at humugot siya ng malalim na hininga. She bit her lower lip as she forced a smile. Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib sa paraan ng pagtingin sa kanya ng binata na pilit niyang pinagsasawalang bahala. Why is he looking at her as if he’s trying to read what’s inside her mind?“Okay,” he replied.Hindi maiwasang makaramdam ng gulat ni Alana. Rhett let it go just like that? O baka naman mayroon na itong binabalak sa isipan? Maybe he was already planning to investigate her. The idea itself is making her heart skip a beat.Umiwas siya rito ng tingin. She doesn’t know if it is a good sign. Hindi niya alam kung paano tumakbo ang isip ng binata. He’s very unpredictable. Kakaiba tumakbo ang utak nito na minsan ay napapaisip na lang siya kung may sakit ba itong bipolar.Tumayo ito dahilan para tignan niya itong muli. Kumunot ang kanyang noo at nanliit ang kanyang mga mata. He
Pagdating nila sa hotel ay isang tawag ang dumating kay Rhett. Hindi niya alam kung ano ‘yon, ngunit pansin niya ang pagmamadali sa mukha ng binata ngayon. Nakaupo siya ngayon sa couch kung saan tanaw na tanaw niya ang malawak na karagatan sa kanyang harapan.Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang nangyari sa loob ng sasakyan nito kanina bago sila umalis. It was the most passionate kiss she ever had in her whole entire life. Butterflies are still flipping through her stomach and every time she remembers it, she can feel her cheeks heating up.“I have to go,” he said. “I have a flight to catch up to Singapore.”Wala sa sarili siyang napalingon nang marinig ang sinabi nito. May kung anong nalungkot sa kanya nang marinig ang sinabi nito. Pinilit niya ang sariling ngumiti at tumango.Ito naman ang gusto niya, ‘di ba? Ang umalis ito. Dahil alam niyang malaking ginhawa sa kanya ang hindi makita ang binata. Ngunit bakit ganun? Bakit parang gusto niya itong manatili? She
Months passed and Alana finally got discharged from the hospital. It wasn’t an easy kind of journey for her. Sa loob ng ilang buwan niyang pananatili sa hospital ay naramdaman niya ang kalinga ng kanyang pamilya. She haven’t seen her stepmother–– Rita, for quite some time now. Wala na rin naman siyang planong makita ito.“Bakit ka umiiyak diyan? Dress lang naman ang sinusukat, hindi wedding gown.”Wala sa sarili siyang napakurap nang marinig ang nagsalita. Nilingon niya ito at nakita si Joey na nakataas ang kilay sa kanya. Mahina siyang natawa sa behavior nito at humugot ng malalim na hininga.Speaking of Joey, naging successful din ang operation ng kanyang ina na si Lumina. Na-i-discharged nila ito at kasalukuyan nang nagpapagaling sa Amerika. Hindi niya nga alam kung anong ginagawa ng babaitang ito rito sa Pinas.“I’m not crying,” she denied and scoffed. “Sinipon lang ako.”Umismid din naman ito sa kanya. “So anong plano mo kay Yuen? Sa pagkakaalam ko, na sa basement pa rin siya han
Ramdam niya ang pamamanhid ng kanyang katawan. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Gusto niyang igalaw ang kanyang katawan ngunit pakiramdam niya ay wala na siyang control dito. For the first time, she felt this useless.Isa-isang pumasok sa kanyang isipan ang mga nangyari bago siya humantong sa ganitong kalagayan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at ramdam niya ang panunubig ng kanyang nakapikit na mga mata. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Ang nagagawa niya na lang ngayon ay ang patalasin ang kanyang pandinig.And then she heard a baby’s cry. Sumikdo ang kanyang dibdib. She wanted to get up and get the baby but she couldn’t even move a limb. It’s like she’s paralyzed. At kahit tinig niya ay hindi niya mahagilap. She wanted to talk, to call for someone to help her. Ngunit hindi. Hindi niya magawa.Kaya naman wala siyang ibang choice kundi ang mahiga na lang doon, nakapikit, at parang patay na nakikiramdam lamang sa paligid. Marami siyang naririnig na mga
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may