“Coffee?”Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at agad na gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. She nodded her head and released a very deep breath. “Yes, please.”Yuen smiled at her and immediately left to make her some coffee. Muli niyang tinanaw ang malawak na syudad sa baba at humugot ng malalim na hininga. Reminiscing the past makes her want to cry… but happy at the same time.After the news of her carrying the tycoon’s baby, she immediately left. At mas naging desperada pa siyang umalis nang malaman niya mula sa kanyang kaibigang si Alora na hinahanap siya ng business tycoon na ‘yon. Hindi niya alam ang rason kung bakit siya nito hinahanap ngunit kahit nag anon ay agad siyang umalis para maiwasan ito.Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis ang sakit sa dibdib ni Alana habang inaalala ang kompanya ng kanyang ama na nabawi ng kanyang stepsister dahil sa kanyang pagkakamali. It’s been years but the pain of being betrayed by them is still haunting her.“Here’s your coffee.”Na
“Congratulations!”Isang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi nang maputol ang ribbon. Inangat niya ito at agad na tumingin sa camera. Ganoon din naman si Yuen na may malawak na ngiti sa labi. And at this moment, wala siyang ibang maramdaman kundi satisfaction habang nakatingin sa mga taong pumapalakpak para sa kanya.So this is what success feels like. The applause from people she doesn’t know but willing to clap for her is making her feel so happy. Hindi niya maiwasang humugot ng malalim na hininga at tumingin kay Yuen.“Thank you,” she said. “For helping me.”Humarap ito sa kanya at tinapik ang kanyang pisngi. “You should thank yourself, not anyone else. It’s not my doing. It’s yours.”“Pouvons-nous poser des questions, Mlle Sandoval?” tanong ng isang reporter dahilan para roon mabaling ang kanyang atensyon. [translation: Can we ask some questions, Miss Sandoval?]She nodded her head without hesitation. “Go on.”“Devons-nous nous attendre à votre prochain mariage avec M. Yuen Fortun?”
“Miss, Miss, Miss!” sabik na wika ng kanyang sekretaryang si Myrna. Yes, she kept Myrna by her side. Si Myrna ang pinakaunang tao niyang pinahanap kay Cindy nang magsimula na siyang magplano sa pagpapatayo sa kanyang business. She felt bad for leaving her secretary behind. Kasama niya kasi ito sa ilang taon niyang pagpapatakbo sa kompanya ng kanyang ama. She was even scared that Myrna would decline. But gladly, Myrna didn’t hesitate to say yes. Nalaman niya rin na matapos niyang umalis ay nag-file rin ito ng resignation letter dahil ayaw na niyang magtrabaho sa kompanyang ‘yon. Good for her. Because she hired Myrna without bothering to contact her old workplace. She didn’t have to look for a new competent secretary because Myrna is already here. “What is it?” tanong niya rito dahil sa kaba. Sabik itong naglapag ng folder sa kanyang harapan at ngumiti sa kanya. “Miss, we have a big client! Should we accept it?” Walang pagdadalawang isip siyang tumango. “Of course. But what makes yo
“Are you leaving for work again, mama?” mahinang tanong ng kanyang anak na si Aurora. “I’m going to miss you again.”Sumikip ang kanyang dibdib sa narinig. Hinawakan niya ito sa braso at masuyong hinila para yakapin ito nang mahigpit. She caressed her baby’s hair and inhaled her scent. She’s going to miss her babies and that’s for sure.Napatingin siya sa anak niyang si Ryo na nakatitig lang sa kanila. He’s the most nonchalant kid she’d ever encountered. Wala itong ekspresyon sa mukha at kung tumingin ito ay parang isa kang walang kwentang bagay sa kanyang paningin.Alana raised her hand to tell her son to come over. Agad naman itong naglakad at lumapit sa kanya. Kumalas sa pagkakayakap si Aurora kaya’t ito naman ang kanyang niyakap nang mahigpit. Ryo hugged her back and that made her smile. Hinalikan niya ang sintido nito saka siya kumalas sa yakap.Hinawakan niya ang kamay ng dalawa niyang anak at tumingin sa mga ito. May tipid na ngiti sa kanyang labi. She’s fighting back her tears
As soon as they landed at the Ninoy Aquino International Airport, a man in a security guard uniform fetched them. Ito ang naghatid sa kanila sa apartment na titirhan nila. Nakakabigla nga dahil sa sa isang exclusive villa pa talaga sila pinapatuloy.“Wow,” saad ni Ivory. “That Matson Willy is really rich. How can he afford to let us stay here? Damn. This place is beyong comfortable!”Tipid siyang ngumiti at tumango. Yes, they’re in a very exclusive villa. Alam niya namang mayaman si Matson Willy ngunit bakit tila’y sumusobra na ‘to? This is too much.“Anyway, can I have a little rest, Miss Alana?” pagpapaalam ni Architect Salas.She nodded her head. “Go on.”Matamis itong ngumiti sa kanya at agad na umalis. She took a very deep breath and sat on the couch. Now that she’s in the Philippines, what now? Nagbabalik siya sa bansang tinakbuhan niya ilang taon na ang nakakaraan.And while staring into the horizon, one thing came up inside her mind. At ‘yon ay ang makita ang puntod ng kanyang
Hindi alam ni Alana kung paano niya nalulunok ang kinakain niyang ngayon. Pakiramdam niya ay may bumabara sa kanyang lalamunan. Pinipilit na nga niyang lumunok kahit pakiramdam niya ay gusto niyang isuka ang pagkain.But the food is damn delicious! How could she throw it away?“Calm down,” mahinang usal ng lalaking kanyang kaharap.Nag-angat siya ng tingin dito. Sinubukan niyang makipagtagisan ng tingin dito ngunit masyadong nakakapanghina ang mga mata ng binata. His eyes are like telling her to obey what he wanted her to do.Binaba niya ang hawak na kutsara at nag-iwas ng tingin. “How do you know me?”“Stop beating around the bush,” malamig nitong usal dahilan para mapatingin siya rito. His cold eyes looked at her and that made her knees wobble out of fear. “You knew who I am.”Nagkaroon ng bikig sa kanyang lalamunan bigla at agad siyang nabulunan. She immediately covered her mouth as she started coughing. Naglapag ang binata ng baso sa kanyang harapan ngunit patuloy lamang siya sa p
Inayos niya ang kanyang buhok at humugot ng malalim na hininga. She feels so excited about this project, and at the same time, nervous. Kasi na sa Pilipinas siya. Who knows right? Na baka habang papunta siya sa kanyang pinagtatrabahuan ay makatagpo niya ng landas ang kanyang stepmother at stepsister?She took another deep breath. Pinasadahan niya ng tingin ang kanyang buong kabuoan at mariing kinuyom ang kamao. Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa kanyang isipang ang sandaling engkwento nila ni Rhett Fuentabella sa paborito nilang restaurant ng kanyang ama kagabi.And he just ruined it.She wanted to savor the time she has while she’s still here!But why did he approached her? Sa restaurant pa talaga? Maniniwala na sana siyang coincidence lang ang lahat ngunit nagtanong na ito tungkol sa nangyari tatlong taon ang nakakaraan… hindi kaya’y alam na nito ang totoo?Paano kung alam na nitong may anak silang dalawa? Paano kung kunin nito ang mga bata?She’s scared. Magmula nang ipangan
Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang pilit na kinakalma ang kanyang sarili. Kanina niya pa napapansin ang panay na paninitig sa kanya ng lalaking kanilang kaharap ngunit pinipilit niyang maging kalmado.“I see,” sambit ni Architect Ivory. “Do you want me to sketch something for you today so I and Miss Sandoval can plan out the designs?”Umiling si Rhett at malamig na bumaling ng tingin sa kanya. “I never said you and your boss will be in the same project.”Wala sa sarili siyang nagkatinginan ng kanyang arkitekto. She looked at Rhett Fuentabella and asked, “What do you mean we’re not in the same project? Saan ba ako naka-assign?”“There’s a house I owned in Pampanga that I want you to design,” he said. “I trust your skills. I don’t think Miss Shaira Buenavie will send someone who doesn’t have the skills, right?”Ramdam na ramdam ni Emory ang panunuya sa tono ng boses ng binata na pilit niyang binabalewala. She took a very deep breath forced a smile. May ibang choice pa ba s
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala