CHAPTER EIGHT

CALI

"CUT!"

Nagpalakpakan ang mga kasamahan namin at todo bati sila sa amin.

"Great job, Dayne and Clarisse. You guys did well!" komento ni Direk. Ngumiti naman kami. Natutuwa talaga ako sa acting skills ko ngayon. Hindi na ito katulad noon, no'ng nag-uumpisa pa lang kami.

Binigay sa akin ni Dayne ang malinis na towel saka pinunas sa mukha ko.

Pinagpahinga muna kami ni Direk at ipagpapatuloy na lang daw ulit mamaya.

Tatlong araw na namin dito sa La Union at masasabi kong sobrang nakakapagod talaga.

Nagpasya kaming magpunta muna sa beach house ngunit biglang tumunog ang cellphone ni Dayne. Pansin ko, palagi siyang may kausap sa phone. Sa palagay ko ay ang Tito Oscar niya 'yon. Hindi ko tuloy maiwasan kung natuklasan na ba nila ang totoong pagkamatay ni Clarisse. Hindi ko nga maintindihan, dahil kung sinadya man ang pagkamatay niya, sino naman ang gagawa no'n?

Isa pang ikinakabahala ko ay si Klaire. Magmula nang mag-away kami, hindi na ito muling nagpakita pa. Ang sabi ni Dayne, baka raw nauna nang umuwi at nagpapalamig ng ulo. Hindi ko lang maiwasang mag-alala. Wala naman talaga akong ginagawang masama at hindi ko intensyon na saktan siya.

Naupo na lang ako sa duyan habang tinitignan sa malayo si Dayne. Napabuntonghininga ako dahil nakikita ko na naman ang pag-aalala sa mukha niya. Nang ibaba niya ang cellphone nito ay saka ito umalis. Susundan ko sana siya ngunit agad akong napigilan ni Cassey.

"Clarisse, can you take a picture of me, please?"

"O-okay."

Nag-pose lang ito nang nag-pose. Nang matapos ay tumakbo ito palapit sa akin habang nakangiti. Ngunit nang makita niya iyon ay agad siyang napangiwi.

"Wala na bang mas papangit dito, Clarisse?" nakangiwing saad niya.

Napakamot naman ako sa ulo.

"Well, nevermind."

Napaiwas ako ng tingin nang titigan niya ako.

"You know what, Clarisse? You're weird!"

"A-Anong ibig mong sabihin?"

"I don't know if it's only me but. . ." Nag-pause muna siya at muling sinuri ang mukha ko. "Well, nevermind again." Sabay tawa niya. 

Parang gustong lumabas ng puso ko dahil sa lakas ng tibok nito. Hindi kaya ay nakakahalata na siya sa akin?

"Ma'am, Clarisse?"

Pareho kaming napalingon nang may lumapit sa aming lalaki.

"Next scene na raw po sabi ni Direk."

Mabilis akong tumango at sumunod sa kanya. Laking pasasalamat ko na rin 'to para makatakas kay Cassey. Naiilang kasi ako sa mga katanungan niya.

--**--

"NASAAN si Dayne?" sigaw ni Direk. "Noong una, si Patrick ang wala! Ngayon naman si Dayne! Paano tayo matatapos dito?" Lahat kami ay napayuko. Walang kahit na sino ang nakasagot sa tanong niya. Kahit ako. Magmula kasi no'ng sinugod ako ni Klaire, bigla na lang siyang umalis kaya't sinundan siya ni Patrick. "Ikaw Clarisse? Hindi mo man lang ba nakita ang asawa mo?" dugtong niya.

"S-sorry, Direk," nakayukong saad ko.

Nagulat na lang ako nang bigla siyang umalis.

"Hayaan mo na. Mainit lang talaga ang ulo niya ngayong araw," saad ng isa sa mga katrabaho namin.

Ngumiti naman ako at nagpaalam sa kanya para hanapin si Dayne.

Alam kong may problema si Dayne at gusto ko siyang kausapin tungkol dito. 

