CHAPTER SEVEN

CALI

Hinila ako ni Cassey papunta sa mga kasamahan namin sa trabaho. Halos mapanganga sila sa nakikita nila. Gusto kong takpan ang mukha ko dahil sa mga titig nila. Agad ding hinanap ng mga mata ko si Patrick pero wala kahit anino niya.

"Woah! Wala ka talagang katulad, Clarisse! Ang sexy mo pa rin!"

"Ang swerte talaga ni Dayne!"

Rinig na rinig ko rin ang pagsipol nang mga 'to. Pakiramdam ko tuloy ay namumula na ang mukha ko.

"Teka nasaan ba si Dayne?"

"Ang sabi niya magpapahinga siya. Napagod kasi siya sa biyahe," sagot ko.

"Nagpapahinga? Eh, ayun siya, oh." Turo ni Cassey.

Lahat kami ay napatingin sa paparating na si Dayne. Naka-open shirt ito at naka-shorts ng color green. Tambad na tambad ang pinagmamalaki nitong six-packs abs na kahit sinong babae ay tiyak na tutulo ang laway. Kung titignan napaka-hot talaga nito. Hindi na nakapagtataka na isa siyang sikat na sikat na artista. 

"Your drools reached your chin, Clarisse," natatawang saad ni Cassey.

Bahagya akong nataranta at agad na hinawakan ang labi ko kung totoo ba ang sinasabi niya.

"Hindi naman, ah?"

"You're so funny, Clarisse. Kung makatitig ka kasi sa asawa mo parang wala ng bukas!" She laughed.

Napatahimik na lang ako. Pansin ko ang pagkabog ng puso ko nang makita ko rin si Patrick na palapit sa amin.

"Hi, Clarisse!" bati sa akin ni Patrick.

"H-hi." Napalunok ako. Bakit ba ako nauutal?

Pasimple kong tinignan si Dayne at wala akong makitang ekspresyon sa mukha niya, ngunit hindi maalis ang tingin nito sa akin kasabay no'n ang paglunok ng sarili niyang laway. Agad naman itong umiwas ng tingin. Tila tumigil ang pagtakbo ng oras nang ipulupot nito ang sariling kamay sa beywang ko. Ramdam na ramdam ko ang pagtaas ng mga balahibo sa aking katawan dahil sa ginawa niyang iyon!

Niyaya kami ng mga kasamahan namin na maligo na ngunit tumanggi muna kami ni Dayne kaya't naiwan kaming dalawa. Umupo kami sa buhangin at aliw na aliw na pinagmasdan ang mga kasamahan namin na masayang nagtatampisaw sa tubig.

"Bakit ganyan ang suot mo?" tanong niya sa akin nang hindi man lang ako tinitignan.

"Pinasuot ito sa akin ni Cassey. Hindi nga ako kumportable, eh."

"Next time, mag-shirt at shorts ka na lang."

"Pangit ba?"

Tinignan niya ako at nagtama ang tingin namin. Napalunok ako at umiwas ng tingin habang siya ay nanatiling hindi ito sumagot.

Lumipas na yata ang isang minuto bago niya nagawang sumagot.

"I just don't like the way they look at you."

Napatingin ako sa kanya. Malayo ang tingin nito kaya't namuo ang pagtataka sa aking mukha.

"Bakit naman? Kung maganda naman ang katawan ko, bakit hindi? Minsan lang naman sa buhay ko ang magsuot ng ganito, 'no!"

"Maganda?" Bigla itong napatingin sa akin. Pansin ko ang pagbaba ng tingin nito sa katawan ko na naging dahilan para takpan ko iyon! Mayamaya ay napangisi siya at muling umiwas ng tingin. "Flat chested ka!"

"Ano? Sira ulo ka ba?" sigaw ko.

"I'm just telling the truth."

"Ah, kaya pala napalunok ka ng laway kanina." Ngumisi ako.

"What? Nagulat lang ako!" sigaw niya pabalik. This time ay magkaharap na kami ngayon.

"Walang masama sa pagsasabi ng totoo, Dayne."

"Nagsasabi ako ng totoo, flat chested ka!"

Mas lalong lumapad ang nakakalokong ngiti sa labi niya.

"Clarisse! Dayne!"

Napatigil kami sa pag-aasaran nang makita namin si Patrick na papalapit sa amin. Heto na naman ang paglakas ng kabog ng puso ko sa tuwing nakikita siya. Ano ba 'tong nararamdaman ko?

"Hindi pa ba kayo maliligo?" tanong ni Patrick.

"Hindi pa. Nag-i-enjoy pa kasi kami sa panunuod sa kanila," sagot ko.

"Ah. I see." Tumango-tango ito. "By the way, Clarisse. I like your outfit today. Black swim suit is perfect for your skin," komento nito.

"S-salamat," nahihiyang sagot ko. Bahagya akong nakaramdam ng kilig sa katawan dahil sa sinabi niyang iyon.

Naramdaman ko na lang na siniko ako ni Dayne sa may tagiliran. Anong problema niya?

"Patrick, pinapatawag ka ni Direk."

May isang lalaki ang tumawag kay Patrick. Siguro isa siya sa mga staffs ng pelikula.

"Kahit hindi mo sabihin, I can feel that you liked him," bigla niyang saad nang makaalis si Patrick.

Magsasalita pa sana ako nang marinig naming mag-ring ang cellphone niya. Nagpaalam naman siya sa akin bago sagutin iyon.

Lumayo sa akin si Dayne at kitang-kita ko mula rito ang galit at pag-aalala sa mga mata niya. Bigla tuloy akong nakaramdam ng kaba. Tumayo ako at lumapit ngunit nagtago ako sa may malaking puno para hindi niya ako makita.

"Nandito siya? Saan?" Medyo napalakas 'yung boses niya at luminga-linga ito sa paligid. "Paano siya nakapunta rito? Nasundan niya kami, gano'n ba?" Galit na galit ang boses nito. Bahagya akong natakot dahil ngayon ko lang siya nakita na ganito.

Sino kaya ang kausap niya? At sino ang tinutukoy niyang nakasunod sa amin?

"Ako na ang bahala. Salamat." Binaba niya ang cellphone niya at tumingin sa gawi ko. Nagulat naman ako nang tawagin ako nito.

Nang makalapit ako ay hindi ako makatingin nang diretso sa mga mata niya. "A-Alam mong nandito ako?"

Tumango lang ito. "Enjoy yourself here. May pupuntahan lang ako."

Aalis na sana siya pero agad ko itong pinigilan. "T-Teka, Dayne. Saan ka pupunta?"

Imbes na sagutin niya ako ay isang ngiti ang binigay niya sa akin at tuluyan na siyang umalis. Nag-aalala ako para sa kanya. Base sa tono ng boses niya ay parang may mali.

Naglakad-lakad ako sa gilid ng dagat. Inaaliw ko ang sarili ko para maalis ang takot sa d****b ko. Hindi maalis sa isipan ko si Dayne. Bakit pakiramdam ko ay ang dami niyang tinatago? Kung tungkol man ito kay Clarisse, bakit hindi niya sabihin sa akin? Handa akong makinig at tulungan siya sa bagay na 'yon.

Naningkit ang mga mata ko nang makita ko ang isang lalaking tila nagmamatiyag sa akin. Kitang-kita ko ang nakakamatay na titig nito. Para itong papatay sa sobrang sama 'non. Nanindig ang balahibo ko at rinig na rinig ko rin ang pagtambol ng d****b ko!

Gusto kong makalayo sa taong 'yon pero hindi ako makagalaw. Tila nanigas ang aking katawan. Pakiramdam ko tuloy ay may masama siyang balak sa akin. Sino ang taong 'yon? At bakit gano'n na lang ang titig niya sa akin?

"Clarisse?"

Nilingon ko ang nagmamay-a*i ng boses na 'yon. Si Patrick. Tinignan kong muli ang lalaking 'yon pero wala na siya. Saan nagpunta ang taong 'yon?

"Sinong hinahanap mo? At bakit takot na takot ka?"

"W-wala, Patrick. Wala." Umiling-iling ako.

"Sigurado ka? Pero namumutla ka." Bakas ang pag-aalala sa tono ng boses niya.

Hindi agad ako nakasagot nang hilahin ako nito papalapit sa kanya. Niyakap niya ako kasabay no'n ang paghaplos sa likod ko.

"Ganito ang madalas na gawin ni Dayne sayo sa tuwing natatakot ka. Hindi ako si Dayne, pero sana kahit papaano ay nabawasan ko ang takot diyan sa puso mo," bulong nito sa akin. Unti-unti ay nawawala ang takot ko. Kung ganito man ang ginagawa ni Dayne kay Clarisse noon, totoo ngang effective ito. Napakaswerte ni Clarisse dahil sa mga taong nakapaligid sa kanya.

"Bitch!" Napabitaw ako kay Patrick nang biglang may humila sa buhok ko.

"A-aray!" d***g ko.

"Klaire, stop it!" Awat ni Patrick sa amin.

"Malandi ka! Kakalbuhin talaga kitang babae ka!" Mas lalo niyang hinila ang mga buhok ko. Pakiramdam ko ay malapit na itong humiwalay sa anit ko.

"Ano ba, Klaire! Anong pinagsasabi mo?" Gumanti ako sa kanya. Hinila ko rin ang buhok niya pero bigla na lang niya akong tinulak. Pakiramdam ko ay bumaon ang kuko nito sa braso ko dahil sa pagtulak niyang 'yon sa akin.

"How dare you! Hindi ka nababagay rito! You're not supposedly here!" sigaw niya. Gusto kong maiyak dahil sa sinabi niyang iyon. Tama siya. Sino nga ba ako?

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ni Patrick. Tila natauhan si Klaire nang dahil doon. "Look, Klaire. Kung ano man ang nakita mo o kung ano man ang inaakala mo, nagkakamali ka."

Tila nabalot ng pagtataka ang isip ko. Bakit siya nagpapaliwanag? Isa pa, bakit gano'n na lang ang naging reaksyon ni Klaire? Kaibigan ni Clarisse si Patrick at kaibigan na rin ang turing ko sa kanya. Anong masama sa ginawa namin?

"Anong nangyayari dito?" Napatingin kaming lahat kay Dayne na kakarating lang. Tinignan ako nito. "Bakit ganyan ang hitsura mo?" Inayos niya ang gulo-gulo kong buhok. "At ito? Ano ito?" dugtong pa niya. Tinakpan ko ang tinutukoy niya. Tama nga ako, nagkasugat ang braso ko dahil sa pagbaon ng kuko ni Klaire dito.

"W-wala 'to, Dayne. H-Halika na." Hihilahin ko na sana siya pero agad kaming napatigil nang magsalita si Klaire.

"Bakit kasi hindi na lang natin sabihin ang totoo, Patrick?"

"Totoo? Anong totoo?" kunot-noong tanong ni Dayne.

Tumingin si Patrick kay Klaire at umiling. This time ay umiiyak na si Klaire. Ano ba ang kailangan nilang aminin?

"May relasyon kami ni Patrick! Kaya please, Clarisse! Get off! May asawa ka na!" Tumakbo si Klaire pagkatapos niyang sabihin iyon. Sinundan naman siya ni Patrick.

"Dayne. . ."

"Pagod ako ngayon, Cali. I'll just get some rest." Tuluyan na itong umalis nang hindi man lang ako tinitignan.

Napagpasyahan kong lumibot na lang muna. Nagi-guilty ako dahil parang mas dinagdagan ko ang problema ni Dayne. Napabuntonghininga ako. Iniisip ko, dahil sa nangyaring 'yon, baka lumabas 'yon sa media at maging dahilan para masira ang pangalan nina Clarisse at Dayne.

Gusto kong makausap si Dayne kaya naman pinuntahan ko siya sa room namin. Nadatnan ko siyang nakasandal sa may sofa. Katulad sa dati ay hawak niya ang sentido niya habang nakapikit.

"Dayne?" Lumapit ako rito at tumabi sa kanya.

Tumingin ito sa akin.

"Tungkol nga pala sa nangyari kanina-"

"Okay na 'yon. Pinaliwanag na lahat sa akin ni Patrick."

Tumango ako. "Gusto ko sanang mag-sorry sayo Dayne. Mali ang pagkakaintindi ni Klaire."

"Bakit ka nagso-sorry? Dahil ba posibleng lumabas ito sa media o dahil sa asawa mo ako bilang Clarisse?"

Natahimik ako. Ano nga ba ang tamang sagot sa tanong na 'yon?

"Look, Cali. Alam kong wala kang ginagawang masama, pero kailangan mong alalahanin na hindi na ikaw si Calista Fuentes. Isa ka ng Clarisse Sarmiento, at bawat kilos mo maraming mata ang nakabantay sayo."

Napalunok ako. Tama siya. Siguro nga hindi ako nag-iingat sa mga kinikilos ko. Pero wala akong ginagawang masama. Hindi ko ginusto ang mga nangyari. 

Hindi ko na napigilan ang pag-agos ng luha ko. Sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari. Kung pinigilan ko lang sana si Patrick sa pagyakap sa akin hindi mangyayari ito.

Naramdaman kong hinila ako ni Dayne palapit sa kanya at niyakap kasabay no'n ang paghaplos sa likod ko katulad ng ginawa ni Patrick kanina. Biglang gumaan ang pakiramdam ko. Ganito pala ang pakiramdam kapag si Dayne na mismo ang gumawa. Tama si Patrick. Totoong nakakapagpa-gaan ng loob.