Ethan P.O.V.
“Ang aga mo yata?”
Napatalon si Ethan sa kinatatayuan at inihit pa nang sunud-sunod na ubo. The water he drank entered the wrong pipe dahil sa sobrang gulat. Subalit imbes na daluhan siya o kabakasan man lang sana nang pag-aalala, Alessandro just stood there half-smiling and half-smirking at him.
“What is your problem? Bakit ba trip na trip mo ang gulatin ako nitong mga nakaraang araw?” Naghuhuramentado pa niyang angil dito nang kumalma na ang kanyang pag-ubo.
But instead of answering him, tumungo lang ito sa cupboard at kumuha na nang sariling baso. Nagsalin din ito nang tubig mula sa pitsel at tahimik na uminom. He then pulled a bar stool underneath the counter top at umupo na roon.
Sky P.O.V.Pabagsak nang muling umupo si Sky sa swivel chair. Katatapos lang siyang kausapin nang higher management nang City Scoop tungkol sa assignment nila ni Sierra. Tinanong nang mga ito kung may development na ba at kung nakakuha na ba siya nang appointment kay Alessandro Vontillon. Mabuti na nga lang at nasabihan siya ni Ethan tungkol sa pagiging abala ngayon nang binata dahil pag-aasikaso hindi lang sa mga naiwang projects nang ama, kundi pati na rin sa pag-aasikaso nang lamay at libing nito. She used it to reason out to the big bosses na wala pa itong available na slot sa schedule and that Alessandro was still not entertaining any interviews at the moment. Mukhang effective naman iyong rason kaya mas hinabaan pa nang management ang pagsi-set nang deadline para roon.Originally kasi, their assignment had been set to be due two months from
Dear Valued Readers, Hello again mga Moonbebe!!! Uwu!! Hoooooy!! 6,400 plus views!! Salamat naman!! Ayeeeeehhh!!! Thank you sa pagtutok sa mga tagpo sa buhay nina Alessandro and Sky. Sobrang mamimiss ko 'tong novel kapag natapos na. (T__T) Comment naman kayo diyan sa mga feelings and hugot ninyo... appreciate ko yarn promise! Magpapaalam muna ako for the meantime, ha? Ahehe Mga isang buwan lang naman... cliffhanger muna tayo, okay? Magiging abala lang sa mga bagay-bagay sa life. Sorry na mga readers... alam kong sobrang pabitin 'yung last chapter hahahahahaha But rest assured mga Moonbebe, I'll come back stronger! Hahahaha Chaaaar! Pero seryoso, tatapusin ko talaga 'to. Back pain is real nga lang hahahaha I'll be updating again by April. Hoooy, sana nemen nandiyan pa rin kayo pagkabalik ko. (T__T) Kapit lang because the end is near.... So ayun, see you soonest mga Moonbebe<3 Always try to spread positivity. And lo
Ethan’s P.O.V.“Hmm… I think it’s better if magdadagdag pa tayo nang extrang bantay dito sa main hall. What do you think?” Tanong niya kay Max.Ito ang kanang-kamay niya na siyang humalili kay Yuri. And this time around, Ethan made sure to surround himself and Alessandro of people he really trusted. Personal kasi niyang pinili ang lalaki sa lahat nang mga naging applikante, at siya rin mismo ang gumawa nang background inspection dito kaya panatag siya sa binata.Maximo ‘Max’ Sanchez was ten years older than him. He used to work as the head of the security for a former senator kaya alam na alam na nito ang mga dapat gagawin. Halos siyam na taon din kasi itong nagserbisyo sa una subalit iyon nga, nag-retiro na ang senador at hindi na nag-renew
Ethan’s P.O.V.“Rowan, I told you not to–”Subalit bago pa man iyon mabawi nang kanyang tiyuhin ay kaagad na iyong hinablot ni Ethan. His eyes never left the card as he read the words written on top:He who made it needs it not.And you, who will you use it, will feel it not.I hope you like my gift, Christopher Alarcon. You’ll be using it soon enough.Dagling napaangat ang mga mata ni Ethan sa tiyuhin matapos basahin ang mga katagang nakasulat. “What gift?”Christophe
Sky’s P.O.V.Alessandro! Her mind screamed.Wala sa sariling madiin niyang tinapakan ang break nang sasakyan habang hindi pa rin mapuknat ang pagkakatitig niya rito. To Sky, parang may nakatapat na spotlight sa lalaki at tanging ito lang ang nakikita nang kanyang mga mata. She even completely forgot where they are now and how bad the weather was. Basta’t ang gusto lang niya nang mga oras na iyon ay ang mamasdan ito…Alessandro, on the other hand, immediately noticed her car. Paano ba namang hindi eh, tumigil ba naman siya sa gitna nang kalsada sa tabi pa man din nang sasakyan nito. Nakakunot-noo itong nakatingin sa kanyang nakahimpil na sasakyan habang punong-puno nang pagdududa ang mga mata.
Unknown P.O.V. 2“Where is he now?” Tanong niya sa tauhang nasa kabilang linya.“He’s at Molave Road, Sir. He’s driving a borrowed 1937 black Packard registered under a certain Chase Apollo West.”Chase, huh? Kilala niya ang lalaking tinutukoy nito. He’s one of Alessandro’s closest friend way back in Boston. May pag-aari itong isang sikat na bar na matatagpuan sa itaas nang isa sa pinakamatayog na gusali sa Makati, ang Beacon Tower.“Hmm… and what’s in Molave Road?” Wala sa sariling napabaling siya sa labas nang bintana.Nagsisimula nang pumatak ang malalaking butil nang tubig-ulan
Alessandro’s P.O.V.Nabitawan nito ang cellphone at nahulog iyon sa kandungan nito. Ngunit mukhang hindi iyon napansin nang dalaga dahil ang buong atensyon nito ay nakatuon ngayon sa kanyang kaliwang kamay na mahigpit nitong hawak. Her hands were shaking as she softly trailed her fingers on the ring…Nagulat man sa ginawa nito ay hindi naman siya umalma. Bagkus ay hinayaan lang niya ito sa ginagawa. He could see the raw emotions in her eyes as she stared at the ring. Na para bang… nangungulila at nalulungkot ito. And despite her efforts of trying to suppress the tears, kitang-kita pa rin niya ang pangingilid nang luha sa mga mata nang dalaga.Alessandro did not personally know this woman, pero bakit pakiramdam niya, nararamdaman din niya ang pinagdaraanan nito? As if he,
Alessandro’s P.O.V.“What do you mean your phone is not here?” Nagugulumihanang tanong niya sa dalaga.Subalit imbes na sagutin siya ay iwinagwag na nito ang laman nang hawak na bag. Inisa-isa pa nitong suriin ang bawat bagay na nahulog mula roon habang siya naman ay nanatiling nakatunghay lang dito. ‘Di rin nagtagal ay marahas itong napabuga nang hangin. Sky was almost already done nitpicking through her stuff ngunit bigo pa rin itong mahanap doon ang cellphone nito. Bagsak ang balikat na nag-angat ito nang tingin sa kanya.“I must’ve forgotten it in my office. Sa sobrang pagmamadali kong makauwi, baka hindi ko nalagay iyon sa bag.”Napasandal na lang siya sa backrest nang upuan. He let out a long sigh before stari