Tama nga ako. Narito siya sa tabing dagat kung saan malayo sa set. Nadatnan ko siyang nakaupo roon at pansin kong malalim ang iniisip niya.

"Alam mo, nakakabaliw ang mag-isa."

Tumingin siya sa akin at halata ko ang pagkagulat sa mga mata niya.

"Paano mo nalamang nandito ako?"

Hinawi ko muna ang buhok ko na tumatakip sa aking mukha at inipit iyon sa may tainga ko dahil sa hangin. Nililipad din ang buhok niya at mga damit namin. Napangiti ako dahil ang pogi talaga niya.

"Wala ka kasi kanina sa set, eh. Ano bang ginagawa mo rito?"

"I'm just trying to calm myself down."

Tinitigan ko siya. Ang lalim nang iniisip niya.

"Sabihin mo na."

"What?" takang tanong niya.

"Iyang dinadala mo." Ngumiti ako pero siya nanatiling seryoso.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Nako, Dayne. Akala ko ba ayaw mong umiyak ang buong Pilipinas? Baka mamaya lumabas sa headlines na baliw ka na? Nakakabaliw kapag hindi mo 'yan nilabas, Dayne." Tumawa ako. "Tungkol ba kay Clarisse?"

Tumango siya. "I always asked myself, ano pa bang kulang? Lahat ginagawa ko, pero damn it! Hindi pa rin malinaw sa akin ang lahat!" Nakita kong nangingilid na ang luha niya. Pagdating talaga kay Clarisse, nagiging mahina siya. "Ang sabi ni Tito Oscar, hindi aksidente ang nangyari. Kusa raw siyang pinatay."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig! Hindi ko lubos maisip. Sino ang may kayang gumawa no'n sa kanya?

"I don't think kung sino ang taong may kayang gumawa no'n sa kanya. Wala akong kwenta!"

"Dayne. . ."

"Ni hindi ko man lang napansin na may taong gustong pumatay sa kanya. Masyado akong naging kampante na makakasama ko siya habang buhay. Hindi ko siya naprotektahan. Am I stupid, Cali?"

"Hindi, Dayne." Umiling-iling ako. "Hindi ko nakilala si Clarisse, Dayne at lalong hindi ko nakita ang pinagsamahan niyo. Stop blaming yourself. Alam mo kung ano ang nakikita ko ngayon? Kung gaano mo siya kamahal. Simula pa lang, nakita ko na kung anong klase ang pagmamahal na binigay mo sa kanya noon, kahit ngayon. Kahit wala na siya."

Ilang minuto kaming naging tahimik. Walang kahit na isa sa amin ang nagsasalita. Habang tinititigan ko siya, punong-puno ng kalungkutan ang mga mata niya. Ilang buwan na ang lumipas pero ganyan pa rin siya. Naaawa na rin ako sa kanya. Hindi niya dapat pinagdadaanan ang mga bagay na ito.

"I'm sorry, Cali. Hindi ko dapat sinasabi ang bagay na 'to." Ngumiti siya "Tara?"

"Saan?" hindi na siya sumagot at basta na lang nya akong hinatak. 

Hindi niya ako pinansin hanggang sa namalayan ko na lang na nadito na kami sa set. Sinalubong agad kami ng Manager niya at bakas dito ang pag-aalala.

"My God, Dayne! Saan ka ba nagpunta? Kanina pa nagagalit si Direk!" Salubong ng Manager ni Dayne. Sa halip na sagutin niya ito ay isang ngiti ang pinakawalan niya.

"Let's start?" saad niya. Lahat sila ay napanganga. Para kasing walang nangyari. Tumingin ito sa akin. Isang nakakatunaw na ngiti ang binigay nito. Ang ngiting 'yon. Napahawak ako sa bahaging d****b ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko?

--**--

Ilang araw na kaming nandito sa La Union. Ngayon ang huling taping namin dito at babalik na kami bukas sa Manila. Nagpapasalamat na lang kami dahil bumalik si Patrick, pero hindi niya kasama si Klaire. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung gaano kalaki ang galit niya sa akin.

"Ginabi na tayo. Hindi na tuloy natin na-enjoy ang lugar na 'to," malungkot na saad ni Dayne.

"Okay lang 'yon, Dayne. Na-enjoy naman natin no'ng first day, eh!" Ngumiti ako.

"Sinong may sabing hindi na natin mai-enjoy rito?" Nagulat kami ng biglang pumasok sa pinto si Cassey. Kasalukuyan kasi kaming nagpapahinga ni Dayne ngayon sa kwarto. "Hindi man natin na-enjoy ang lugar, at least mai-enjoy natin 'to!" Sabay pakita niya ng dalawang wine.

"Matutulog na lang ako," saad ko sabay higa sa kama. Hindi naman kasi ako umiinom, eh.

"At kailan ka pa naging KJ ha, Clarisse?" takang tanong niya kaya agad akong napaupo.

"Ngayon lang?" patanong kong sagot.

"Ha? Ang weird mo talaga." Umiling-iling ito. "Well, wala na kayong magagawa pa. Papunta na silang lahat rito." Kasabay no'n ang sunod-sunod na pagkatok sa may pinto namin.

Wala kaming ibang nagawa kundi pumayag na lang. Nag-form kami ng circle at katabi ko si Dayne habang nasa harapan namin sina Patrick, Cassey at ilang kasamahan namin sa trabaho.

Sobrang saya nila habang pinapanuod ko silang umiinom. Halatang expert na expert sila pagdating sa gano'n. Hindi ko alam kung anong klaseng wine 'yon. Pangmayaman kasi at first time kong makakita ng gano'n. Para tuloy akong natakam. Ano kayang lasa no'n?

"Oh, bakit hindi ka umiinom, Clarisse?" tanong sa akin ng isa naming kasamahan.

Imbes na sagutin ko siya ay nagbuhos ako ng wine sa baso. Iinumin ko na sana ito pero pinigilan ni Dayne ang kamay ko.

"Umiinom ka ba?" bulong niya. Ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa leeg ko at amoy na amoy ko rin ang alak galing sa bibig niya. Bahagyang nagsitaasan ang balahibo ko ng dahil do'n.

"Hindi."

Hindi ko na siya pinansin at bigla kong nilagok ang alak. Ramdam na ramdam ko ang pagdaloy no'n sa lalamunan ko na naging dahilan ng pag-ubo ko. Ano bang lasa 'to? Pangmayaman nga pero ang sama ng lasa.

Inabutan ako ni Dayne ng juice kaya agad ko iyon ininom.

"Anong nangyayari sayo, Clarisse? Bakit kung umarte ka ay parang first time mo?" tawa-tawang tanong ni Cassey.

Hindi ako nakasagot.

"Don't tell me, nag-iba na ang ihip ng hangin?" Sabay tawanan nila.

Dahil sa panunukso nila, kinuha ko ulit ang baso ko at sinalinan ito ng alak. Agad ko iyong nilagok. Pangalawa, pangatlo, pang-apat. Sunod-sunod ang pag-inom ko. Ayokong makahalata sila at lalong ayaw kong mapahiya si Dayne.

"Ano bang ginagawa mo?" bulong sa akin ni Dayne.

"Umiinom." Sabay tawa ko. Nakakailan pa lang ako pero parang tinamaan na agad ako. Ganito pala talaga kapag first time mo pero pansin kong habang tumatagal parang sumasarap ang lasa nito.

"Akala ko ba hindi ka umiinom? Eh, parang expert ka na sa ginagawa mo, eh."

"Ganon talaga, Dayne. Ayoko namang mapahiya ka sa harapan nila 'no!"

Sasagot pa sana si Dayne ngunit agad na soyang inunahan ni Cassey.

"May sariling mundo 'yong love team, oh!" saad ni Cassey.

"Kailan niyo naman balak magka-baby?"

Napaubo ako sa tanong nila. Bigla kong nilagok ang alak na nasa harapan ko. Ramdam ko naman na hinawakan ni Dayne ang kamay ko at saka ngumiti.

