Sophie contained a scream once more when she felt an excruciating pain on her stomach.
Mahigpit siyang napakapit sa braso ni Rob. "Hindi ko na kaya, Rob. Manganganak na ko," habol ang hininga niyang sabi bago muling impit na dumaing.
"Hold it in, honey. We need to get you to the hospital," natatarantang sabi nito bago siya tinangkang buhatin subalit mabilis niya itong pinigil.
"I-I can't hold it in anymore. My water broke kanina pa," mangiyak-ngiyak niyang sagot bago tuluyang sumalampak sa sahig. She lifted her head and tried to take in as much air as she could, trying to calm herself. "D-dito na lang," aniya sa papahinang tinig.
Mabilis na nagpalinga-linga si Rob. Ilang sandali pa, pinangko siya nito at dinala sa makesh
"Ilabas mo ko rito, Kuya! H'wag mo 'kong hayaang mabulok dito!" hiyaw ni Troy sa loob ng kuwarto na balot ng foam ang bawat dingding. Hindi alam ni Tyrone kung ano ang mararamdaman habang pinagmamasdan niya ang kapatid mula sa viewing window. He brought it upon himself, naisip niya. Maya-maya pa, may pumasok na nurse at doktor sa piitan ni Troy. Muli itong nagwala. "Para sa'n 'yan?" hiyaw nito nang makita ang syringe na hawak ng nurse. "H'wag kang magkakamaling iturok sa akin 'yan!" tutol nito bago hindik na bumaling sa kanya sa fiber glass na viewing window ng piitan. "Hindi ako baliw, Kuya! Sabihin mo sa kanila, hindi ako baliw!" Humagulgol na ito at pilit na tumayo mula sa sulok na kinauupuan nito
Hindi alam ni Sophie kung paano uumpisahang kausapin si Rob. It's been three days since she gave birth subalit hindi pa rin sila nag-uusap tungkol sa mga nangyari—kung bakit siya umalis ng L.A. at sumugod pauwi ng Pilipinas. Lalo na ang tungkol kay Rachel. She had waited for him to open up— to tell her what really happened that night. To come clean about that almost midnight conversation she had heard between Rob and his parents. Naghintay siya. Pero hindi nito ginawa. Kaya hanggang ngayon, nalilito pa rin siya. Nag-iisip. Tinitimbang kung ano ang dapat niyang gawin.Nang hapong iyon, na-discharge na siya sa ospital subalit nanatili si Baby Ethan sa incubator dahil nga kulang ito ng ilang linggo. Masakit man sa loob niya na iwan ang anak niya roon, wala rin siyang nagawa. Her baby's health and safety must come first.
Nang nasa lobby na sila ng building kung nasaan ang opisina ng RMM Builders, agad silang binati ng security guard. Alas-kuwatro pa lang ng hapon. At ang mga empleyado, abala pa rin sa pagta-trabaho. But what was curious about it was, they were all in shock when they saw her and Rob together.Rob gently reached for her hand and held it tight. Kahit na noong nasa elevator sila, hindi nito binitiwan ang kamay niya. Panay tuloy ang bulungan ng mga empleyadong nakasabayan nila sa elevator.Bumukas ang pinto ng elevator sa 30th floor-- ang opisina ng CEO ng RMM Builders. Tahimik siyang nagpatangay kay Rob hanggang sa board room kahit na panay ang lingon ng mga emplyedo sa direksiyon nila.Napasinghap pa siya nang makita niya sa board room ang lahat ng board of d
"Saan ba kayo galing na naman na dalawa?" takang tanong ng Daddy ni Sophie sa kanila nang makauwi sila at naghahapunan. Gaya nang napagusapan, sa bahay nila sila tutuloy ngayong gabi ni Rob. Binitbit na lamang ni Tita Mae ang mga putaheng niluto nito papunta sa kanila."Sa opisina po. Dad. May inayos lang po akong importanteng bagay," kaswal na sagot ni Rob, ang mga mata nasa plato.Napatingin si Sophie sa asawa. Kanina pa, habang pauwi sila mula sa RMM Builders, niya napapansin na walang imik masyado si Rob.Tumango-tango lang ang Daddy niya."Hindi sa nanghihimasok kami sa inyong dalawa Rob, pero ang gusto sana namin ng Daddy ninyo, makasal kayong dalawa ni Sophie sa simbahan," sabi ni Tit
Tinititigan ni Sophie ang sarili niya sa salamin. She was asking herself what's wrong with the way she looks that her husband just won't take even just a glance at her.Napabuga siya ng hininga at inayos ang buhok niyang nakalugay.Halos dalawang linggo na siyang nagpapaganda, nagbe-bake ng cheesecake at nanunuyo, pero deadma pa rin talaga ang pa-importanteng Kulot!She had tried many times to talk to him but he'd deliberately avoid her at all costs. Ang dahilan nito, busy ito sa trabaho. Marami raw itong na-pending na gawain mula nang ma-coma ito. Rob would stay-up late at night in the office and go home to his parent's house. Habang siya, natutulog sa bahay nila. Ni minsan, hindi pa sila nagtabi na mag-asawa mula nang manganak siya.
Nang makauwi si Sophie, nagpakalma muna siya sa kanila bago siya nagpunta sa mga bahay ng biyenan niya. Wala rin kasi sa kanila ang mga magulang niya. Alam niyang abala pa rin ang mga ito sa paghahanda ng nursery ng baby niya. Gusto niyang makita ang nursery ng baby niya. She wanted to cherish that moment of becoming a first time mom no matter how painful is the other side of it. Gusto niya, paglaki ng anak niya, may maikukuwento pa rin siya kung paano at gaano ito kamahal ng mga lolo at lola nito noong dumating ito sa mundo. And no matter how fleeting her baby would stay in that room, she'll make lots of memories in it for her son. Nakapagdesisyon na kasi siya. She'll ask her attorney to draw a legal separation agreement for her and Rob. At kapag kaya na niya,
"Alam mo ba na mahal ang bayad sa mga kargador, Sophia?" tikwas ang ngusong reklamo ni Raine habang hirap na hirap ito sa pagbibitbit ng mga iuuwing gamit ni Baby Ethan. "Sa dami nitong gamit ni Baby Ethan, para na rin kayong naglipat-bahay dito sa ospital, a.""E sabi mo 'pag kailangan ko ang nakakasilaw na kagandahan mo tawagan lang kita," kaswal na sagot niya, hinaplos pa ang pisngi ni Ethan na nasa mga bisig niya. "Kailangan ko ng tagahakot e."Lalong nanulis ang nguso nito. "Jusko! Sana sinabi mo man lang na gagawin mo lang pala akong kargador at driver para hindi na ko nag-stilletos!" patuloy na reklamo nito bago nagpatiunang pumasok sa elevator. Hinihingal nitong ibinaba ang ilang bag na naglalaman ng mga ginamit ni Baby Ethan sa mahigit dalawang linggo nitong pananatili sa ospital. Raine kept on murmuring as sh
Nagmamadaling lumabas ng sasakyan nito si Raine at dire-diretsong nag-doorbell. Pinagbuksan ito ng isang unipormadong katulong at pinapasok sa maliit na gate.Tensiyonado siyang naghintay sa loob ng sasakyan. Inabala niya ang sarili sa pagtingin-tingin sa cellphone niya at sa baby niya. Kaya lang, sampung minuto na ang nakakalipas subalit hindi pa rin nagte-text si Raine. Nang pumalo na sa kinse minutos ang paghihintay niya, tuluyan na siyang nainip. Malapit na rin kasing lumatag ang dilim sa paligid. Saktong pababa na siya ng kotse nang makatanggap siya ng text mula sa kaibigan. Puwede na raw siyang pumasok.Karga-karga niya ang baby niya nang bumaba siya ng kotse at nagtungo sa sa gate. Magdo-doorbell sana siya pero nakita niyang bukas ang maliit na gate sa gilid ng bahay.
A quite knock on the door made Sophie turn to its direction. Maya-maya pa, bumukas iyon—revealing Rob’s conflicted face.Mabilis siyang lumapit sa asawa habang kinakabit ang diamond earring sa tainga niya. “Why? What’s wrong?” nag-aalalang tanong niya.Rob huffed and shook his head slowly. “I guess your sister is stalling again. Nagkulong na naman daw sa banyo sabi ni Mommy Lucy. I told you, she doesn’t want to have this kind of party. Honey, she’s not comfortable.”Napailing na rin siya, nasapo ang ulo na bigla ‘atang nanakit. Tonight is Jasmine’s, her adoptive sister, 18th birthday. Siya ang nakaisip niyon matapos niyang malaman na binu-bully ang kapatid niya sa St. Gabriel University kung saan ito ngayon nag-aaral bilang senior highschool. She wanted to show the world that though it is a common knowledge that she and Jasmine do not share the same blood, they both carry the Benitez name and nothing will ever change that.Jasmine is her sister. At handa siyang ipagtanggol ito sa kahit
Cassie seemed to be too overtaken by a lot of emotions that her logic starts to fail in comprehension. Pero mas lalo naman siyang natuliro nang marahan siyang akayin ni Rob paakyat sa hagdan. She did not question him. Tahimik lang siyang sumunod dito. Nang marating nila ang 3rd floor, iginiya siya nito sa malawak na veranda. The whole place was surrounded with tea-light scented candles. Nagkalat din sa sahig ang talulot ng gumamela at iba pang bulaklak. Lalong bumilis ang pagkabog ng dibdib niya nang makita niya sina Raine, Tyrone, at ang mga biyenan at magulang niya, all standing on one side of the veranda with satisfied smiles on their faces. Her mind got clouded with confusion almost immediately. "B-bakit kayo nandito? Dad akala ko... Raine, bakit... " Hal
Nagmamadaling lumabas ng sasakyan nito si Raine at dire-diretsong nag-doorbell. Pinagbuksan ito ng isang unipormadong katulong at pinapasok sa maliit na gate.Tensiyonado siyang naghintay sa loob ng sasakyan. Inabala niya ang sarili sa pagtingin-tingin sa cellphone niya at sa baby niya. Kaya lang, sampung minuto na ang nakakalipas subalit hindi pa rin nagte-text si Raine. Nang pumalo na sa kinse minutos ang paghihintay niya, tuluyan na siyang nainip. Malapit na rin kasing lumatag ang dilim sa paligid. Saktong pababa na siya ng kotse nang makatanggap siya ng text mula sa kaibigan. Puwede na raw siyang pumasok.Karga-karga niya ang baby niya nang bumaba siya ng kotse at nagtungo sa sa gate. Magdo-doorbell sana siya pero nakita niyang bukas ang maliit na gate sa gilid ng bahay.
"Alam mo ba na mahal ang bayad sa mga kargador, Sophia?" tikwas ang ngusong reklamo ni Raine habang hirap na hirap ito sa pagbibitbit ng mga iuuwing gamit ni Baby Ethan. "Sa dami nitong gamit ni Baby Ethan, para na rin kayong naglipat-bahay dito sa ospital, a.""E sabi mo 'pag kailangan ko ang nakakasilaw na kagandahan mo tawagan lang kita," kaswal na sagot niya, hinaplos pa ang pisngi ni Ethan na nasa mga bisig niya. "Kailangan ko ng tagahakot e."Lalong nanulis ang nguso nito. "Jusko! Sana sinabi mo man lang na gagawin mo lang pala akong kargador at driver para hindi na ko nag-stilletos!" patuloy na reklamo nito bago nagpatiunang pumasok sa elevator. Hinihingal nitong ibinaba ang ilang bag na naglalaman ng mga ginamit ni Baby Ethan sa mahigit dalawang linggo nitong pananatili sa ospital. Raine kept on murmuring as sh
Nang makauwi si Sophie, nagpakalma muna siya sa kanila bago siya nagpunta sa mga bahay ng biyenan niya. Wala rin kasi sa kanila ang mga magulang niya. Alam niyang abala pa rin ang mga ito sa paghahanda ng nursery ng baby niya. Gusto niyang makita ang nursery ng baby niya. She wanted to cherish that moment of becoming a first time mom no matter how painful is the other side of it. Gusto niya, paglaki ng anak niya, may maikukuwento pa rin siya kung paano at gaano ito kamahal ng mga lolo at lola nito noong dumating ito sa mundo. And no matter how fleeting her baby would stay in that room, she'll make lots of memories in it for her son. Nakapagdesisyon na kasi siya. She'll ask her attorney to draw a legal separation agreement for her and Rob. At kapag kaya na niya,
Tinititigan ni Sophie ang sarili niya sa salamin. She was asking herself what's wrong with the way she looks that her husband just won't take even just a glance at her.Napabuga siya ng hininga at inayos ang buhok niyang nakalugay.Halos dalawang linggo na siyang nagpapaganda, nagbe-bake ng cheesecake at nanunuyo, pero deadma pa rin talaga ang pa-importanteng Kulot!She had tried many times to talk to him but he'd deliberately avoid her at all costs. Ang dahilan nito, busy ito sa trabaho. Marami raw itong na-pending na gawain mula nang ma-coma ito. Rob would stay-up late at night in the office and go home to his parent's house. Habang siya, natutulog sa bahay nila. Ni minsan, hindi pa sila nagtabi na mag-asawa mula nang manganak siya.
"Saan ba kayo galing na naman na dalawa?" takang tanong ng Daddy ni Sophie sa kanila nang makauwi sila at naghahapunan. Gaya nang napagusapan, sa bahay nila sila tutuloy ngayong gabi ni Rob. Binitbit na lamang ni Tita Mae ang mga putaheng niluto nito papunta sa kanila."Sa opisina po. Dad. May inayos lang po akong importanteng bagay," kaswal na sagot ni Rob, ang mga mata nasa plato.Napatingin si Sophie sa asawa. Kanina pa, habang pauwi sila mula sa RMM Builders, niya napapansin na walang imik masyado si Rob.Tumango-tango lang ang Daddy niya."Hindi sa nanghihimasok kami sa inyong dalawa Rob, pero ang gusto sana namin ng Daddy ninyo, makasal kayong dalawa ni Sophie sa simbahan," sabi ni Tit
Nang nasa lobby na sila ng building kung nasaan ang opisina ng RMM Builders, agad silang binati ng security guard. Alas-kuwatro pa lang ng hapon. At ang mga empleyado, abala pa rin sa pagta-trabaho. But what was curious about it was, they were all in shock when they saw her and Rob together.Rob gently reached for her hand and held it tight. Kahit na noong nasa elevator sila, hindi nito binitiwan ang kamay niya. Panay tuloy ang bulungan ng mga empleyadong nakasabayan nila sa elevator.Bumukas ang pinto ng elevator sa 30th floor-- ang opisina ng CEO ng RMM Builders. Tahimik siyang nagpatangay kay Rob hanggang sa board room kahit na panay ang lingon ng mga emplyedo sa direksiyon nila.Napasinghap pa siya nang makita niya sa board room ang lahat ng board of d
Hindi alam ni Sophie kung paano uumpisahang kausapin si Rob. It's been three days since she gave birth subalit hindi pa rin sila nag-uusap tungkol sa mga nangyari—kung bakit siya umalis ng L.A. at sumugod pauwi ng Pilipinas. Lalo na ang tungkol kay Rachel. She had waited for him to open up— to tell her what really happened that night. To come clean about that almost midnight conversation she had heard between Rob and his parents. Naghintay siya. Pero hindi nito ginawa. Kaya hanggang ngayon, nalilito pa rin siya. Nag-iisip. Tinitimbang kung ano ang dapat niyang gawin.Nang hapong iyon, na-discharge na siya sa ospital subalit nanatili si Baby Ethan sa incubator dahil nga kulang ito ng ilang linggo. Masakit man sa loob niya na iwan ang anak niya roon, wala rin siyang nagawa. Her baby's health and safety must come first.