Samantala, dinalhan naman sila ni Norman ng ilang snacks at juice.Kinuha ni Leia ang baso ng juice at nilapitan si Freyja. “Nakita mo ba ang mata ng mom ni Norman habang nakatingin sa'yo?”Nakikita ni Leia na hindi gusto ni Isabelle si Freyja mula sa mata nito. Pero, hindi niya sinabi kay Freyja ang tungkol doon dahil ayaw niyang mag-isip nang sobra si Freyja.Ngumiti si Freyja. Napagtanto niya rin ‘yon. “Baka dahil kilala niya ang mom ko. Nangingialam sa kanila noon ang mom ko.”Dahil doon, alam niyang hindi maganda ang relasyon ng mom niya sa kahit sino sa kanila, at mapapatunayan nito ang katotohanan na wala sa kanila ang bumisita at nagbanggit sa mom niya mula ng nakulong ito.Kung nakikilala siya ni Isabelle, naiintindihan niya kung bakit hindi siya gusto nito.Sinubukan ni Leia na pagaanin ang loob nito at sinabing, “Kahit ano pang ginawa ng mom ko, walang kinalaman ‘yon sa'yo. Kaya huwag ka gaano mag-isip.”“Salamat.”“Wala ‘yon. Kung tutuusin, magkaibigan tayo.”Haban
Pilit na ngumiti si Mr. Andrews at sinabing, “Misunderstanding lang ‘to, Mr. Lancells. Binibiro ko lang siya.*“Siya ang paboritong estudyante ni Professor Merlin, kaya mas maganda mag-isip ka muna kung may balak ka talagang gawin sa kaniya.”Nagbago ang ekspresyon ni Mr. Andrews. Nagdalawang-isip siya sandali bago tumayo at lumayo.Binaba ni Freyja ang ashtray at tinanong, “Kilala niya si Professor Merlin?”Umupo si Rory sa couch sa gilid at sumimsim ng wine niya. “Akala mo ba na isa lang matanda at lubos na nirerespeto si Merlin? Itinayo ng nakababata niyang kapatid ang Academy of Film and Television. Ang dad niya ang minister ng foreign affairs bago ito nag retiro sa cabinet. Bukod kay Merlin, lahat ng miyembro ng pamilya niya ay nagtatrabaho sa cabinet nang ilang henerasyon.”Nagulat si Freyja. Hindi niya inakala na nagmula sa ganoong pamilya ang professor niya. Kung tutuusin, nanatili siyang low profile at minsan lang magsalita tungkol sa pamilya niya.“Salamat, Mr. Lancell.
Pagkatapos ng ilang sandali, binuksan ni Freyja ang pinto at inilabas ang ulo niya. “Kunin mo para sa'kin.”Naningkit siya at sumagot, “Sabihin mo nang maayos.”Huminga nang malalim si Freyja, nagngalit ngipin niya at nakangiting sinabi, “Darling, pwede mo ako tulungan na kunin ang damit ko, please?”“Ganoon na nga.”Pumunta si Colton sa dressing room para kunan ng damit si Freyja, kasama ang mga panloob nito. Agad na kinuha ni Freyja ang damit sa kamay nito at mabilis na sinara ang pinto. Baka tumama ‘yon sa ilong ni Colton kung nakatayo siya nang malapit sa pinto.Pinatunog niya ang kaniyang dila at naisip, ‘Bakit galit pa rin siya pagkatapos kong gawin ang lahat ng sinabi niya sa akin? Mukhang kailangan kong sabihan ang anak ko para hindi niya makuha ang maling ugali na ito mula sa mom niya.’Lumabas si Freyja sa banyo pagkatapos niyang maligo. Nang makita niya na binabasa ni Colton ang script niya sa kama, lumapit siya at kinuha ‘yon sa kamay niya. Hindi niya inakala ‘yon ka
Pagkatapos ng kalahating oras, tinanong ni Rory ang assistant na nasa tabi niya para sa komento nito. “Ano sa tingin mo?”Bumalik mula sa gulat ang assistant. “Huh?”“Tinatanong ko ang opinyon mo. Anong tingin mo sa script na ito?”Hindi inakala ng assistant na hihingin ni Rory ang opinyon niya. Bahagya siyang nagulat pero kailangan pa rin niya sagutin si Rory. “Sa tingin ko ay maganda ito.”Nag-igting ang panga niya habang bumibilis ang tibok ng kaniyang puso sa kaniyang dibdib.Sinabi ni Rory, “Hindi na masama para sa script. Nagdagdag ka ng maraming detalye para ilabas ang mga character mo at mga plot. Lahat sila ay may sariling kwento. Parang magkakadugtong sila pero parang hindi rin naman. Pero, lahat ng character na ito ay may koneksyon sa namatay na pwedeng i-konekta para alamin ang motibo ng pumatay.”Nagulat si Freyja. “Ibig sabihin walang problema ang script ko?”“Wala!” Sinara ni Rory ang script at seryoso ang mukha niya. Nang palabas na sa lalamunan ang puso ni Freyj
Tumikhim si Freyja. “Napili ang script ko.”“Talaga?” Lumaki ang ngiti ni Colton. “Congratulations, mukhang malapit na maging sikat na screenwriter ang asawa ko at baka maging babaeng director pa sa future.”Ngumisi siya. “Gusto mo bang kumain sa labas? Libre ko.”Agad na umupo si Colton nang marinig yon. “Seryoso ka ba?” “Pumunta ka kung gusto mo. Kung ayaw mo, huwag na. Ibaba ko na.”Pagkatapos sabihin ‘yon, binaba ni Freyja ang phone, naiwan ang walang masabi niyang asawa.‘Ang ugali na ‘yan, ang kayabangan.’Pero, lumaki ang ngiti niya at inangat niya agad ang kaniyang kumot, bumangon sa kama at pumasok sa banyo.Nang makarating si Colton sa restaurant nang masaya, napagtanto niya na may dalawa pang tao na nakaupo sa dining table, at mabilis na nagdilim ang ekspresyon niya.Si Leia ang unang nakakita sa kaniya. “Nandito ang asawa mo.”Nakangiting nagpaliwanag si Freyja, “Ako ang nagsabi sa kaniya na sumama sa atin.Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Norman si Colton
Nagtaka si Norman. “Bakit naman?”“May narinig ako na kwento tungkol sa lalaki na nagpakasal sa bata at magandang misis. Mahilig ang lalaki sa pagpapakita, kaya lagi niyang dinadala ang misis niya sa mga social event para puriin siya ng mga tao. Kaya naman, kahit saan siya pumunta, nandoon din ang asawa niya. Pero, habang tumatagal, nakahanap ang misis niya ng lalaki na mas maganda ang trato sa kaniya at mas gwapo kumpara sa asawa niya, kaya niloko niya ito sumama sa ibang lalaki sa huli.”Lumabas ang wine na kaiinom lang ni Norman nang marinig niya ang plot twist at nagulat siya.Agad na kinuha ni Colton ang napkin at pinunasan ang kalat na wine.Nanlaki ang mata ni Norman na para bang nagulat siya.Hindi napigilan ni Leia at Freyja na tumawa nang malakas.Pagkatapos non, hindi na gumawa ng gulo pa si Norman, at nanatali siyang tulala sa buong pagkain na para bang nai-kwento ni Colton ang mangyayari sa mga magulang niya.‘Kailangan ko ito sabihin sa dad ko pagkauwi ko.’Nilapi
Nagpalitan ng tingin si Leia at Freyja.Nasa Yaramoor sila, at ang batas dito ay hindi kasing higpit ng batas ng Zlokovian. Kaya naman, kahit na maaresto ang may sala sa maliit na pagnanakaw, hindi nila kayang palakihin ang kaso. Kaya, maidadala lang sa custody ang babaeng pula ang buhok ng ilang araw.Kaya naman pala mukhang nahihiya ang police officer. Kung tutuusin, nasanay na sila sa ganoong ugali. At saka, isang habitual offender na ang babae na ilang beses na hindi sumunod sa batas at nahuli na rin, kaya natural lang sa mga pulis na wala silang magawa.Humalukipkip si Colton. “Wala akong pakialam sa pera pero kailangan kong kunin ang passport at ID ko.”Mabagal na tumayo ang police officer. “Okay, sasabihin ko sa inyo kung saan siya nakatira.”Nang lumabas silang tatlo sa presinto, naglalakad ng pabalik-balik si Norman sa harap ng sasakyan.Nang makita na lumabas sila sa front entrance, tinanong niya, “Anong nangyari? Nahanap niyo ba ang magnanakaw?”Mukhang dismayado at n
Saglit na natahimik ang babae na may pulang buhok bago ito nag iwas ng tingin sa kanilang lahat. “Nawala ko.”Mas naging madilim at seryoso ang ekspresyon ni Colton. “Anong sinabi mo?”“Sabi ko ay nawala ko. Anong problema? Sinasabi mo ba sa'kin na sasaktan mo ang mahinang babae? Sige, saktan mo ako.” Inilapit ng babae na pula ang buhok ang mukha niya kay Colton.Inangat ni Colton ang kamay niya.Agad siyang pinigilan ni Freyja. “Kumalma ka. Tumingin ka sa paligid mo.”Tumingin si Colton sa paligid—maraming tao mula sa lugar na yon ang nanonood.Inalis ng babaeng pula ang buhok ang kamay ni Norman at humalukipkip. “Kung may lakas kayo ng loob na saktan ako dito, sasabihin ko sa mga pulis na gumagawa kayo ng gulo sa nursing home. Tingnan natin kung kayo o ako ang maipapadala sa presinto?”“Ang kapal ng mukha mo!” Hindi mapigilan ni Leia na manood lang at lumabas siya mula sa apat. “Halata naman na ikaw ang nagnakaw ng wallet ng iba, kaya anong inaasahan mo sa amin bukod sa pagbaw
Hinawakan ni Waylon ang kamay ni Cameron. “Pag-uusapan natin ‘yan sa susunod.”Tiningnan ni Maisie si Daisie at Nollace. “Kinasal na ang dalawa mong kapatid. Kailan ang sa'yo?”Sagot ni Daisie, “Sabi ni Nolly at magandang araw ang September 9 dahil hindi sobrang lamig sa Yaramoor sa oras na ‘yon. Mainit sa umaga pero malamig sa gabi.”Nagulat si Cameron. “Mainit pa rin dito sa September. Parang summer sa East Island kapag September.”Ngumiti si Daisie. “Ang winter ng East Island ay parang summer namin. Pwedeng pumunta doon ang taong ayaw sa winter.”Ibinaba ni Nicholas ang tasa niya at pinag-isipan. “13 na araw na lang bago mag September 9. Ang bilis non.”Ngumiti si Maisie at tumango. “Oo nga.”Tumingin si Waylon kay Nollace. “Panigurado na magarbo ang isang royal wedding.”Inakbayan ni Nollace si Daisie. “Syempre. Bukas ‘yon sa publiko at gaganapin sa palasyo namin.”Lumapit si Cameron kay Waylon. “Hindi pa ako nakakapunta sa isang royal wedding. Isang karanasan ‘yon.” Tini
Tumango si Nick. “I will.”Pagkatapos non, umalis ang tatlo sa airport.Samantala, sa Coralia Airport…Hinatid ni Yale at Ursule si Zephir sa gate. Inabot ni Yale ang luggage sa kaniya. “Bumalik ka at bisitahin mo kami.”Kinuha ni Zephir ang bag, tumango siya at pumasok sa airport.Si Ursule na buhay si Kisses ay tinikom ang labi niya at tiningnan ang pusa. “Baka hindi mo na siya makita ulit.”Tiningnan siya ni Yale. “Oh? Ayaw mo ba siya na umalis?”“Ayaw siya paalisin ni Kisses.”“Sa tingin ko ay ikaw ‘yon.” Ngumiti si Yale at tumalikod para pumunta sa sasakyan habang sumunod naman si Ursule. “Bata ka pa. Tapusin mo ang pag-aaral mo. Pagkatapos, pwede ka mag-apply para makapunta sa Bassburgh.”Umupo si Ursule sa passenger seat. Lumingon siya nang marinig ‘yon. “Pwede ako mag-apply para pumunta doon?”“Pwede. Nasa art school ka. Pwede kang mag-apply sa Royal Academy of Music.”Sinimulan ni Yale ang sasakyan at nagmaneho palayo.Sumandal si Ursule sa upuan at bumulong, “Kap
Katulad ito ng sinasabi ng ibang mga tao, “Kailangan mo na magbigay kung gusto mo na may makuha.” Kumikita ang pier na ‘yon sa mga barko ng mga Dragoneers na dumadaong doon.Nabali ni Noel ang hita ng anak ni Python pero walang ginawa ang mga Wickam para ipakita na humihingi sila ng tawad, kaya nagalit si Python.Ititigil nila ang negosyo nila rito at magiging kalaban ng dragoneers ang Wickam mula ngayon. Kahit na hindi sila dumaong sa pier nito, makakahanap pa rin sila ng ibang routa. Nagawa lang nitong paliitin ang client base ng Wickam.Humarap si Nick kay Mahina. “Umalis na tayo.”“Nick, anong ibig sabihin nito? Tutulong ka ba?” sumigaw sa kaniya si Martha.Hindi lumingon si Nick. “Malalaman mo na lang.” At umalis na siya.Hindi inakala ni Arthur na ito ang huling pagkakataon na magpapakita si Nick sa bahay nila.Pinalaya ni Python si Noel pagkatapos ng tatlong araw pero matindi ang natamo ako at dinala sa hospital.Pumunta si Martha at Arthur at nakita ang anak nila na na
Sa oras na ‘yon, biglang pumasok ang butler sa loob bahay. “Sir, may nagsabi na nakita nila si Master Nick sa bayan.”Tumayo si Arthur. “Sigurado ka ba?” Nakabalik na si Nick.“Oo, nasa Winslet Manor.”Galit na hinaplos ni Arthur ang mesa nang marinig na pumunta si Nick sa Winslet Manor. “Pumunta siya doon pagbalik niya mismo. Hindi ba niya kinikilala bilang Wickam ang sarili niya?”Kinakabahan si Martha at gusto lang na makauwi ang anak niya. “Honey, dahil nakabalik na siya, gagamitin natin siya para ipalit kay Noel. Siya ang pinakamatanda sa pamilya, hindi ba? Importante ang buhay Noel!”Kumunot si Arthur at nagkuyom ang kamao.Hindi nagtagal pagkatapos non, dumating si Nick at Mahina sa garden. Nang makita ni Arthur na nakabalik na sila, nagulat siya. “Akala ko wala kang plano na bumalik?”Mukhang kalmado si Nick. “Kung hindi ako babalik, sisisihin mo ako kapag walang naiwan na tagapagmana ang Wickam. Hindi ko pwedeng akuin ang responsibilidad na ‘yon.”Natigil si Arthur at
Hindi masaya si Cooper sa ideya na ‘yon.Ngumiti si Sunny. “Sino ang nagsabi sa'yo na dapat natin ipalit ang binti ni Nick kay Noel? Sa halip si Python ang babali sa binti ni Python, bakit hindi si Nick ang gumawa non?”Nagulat si Cooper. “Gagawin mismo ‘yon ni Nick?”Lumapit si Sunny at seryosong minungkahi, “"Nabali ang binti ni Travis, ngunit ligtas siya. Bukod pa doon ay makakabangon pa siya sa kama at makakalakad pagkatapos nang kalahating taon ng pagpapagaling. Nabalitaan kong malupit na tao si Python, pero hinuli lang niya si Noel para pilitin ang mga Wickam na makipagkompromiso. Kaya bakit nila pinapatagal nila ang plano nila na saktan si Noel?”Nagulat si Cooper. “Sinasabi niyo ba na may ibang plano si Python?”Uminom si Sunny ng tsaa mula sa tasa. “Si Python ang pinuno ng isang lokal na mafia sa Madripur. Lahat ng negosyong kinasasangkutan niya ay ilegal at hindi alam ang pinanggalingan. Bukod dito, ang kanilang mga produkto ay kadalasang naglalakbay sa pamamagitan ng da
Masyadong makapangyarihan at agresibo ang pamilya ni Amelia na pinipigilan si Arthur na itaas ang kanyang ulo sa harap ng iba. Kaya naman nag-asawa siyang muli isang taon pagkatapos ng kamatayan ni Amelia at tiniis pa niya ang lahat ng mga pagsaway na ibinato sa kanya ng mga Winslet dahil sa pagiging walang utang na loob na asawa. Iyon ay hanggang sa pinilit siya ni Cooper na hayaan si Nick na mamana nang buo ang Wickam, at habang mas pinipilit siya ng mga Winslet, mas ayaw niyang pumayag.‘Gusto ko lang patunayan kay Cooper na kahit walang tulong mula sa pamilya niya at kay Nick, kaya pa rin tumayo ng Wickam.‘Pero malaki talaga ang nagawang gulo ni Noel ngayon. Bakit ako pupunta kay Nick kung hindi dahil sa kaniya?’Hinawakan ni Martha ang braso niya. “Kung ganoon, pumayag ba si Nick sa plano mo? Anak mo rin siya, kaya kahit anong mangyari, hindi siya tatanggi na tulungan ka, hindi ba? Ipabalik mo lang kay Nick si Noel.”“Pumayag ba siya?” Pinalayo siya ni Arthur at galit na suma
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo