-CALI's POV-
Kung kaya ko lang magpakain sa lupa ay ginawa ko na. I deserved slap or painful words coming from Patrick. Kakasabi lang ni Lola na hindi dapat ako gumamit ng isang tao upang ipakita na naka-move on na ako. But here I am, using Patrick.
"I'm sorry Patrick. Sige na! Sabihan mo na ako ng mga masasakit na salita. Kahit ano pa 'yan, tatanggapin ko!"
Napapikit ako pero kusa rin akong napamulat nang marinig ko ang mahinang pagtawa niya.
"I don't think you deserve that, Cali. I believe you're just stuck in the situation."
I deeply sighed. Bakit ba napakabuti ng taong ito?
"Pero hindi mo rin deserve ang ginawa ko kanina. Sorry talaga, Patrick. Hindi ko dapat ginawa iyon."
"It's okay, Cali. You know how much I love you, right? You can use me until you completely forget him."
--**--
&n
-CALI'S POV-"JUSKO, Cali! Ano bang nangyari sa iyo?!"Nilapag ako ni Dayne sa upuan na yari sa kahoy habang si Lola ay aligaga habang kinukuha ang first aid kit na naitago niya."Mabuti na lang at binigyan tayo nito kanina. Ano bang nangyari sa inyo? At bakkt ang dumi-dumi niyong pareho?""Sa Mt. Vieza po, Lola.""Ano?!" gulat na gulat niyang saad."Lola, kumalma po kayo. Wala naman pong nangyari sa aming masama.""Kahit pa. Alam mo namang pinagbabawalan ka ng Lola mo na magpunta roon noon pa, hindi ba?"Napakamot na lang ako sa ulo."Uhm, Dayne. Maraming salamat. Umuwi ka na at magbihis," saad ko.Tumango naman ito. "Mauna na po ako, Lola," magalang na paalam niya."Oo, sige, Apo."Nang makaalis si Dayne ay saka ako pinalo ni Lola sa
-CALI'S POV- "SIGURADO ka na ba talaga sa desisyon mo, Cali?" mangiyak-iyak na saad ni Lola habang tinutulungan ako sa pag-iimpake ng mga damit ko. "Lola naman. Babalik naman po ako rito. Isa pa ho, kailangan po kami ni Clarisse para tuluyan na pong makamit ang hustisya." "Naiintindihan ko, Apo. Pero iniisip lang din kita. Maayos ka na ba talaga?" Napabuntong hininga ako. "Magiging okay po ako, Lola. Sinisigurado ko po na hindi na ako babalik dito na lumuluha. Pinapangako ko po 'yan sa inyo, Lola." Ngumiti ito at saka ako niyakap. "Tapos ka na ba, Cali?" Pareho kaming napatingin ni Lola kay Klaire at Nate na kakapasok lang. "Naku naman! Nag-iiyakan pa sila." Tumawa si Klaire. "Alam mo, Nate, hindi ko alam kung ikaw ba talaga ang tunay na apo ni Lola Paz, eh!" pang-aasar niya kay Nate. &nb
-KLAIRE'S POV- "HOY! Anong problema mo?" Nanatili itong hindi ako pinansin. Humiga ako sa may duyan kung saan siya nakaupo, pero dedma lang ako nito. Palihim akong napangiti. Mukhang effective ang sinabi ni Cali kanina. Plano ko talaga ang lahat ng ito. Gusto kong makita ang magiging reaksyon niya kung sakaling makita niya ako na may kasamang ibang lalaki bukod sa kaniya. Magmula kasi nang maging kaibigan ko siya ay hindi na ako nakakasama sa ibang lalaki maliban sa kaniya. "Bakit ka ba nandito? Bumalik ka na nga roon. Baka hinahanap ka na nung Vince na 'yon!" Mas lalo akong napangiti dahil naka-pout ito. Namumula pa ang pisngi niya gawa siguro ng alak. "Okay, sabi mo, eh!" saad ko at saka tumayo. Pero bumalik din ako sa puwesto ko kanina lang nang hilahin niya ako pabalik. Mas lalo tuloy akong napangisi. "Aka
-CALI's POV-NAIWAN kaming dalawa ni Dayne dito sa sikat na restaurant na ito. Sina Klaire at Nate kasi ay nauna na dahil may shooting daw sila samantalang si Patrick naman ay may importanteng lakad. Hindi na niya nabanggit kung saan dahil sa pagmamadali nito. Hindi ko tuloy maiwasan kung anong pinagkakaabalahan niya.Pansin ko ang muling pagtaas ng kaliwang kamay ni Dayne upang tignan ang wrist watch niya. Gabi na rin kasi at ilang minuto na kaming naghihintay dito sa restaurant na ito. Tinawagan kasi ni Dayne ang driver niya upang magpasundo dahil ayaw nitong mag-drive. Muli itong humikab. Mahahalata sa mukha niya ang pagkaantok."Let's go to the car," he said. Agad naman akong sumunod sa kaniya nang tumayo ito at nagtungo sa labas.Napakunot ang aking noo at napahinto nang hindi ito sumakay sa front seat at diretsong nagtungo sa back seat. Alanganin akong sumakay at tumabi sa tabi nito. Ngunit pag
-CALI'S POV-KATAHIMIKAN. Nakakabinging katahimikan. Dinala ako ni Patrick dito sa may park habang nakaupo sa may bench. Walang kahit na sino ang naglalakas loob na magsalita."P-Patrick. . . A-ayos ka lang ba?""What if I said no?"I looked at him, confused."W-what do you mean?"He sarcastically laugh. "I am going to New York again," he informed me of his plan.My eyes widened because I was not prepared of what he said. Kaya ba uminom siya ngayon?"W-what? W-why?""My Dad doesn't want me to be an actor. Ang sabi niya ay tama na ang naging desisyon kong lisanin iyon at lumipad na sa New York dahil sa kumpanya namin. But I didn't go there because I wanted to be with you."I lost of words. Hindi ko kinakaya ang mga naririnig ko. Bakit hindi niya ito sinabi sa akin dati?
-CALI's POV-Kanina pa ako nanginginig sa takot. Isang oras na kaming nakakulong sa elevator na ito pero wala pa ring tumutulong sa amin. Ramdam ko ang pagyakap sa akin ni Dayne."Don't be scared, Cali. Makakalabas din tayo rito."Hindi ako sumagot at hinayaang gawin niya iyon. Gusto kong lumayo sa kaniya pero hindi ako makakilos. Siguro dahil sa takot na nararamdaman ko. I felt light and warm, making me almost forget the fear I feel."Baka hinahanap na nila tayo, Dayne. Paano na lang ang show? Sigurado akong mabibigo ang mga fans kapag hindi tayo umabot doon.""Huwag mo nang isipin iyon," mahinang sambit niya lang at saka hinaplos ang likod ko.Nang tignan ko siya ay nakapikit ito habang yakap ako. Tanging flashlight lang nito ang nagsisilbing ilaw namin. Doon ay malaya ko siyang natitigan. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nakakasawang titigan ang mukha niya.
-CALI'S POV- "HERE!" Patrick handed me a hot coffee he bought at 7eleven. Umupo ito sa tabi ko 'tsaka hinigop iyon. Kasalukuyan kaming narito ngayon sa park. Gabi na ngunit niyaya niya akong manatili muna rito. Habang tinitignan ko si Patrick ay hindi pa rin ako makapaniwalang boyfriend ko na siya ngayon. Hindi rin maalis sa akin na aalis na siya bukas patungong New York. "Talaga bang aalis ka na bukas?" Hindi ko mainom ang kapeng ibinigay niya dahil pakiramdam ko'y wala akong gana. Naramdaman ko ang pag-akbay nito sa akin. Nang tignan ko siya ay nakangiti lang ito habang nakatitig sa akin. "Anong nginingiti-ngiti mo riyan? Aalis ka na nga, nakukuha mo pang ngumiti!" Ibinaba nito ang hawak niyang kape kasunod no'n ang muling pagkuha niya ng kape ko at inilapag din sa tabi niya. Hinawakan niya ang kamay ko habang hindi napupu
-CALI'S POV-NAGISING ako sa liwanag ng araw na pumapasok sa bintana ng kwarto ko. Agad kong kinapa ang cell phone ko na nasa ibabaw ng mesa. Nasisilaw pa ang aking mga mata nang buksan ko iyon. Tumambad sa akin ang dalawang text messages. Galing iyon kina Patrick at Klaire. Una kong binuksan ang message ni Patrick at awtomatiko akong napangiti.From: PatrickGood morning, love. My flight to New York was later at 4pm. Hope to see you before I leave. Take care of yourself. I love you my wife!Napahawak ako sa aking bibig. Kung ganito lang palagi ang bubungad sa akin tuwing umaga, siguro ay araw-araw akong nakangiti.Pangalawa kong binuksan ang message ni Klaire.From: KlaireHey, Cali! Nate picked me up early because we had a shoot in Batangas. You always remember what we talked about last night, okay? Wala ako diyan para paalalahanan ka l
