‘BAKIT, ANONG PROBLEMA?’ Message ni Lander kay Sophie.‘May sumipot na asungot. Sabi ni Debbie, matagal na raw me gusto kay Sylvia iyon, maski nuon pang nasa high school sila. Nagpaparamdam na naman ngayon. Melchor Guevarra, kilala mo ba sya?’ anang message ni Sophie sa kanya. Maya-maya ay hindi na ito nakatiis, tinawagan na siya nito.“Kuya Lander, mukhang type na sya ni Ate Sylvia. In fact, iniwan nya iyong table namin at dun sya kay Melchor nakipag-bonding,” sumbong ng kapatid sa kanya. Parang gusto niyang magwala sa sinabing iyon ng kapatid.Hindi ang Melchor na iyon ang sisira sa mga plano niya. Mabilis niyang pinasibad ang kanyang sasakyan.“Papunta na ako dyan,” sabi niya rito.“Ingat sa pagmamaneho, Kuya!” bilin ni Sophie sa kanya saka nawala na ito sa ere. Hindi siya mapakali habang iniisip na anytime ay maaring makipagrelasyon si Sylvia sa iba at wala naman na siyang magagawa kapag nangyari iyon.Gusto niyang murahin ang sarili dahil pinakawalan niya ang isang babaeng
MASAKIT NA MASAKIT ang ulo ni Sylvia nang magising kinabuksan. Napabalikwas siya nang mapansing wala siya sa kanyang kuwarto. Nasa isang hindi pamilyar na kuwarto siya at feeling niya ay nasa loob siya ng isang hotel. Nagmamadali siyang lumabas. Napatili siya nang makitang nasa isang isla siya.“What the fuck!!!” aniyang pinipilit isipin ang nangyari kagabi ngunit wala siyang matandaan kundi naglasing siya ng husto kasama sina Sophie, Debbie at Alexa. Paano siya napunta sa isla? Kinusot niya ang kanyang mga mata at tinapik ang kanyang mga pisngi para siguraduhing hindi siya nanaginip lang.Bumalik siya sa kwarto para hanapin ang kanyang phone, ang gulat niya nang lumabas si Lander ng banyo, nakatapis lang ito at mamasa-masa pa ang buhok.“A-anong ginagawa natin dito?” Halos paanas lang na tanong niya. Hindi niya alam kung saan siya mas nagugulat. Na narito sila sa isla ni Lander o sa matitipunong dibdib nito na hanggang ngayon ay ganito pa rin ang epekto sa kanya. Ngunit kinalm
“HINDI KO ALAM, LANDER. ANG MABUTI PA, umuwi na tayo. T-teka, nasaang parte ba tayo ng Pilipinas?”Huminga ng malalim si Lander, “Nasa Amanpulo tayo,” mahinang sagot nito.“Amanpulo?” aniyang nanlaki ang mga mata, “We travelled all the way here para lang dito?”Nasaktan si Lander sa sinabing iyon ni Sylvia. So balewala lang talaga dito ang effort na ginawa niya? To think na gumastos siya ng 1.5 million para lang makapag-usap sila ng maayos ni Sylvia. Ngunit sa paningin nito, wala namang kwenta ang lahat ng ito. Mukhang hindi na niya maibabalik pa ang pagmamahal ni Sylvia sa kanya.Ang sakit.Ang sakit sakit.At nakakatakot. Nakakatakot na isang araw, makita na lamang niya si Sylvia na may-iba na. God, hindi niya alam kung anong gagawin niya kapag nangyari iyon.“Umuwi na tayo, Lander. Baka hinahanap na ako ng anak ko,” sabi ni Sylvia. Sa ngayon ay hindi siya maaring magpadalos-dalos. Kilala niya si Lander na napaka-impulsive. Ginagawa lang nito kung ano ang maisipang gawin,
“SANA nga ganyan lang kadali ang problema ko,” halos paanas lamang na sabi ni Debbie saka huminga ng malalim.Nagkatinginan sina Sophie at Alexa saka sabay na tumingin ng matiim sa kanya. “What is it then?” Nag-aalalang tanong ni Alexa.“I think. . .I think I’m gay. . .” nakatungong sabi nito.“What?” Halos sabay na bulalas nina Sophie at Alexa.“Well, h-hindi ko pa naman sure. Kaya lang nagtataka ako sa sarili ko. I mean, lahat kayo nagkakagusto sa opposite sex samantalang ako. . .I’m confuse. Not that may nagugustuhan ako sa same sex pero bakit walang attraction sakin ang opposite sex at iniisip ko pa lang na maiinlab ako sa lalaki, para na akong kinikilabutan.” Pagtatapat ni Debbie sa mga ito, “Don’t you think I’m gay?”Walang makasagot ni isa kina Alexa at Sophie. Nakatingin lang ang mga ito sa kanya na para bang nanggaling siya sa ibang planeta. May pait sa mga labing napangiti siya. Naisip niyang sana na lang pala ay hindi na niya sinabi sa mga ito ang naiisip dahil mukhan
“TIKMAN MO ITO PARE,” NAKANGISING sabi ng isa sa mga kaibigan ni Lander. Iniabot nito sa kanya ang isang maliit na box na naglalaban ng tatlong piraso ng kulay dilaw na tableta. Nasa isang bar sila na pag-aari ng isa sa mga kabarkada nila. Mag-uumaga na ngunit ayaw pa rin nilang tumigil sa kasiyahan kahit na panay na ang tawag sa kanya ng Kuya Cali niya.“Ano ito?” Curious na tanong ni Lander sa kaibigan.“Bagong labas na gamot, mas matindi pa ang tama nyan sa ecstasy.” Bulong nito sa kanya, “Malilimutan mo lahat ng problema at feeling mo may sampong Sylvia kang kasama kapag tinira mo yan.”“Talaga ba?” tatawa-tawang sabi niya, kaagad niyang isinubo ang isang tableta. “Para thirty Sylvia ang makasama ko, itotodo ko na ito,” aniyang idinagdag na rin ang dalawa pang tablets na hawak niya.Tawanan ang barkada niya sa kanya.“Pare, lakas ng tama nyan, baka isang libong Sylvia ang maka-sex mo!” anang isa sa mga barkada niya.Ilang sandali pa ay umiikot na ang katawan niya at parang nanin
HINDI KUMIBO SI SYLVIA nang makarating sa kanya ang balitang nagtungo sa France si Lander para pamahalaan ang negosyo ng pamilya duon. Nagmaang-maangan siyang hindi apektado ng paglayo nito ngunit ang totoo ay sumisikip ang dibdib niya. Mahal pa rin naman niya si Lander kahit paunti-unti na siyang nakakapag-move on lalo pa at inaabala niya ang kanyang sarili sa kanilang mga negosyo.Ngunit naisip niyang mainam na ring lumayo ito. Hindi naman kasi lingid sa kanya na madalas nitong kasama ang mga kabarkada nito. Kilala niya ang ilan sa mga kaibigan nitong bad influence. Hindi ba at isa iyon sa madalas nilang pinag-aawayan nuon ni Lander, ang mga walang direksyon sa buhay na mga kaibigan nito?At kung hindi titigil si Lander sa pagsama-sama sa mga ito, baka masira na rin ang buhay nito gaya ng ilan sa mga kaibigan nitong naglabas masok na sa rehab.Ama ito ni Sebastian apektado ang anak niya sa anumang kasiraan nito. Actually, napag-isipan na nga rin niyang i-confront ito tungkol s
ISANG TAON ang matuling lumipas. Nakatanggap siya ng imbitasyon mula kina Alexa at Cali para sa nalalapit na kasal ng mga ito. Excited siyang makita ang dalawa na sa pinagkahaba-haba man ng prusisyon ay sa simbahan rin ang tuloy. Bigla niyang naisip si Lander. Kamakailan lang ay nabalitaan niya mula sa isang common friend nila ni Lander na namamayagpag ito ngayon sa France. Napaunlad nito ng husto ang itinayong negosyo ng pamilya at na-feature rin ito sa isang sikat na magazine sa France. Masaya siya para kay Lander.Masaya siyang makita na nagtatagumpay ito. Although aaminin niyang hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito nagagawang palitan sa puso at isipan niya. Siguro, matatagalan pa bago siya umibig muli. Pero masaya na siyang kahit na paano ay nandyan si Sebastian. At least ay nakakalimutan niya ang kanyang pangungulila dahil sa anak.Hindi rin naman humihinto ng sustento si Lander para kay Sebastian. Madalas rin nitong tawagan ang anak. At least kahit na paano ay na
PARANG BABALIKWAS ang sikmura ni Sylvia nang magtama ang mga paningin nila ni Lander lalo na nang makita niyang papalapit ito sa kinaroroonan nila ng anak niya. Hindi niya alam na nasa Pilipinas na pala ito kaya gulat na gulat siyang makitang nasa tapat ito ng bahay nila ngayon.Hindi na siya nakaiwas pa lalo na at pinapasok na ito ng isa sa mga katulong nila. Kinalma niya ang kanyang sarili. Bakit ba siya natataranta?“Sebastian!” excited na sigaw ni Lander, nilapitan nito ang anak at iniabot dito ang mga dalang pasalubong saka tumingin sa kanya, “Hi Sylvia, kumusta ka na? Matagal rin tayong hindi nagkita. Ayaw mo akong kausapin sa phone,” sabi nitong parang tumagos hanggang sa kanyang kaluluwa ang mga titig nito.Ramdam rin niya ang pananabik sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. O nakatitig sa mas tamang kahulugan ng salita. At parang may hatid iyon na kuryente sa kanyang buong katawan. Ganitong-ganito ang pakiramdam niya sa tuwing magtatalik sila ni Lander nuon. Iyong
“MASAYANG-MASAYA AKONG NATAGPUAN MO RIN ANG PAG-IBIG na para saiyo, apo ko.” Tuwang-tuwang sabi ni Don Teodoro kay Kevin habang hinihintay nila papalapit sa altar si Debbie.Ngayon ang araw ng kasal ng mga ito at masaya ang lahat para sa dalawa. Nagpaikot-ikot man ang kwento ng pag-iibigan ng mga ito, at least ay sa simabahan rin nauwi ang mga ito.Samantala ay wala namang pagsidlan ng kanyang kaligayahan si Kevin habang nakamasid kay Debbie na inihahatid ng ama papalapit sa kanya. Mangiyak-ngiyak siya habang inaalala ang lahat ng kanilang mga pinagdaanan ni Debbie bago nila marating ang ganito.Masaya siya na nakinig siya sa kanyang Lolo. Ito na yata ang pinakamasayang araw para sa kanya. Sa wakas ay nakamit na rin niya ang kanyang pinakaasam. Ang mahalin ng babaeng kanyang pinakamamahal.“Salamat po, Lolo,” bulong niya sa kanyang abuelo.MASAYANG-MASAYA SI DENVER habang inihahatid nilang mag-asawa ang kanilang panganay patungo sa altar kung saan naghihintay dito si Kevin. Akala
“MASAYA AKO PARA SAIYO, KEVIN,” MASAYANG sabi ni Debbie kay Kevin nang puntahan siya nito para magpaalam, “At least mababalikan mo na ang mga pangarap mo.”Tinitigan siya ni Kevin, saka niyakap siya nito nang mahigpit, “Salamat Debbie.” Halos paanas lamang na sabi nito sa kanya, “Tinuruan mo ako ng tunay na kahulugan ng pagmamahal.”Napakurap-kurap siya at somehow ay may namuong mga butil ng luha sa sulok ng kanyang mga mata.Hanggang umalis ito ay tahimik lamang siya sa gilid ng pool. Panay ang tukso sa kanya nina Alexa. Kung gusto raw niyang umiyak, umiyak siya. At ewan kung bakit parang gusto nga niyang umiyak ng mga sandaling iyon. Masaya siyang tutuparin ni Kevin ang mga pangarap nito ngunit sa pinakasulok ng puso niya, hindi niya maipaliwanag kung bakit may naramdaman siyang kalungkutan.Naalala na ba niya ang damdamin niya para dito?Napapailing na tumalon siya sa pool at lumangoy ng lumangoy. Hanggang maramdaman niyang naninigas ang kanyang mga binti. Iwinagayway niya an
ISANG BUWAN na hindi nagpakita si Kevin kay Debbie. Ni tawag or pangungumusta ay hindi nito ginawa at naisip niyang mainam na nga ang ganun kesa naman nakikita lang niya itong nagmumukhang kawawa sa panunuyo sa kanya.Tinigilan na rin niya ang pakikipagdate. Nang mag-start ang semester ay pumasok na siya at muling nanumbalik ang interes niya sa pag-aaral. Nanumbalik na rin ang sigla niya as if parang walang nangyari or namagitan sa kanilang dalawa ni Kevin.Samantala si Kevin naman ay unti-unti nang natatanggap na wala na siyang babalikan pa sa piling ni Debbie. Pero wala siyang pinagsisihan. At least ay sinubukan niyang magmahal. Kung hindi man iyon naging matagumpay, wala na siyang magagawa pa.Masaya siyang malaman na normal na ulit ang takbo ng buhay ni Debbie. Siguro ay hanggang duon na lang talaga sila. Ngunit hindi siya magsasawang maghintay kahit abutin pa iyon ng magpakailanman.But for the meantime, kailangan niya ring magmove on at tuparin ang kanyang first love whi
“DEBBIE, ANO itong ginagawa mo? Nakikipagdate ka sa ibang lalaki habang si Kevin, matiyagang naghihintay sa pagbabalik ng mga alaala mo? Talaga bang nakalimutan mo na kung gaano mo siya minahal? Ano bang nangyayari saiyo?” Tanong ni Sophie kay Debbie nang hilahin niya ito palayo sa lalaking kasama nito.Napangisi si Debbie, “Wala akong obligasyon kay Kevin! Ni hindi ko nga alam kung talaga nga bang minahal ko siya kagaya ng paulit-ulit ninyong sinasabi sa akin. Saka pinahirapan nya ako dati, hindi ba?”“So, gusto mong gumanti?”“No. It’s just that kahit anong pilit ang gawin ko, wala akong maramdaman para sa kanya,” paliwanag ni Debbie.Napahinga ng malalim si Sophie saka nilingon ang lalaking kasama nito, “At san mo naman nakilala ang lalaking yan?” Kunot nuong tanong niya.“Sa online dating app.” Nakangising sagot ni Debbie, “Ang guwapo nya, hindi ba?”“Ewan ko saiyo,” napapailing na sabi niya rito, “Naguguluhan na ako. Dati, halos ilagay mo si Kevin sa pedestal. Ngayon naman
"Pano kung sabihin ko sa iyong ni Isa sa mga kwento mo wala akong maalala?" Sabi ni Debbie kay Kevin habang nakatitig siya rito. Pilit niyang nirerecall ang lahat ng memories niya with Kevin pero wala talaga siyang matandaan kahit na isa.Ramdam niya Ang disappointment ni Kevin habang matiyaga itong nagkwekwento sa kanya ng mga nangyari sa kanila.hinawakan into ang mga kamay niya. Pinilit niyang kapain sa dibdib niya kung may kilig na hatid iyon sa kanya pero wala talaga. In fact may awkwardness si yang nadarama kaya mabilis niyang binawi ang kanyang mga kamay mula dito.Dinukot ni Kevin sa bulsa ang phone nito at binasa ang Ilan sa mga messages niya."Hindi ako magsasawa at mapspagod hintayin ang yung pagbabalik kahit bumilang pa iyon ng ilang taon. Dahil alam ko sa puso ko, darating ang araw na Muli tayong pagtatagpuin ng kapalaran. Ngayon pa lang ay tinitiyak ko ng Ikaw ang lalaking para sa akin. Kung Hindi man sa ngayon, baka sa susunod kong buhay. . ."Napakurap kurap si Debbie
“UNDER OBSERVATION pa sa ngayon ang pasyente. We can’t tell kung ito ba ay transient global amnesia or ang tinatawag na temporary memory loss o pemanent na ba ang nangyaring ito sa kanya. Sa ngayon ay kailangan niyang sumailalim sa ilang eksaminasyon para matantiya ang pinsalang dinulot ng traumatic events sa kanya. Bukas ay naka-schedule na siya para sa Cerebral angiography,” paliwanag ng doctor sa kanila, “Sa ngayon, ang tanging magagawa natin ay huwag bigyan ng stress ang pasyente.”Tahimik lamang si Kevin habang pinapakinggan ang sinasabi ng doctor. Napakasakit para sa kanya na sa lahat ng taong naroroon, bukod tanging siya lamang ang hindi nito nakikilala.Ngunit alam naman niyang hindi iyon kasalanan ni Debbie. Nagkaroon raw ng trauma ang utak nito kaya may mga bagay itong hindi maalala sa ngayon. Natatakot siyang baka tuluyan na siya nitong hindi maalala. Kasabay niyon, makakalimutan na rin nito ang damdamin nito para sa kanya.WALANG KIBO SI DEBBIE habang pinagmamasdan
UNCONCIOUS pa rin si Debbie nang datnan ni Kevin matapos ng naging operasyon nito sa ulo. Ni hindi na siya umaalis sa tabi nito. Araw-araw rin ay binabasa niya ang mga ipinapadala nitong messages sa kanya na ni hindi niya nagawang basahin nuong nasa Sicily pa siya dahil naging abala siya para sa kanyang gaganaping exhibition. Iyon naman pala ay iiwanan rin niya nang dahil kay Debbie.“Dearest Kevin, nandito lang ako. Naghihintay saiyong pagbabalik. At kahit na walang kasiguraduhan kung kailan iyon, palagi mong tatandaan na hindi ako mapapagod kahit na kailan.” Napahinto siya sa pagbabasa ng mensahe nito nang waring gumalaw ang isang kamay ni Debbie.Ginagap niya iyon at hinalikan, “Please Debbie. . .gumising ka na.”Wala siyang ibang hangad ngayon kundi ang kaligtasan ni Debbie. Kaya niyang iwanan ang lahat alang-alang sa babaeng ito. Nakakatawa ngang ngayon lamang niya napagtanto kung gaano niya ito kamahal. Napakalaking gago niya para iwanan ang babaeng sobrang espesyal sa k
PAKIRAMDAM NI KEVIN ay huminto ang pag-ikot ng mundo ng mga sandaling iyon. Para siyang nanghihinang napakapit sa silya, “Debbie. . .” mahinang usal niya habang binabasa ang mensahe ng kanyang lolo. Unti-unti ang mahinang usal ay nauwi sa isang napakalakas na sigaw, “Debbie. . .” tumakbo siyang palabas ng gallery. Nagtataka ang mga spectators na naroroon para sa kanyang exhibitions ngunit sa ngayon, ang tanging concern niya ay ang kaligtasan ni Debbie. Kaagad niyang tinawagan ang kanyang Lolo Teodoro.Ilang sandali pa at kausap na niya ito sa telepono, “Anong nangyari kay Debbie?” Puno ng pag-aalalang tanong niya. Hindi pa man ay nangingilid na ang kanyang mga luha.“Nabangga siya ng humaharurot na motor sa tapat ng condominium na tinutuluyan ninyo. Ang sabi ng Mommy nya, halos araw-araw raw bumibisita dun si Debbie kahit sa labas lang ng building.”“Lolo, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama kay Debbie. Uuwi na ako, Lolo,” pagkasabi niyon ay nagmamada
MULING NAGSEND NG NOTIFICATION ang cellphone ni Kevin bilang reminder na may natanggap muli siyang messages mula kay Debbie. Actually, excited na rin siyang muli itong makita but since busy siya sa darating niyang exhibit ay hindi muna niya sinasagot ang mga messages nito. Ayaw niyang madistract siya.Ang mahalaga, masigla nang muli si Debbie. Bumalik na rin ang pangangatawan nito sa huli nitong ipinadalang larawan sa kanya.Pagkatapos ng exhibit, magbabalik na siyang muli sa Pilipinas. Narealize niyang tama ang kanyang Lolo Teodoro. Tama na ang denial. Hindi siya maaring mabuhay sa kanyang nakaraan. Mas lalong hindi niya dapat pairalin ang pride at ang takot dahil kahit na kailan ay hindi siya magiging masaya kung palaging ang nakaraan ang buhay sa kanyang mga alaala.Mas lalong hindi na niya kayang takasan pa ang tunay niyang nararamdaman para kay Debbie. In fact he was planning a surprise proposal for her. Ngayon lang siya naging ganito kasigurado sa isang babae at ayaw na