Ngumiti si Nollace. “Salamat sa pag-alala. Ayos lang sila. Kumusta ka, Tito Brandon?”Tumango si Brandon at kinuha ang teacup. “Ayos lang ako.”Bumaba si Colton sa hagdan at nakita si Nollace. “Alam talaga niya kung kailan dapat bumisita para makalibre sa pagkain.”Sa oras na ‘yon, sinilip ni Daisie ang ulo niya sa kusina. “Huwag mo subukang bully-hin ang asawa ko!”Natahimik si Colton.Tumawa si Brandon at binago ang usapan. “Gusto niyo ba ng roast turkey ngayong gabi?”Agad na sumagot si Daisie, “Gusto ko ng Roast turkey!”Sabi ni Nollace, “Doon ako sa gusto ng misis ko.”Nang magsasalita na sana si Brandon, si Colton lang ang mukhang may ayaw sa ideya. “Roast turkey? Ayaw—”Tumikhim si Freyja.Nagpanggap siya na nagda-dalawang isip at nag-iwas ng tingin. “Okay, mag roast turkey tayo.”Lumaki ang ngiti ni Daisie.Nang 5:00 p.m., puno ng pagkain ang mesa. Mayroong roast turkey, mashed potatoes, potatoes, maple glazed ham, green bean casserole, gravy, cranberry sauce, at ma
Inakbayan ni Nollace si Daisie at kinagatan ang taco kung saan mismo kumagat si Daisie kanina. “Syempre. Sobrang tamis ng lasa, tulad mo.”Namula ang pisngi ni Daisie. “Ikaw… sabi ko kumagat ka lang tapos kung anu-ano na sinasabi mo.”Lumawak ang ngiti ni Nollace. “Katatapos lang natin kumain kala Colton at ngayon kumakain ka na agad ng taco.”“Anak mo naman ang gutom, hindi ako.”“Ibig sabihin mahilig kumain ang anak natin. Sigurado akong magiging chubby boy siya sa susunod.”Tinakpan ni Daisie ng palad niya ang kaniyang tiyan at tumawa. “Bakit naman chubby boy? Baka naman maging chubby girl.”Hinawi ni Nollace ang buhok ni Daisie gamit ang daliri niya, hindi niya napigilan na tumawa nang alakas. “Walang problema. Gusto ko naman kahit ano.”Sa oras na iyon, nag-ring ang phone ni Daisie. Kinuha niya iyon at tiningnan ang caller ID.Si Diana iyon.“Mom?”Ngumiti si Diana, “Daisie, nandito kami ng dad mo sa palace at hindi kami uuwi ngayong gabi kaya pasabi na lang kay Nollace.
Tinitigan ni Nollace si King William. “Kumusta ang pakiramdam mo?”Ngumiti si King William at nagpaliwanag, “Ayos lang. Lahat naman nagkakasakit pag matanda na. Inalay ko buong buhay ko sa politika sa bansang ito, at talagang tumutok ako sa state affairs. Hindi ko kinalimutan ang mga kababayan ko, at dahil doon, nakakalimutan ko kayong mga nasa bahay.”Tinikom ni Nollace ang labi niya at hindi na siya nagsalita.Tumingin si King William sa labas ng bintana, nagdilim ang paningin niya. “Nagkamali ako sa grandmother mo dati, ang mom mo, ikaw, at huwag natin kalimutan si Freyja.”Sobrang nalungkot siya sa ginawa ng mom ni Freyja. Lalo na't, anak niya rin iyon.At inosente naman talaga si Freyja.Kumunot ang kilay ni Daisie. “Grandpa, dapat ingatan mo ang kalusugan mo. May panahon ka pa sa susunod para makabawi sa mga bagay na sinabi ko, at naniniwala akong hindi ka rin naman sisisihin ni Freyja.”Nang marinig ang sinabi ni Daisie, ngumiti si King William. “Sana nga.”Bigla siyang
Pumunta si Leia sa gilid ni Freyja. “Freyja, ayos ka lang ba?”Umiling si Freyja at halos hindi siya makapagsalita sa oras na iyon.Nanatili si Leia sa tabi niya at pinakalma siya hanggang sa dumating na si Colton. Alam niyang baka narinig na ni Freyja ang balita kaya pumunta siya agad sa college para hanapin si Freyja. Hinawakan ni Colton si Freyja. “Salamat Leia. Pasensya ka na at naabala ka pa. Kahit iwan mo na siya sa akin ngayon.”Tumango si Leia.Pumasok si Colton sa kotse habang nasa tabi niya si Freyja, umalis na ang kotse sa college.Dinala niya si Freyja sa palace, at nang nakatulala siya, lumabas na sila Nollace at Daisie sa malaking building. “Freyja, pumasok ka at tingnan mo muna si Grandpa ngayong huling pagkakataon.”Kinuyom ni Freyja ang kamay niya ay mabilis na pumasok sa pinto. Lahat ng mga taong pumunta sa main hall para makiramay ay may mga kilalang pangalan ay politicians.Nakalagay sa glass coffin ang katawan ni King William, sobrang mapayapa ang ekspre
“Hindi naman siguro. Baka alam na niya na malapit na siyang mamatay at ayaw na niyang abalahin ang iba na malungkot pa. Kahit na makita mo siya sa deathbed niya, wala ka ng magagawa. Ang makukuha mo lang ay lungkot at baka hindi mo na lang matanggap ang sitwasyon. Kung makikita ka lang niya sa ganitong malungkot na kalagayan, baka mas makaramdam siya ng pagsisisi lalo. “Yumuko si Freyja at wala siyang sinabi na kahit ano. Matapos ang ilang sandali, pinilit niyang ngumiti. “Salamat sa pagpapagaan ng loob ko.”Sa villa…Nakita ni Brandon na papasok na sila Colton, dahan-dahan siyang tumayo at nakita na namumula ang mata ni Freyja.‘Kahit ako ay alam ang tungkol sa pagkamatay ni King William. Sigurado na alam na rin niya iyon.’“Fey.”“Dad, huwag ka mag-alala, ayos lang ako.”Matapos iyon sabihin, tumalikod si Freyja at umakyat sa taas. Nag-aalala ang ekspresyon ni Brandon na nakatingin habang umaakyat si Freyja. “Pumunta siya sa memorial service. Sabihin na lang natin na naka
May kumatok sa pinto, at tumingin si Zephir sa pagitan ng kaniyang mga daliri. “Come in.”Binuksan ni Leah ang pinto at pumasok sa loob, bahagyang nagulat si Zephir sa pagdating ni Leah. “Bakit ka nandito?” Tinaas ni Leah ang bag na hawak niya na may laman na snacks at beer. “Dahil lagi kang nandito sa bahay, natatakot ako na baka bored ka na kaya pumunta ako oara bisitahin ka.”Nilagay ni Leag ang beer sa mesa at nilabas ang ilang snacks. “Sa oras na ito, kailangan mo talaga ng maiinom, ‘di ba?”Walang ekspresyon na ngumisi si Zephir. “Nabasa mo na ang balita?”“Basta hindi bulag ang isang tao, sigurado akong makikita iyon ng kahitna sino.”Binuksan ni Leah ang can ng beer at inabot kay Zephir. Kinuha ito ni Zephir at uminom siya.Umupo si Leah sa harap niya. “Siguro magaling naman na ang injury mo, ‘di ba?”Isang mahinang hum ang sinagot ni Zephir.Tinaas ni Leah ang kaniyang ulo at matagal na tinitigan si Zephir. “Hindi naman sa gusto kitang diktahan pero sa tingin ko or
Walang sinabi na kahit ano si Leah pero ilang milyong mga bagay ang nasa isip niya. Sa kabilang banda, pumunta si Nollace sa Blue Valley Manor, at lumabas si Daisie ng kotse.Habang nakatingin sa maganda at classical-looking na manor, bahagyang nagulat si Daisie. “Ito ba ang isa sa mga bagay na iniwan ni Grandpa sayo?”Tumango si Nollace. “Dito nakatira ang grandmother ko dati. Nang namatay siya, napunta na ng property na ito sa grandpa ko. Hindi niya gusto na ibenta ito kaya bakante lang ito nitong mga nakaraang taon.”Matapos ipaliwanag ang ilang backstory ng manor kay Daisie, inunat ni Nollace ang kamay niya palapit kay Daisie. “Libutin natin ang manor.” Hinawakan ni Daisie ang kamay ni Nollace habang nakangiti at naglakad sila pupunta sa malaking garden.Malapit ang manor na ito sa imperial palace–makikita rin ang clock tower sa palace–at nakapwesto iyon sa pinakamayaman na lugar sa city.May ilang man-made pools at bridges ang garden at may ilang pavilions din.Ang snow
Lumapit si Nollace at hinila si Daisie para yakapin ito. “Hindi ka talaga takot sa akin?”Sumandal si Daisie kay Nollace. “Hindi mo pa naman ako sinasaktan dati.”Pinatong ni Nollace ang baba niya sa malambot na buhok ni Daisie at ngumiti siya. “Makulit kang bata at ipapahamak mo pa ang sarili mo para sumama sa akin mag-adventure. Paano ko naman maiisip na saktan ka? Daisie, may tanong ako na gusto kong malaman ang sagot. Noong na-kidnap ako at dinala sa Octavia, at sumama ka sa akin, hindi ka ba natakot?” Tumingin si Daisie kay Nollace at may masaya siyang ngiti. “Hindi, kasi sigurado akong pupunta naman ang dad ko para iligtas tayo, at poprotektahan mo rin ako.” Ilang sandaling huminto si Nollace at tumingin kay Daisie. “Prinotektahan ba kita? Halata naman na ikaw ang nagpoprotekta sa akin?”Nakangiti na nagpaliwanag si Daisie, “Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit ako naging matapang ara sumama sayo pero ang alam ko lang ay wala akong pinagsisisihan.” Mahigpit siyang niy