-CALI'S POV- MONTHS had passed, bago kami tuluyang ikasal ni Dayne, ay isang mabigat na desisyon ang aking gagawin. Isang desisyon na alam kong makakapagpagaan sa puso ko. Nagpasya akong magtungo sa presinto, kung nasaan si Patrick. Tumulo ang luha ko nang makita ko siya habang papalapit sa gawi namin. "K-kumusta ka na?" tanong ko rito ngunit hindi ito nag-abalang sumagot. "Ito, oh. Kumain ka muna, Patrick," saad ko at isa-isang nilapag ang mga pagkain nasa tupperware. Ako pa mismo ang nagluto nito para sa kaniya. "Alam ko, walang kapatawaran ang ginawa mo sa kakambal ko," umpisa ko. "Buhay niya ang kinuha mo, eh. At wala kang karapatan upang alisin iyon sa kaniya." Pinunasan ko ang luhang lumandas sa aking pisngi. Masyadong mabigat ang nararamdaman ko. Masyadong masakit habang sinasabi ko ang mga bagay na 'to. "Pero sino nga ba ako upang hindi ma
-DAYNE CERVANTEZ- 5 YEARS LATER: TANDANG-TANDA ko pa rin kung paano kami nagkakilala ni Cali. Isang gabing tila wala ng pag-asa para sa aming dalawa. Then I saw her, alone. Hanggang sa pagkaguluhan siya ng mga tao. Akala ko noon, sa telebisyon lang makikita ang gano’ng klaseng pangyayari. Isang estrangherong lalaki ang maglalakas loob na yayaing magpakasal sa isang babaeng hindi naman kilala. Bigla akong napangiti nang maalala lahat ng iyon. Sa lahat ng posibleng mangyari sa mundo, I met her like it was destiny. “Are you ready, Dayne?” Tumango ako at ingat na ingat na inayos ang aking buhok. Ilang minuto pa ang nakalipas nang tuluyan na akong tawagin sa stage. Napangiti ako nang magpalapakan ang mga tao. Ramdam na ramdam ko pa rin ang suporta nilang lahat sa kabila ng pag-give up ko noon bilang isang artista. “Welcome, Dayne
-KLAIRE'S POV- Ganito pala ang pakiramdam na makita si Cali sa ganiyang kalagayan. Ang bigat. Masyadong mabigat sa dibdib. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ko akalaing magagawa ni Patrick ang lahat ng bagay na ‘to. Katulad ni Dayne, masyado rin akong nabulag sa pagmamahal kay Patrick. Nagpapasalamat na lang ako dahil agad na naputol ‘yon. Inaamin kong, nasasaktan ako. Hindi lang si Dayne ang niloko nila, kundi pati na rin ako. Gusto kong maiyak dahil sa sitwasyon ngayon. Sa tuwing nakikita ko si Cali na nakahiga sa kamang ‘yan, naiisip ko na hindi niya dapat ito pinagdadaanan. Hindi niya deserve ang lahat ng bagay na ‘to. Napatalikod ako bigla nang biglang pumasok si Dayne. Ang sabi ng Doctor, stable na rin daw ang kondisyon ni Cali, pero hindi pa rin naming maiwasang mag-alala dahil three days na ang nakalipas ngunit hindi pa rin siya nagigising.
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- ILANG oras nang naghihintay si Dayne. Kanina pa niya tinitignan ang kaniyang orasan. Hindi maalis sa isipan niya kung saan nga ba nagpunta si Clarisse. Sino ang kasama nito? At bakit dis-oras na ng gabi ay wala pa rin siya. Napatayo agad siya nang bumukas ang pinto sa kanilang kwarto. Niluwa nito si Clarisse na lasing na lasing. Gulo-gulo ang kaniyang buhok at mahahalatang kakagaling lang nito sa pag-iyak. "Clarisse?" nag-aalalang sambit ni Dayne habang inaalalayan niya ang babae. "Where have you been? At bakit lasing na lasing ka?" "Nothing, Dayne. I just enjoy this beautiful night," she laughed. Namuo ang pagtataka sa isipan ni Dayne. Wala soyang makitang dahilan kung bakit nagpakalasing ang fiancée nito. Nag-away ba sila? Hindi. Nagkaroon ba sila ng hindi pagkakaunawaan? Wala. Kumuha ng ma
-CALI'S POV- “P-Patrick?" saad ko nang tuluyan na siyang makalapit. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? “Cali. Bakit ganyan ang mukha mo? Bakit tila takot na takot ka?” Umupo ito sa aking harapan at sinilip ang aking mukha. “Cali.” Hinawi nito ang aking buhok kaya’t agad akong umiwas. Biglang nagbago ang ekspresyon nito dahil sa ginawa kong iyon. Mula sa pagiging kampante, napalitan ito nang galit na galit na mukha! “P-Patrick. . .” saad ko. Natatakot ako! Natatakot ako sa pwede niyang gawin! Hindi. . . Hindi si Patrick ito. . . Gusto kong paniwalain ang sarili ko na hindi siya ang kaharap ko ngayon. Pero hindi. Si Patrick talaga ang nasa harapan ko ngayon! “I-Ikaw b-ba ang—” Napatigil ako nang bigla itong tumawa! Nakakatakot ang tawang iyon. “Finally! Nakuha mo rin!”
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- WALANG pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ni Dayne. Dumating na kasi ang pinaka espesyal na araw para sa kanila ni Clarisse. Muli niyang tinignan ang kaniyang sarili sa salamin at inayos ang neck tie nito. Bagay na bagay sa kaniya ang suot niyang tuxedo na tinernuhan ng kulay pula na neck tie. "Handa na ba ang lahat, Klaire?" masayang tanong niya sa dalaga. "Oo naman, Dayne. Ikaw? Handa ka na ba?" Huminga ito nang malalim at ngumiti. Hindi maitatanggi ang kabang nararamdaman nito. Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng kaba kung dumating na ang araw na magpo-propose ito sa kaniyang minamahal? "Oo, Klaire. At excited na akong maging fiancée siya." "How can you be so sure, Dayne?" mapagbirong tanong ni Klaire. "Of course, I am sure, Klaire." H
-KLAIRE'S POV- "HAVE you seen, Cali, Nate?" tanong ko agad kay Nate matapos niyang maligo. "Hindi. Hindi ba't magkasama kayong nanunuod dito sa sala?" nagtatakang tanong niya. "Yeah, pero nagpaalam siya na hihintayin niya si Dayne sa may garden. Pero no'ng tignan ko naman siya ay wala na siya roon!" Nag-aalala na ako. Kanina pa ako nanginginig sa kaba. Nilibot ko na ang buong mansyon pero hindi ko pa rin makita si Cali. I tried to call her pero naiwan niya rin ang cell phone niya. "Hindi kaya nagpunta siya ulit sa Peter na 'yon?" si Nate. "Hindi maaari, Nate. Hindi ugali ni Cali ang umalis sa mansiyon." "Pero nagawa na niya, 'di ba?" "Y-yeah... P-pero... Hindi iyon aalis nang hindi sinasabi sa akin." Mababakas na rin ang pag-aalala kay Nate. "Ang mabuti pa
-KLAIRE'S POV- "AKALA ko ba ay may mall show kayo?" tanong ko kay Nate na kalalabas lang. Nakapambahay pa rin kasi ito hanggang ngayon. Kasalukuyan kaming narito sa may garden area. Pagkagising ko ay dito agad ako nagpunta. Gusto ko kasing magpahangin at mag-relax. "Hindi na ako pupunta. Nakiusap kasi si Dayne na bantayan kayong dalawa ni Cali," sagot niya. I rolled my eyes. "Para saan pa? Huwag kayong mag-alala. Hinding-hindi na kami babalik ni Cali doon. Isa pa, asa ka namang gusto ko pang bumalik doon 'no!" Hindi ko alam pero hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako sa lalaking 'yon! Nagsisisi ako dahil nagpunta pa kami ni Cali doon. Sana pala ay hindi ko na lang siya pinayagan noonv mga oras na 'yon. Hindi na siya sumagot. Akala ko ay umalis na ito ngunit naramdaman ko ang biglaang pagyakap niya mula sa likuran ko. "N
-DAYNE'S POV- NILAPAG ko ang bulaklak sa may puntod at sinindihan ang kandilang kulay puti. Pilit akong ngumiti. “Malapit na nating mapalitan ang pangalan mo, Clarisse. Malapit na ring mabigyan ng hustisya ang pagkamatay mo. Bigyan mo lang ako ng kaunting panahon.” I wiped my teary eyes then continue. “I’m sorry if it’s too late, Clarisse. Hanggang ngayon ay sinisisi ko pa rin ang sarili ko. Sorry kung hindi kita naprotektahan nung gabing ‘yon.” -FLASHBACK- “Sir, nandito na po si Ma’am Clarisse.” Napangiti ako nang marinig ko iyon. I’m currently in the rooftop, waiting for Clarisse. Inayos ko ang lugar na ito para sa aming dalawa, for the most important happening in our lives. Napatayo ako nang makita ko siya. She’s wearing black slightly off shoulder dress. Walang pinagbago. Napakaganda pa rin niya sa paningin ko. &