There was an awkward silence filling them as Joey looked at her, surprised to see her at such event. Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa at parang hindi ito makapaniwala sa nakikita. Ngumiti lang siya rito at humugot ng malalim na hininga.“You looked like you saw someone rising from being dead,” she commented.“P-please, take your seats,” saad ni Joey ngunit pansin niya kaagad ang pagtalim ng tingin nito sa kanya nang palihim.Nagulat siya nang ipaghila siya ni Rhett ng upuan ngunit wala siyang sinabi. Nagpasalamat siya rito at agad na umupo sa upuang kaharap ni Paolo. Yes. It was Joey and Paolo in the same table with her.She couldn’t help but wonder… does Rhett know? Bakit siya nito pagsusuotin ng mga mamahaling mga gamit kung para lang sa business meeting na ito? Okay sana kung ang kanilang mga kasalo ay mula sa mga mayayamang pamilya o hindi kaya’y politico.But really? Paolo and Joey? Is this some kind of a joke.Nakita niya kung paano siya hagurin ng tingin ni
Tahimik niyang tinanaw ang kalangitan. She wanted to take a swim but she’s too scared to take off what she’s wearing right now. Baka kasi masira niya ito. Hindi niya gustong maglabas ng pera dahil lang sa suot niya ngayon.“How are you feeling?”Nilingon niya ang lalaking na sa kabilang sun lounger. Nauna nang umalis sina Joey at ang kanyang kasintahang si Paolo. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na maramdaman ngayon habang inaalala ang mga pangyayari kanina. Habang inaalala ang mga sinabi niya kay Joey.The sudden feeling of guilt slowly eating her whole. Kahit gaano kasama at kasakit ng ginawa nila noon, hindi niya pa rin maiwasng makaramdang ng lungkot at awa para sa mga ito, lalaong-lalo na kay Joey.She’s convincing herself that maybe… maybe nagulat lang si Joey sa perang dumarating dito. Sa pagkakaalala niya kasi, Joey didn’t grow up fortunate like her. But ang kanilang pinagkaiba ay hindi siya iniwan ng kanyang ama at sa halip ay ginawa nito ang lahat para iangat siya
Nagising siya nang maramdaman niyang may kung anong mabigat na nakapatong sa kanyang bandang tiyan. She tried to open her eyes ngunit masyadong kakasilaw ang liwanag mula sa bintanang naiwang nakabukas. Kaya ang ginawa niya’y pinakiramdaman niya ang kanyang sarili. She used her hands para kapahin ang kung anong mabigat sa kanyang tiyan at napagtantong isa itong braso.Alana slowly opened her eyes and looked at the person beside her. Nangunot ang kanyang noo nang mapansin niyang si Rhett pala ito . She tried to remember what the hell happened last night. At nang isa-isa itong bumalik, nanlaki ang kanyang mga mata. Maingat niyang inalis ang pagkakayakap nito sa kanyang tiyan ay maingat na bumangon.A gasp escape from her lips when he suddenly pulled her back to the bed. Muli siya nitong niyapos at nanlaki ang kanyang mga mata sa ginawa nito. She bit her lower lip and looked at him.“Rhett…”“Bonjour à toutes et à tous,” he said using his bedroom voice. [trans: good morning.]Mariin niya
“Bakit mo ako gustong makausap?” tanong niya rito.Nandito sila ngayon sa terrace at nakatitig sa malawak na karagatan sa kanilang harapan. Paolo is too early to ruin her mood. Baka magpuntapa rito si Joey at masabunutan siya. Hindi niya yata kaya ang bagay na ‘yon. Sobrang mahal kaya ng hair treatment kapag nasira.“I came here to apologize,” he said. “We never had a proper way of saying goodbye before. Kaya kukunin ko ang pagkakataon na ‘to para humingi ng patawad sa ‘yo. I’m so sorry, Alana. Alam kong nagkamali ako. I cheated on you and I was too foolish para ipagpalit ka sa pera.”“Matagal na kitang pinatawad, Paolo. Hindi mo na kailangan pang humingi ng paumanhin.” Tipid siyang ngumiti rito at humugot ng malalim na hininga. “Kahit anong gawin natin, wala na rin namang magbabago, e. What happened, happens for a reason. H’wag mo na sanang gawin kay Joey ang ginawa mo sa ‘kin noon. Joey loves you so much that she’s willing to betray me just to be with you. Kung iniisip mong pera per
Tahimik lamang silang dalawa. Wala ni isa sa kanila ang balak na basagin ito. And it will never be her. Wala siyang planong magsalita o kausapin man lang ito. Ngunit dahil sadyang mapilit ito, ayaw niya namang malungkot ang kanyang ama sa langit kapag hindi niya pinagbibigyan ang asawa nitong kausapin siya.“Ang laki na ng pinagbago mo, anak,” saad nito. Bahagya pa siyang napangiwi nang marinig ang salitang ‘anak’ mula rito. “H-how have you been?”Her jaw clenched as she tried to stop herself from answering her with sarcasm. Naging ina niya pa rin ito kahit na pakitang tao lang. And she was still thankful to this woman.“I’ve been good. Even better the moment I left,” she replied. Bakas sa kanyang tinig ang pagmamalaki. “How have you been? I hope you were doing well.”“I was doing well,” sagot nito at ngumiti. “I heard what happened between you and your sister.”Sister?Gusto niyang masuka sa narinig. Kung noon siguro, mapapangiti siya sa isiping mayroon siyang kapatid. But now? She’d
She bubbled her cheeks and sighed. Kanina pa sila ni Rhett walang imik dahil busy ito sa cellphone at nakakunot ang noo. Habang siya naman ay panay ang paglilibot ng tingin sa kapaligiran. Alana can still feel her knees trembling as she recalled her conversation with her stepmother.Panay ang kanyang paglilibot ng tingin sa paligid. Everyone is minding their own business. Ibang-iba sa restaurant ng hotel na kanilang tinutuluyan kanina na wala halos mga kumakain. Siguro ay dahil masyadong expensive ang hotel na ‘yon.“Wait! Is that Rhett Fuentabella?”Wala sa sariling napatingin si Alana sa bumanggit sa pangalan ni Rhett at nakita ang isang magandang dilag. A brunette woman. Naglakad ito palapit sa kanilang pwesto at walang ibang nagawa si Alana kundi titigan ito.As soon as the brunette arrived in front of their table, agad itong umupo sa tabi ng binata. Hindi niya maiwasang mapangiwi nang hindi man lang ito lingunin ni Rhett.“Found ya!” the brunette exclaimed. Doon pa lamang nag-ang
Payapang kumakain si Alana sa mga seafood na nasa mesa. Si Rhett naman ay tahimik lang ding kumakain ngunit hindi maalis ang pagkakakunot ng noo nito dahil sa nangyari kanina. Well, kahit sino naman siguro ay mawawalan ng ganang kumain dahil sa nangyari kanina.But Alana decided to ignore it. Kasi sobrang sarap ng pagkain na wala na siyang planong pakinggan pa ang mga sasabihin ng mga taong nakakita kanina. The only thing inside her mind right now is to eat and eat. Wala na nga sa kanyang isipan na baka maging bloated siya pagkatapos nito.“Where do you want to do after?” tanong nito dahilan para mapatigil siya sa pagsubo.Nag-angat siya ng tingin sa binata at nangunot ang kanyang noo. “What do you mean to do after? Babalik ako sa hotel para mag-draft ulit ng drawing. I have a lot of projects left in France. Kailangan kong umuwi as soon as possible.”That was partly true. Marami siyang mga meeting na kailangang puntahan at mga projects na kailangang tapusin. At lalong-lalo na, sabik n
Bahagya siyang napangiti nang umihip ang malamig na hangin. Nandito siya nakatambay sa gilid ng kalsada at na sa harap niya ang maraming tanim na mga coconut tree. Nakalimutan niya kung ano ang pangalan nito ngunit natutuwa siyang makita ang mga ito. It’s like being between city and province.“If I jump off this bridge, am I gonna die?” wala sa sariling usal niya at nag-angat ng tingin sa binata.“No,” he replied. “You’ll just have break your bones and that’s worse than death.”Dito nila naisipang kumain sa kanilang dalang dessert. Nakakasawa na rin kasi kung puro dagat na lang ang makikita niya, ‘di ba? At saka, walang masyadong tao rito. Siguro ay mamaya pa. May iilang nakatambay ngunit abala naman ito sa sariling nitong mga pinagkakaabalahan.Humugot siya ng malalim na hininga para langhapin ang masarap na simoy ng hangin. Biglang sumagi sa kanyang isipan ang mga bagay-bagay. Katulad na lang ng kung ano ang mangyayari sa kanya ngayong nakausap na niya ang dalawang taong nagdulot sa
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala