Si Maisie na natutulog at nakatalikod kay Nolan ay unti-unting dumilat ang mga mata.Nagpapanggap lang siyang natutulog kahit na nagsuot na ng damit si Nolan at umalis.Dahan-dahang siyang tumayo sa kama at nagtaka kung ano ba ang inaalala ni Nolan. Sinikreto pa niya ito sa kaniya.Sigurado si Maisie na isa itong napaka importanteng bagay, sobrang importante na nagmadali itong pumunta sa Stoslo nang hindi sinasabi sa kaniya ang dahilan.Mayroon biglang naisip si Maisie, at kinilabutan siya.'Dahil ba ito sa nanay niya?'Sa Stoslo dinukot at pinatay ang nanay ni Nolan. Yun ba ang dahilan kung bakit siya pumunta dito?Samantala, sa isang kwarto sa ibang hotel…Isang lalaki ang nakatayo sa harap ng floor-to-ceiling window kung saan makikita ang buong siyudad. Mayroon siyang hawak na wine glass na dahan-dahan niyang iniikot sa kaniyang kamay. Nakasuot siya ng isang bathrobe na medyo nakabukas, makikita ang kaniyang pulidong abs, at ang parte sa kaniyang ibaba na hindi dapat
Tinulak ni Daniel si Rowena sa kama at walang habas na hinubad ang bathrobe nito. Gayunpaman, wala siyang pagnanasang tingnan ang katawan nito.“Noong kidnap ang nanay ni Nolan, nagawa mong itulak palayo sa iyo ang sisi. Naloko mo si Titus, kaya sa tingin mo ay gagana sa akin ang trick mo?”Bukod sa hiya, wala ng ibang nararamdaman si Rowena ngayon bukod sa takot. Wala na siyang lakas pa ng loob para tingnan sa mga mata si Daniel.Ang pinaka nakakatakot na katotohanan kay Daniel ay wala siyang awa. Walang kinahahabagan ang puso niya, at mas marahas pa siya kaysa sa mga Goldmann. Hindi niya agad pagkakatiwalaan ang sinuman, at nakikita niya sa mga mata ang totoong iniisip ng isang tao.Siya ang pinaka nakakatakot na taong nakilala ni Rowena, at yun mismo ang dahilan kung bakit niya ito iniiwasan noon. Sa oras na dumapo ang mata nito sa isang tao, pupuluputin niya ang taong yun na parang ahas hanggang sa hindi na ito makahinga.Lumamig ang dugo ni Rowena at hirap siyang nagsali
Natigilan si Madam Nera. “Sino siya?”Habang nakangiti, sumagot si Luis, “Siya si Mr. Kent.”Naintindihan naman yun ni Madam Nera. “Ikaw pala si Mr. Kent. Matagal na kitang gustong makilala.”Lumapit si Daniel kay Madam Nera, inabot ang kamay nito at hinalikan ang likod ng palad, katulad ng isang gentleman. “Karangalan kong makilala kayo, Madam Nera.”Ngumiti si Madam Nera at tumango.Pagkatapos makipag-kamay ni Daniel kay Luis, tiningnan niya si Maisie.Tumaas ang mga kilay niya sa pilyong paraan at nakangiting nagtanong. “Pwede ko bang malaman kung sino ang dalagang nasa harapan ko?”Sumagot naman si Madam Nera. “Siya si Ms. Zora. Maisie Vanderbilt ang pangalan niya.”Tumango lang si Maisie bilang sagot.“Talaga?” Tiningnan siya ni Daniel, kasing talim ng agila ang mga mata nito. “Ikaw pala si Maisie Vanderbilt, Ms. Zora. What a surprise.”“What a surprise? Bakit naman siya masusurpresa?’ Tanong ni Maisie sa sarili.Umupo si Daniel sa tabi ni Luis na nakaharap n
Nang makitang nahihirapan si Maisie, may isang boses ang umalingawngaw. "Ako 'to."Napatigil si Maisie, at nang bumukas ang ilaw sa kwarto, lumingon siya at nakita si Nolan."Bakit ka nandito?" nakahinga ng maluwag si Maisie nang makitang si Nolan yun.Sumunod si Nolan sa likod niya. "Pumunta ako para makita ka."Niyakap niya si Maisie at inilagay ang baba niya sa balikat nito. Ang amoy ng shampoo na gamit ni Maisie ang nagpawala ng pagka-irita niya. "Nakipagkita ka ba kay Daniel Kent ngayong araw?"Nang marinig ang tanong, hindi siya itinulak ni Maisie pero saglit itong natahimik. "Daniel Kent?"Hindi sumagot si Nolan.Humarap sa kaniya si Maisie at tiningnan ang malalim at malungkot nitong mga mata. "Nolan, kilala mo ba si Mr. Kent?"Mainit na halik ang dumampi sa labi niya. Itinulak siya ni Nolan sa couch at hinalikan siya—doon nakaramdam ng kaunting sakit sa gilid ng labi niya si Nolan.Kinagat siya ni Maisie.Naningkit ang mga mata ni Nolan dahil sa kinagat an