"Hintay-hintay lang kayo at huwag kayong mag-alala, kayo ang unang makakaalam kapag nagka-baby kami," nakangiti niyang saad. Napalunok tuloy ako. Napakalabong mangyari ang gusto nila.

Matapos ang pag-uusap na 'yon ay tumigil na ako sa pag-inom. Mabuti na lang at hindi na nila ako napansin. Lahat sila ay lasing na lasing na kaya't umalis na sila at nagtungo sa kanya-kanya nilang kwarto. Nakatulog na rin si Dayne dahil sa kalasingan. Maging ako ay inaantok na rin.

Tumayo na ako at inayos ang pinag-inuman nila. Isa-isa kong pinulot ang bote ng alak at mga wrappers ng chichirya.

Nilapitan ko si Dayne. Nakasandal ito ngayon sa may ding-ding kung saan kami nakapuwesto kanina. Pinagmasadan ko ang mukha nito. Ang kinis talaga. Sinundot ko rin ang pisngi niya. Ang pogi talaga ng isang 'to. Hindi na nakakapagtaka kung bakit siya nagustuhan ni Clarisse. Bumaba ang tingin ko sa maninipis at mapupula niyang labi. Nakaka-insecure tuloy ang shape ng labi niya. Magigising kaya siya kapag hinalikan ko ito? Napailing ako. 'Ano bang iniisip mo Cali? Kababae mong tao ganyan ka mag-isip! Kung bakit ba kasi nakakaakit ang labi niya?'

"Dayne. . ." Tinapik-tapik ko ang pisngi niya pero hindi siya nagising.

"Dayne. . ." pag-uulit ko.

"Hm?" Dumilat ang mata niya at napangiti nang makita ako.

"Halika na! Kung bakit kasi nagpakalasing ka, eh! Akala ko ba ako ang mahina pagdating sa alak? Oh, bakit ikaw 'yong knockdown ngayon?" Baliw na siguro ako. Bakit ko ba kinakausap ang isang lasing?

Pinatayo ko siya at inalalayan patungo sa kama. Isa-isa kong tinanggal ang butones ng polo niya. Napalunok ako ng unti-unting lumalantad ang six-packs abs niya! Pakiramdam ko tuloy ay nag-iinit ang pakiramdam ko!

Sunod-sunod akong umiling. Ano ba 'tong naiisip ko?

Agad akong kumuha ng towel at maligamgam na tubig. Pinunas ko iyon sa kanya at pinalitan na ng damit. Kung hindi ko pa 'yon ginawa ay baka kung ano ang magawa ko at lumabas na lang sa balita na 'Isang Dayne Cervantez, ginahasa ng sariling asawa!' Hay! Malaking kahihiyan 'yon kapag nagkataon. Isa pa, baka multuhin ako ni Clarisse!

Tatayo na sana ako pero agad niyang hinawakan ang kamay ko sabay hila sa kanya. Napasub-sob tuloy ako sa pandesal niya. Umayos ako ng upo at tinignan siya.

Unti-unti nyang nilalagay ang kamay ko sa d****b niya. Bumilis ang tibok ng puso ko nang maramdaman ko ang tibok ng puso niya.

"Please, don't go. Just stay with me, please."

Minulat nito ang kanyang mga mata at nginitian ako. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit biglang sumaya ang puso ko nang sabihin niya 'yon? Ang weird sa feeling!

"D-dito lang ako, Dayne."

Mas lalong lumawak ang ngiti niya pagkarinig niya ng sinabi ko.

"Don't leave me, again! I love you, Clarisse!"

Napahawak ako sa d****b ko. Hindi ko makayanan ang lakas ng tibok nito. Kung kanina ay nang dahil sa saya, ngayon ay parang nag-iba. Naninikip ito at tila hindi ako makahinga. Unti-unti kong nilapit ang aking mukha palapit sa tainga niya at bumulong.

"I'm not Clarisse, Dayne."