MIKAYAlas syete na ng gabi, at kakauwi ko lang galing school dahil si Dean pinag-ayos ba naman ako ng files bilang parusa ko sa pagsagot ko ng edi wow kay Damonyo. Tch! Dapat nga minura ko na lang siya eh. Ugh! Nakakairita talaga. Ang kapal ng mukha niyang ipahiya ako ng gano'n, akala mo naman super perpect niya."Mikay, kumain ka na ba? Mukhang pagod na pagod ka ata," ani Nanay Cristy na bigla na lang sumulpot sa kung saan. Nanatili naman akong nakahiga sa sofa na para bang pagod na pagod. Wala akong energy. Pakiramdam ko ay nabugbog ako o kaya naman tumakbo ng ilang kilometro. Kasalanan talagan 'to ng Damonyo na iyon eh. Kung hindi ba naman niya ako tinarget, edi sana hindi ko naranasan ang bagsik ni Dean. Humanda talaga sa akin iyon."Maghahanda na ako ng pagkain. Mag pahinga ka na muna, tatawagin na lang kita," pagkakwa'y saad ni Nay Cristy.Walang gana akong tumango, pagkatapos ay iniwan na ako ni Nanay Cristy. Sa tuwing naaalala ko kung paano niya ako tinarget kanina, hindi k
MIKAYForda preparation ang ferson ngayon dahil nga naglabas na ang M.Y ng schedule para sa interview. Kabado bente na nga ako dahil hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko at kung anong mangyayari sa interview. Kanina nga nanood ako ng sample interview sa website ng M.Y kaya lang dinugo utak ko dahil hindi ko rin naintindihan ang content ng interview. "Mikay, ayos ka lang?" Binalingan ko ng tingin si Nay Cristy na umupo sa harapan ako. Nandito ako ngayon sa maluwang at malaparaisong garden ni Damonyo, nagmumuni at nag e-emote dahil pakiramdam ko tatapak pa lang ako sa interview room ay babagsak na ako. "Kanina ko pa napapansin ang pagbuntong hininga mo. May problema ba?" tanong ni Nay Cristy habang mataman itong nakatingin sa akin. Marahas akong bumuntong hininga. "Sobrang laki po ng problema ko. Malapit na po kasi ang interview para sa mga mag i-intern sa M.Y, eh kinakabahan na po ako. Tapos sabi pa ni Damonyo kaya lang naman nakapasok ako ay dahil isa akong Ynares. Gusto ko
MIKAY"Family dinner?" ulit ko sa sinabi niya.Nandito ako ngayon sa pool, nagpapakasenti habang nakababad ang aking mga paa sa tubig tapos sasabihin niya sa akin na mag-ayos na ako dahil may family dinner eklabu raw."Kasama ba ang Papa ko?" tanong ko. Binalingan ko siya ng tingin. Sa totoo niyan, hindi naman ako marunong lumangoy kaya hanggang laro lang talaga sa pool ang tangi kong nagagawa."No," tipid na sagot nito. Tapos ang pagsumbat pa niya sa akin ay akala mo naman ikakabawas iyon ng pagkatao niya. Apaka suplado!"Oh bakit natawag pang family dinner kung wala naman ang papa ko? Sabihin mo pass, hindi ako gogora," saad ko pero isang matalim na tingin ang ibinaling niya sa akin, tingin na maaaring ikapahamak ko. "Oh bakit ang sama mo na namang makatingin?"Kung makatingin kasi akala mo naman kung ang laki na naman ng kasalanan ko. Mukhang lagi na lang siyang galit sa mundo."Your grandfather is the one who called for the dinner."Nanatiling nakataas ang kilay ko nang muling ba
MIKAYWala na talaga siyang bukambibig kundi puro privilege na lang. Konti na nga lang palalayasin ko na siya sa sarili niyang bahay eh."What is this trash?"Marahas niyang inilapag ang folder na hawak niya sa mesa. Galit na galit na naman ito na akala mo naman ang laki na naman ng kasalanan ko. Lagi na lang galit ang Damonyong ito. Wala pang araw na naging payapa ang loob ng bahay niya dahil sa kagaspangan ng ugali niya."Sabi mo isulat ko ang lahat ng tungkol sa akin. Isinulat ko naman ah," saad ko sa isang inosenteng tinig.Lahat na lang ng gawin ko ay pinupuna niya, pati nga maliliit na bagay nakikita niya. Apaka perfectionist akala mo naman hindi siya nagkakamali."Stupid." Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata at akala mo naman katapusan na ng mundo kung makaasta ito.Napairap na lang ako nang mag walk out ito. Naku! Konti na lang talaga... konting-konti na lang ang pasensya ko sa kanya. Siya ang tipo ng tao na hindi mo kayang masikmura ang ugali dahil sa kagaspangan nito
MIKAYPalingon-lingon ako sa paligid, dahil baka biglang sumulpot ang Damonyo ay malintikan pa ako. Hating-gabi na kasi kaya naman alam kong forda galit na naman siya once na malaman niyang ngayon lang ako nakauwi. Si Adam naman kasi sobrang daldal, hindi ko tuloy namalayan ang oras, pero still, sobrang laki ng naitulong niya sa akin. Yung brain capacity ko na two gigabytes lang, feeling ko nalagyan ng madaming laman. Sana lang talaga ay hindi ito maformat bukas, kasi madalas nag r-refresh ang braincells capacity ko eh. Nang masiguro kong walang Damonyo sa paligid, hindi ko maiwasang mapangiti. Siguro ay wala rin ito, o kaya naman may duty. "Buti na lang!" masayang turan ko at bahagya pa akong napatalon sa tuwa. Pinihit ko ang doorknob ng main door ngunit napakunot ako ng noo nang hindi ko ito mabuksan."Seryoso ba 'to?" tanong ko sa aking sarili dahil kahit na anong pihit ko sa pintuan ay hindi ko ito mabuksan. "Putik!" singhal ko.Mukhang literal na inilock ang pintuan. Sobrang s
MIKAYWala akong pasok ngayon, at si Damonyo mukhang wala namang duty. Urat na urat na ako rito sa bahay niya, gustong-gusto ko ng mag gorabels, at gumala kasama ang mga kaibigan ko dahil sa tuwing wala kaming ganap sa buhay ay lumalabas kami, kaya lang dahil nga sa utos ni Damonyo nakakulong ako ngayon. Ugh!"Ang boring!" bulalas ko saka ako humilata sa pangmalakasan niyang sofa. Nakabaligtad ako, kaya nakataas ang paa ko sa sandalan nito at ang buhok ko ay halos masayad na sa carpet. Walang magawa. Katatapos ko lang basahin ang notes na ibinigay sa akin ni Adam at masasabi ko talaga na makakapasa na ako. Kumakanta ako na nanatiling nakapatingkayad ang p'westo. Sobrang boring ng life. Paano kaya niya nagagawang mag stay rito sa loob ng bahay niya? Wala siyang kausap, ni wala akong makitang kaibigan na kasama niya."Ohhhhh!" malakas na kanta ko. "Too loud." "Ay putik!" singhal ko nang halos tumambling ako dahil biglang sumulpot si Damonyo at marahas na tinanggal ang pagkakapatong
MIKAY"Mikay, ayos ka lang? Nitong nakaraang araw parang lagi ka na lang galit sa mundo," ani Tina na tumabi sa akin."Oo nga. Minsan nga natatakot na akong lapitan ka," pabirong saad naman ni Juday.Paano hindi ako maaburido, eh kahit paulit-ulit kong sinasabi ang tungkol sa divorce ay tila walang naririnig ang gago. Gusto ko ng bumalik sa dati kong buhay. Gusto ko mang ikuwento sa kanila o sa mga kaibigan ang tungkol sa nangyayari sa akin ay hindi p'wede, kaya heto ako ngayon super frustrated sa nangyayari."May jowa ka na siguro 'no?" tanong ni Tina na siyang ikinakunot ng noo ko.Jowa? Hindi ko nga 'yan naranasan, dahil asawa agad ang meron ako pero sa papel nga lang."Mukha ba akong may jowa?" aburidong tanong ko."Kung hindi lalaki ang dahilan ng pagkabugnot mo, eh ano?" kunot-noong tanong ni Juday."Hayop. Isang hayop ang dahilan." Tutal, mukhang hayop din naman siya.Tumawa ang dalawa na tila ba may sinabi akong joke."Students listen!"Pare-pareho kaming napatingin sa harapan
MIKAY"Anong ganap mo ngayon at lagi kang missing in action?" taas kilay na tanong ni Hanna. "Dinaig mo pa itong si Engineer eh," ani Suzy na inakbayan si Kean na kanina pa tahimik. Nandito kami ngayon sa isang high elevated na lugar kung saan ay p'wedeng mag camping. Tanaw na tanaw namin ang city lights. Madalas kami rito sa tuwing free time namin. Sobrang ganda ng tanawin. "Masyado lang magulo ang schedule ko. Kayo naman, masyado niyo akong miss," pabirong saad ko. Nagtaas agad ang kilay ng dalawa sa akin kaya natawa na lang ako. Minsan talaga ang pinakamaganda at pinakamasarap talaga ay 'yong makalayo-layo ka kahit papaano sa stress, tipong malaya at masaya kang nagagawa ang mga bagay-bagay kasama ng mga kaibigan mo. Katulad ngayon. "Kung hindi ka pa namin ipapasundo kay Adam baka pinuntahan ka na namin sa bahay niyo," ani Suzy na kanina pa dumadampo ng chichirya. Nababahala na talaga ako sa sitwasyon ko, alam kong hindi naman close ang mga kaibigan ko sa pamilya ko kaya lang
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew