"What's this, Sophie? I said, I want you to lose some weight in your mid- section. But you gave me another two pounds instead!" Ms. Elle frustratedly sighed and brushed her hair with her fingers.
She wanted to speak, to explain herself. But words just won't come out of her mouth. She was standing in the middle of Ms. Elle's huge office surrounded by glass wall panels, overlooking the stupendous view of the city of Paris. She just couldn't stand to see the disappointment on Ms. Elle's face. Elle De Rossi is the owner and manager of the modelling agency she's been working with for the past two years.
Nasa mid-fifities na si Ms. Elle ngunit maganda pa rin. The woman has shoulder-length blonde hair and still has an attractive face despite the fine lines and wrinkles due to aging. Ito ang naka-discover sa kanya sa isang mall sa Makati
Nasa ganoon silang pag-uusap nang sabay silang napalingon nang biglang kumatok si Juliette, ang sekretarya ni Ms. Elle. Nang pumasok ito, kasunod nito ang isang taong pamilyar sa kanya."Tyrone?" bulalas niya, napatayo pa sa settee."There you are!" ani Ms. Elle bago nilapitan ang bagong dating at bineso.Ngumisi si Tyrone nang bumaling sa kanya. "Hi, sweetheart," bati nito sa kanya sabay kindat."Oh yeah, I forgot! You're both Filipinos. Well I guess, there's no need for introduction," ani Ms. Elle, ngiting-ngiti."What are you--""He now works for us, Sophie. Just like you, we will be grooming him to be the latest Asian eye candy.
Pinilit ni Sophie ang magmulat nang marinig niya ang doorbell sa kanyang pinto. She quickly looked at her bedroom's window, maliwanag pa. Mabilis siyang bumaling sa orasan sa kanyang bedside table. It's past 5 in the afternoon.Sino naman kaya ang bisita niya?Pahirapan siyang bumangon sa kama. Sandali niyang kinalma ang sarili nang makaramdam siya ng hilo. Masama pa rin talaga ang timplada ng katawan niya. She really needs to visit her doctor soon.When she felt she's ready to stand, patamad niyang tinungo ang pinto ng unit niya at agad na sumilip sa peep hole."It's me sweet--err, Sophie," ani Tyrone sa labas ng pintuan.She sighed. She's unsure if she'd let him in or not.
"This way please, Monsieur," anang may katandaan nang lalaki habang iginigiya si Rob sa loob ng elevator. Humugot siya nang malalim na hininga habang papaakyat ang lift sa tutuluyan niyang apartment habang nasa Paris siya.Huminto sa penthouse ang lift-- the owners lair. Just like what he instructed to Prime Holdings when he bought that building early that year."Thank you, Antoine. Just leave my things there," sabi niya nang nasa gitna na sila ng malawak na sala."Oui, Monsieur," anang manager ng apartment building. "Before I forget, here are the documents your secretary told me to give you.""Okay, just leave it on the table," ani Rob.Tinanggal niya ang coat niya at isinampay iyon
Nahihilo man at nanghihina, kumurap-kurap si Sophie upang hamigin ang sarili. Marahas siyang nagpunas ng luha.Is she really seeing Rob right now? Or maybe she wished too hard and she's seeing things."Sophie, what's wrong?" tanong ulit ni Rob bago humakbang palapit sa kanya. Tinambol ng kaba ang dibdib niya. Her mind is not tricking her. Naroon talaga si Rob sa bahay niya.Nang makalapit ito sa kanya, napapikit siya nang halos payakap siya nitong binuhat.Oh God he's really real!Muntikan na siyang maluha. It's been months since she ended their friendship. And ever since she learned that she's pregnant, no matter how illogical it might be, she longed for him more and
"Is the idea of marrying me that bad?" tanong nito sa mababang tinig.She wanted to tell him no. That's he's all she had ever wanted. That she loves him so much. That her life wouldn't be life at all without him in it. But... she knew, in the end, Rob is not for her to keep."Don't make me answer that, please," bulong niya. "Isipin mo rin ang magiging anak ninyo ni Rachel."Agad na nagbuhol ang mga kilay nito. "She's not pregnant.""Oh yes she is!" she retorted. "Nakita ko 'yong ultrasound report niya. Ipinakita niya sa 'kin."Napahilot sa sentido si Rob. "And when was this?"Umiwas siya ng tingin. "When you were still in Malaysia."
"Anong gusto mong kainin?" masuyong tanong ni Rob kay Sophie habang binubuksan nito ang ref.She made face while she was standing in the middle her living room. She was watching him take out all the food inside the fridge on to the kitchen island. It was as if he was sorting the food she can and cannot eat.He's acting like a loving husband caring for his pregnant wife.She gave a faint smile. He had always been protective of her and somehow with the gesture, she had a glimpse of how a loving father he would be to their child.She sighed. The thought made her happy and weary at the same time. Nakauwi na siya galing ospital. Nakaubos siya ng dalawang bote ng suero at maayos naman na ang pakiramdam niya. Pero bakit tuwing nakikita niya
Alas-diyes ng gabi nang magising si Sophie dahil sa pagkalam ng kanyang sikmura. Pinasya niyang bumangon at maghanap ng makakain sa kusina.Paglabas niya ng kuwarto, patay lahat ng ilaw sa bahay niya, maliban na lang sa floor lampshade na nasa sala.Napasinghap pa siya nang matunghayan sa salas si Rob. Nakabaluktot itong natutulog sa couch. And from the looks of it, he surely looks uncomfortable.Alangangin niyang nilapitan ang natutulog nitong bulto. Bakit hindi ito umakyat sa penthouse?Bigla naman siyang naawa sa hitsura nito. She should get him a blanket at least. Para naman hindi ito nagtitiis sa kaftan ng sofa niya. Papahakbang na sana siya sa kuwarto niya kaya lang naisip niya, bakit siya maawa rito?
"This will sting," malumanay na sabi ni Sophie bago idinampi sa sugat na nasa gilid ng labi ni Tyrone ang bulak na may alkohol."Ouch!" reklamo nito, bahagya pang inilayo ang mukha."S-sorry," sabi niya bago dinahan-dahan ang paglilinis sa sugat ng kaibigan. "Hindi mo na lang sana kasi pinatulan. Alam mo namang pagdating sa 'yo, mainit talaga ang dugo ni Rob."Hindi sumagot si Tyrone. Ibinaling lang nito ang tingin kay Will na naroon din sa sala malapit sa pinto, matamang nakamasid sa kanilang dalawa na nakaupo sa mabahang sofa.Bumaling siya kay Will. "Puwede bang sa labas ka muna, Will?" paki-usap niya. "I promise I'll be fine," dugtong pa niya. Sandaling nag-atubili si Will, sa huli ay tumango rin.
A quite knock on the door made Sophie turn to its direction. Maya-maya pa, bumukas iyon—revealing Rob’s conflicted face.Mabilis siyang lumapit sa asawa habang kinakabit ang diamond earring sa tainga niya. “Why? What’s wrong?” nag-aalalang tanong niya.Rob huffed and shook his head slowly. “I guess your sister is stalling again. Nagkulong na naman daw sa banyo sabi ni Mommy Lucy. I told you, she doesn’t want to have this kind of party. Honey, she’s not comfortable.”Napailing na rin siya, nasapo ang ulo na bigla ‘atang nanakit. Tonight is Jasmine’s, her adoptive sister, 18th birthday. Siya ang nakaisip niyon matapos niyang malaman na binu-bully ang kapatid niya sa St. Gabriel University kung saan ito ngayon nag-aaral bilang senior highschool. She wanted to show the world that though it is a common knowledge that she and Jasmine do not share the same blood, they both carry the Benitez name and nothing will ever change that.Jasmine is her sister. At handa siyang ipagtanggol ito sa kahit
Cassie seemed to be too overtaken by a lot of emotions that her logic starts to fail in comprehension. Pero mas lalo naman siyang natuliro nang marahan siyang akayin ni Rob paakyat sa hagdan. She did not question him. Tahimik lang siyang sumunod dito. Nang marating nila ang 3rd floor, iginiya siya nito sa malawak na veranda. The whole place was surrounded with tea-light scented candles. Nagkalat din sa sahig ang talulot ng gumamela at iba pang bulaklak. Lalong bumilis ang pagkabog ng dibdib niya nang makita niya sina Raine, Tyrone, at ang mga biyenan at magulang niya, all standing on one side of the veranda with satisfied smiles on their faces. Her mind got clouded with confusion almost immediately. "B-bakit kayo nandito? Dad akala ko... Raine, bakit... " Hal
Nagmamadaling lumabas ng sasakyan nito si Raine at dire-diretsong nag-doorbell. Pinagbuksan ito ng isang unipormadong katulong at pinapasok sa maliit na gate.Tensiyonado siyang naghintay sa loob ng sasakyan. Inabala niya ang sarili sa pagtingin-tingin sa cellphone niya at sa baby niya. Kaya lang, sampung minuto na ang nakakalipas subalit hindi pa rin nagte-text si Raine. Nang pumalo na sa kinse minutos ang paghihintay niya, tuluyan na siyang nainip. Malapit na rin kasing lumatag ang dilim sa paligid. Saktong pababa na siya ng kotse nang makatanggap siya ng text mula sa kaibigan. Puwede na raw siyang pumasok.Karga-karga niya ang baby niya nang bumaba siya ng kotse at nagtungo sa sa gate. Magdo-doorbell sana siya pero nakita niyang bukas ang maliit na gate sa gilid ng bahay.
"Alam mo ba na mahal ang bayad sa mga kargador, Sophia?" tikwas ang ngusong reklamo ni Raine habang hirap na hirap ito sa pagbibitbit ng mga iuuwing gamit ni Baby Ethan. "Sa dami nitong gamit ni Baby Ethan, para na rin kayong naglipat-bahay dito sa ospital, a.""E sabi mo 'pag kailangan ko ang nakakasilaw na kagandahan mo tawagan lang kita," kaswal na sagot niya, hinaplos pa ang pisngi ni Ethan na nasa mga bisig niya. "Kailangan ko ng tagahakot e."Lalong nanulis ang nguso nito. "Jusko! Sana sinabi mo man lang na gagawin mo lang pala akong kargador at driver para hindi na ko nag-stilletos!" patuloy na reklamo nito bago nagpatiunang pumasok sa elevator. Hinihingal nitong ibinaba ang ilang bag na naglalaman ng mga ginamit ni Baby Ethan sa mahigit dalawang linggo nitong pananatili sa ospital. Raine kept on murmuring as sh
Nang makauwi si Sophie, nagpakalma muna siya sa kanila bago siya nagpunta sa mga bahay ng biyenan niya. Wala rin kasi sa kanila ang mga magulang niya. Alam niyang abala pa rin ang mga ito sa paghahanda ng nursery ng baby niya. Gusto niyang makita ang nursery ng baby niya. She wanted to cherish that moment of becoming a first time mom no matter how painful is the other side of it. Gusto niya, paglaki ng anak niya, may maikukuwento pa rin siya kung paano at gaano ito kamahal ng mga lolo at lola nito noong dumating ito sa mundo. And no matter how fleeting her baby would stay in that room, she'll make lots of memories in it for her son. Nakapagdesisyon na kasi siya. She'll ask her attorney to draw a legal separation agreement for her and Rob. At kapag kaya na niya,
Tinititigan ni Sophie ang sarili niya sa salamin. She was asking herself what's wrong with the way she looks that her husband just won't take even just a glance at her.Napabuga siya ng hininga at inayos ang buhok niyang nakalugay.Halos dalawang linggo na siyang nagpapaganda, nagbe-bake ng cheesecake at nanunuyo, pero deadma pa rin talaga ang pa-importanteng Kulot!She had tried many times to talk to him but he'd deliberately avoid her at all costs. Ang dahilan nito, busy ito sa trabaho. Marami raw itong na-pending na gawain mula nang ma-coma ito. Rob would stay-up late at night in the office and go home to his parent's house. Habang siya, natutulog sa bahay nila. Ni minsan, hindi pa sila nagtabi na mag-asawa mula nang manganak siya.
"Saan ba kayo galing na naman na dalawa?" takang tanong ng Daddy ni Sophie sa kanila nang makauwi sila at naghahapunan. Gaya nang napagusapan, sa bahay nila sila tutuloy ngayong gabi ni Rob. Binitbit na lamang ni Tita Mae ang mga putaheng niluto nito papunta sa kanila."Sa opisina po. Dad. May inayos lang po akong importanteng bagay," kaswal na sagot ni Rob, ang mga mata nasa plato.Napatingin si Sophie sa asawa. Kanina pa, habang pauwi sila mula sa RMM Builders, niya napapansin na walang imik masyado si Rob.Tumango-tango lang ang Daddy niya."Hindi sa nanghihimasok kami sa inyong dalawa Rob, pero ang gusto sana namin ng Daddy ninyo, makasal kayong dalawa ni Sophie sa simbahan," sabi ni Tit
Nang nasa lobby na sila ng building kung nasaan ang opisina ng RMM Builders, agad silang binati ng security guard. Alas-kuwatro pa lang ng hapon. At ang mga empleyado, abala pa rin sa pagta-trabaho. But what was curious about it was, they were all in shock when they saw her and Rob together.Rob gently reached for her hand and held it tight. Kahit na noong nasa elevator sila, hindi nito binitiwan ang kamay niya. Panay tuloy ang bulungan ng mga empleyadong nakasabayan nila sa elevator.Bumukas ang pinto ng elevator sa 30th floor-- ang opisina ng CEO ng RMM Builders. Tahimik siyang nagpatangay kay Rob hanggang sa board room kahit na panay ang lingon ng mga emplyedo sa direksiyon nila.Napasinghap pa siya nang makita niya sa board room ang lahat ng board of d
Hindi alam ni Sophie kung paano uumpisahang kausapin si Rob. It's been three days since she gave birth subalit hindi pa rin sila nag-uusap tungkol sa mga nangyari—kung bakit siya umalis ng L.A. at sumugod pauwi ng Pilipinas. Lalo na ang tungkol kay Rachel. She had waited for him to open up— to tell her what really happened that night. To come clean about that almost midnight conversation she had heard between Rob and his parents. Naghintay siya. Pero hindi nito ginawa. Kaya hanggang ngayon, nalilito pa rin siya. Nag-iisip. Tinitimbang kung ano ang dapat niyang gawin.Nang hapong iyon, na-discharge na siya sa ospital subalit nanatili si Baby Ethan sa incubator dahil nga kulang ito ng ilang linggo. Masakit man sa loob niya na iwan ang anak niya roon, wala rin siyang nagawa. Her baby's health and safety must come first.