"Zee, tama na…" parang isang leon na magigising na mula sa matagal nitong pagkakatulog si Nolan, lalong nagiging nakakatakot ito.Bukod pa roon, walang pakialam si Maisie.Kahit na kumukulo na ang dugo niya, ginawa niya pa rin ang lahat para makontrol ang sarili niya. "May mga masamang gawi ka ng natutunan.""Lahat ng tao nagbabago." ipinulupot ni Maisie ang braso siya sa leeg ni Nolan, at ngumisi ito. "Bakit hindi ka magmakaawa sa akin?"Walang magawa si Nolan. Hinalikan niya si Maisie at namamaos ang boses. "Okay, please."Kinabukasan…Katatapos lang ni Maisie mag makeup nang may biglang kumatok sa pinto.Binuksan ni Cherie ang pinto at nakita ang waitress na naghihintay sa labas na may hawak na purple gift box sa kamay nito. "Pinapadala po ito ni Mr. Goldmann sa kwartong 'to."Tinanggap ni Cherie ang gift box at pinasalamatan ang waitress bago ito umalis.Lumabas si Maisie sa kwarto at nakita ang gift box sa kamay ni Cherie. "Ano 'yan?"Lumapit sa kaniya si Cheri
Hindi mapigilan ni Maisie na kumuyom ang mga kamay niya. Nang lumingon siya ulit, naglakad na palayo ang Prussian blue figure.'Good luck sa akin? Anong ibig niyang sabihin dun?'Naupo si Maisie sa row sa likuran ni Madma Nera. Napalingon siya bigla at nakita ang isang napakapamilyar na babae. Gayunpaman, mabilis itong tumalikod at naglaho sa gitna ng mga tao pagkatapos nilang magkatinginan.Nagulat si Maisie.'Nakita ko siya nang maayos. Si Rowena ba yun?'Pero paano yun nangyari? Nasa Stoslo si Rowena?"Mayroon siyang naisip, tumayo si Maisie at nagpunta sa backstage.Nang makita ni Daniel si Maisie na pumasok sa backstage, malamig na kumurba ang sulok ng kaniyang mga labi.Tinaas kaunti ni Maisie ang kaniyang dress at lumabas sa isang walang tao at malawak na corridor, at sa isang kisapmata, wala na siyang nakitang iba pang tao.'Bakit nandito si Rowena?'Gusto niyang malaman dahil masama ang kutob niya."Miss, may hinahanap ba kayo?" Isang naka-itim na lalaki
Huminga nang malalim si Maisie.Sa sandaling yun, hindi niya napigilan ang pamumutla ng mukha niya. “Rowena, hindi ka ba natatakot na malaman ni lolo at Nolan ang ginawa mo dito?”Binitawan siya ni Rowena, naglakad ito papunta sa gilid at ngumisi. “Mahalaga pa ba kung malalaman nila o hindi ang tungkol dito?”Tumayo siya at lumingon ulit sa kaniya. “At saka, hindi niya malalaman na ginawa ko ito, at wala kang pagkakataon na sabihin sa kaniya.”Dalawang taong nakasuot ng protective suits ang lumapit na para bang mayroon silang hinahanda. Nagpumiglas si Maisie, at kaagad na kumalat ang takot sa kaibuturan ng kaniyang puso.‘Mamamatay na ba talaga ako ngayon?‘Hindi, ayaw kong mamatay. Ayaw kong iwanan ang mga bata. Ayaw ko rin iwanan si Nolan!’Nanginginig ang buo niyang katawan sa takot, at tila ba huminto sa pagdaloy ang dugo niya.Nang aalisin na ng mga taong nakasuot ng protective clothing ang damit niya, isang putok ng baril ang narinig sa labas dahilan para matarant
Kumunot ang noo ni Maisie, nagtataka siya kung paano nalaman ni Daniel ang kaugnayan niya kay Nolan ngayong hindi naman nito binanggit ang identity niya sa Stoslo!‘Si Rowena ba!?‘Hindi na nakapagtataka, hindi na nakapagtataka kung bakit ako gustong kidnapin ni Rowena.’Nakapatong ang baba ni Nolan sa tuktok ng ulo ni Maisie. Kumikirot ang puso niya dahil wala man lang siyang lakas ng loob na sabihin kay Maisie na isa itong trap.Malinaw sa kaniya na pupuntiryahin nila si Maisie, kaya naman mayroong nakalagay na micro-tracker sa dress na binigay niya para maiwasan na mapalapit sa trap si Maisie. Hindi niya inaasahang mabilis na magtatagumpay ang mga taong yun at kasabwat pa nila si Rowena.“Daniel Kent.” Kaagad na nagdilim ang mga mata ni Nolan habang tinatanong ang mga tao sa labas. “Sa tingin mo ba talaga ay lalabas ako dito nang walang backup plan?”Bahagyang nagulat si Daniel, makikita ang galit sa kaniyang mga mata.Pinagmasdan ni Nolan ang mga abandonadong building
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell