Chapter 14

Mahapdi pa ang mga mata ko nang magising kinabukasan, masarap pa sanang matulog kaso kailangan kong bumangon ng maaga para mapaalis na si Raffael bago pa siya makita nang mga magulang ko. I stretched my arms and open my eyes. Ang dilim pa. Tiningnan ko ang bintana na natatabunan ng makakapal na kurtina.

Anong oras naba? Kinuha ko ang cellphone sa gilid to check the time pero muntikan na akong mahulog sa hinihigaan nang makitang alas otso na pala nang umaga, at nasisigurado kong gising na sina Mama at Papa.

Agad akong bumangon at sinuot ang tsinelas kong paambahay at tumakbo patungo sa pintuan. Nagmadali pero walang ingay akong bumaba sa hagdanan. Pagbaba ko roon ay wala na si Raffael sa sofa, nakapagpahinga ako dun, pero nang may marinig na ingay at kaunting tawanan mula sa kusina ay atomatiko akong napatampal sa noo ko.

Naglakad ako patungo sa kusina at doon nakita ko sina mama at papa na natatawang nakikipag-usap kay Raffael.

"Oh Dani, mabuti at gising kana." Bati ni mama.

Tinanguan ko lamang siya bago umupo sa tabi ni Raffael. Nilingon ko si Raffael sa tabi at pasimpleng pinanlakihan ng mga mata. Bat hindi ka pa umalis? Malalagot ako nito sa parents ko! Nakuha pang maligo ng gago!

"Hindi mo nasabi sa aming kaibigan mo pala itong si Raffael anak." Nilingon ko si Papa sa kabilang banda na nakangiti pa sa akin. Hindi agad ako nakasago at hinihintay ang kung anong ekspresyon sa mukha niyang makakapagsabing galit siya per wala, wala akong nakuhang hint na galit siya! I didn't see this coming, akala koy mapapagalitan ako ng todo dahil nagpapasok ako ng lalaki dito sa bahay na hindi nila kilala, pero sino nga naman ba ang hindi makakakilala sa isang Raffael Monreal?

Ah, Oo. Ako nga lang yata yun.

"Sa sofa mo pa pinatulog. Nakakahiya naman anak, may bakante pa namang silid sa taas." I groaned. Kung alam ko lang na hindi sila magagalit ay ginawa ko na sana ‘yon.

Nilingon ko si Raffael sa tabi na nginisihan ako ng makita akong nakatingnin sa kanya. No, mas mabuting sa sofa lang siya natulog! Inirapan ko siya at sa pagkain na nakatingin.

"Nakuh! Ayos lang po talaga. Ako na nga po yung nakadisturbo sa anak niyo. Ayos lang po talaga, tsaka pasensya po talaga sa disturbo."

"Nakuh! Wala yun Raffael. Masaya nga akong kahit papaano maliban kay Austrid na pinsan niya ay may kaibigan din pala kahit papaano itong anak ko." Sabi ni Mama na nagpairap sa akin sa hangin. Hidni ko naman kailangan ng maraming kaibigan, mas mabuti nga yung uunti lang pero lahat naman ay tunay eh.

"Si Austrid nga po talaga sana yung tatawagan ko kaso hindi sumasagot" Sagot niya pagkatapo ay nahihiyang ngumiti sa mama ko. Nagusap pa sila ng kung ano-ano na hindi ko na pinakinggan. Hanep unang besses palang siyang nakilala ni Mama at Papa sa panget na sitwasyon pa pero agad niyang nakuha ang loob ng mga ito.

Dahil linggo ay nag simba muna kami. Sumabay na siya sa amin, gamit parin ang damit na ibinigay sa kanya ni Papa. Gulat si Austrid nang makita niyang kadabay nakin ang bestfriend niya.

"Wait. Bakit kasabay ka nila? Omg! Wait! Wag mong sabihing!" Palipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa.

"Kung bakit ba kasi hindi ka matawagan kagabi edi ako tuloy ang naperwisyo nitong kaibigan mo." I said.

"Anong hindi matawagan na--"

"Nandito na si father." Putol ni Raffael sa sasabihin sana ng pinsan ko.

Marami kaming mga schoolmates na nagsisimba rin dito kaya marami ang nakakita nang lumabas din siya sa sasakyan namin.

Baka ano sabihin nila at ma-issue ako sa skwelahan. Pero bat naman ako matatakot kung wala namang mali ako na ginawa?

Bumuntong hininga ako sa kalagitnaan ng misa.

Hindi pa roon nag tatapos ang pagsasama naming dalawa. Its Tito's birthday at dahil kasama namin siya at talaga naman palang close sila ni Tito ay sabay din namin siyang pumunta sa bahay nila Austrid.

"Hanep ah, part of the family?" Sabi ko sa kanya nang sabay kaming pumasok sa bahay nila Austrid.

Ngumisi siya at humalakhak. "Soon." Sabi pa nito at nauna nang pumasok para batiin si Tito muli. Sumunod nalang din ako para makabati din.

It was just a very simple celebration. Nagluto lang si Tita at Nanay Rosa ng mga pagkain and we just ate. Iilan lamang kaming naroon. But it was said na magpapa-party si Tito bukas sa kompanya nila, bilang pasasalamat na rin sa mga empleyado niya.

Dahil doon ay naisip ko tuloy si Kerwin. Napakagat labi ako nan maalala ang ang sulat niya sa huling oahina ng librong ibinigay niya sa akin.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at nakita ang dalawang besses niyang pagbati sa akin ng good afternoon at good morning.

Napapangiti tuloy ako ng wala sa oras. Nasa sala ako sa bahay nina Austrid habang sina Mama ay nasa kusina parin at nagk-kwentuhan. Sina Austrid at Raffaek ay umakyat sa taas habang si ate Zoraida naman ay tumulong kay Nay Rosa sa paghuhugas ng mga pinggan. Nay Rosa yung matagal na katulong nina Austrid kasi bata palang kami naninilbihan na siya sa pamilya nina Austrid, she's like part of the family already.

Binalikan ko ang minsahe sa akin ni Kerwin at nireplyan iyon.

My phone beeped at nabasang si Kerwin iyon.

Kerwin:

You busy?

Ako:

Hindi naman, na kina Austrid kami.

Reply ko sa kanya. Ayokong ako yung magbukas ng topic about his message. Nahihiya ako.

We talked about random topics hanggang sa nakuha ang atensyon ko niRaffael na umupo sa katapat ng inuupuan ko. Nawala ang ngiti sa mga kabi ko at hindi ko alam kung bakit may mga araw talaga ana kapag nakikita ko siya'y umiinit ang ulo ko sa kanya.

Nakapagbihis na siya. Naka cargo short na ito at puting v-neck t-shirt. Dinaanan lang kami nang pinsan kong nakangisi at napapailing nang hindi konalam kung bakit.

"Hey." Kunpha niya sa atensyon ko kaya napatingin ako agad sa gawi niya. I placed my phone at the top of the mini table in front of us. Hindi pa makakapag reply sa akin si kerwin kasi may ini-utos daw sa kanya ang nanay niya.

Pinagtaasan ko siya ng isang kilay.

"I just want to say thank you and sorry sa disturbo." Sabi niya. Kitang-kita ang sincere at genuine sa pagkakadabi niya. Napabuntong hininga ako. Nawala ang pagkakairita ko sa kanya.

Umayos ako sa pagkaka-upo. Inayos ang dulo ng paldang sinusuot ko bago siya tiningnang muli para sagutin.

"Ayos lang, hindi naman ako napagalitan."

Tumango siya at ngumisi.

 “By the way here,” abot niya sa isang sobre.

Nagtatakang tiningnan ko lang iyon?

“Ano ‘to?”

“Kunin mo na lang and you’ll find out.” Saba niya na mas nagpakunot lamang sa noo ko. Hindi ko pa rin tinanggap iyon kaya siya na mismo ang naglagay niyon sa kamay ko.

“Buksan mo.” Utos niya.

Tiningnan ko siya ng masama. Kung pinagti-tripan na naman ako nito, malilintikan talaga siya sa akin.

Hinay-hinay kong binuksan ang sobreng binigay niya. At nang tuluyan ko na iyong mabuksan ay agad na nanlaki ang mga mata ko.

“San ka kumuha nito?” tanong ko agad sa kaniya nang hindi makapaniwala. Napapatalon din ako dahil sa saya at excitement!

“Oh my god! Oh my god!” ani ko habang napapalakad ng pabalik-balik sa harapan niya habang tinitingnan ang ticket na hawak ko.

Totoo ba ‘to? Baka fake ‘to? Baka piagawa niya lang sa printing shop ‘to. Pero hindi eh, parang totoo talaga. Oh my god! Ani ko sa aking isipan.

“Totoo ba talaga ‘to?” tanong ko sa kaniya. “Hindi pa ‘to fake? Baka scam ‘to ha?”

“You really think I am a scammer?” Tiningnan ko siya.

“Siguro kung hindi ko alam na isa kang Monreal? Hmm… Oo.” Sinamaan niya ako ng tingin.

“Give that back to me.” Ani niya kaya agad kong itinago iyon sa likuran ko. Ang bilis maasar ng taong ‘to!

“Joke lang, hindi ka naman mabiro.” Sabi ko.

“Parang ayaw mo naman eh. Hindi mo naman ata gustong makita si Zelo.” Sabi ko.

“Hindi, gusto ko. Gustong gusto!” natatawang ani ko.

He tssked.

Nakauwi at nakatulog akong hawak-hawak ko ang ticket na iyon. Nawalan na talaga ako ng pag-asang makakapunta pa sa event na iyon dahil kahit anong hanap ko ng ticket ay wala talaga kaya sobrang saya ko talaga!

"M-may ticket na ako." Sagotko na nautal pa nang magtanong sa akin si Kristal. It was our vacant time after ng last subject namin at nasa library kami ngayon, nagbabasa.

"Huh? Diba naubusan na tayo? Nakabili ka? Bat di mo 'ko sinabihan? Meron pa ba?" Sunod-sunod niyang tanong, histerically. Last time kasi kasabay ko siyang mag purchase ng ticket para sa book signing na ito pero naubusan kami dahil sa dami nang bumili, knowing that its one of the famous national author kaya hindi na nakakapagtakang madali lang naubos ang mga ticket. Umuwi kami nun nang walang choice with our shoulders down.

"May nagbigay sa akin." Sabi ko at dahil dun ay nagmaktol siya sa sobrang inggit. Hindi ko na rin sinabi pa kung sino ang nagbigay nun kasi paniguradong mas magmamaktol pa siya kapag nalaman niya.

Pagkatapos nang klase ay uuwi na sana kami nang maabutan namin si Kerwin na nasa labas ng gate ng paaralan nag-aabang. Napangiti ako nang ngumiti ito sa akin. Sinusundot na nga ako ni Kristal sa tagiliran kasi pati siya ay kinilig na din sa aming dalawa.

Natigil lang kami nang may dumaan na magarang kotse at nilabas nun si Raffael. Maraming napahiyaw nang makita siya pati na rin ang kasama ko na kanina lang ay sinusundot ako ngayon ay kinukurot naman ako.

Ngumiti si Raffael sa direksyon namin. And slowly he walked towards us, dahil doon ay sa kanya ko nailagay ang buong atensyon ko. Hindi lang naman ako kundi kami yata lahat. Mas kinilig ang katabi ko nang nakatayo na nga ito sa harapan naming dalawa.

"Hi." Raffael greeted us.

"Hello." Masiglang bati sa kanya pabalik ni Kristal.

"Pauwi na kayo?" Tanong niya na sa akin nakatingin. "Hatid ko na ka-"

Naputol ang sasabihin niya sa paglapit ni Kerwin. Nabigla pa ito sa kaibigan.

"Uy bro." They made a weird fistbomb at naghalakhakan.

"Musta ang first day?" Tanong sa kanya ni Kerwin.

"Ayos lang naman. Dun ba sa company nila Austrid?"

"Ayos lang din naman, busy lang kaunte. Ihahatid mo si Kristal?" Tanong niya kay Raffael.

Napatingin ako sa kanya, hinihintay kung anong isasagot niya. Nagtama ang mga mata namin  na madali niya namang nilipat sa kinikilig kong kaibigan. Ngumiti siya rito.

"Oo, if she'll let me? Alam ko na rin naman kung saan siya nakatira."

Nilipat ko ang tingin kay Kristal who looked shock. There's something inside me na hindi nagustuhan ang sagot ni Raffael.

"O-oo sure. Tamang-tama wala ang sundo ko." Sabi niya.

"Huh? Nandu- aray!" Hiyaw ko nang ,aramdaman ang pangungurot niya sa tagiliran ko. Pinandilatan niya pa ako nang mata kaya tumahimik nalang ako.

Mula sa kinatatayuan namin ay kitang-kita ko ang service niya.

I just sighed.

"Sige, mauna na kami ni Dani." Pagpapa-alam ni Kerwin. Dahil doon ay parang nabalik ako sa hwisyo.

"T-tara." Sabi ko at lumapit na sa kanya. Ngumiti siya sa akin. Nahagip ko ang pagtingin sa akin ni Raffael. Hindi ko nalang pinansin. Bakit nga ba siya nandito? Is he really here to fetch Kristal?

Lumapit kami sa motor ni Kerwin at isinuot niya sa akin ang isang helmet. Randam ko na may nakatingin pa sa akin kaya I turned to their direction at nakita si Raffael na nakatingin sa akin, pero agad din namang binai at tumingin kay Kristal.

"Tara?" I heard Kerwin said kaya humawak na ako sa bewang niya para hindi mahulog.

"Salamat sa paghatid." Sabi ko nang makarating kami. Inabot ko sa kanya ang helmet. I was waiting for him to go pero hindi siya gumalaw at nakatingin lang sa akin.

"Wh-why?" I asked.

"Tapos mo na bang basahin yung librong binigya ko?" Sabi niya na biglang nagpakaba sa akin. Hindi ko alam kung kinakabahan ba talaga ako o kinikilig lang.

"Ahm. O-oo." Sabi ko. Bat ko ba nakalimutan yung mensahe niya! Tuloy ay hindi ko na alam kung anong sasabihin ko ngayon. Bigla nalang umatras ang dila ko nang maalala ang tungkol sa mensahe niyang yun at ramdam ko gad ang pag-init ng mukha ko.

"Kasi ano. Ahmm." Huminga ako ng malalim bago simulan ang pagsalita. "Ano kasi, I am not rejecting you. Gusto din kita." He smiled.

"Pero sa tingin ko kasi ay masyado pang maaga para mag girlfriend and boyfriend agad. Gusto ko kasi npsang mas kilalanin muna natin ang isa't-isa." Sabi ko. Hindi ko alam kung tama ba ang mga pinagsasabi ko dahil sa kaba. And it is my first time! Kahit sabihin pa nilang madalas ko na itong nababasa sa mga nababasa kong nobela eh, kakaiba pa rin pala talaga sa personal!

Lalamunin nang kaba yung mga sasabihin mo. Para kang mamemental block!

"Hey its okay." Sabi niya sa akin. Tumayo siya at lumapit. Maghihinatay ako. Ngumiti siya. Ngumiti na din ako.

Tinanaw ko ang likud ni Kerwin habang papalayo sa gawi ko. I released a lot of air after that. Hindi ka agad nawala yung kaba sa damdamin ko dahil dun.

Kinabukasan nun ay hinatid sunod ako ni Kerwin sa school. Papauwi kami nang makita naming dalawa ang sasakyan ni Raffael na papunta sa school namin.

"Nililigawan ba ni Raffael yung kaibigan mo Dan?" Tanong niya habang nag-mamaneho.

"Hindi ko alam eh, wala namang nasasabi sa akin si Kristal." Sagot ko.

Nang makauwi ay dumiretso na agad ako sa kwarto ko para ihanda ang susuotin kong damit para bukas. Buti nalang at may team building ang mga teacher's bukas, kaya half day at maaga kaming makakapunta sa meeting place.

My phone beeped. Nang makita kong si Raffael iyun ay kinuha ko agad para tungnan kung ano ang mensahe niya.

Raffael:

Will fetch you tomorrow at 1.

Text niya sa akin. I replied okay at binalik muli ang atensyon sa pamimili ng damit. I want to look cute kaya ang pinili ko ay yung spahpghetti strapped floral dress na kulay sky blue.

Hinanger ko na siya at niready.

Kinabukasan ay pumunta pa ako sa school para sa attendance. Nagkita pa kami ni Kristal na nakabusangot at gustong sumama pero wala kasi akong magawa kasi hindi rin naman siya makakapasok kasi wala siyang ticket.

Habang naglalakad kami palabas ay nakabusangot pa rin talaga siya at nakakaawa nang tignan.

"Why don't you ask Raffael? Ang alam ko kasi close sila nung author eh." I said, awang-awa na talaga sa kanya.

Napalingon siya sa akin bigla. "Talaga?"

"Oo."

"Itext mo!" Excited niyang utos sa akin.

"Bakit ako?"

"Kasi mas close naman kayo ih." She said and pouted.

"Hindi ah. Bakit? Hinahatid ba ako pauwi?" Pinagtaasan ko siya ng kilay at pagpo-point about sa paghahatid sa kanya ni Raffael. Therefore, they are close.

"Nahihiya ako."

"Wow ha!" Sabi ko in a shock tone. Nahihiya pa nga!

"Sige na nga, i-tetext ko na!" Sabi niya at kinuha ang phone niya.

Alas onse pa naman kaya hinintay ko nalang muna siyang makapag text kay Raffael. Hindi niya pa masend-send kaya ako na ang nag tap ng send button para sa kanya.

"Nakakahiya." Sabi niya habang nakatakip ang dalawang kamay sa mukha.

"Marunong ka pala niyan?" Humalakhak ako.

Pagkatapos nun ay umuwi na ako para mag ready. Dahil sa sobrang busy ko ay hindi ko na naisip pang itext si Kerwin na tutungo ako ng book signing mamaya.

A few minutes later ay may bumusinang sasakyan galing sa labas.

"Ate baka si Raffael na yan, pakibuksan po."

Pagbalik ni Ate ay nakasunod na sa kanya si Raffael. Malinis ang mukha at nakangiting nakatingin sa akin ng diretso.

"Hi" bati niya nang makapasok.

Ngumiti ako. "Hi"

"You ready?" He asked and look at what I am doing.

"Y-yes." I get my sling bag quickly at lumapit na sa kanya. Sabay kaming lumabas na sinundan ni Ate Zoraida.

"Ingat kayong dalawa."

"Ako bahala dito Aida." Si Raffael na ginulo ang buhok ko.

Galit na tinampal ko agad ang kamay niya.

"Magugulo eh!" I hissed slightly. Kitang mamemeet ko yung isa sa mga paborito kong writer ih! Kaya dapat maganda ako. Malay pala natin ma love at first site siya sa akin. Ay, ano ba naan yan ang taas kong mangarap, pero ika nga nila walang imposible sa pagmamahal.

Tinawanan niya lang ako at pinagbuksan nig pinto. Bago umalis ay kumaway muna ako kay Ate Zoraida. Matagal ang naging byahe namin papunta sa bpvenue dahil sa iilang traffic na nadaanan namin along the way.

"Gosh! 4 hours of trip? Okay pa ba tayo dyan?" I asked Raffael na kaninay iilang buntong hininga yata ang narinig ko mula sa kanya habang nasa byahe kami. Akalain niyo yun natagalan kami ng apat na oras na kami lang dalawa? Walang away, asaran o pikunan yun ha. Gusto ko tuloy palakpakan ang sarili dahil sa tingin ko'y achievement na nagawa. Papasok na kami sa parking area ng hotel nang magsalita si Raffael.

"By the way, I received a message from your friend."

Napalingon ako sa kanya.

"Kaibigan mo ba talaga yun?" Atomatikong napataas ang isang kilay ko sa tanong niyang iyon.

"Why?" I asked kahit sa tingin ko'y alam ko na kung ano ang ibig niyang sabihin. Maybe its the text that we made earlier. Nagpatay malisya nalang ako.

"She texted me a lot of things which sounds like she's begging something from me. Am I taking it wrong or ganun lang talaga ang way niya sa pakikipag-usap?" He chuckled.

Napatawa nalang din ako. Oh! Ramdam niya yun? "Ganun lang talaga siyang makipag-usap." Sabi ko and unbuckled the seatbelt.

Tumango siya at una nang lumabas ng sasakyan at pinagbuksan ako ng pintuan. Napangiti ako.

"Salamat." Pagkapasok namin sa lobby ng hotel ay marami nang mga tao. Some of them are holding their books and banners for the author. I also have my books with me na si Raffael ang bumitbit.

"Wait!" I stopped Raffael nang malapit na kami sa function hall ng hotel.

Napahinto siya sa paglalakad at tinanong ako gamit ang magkasalubong niyang mga kilay. Hindi ko yun pinansin at kinuha ang isang hairband na may letters above which read as the authors name, Zelo.

I smiled at Raffael na tinawanan ako.

"Why? Hindi ba bagay?" Sabi ko at looked at the glass behind us. Nakita ko ang repleksyon ko roon. Bagay naman ah!

"Para kang siopao!" Pinipigilang matawang sabi niya.

Agad akong naasar dun at inirapan siya.

He chuckled. "Kidding."

Pumadok kami sa hall at nakita ang dagat ng mga kababaihan at mailang-ilang kalalakihang lumilinya patungo sa table ng author.

Hindi ko napigilang mapatili nang makita ang gwapong author sa harapan. Napapalo pa ako sa braso ni Raffael dahil sa kilig. Sinamaan niya ako ng tingin.

Halos lahat ng narito ay puro babae, kung may lalaki man ay mapaghahalataang mga bakla at ang iba naman ay mga stuffs. Si Raffael nga lang yata ang lalaki na nandito kaya halos lahat ng tingin ng mga kababaihan. Kung hindi nakatingin sa harapan ay sa katabi ko.

I even heard some say "sana all!" Tuloy ay napatingin ako sa katabi ko na hawak-hawak ako sa wrist with his other hand holding some books.

The hell! We looked like a couple in here!

Hinay-hinay kong kinuha ang kamay ko sa kanya. Napatingin siya sa akin.

Naglapit ang mga kilay niya. "Stay still baka mawala ka."

"Eh? Hindi ako mawawala wuy. Ano ako bata?" Sabi ko.

Patingin-tingin siya sa palidig like he's looking for someone.

"No." Simple niya lang sabi habang may hinahanap parin.

"Nakatingin sila sa atin." I said. Nahihiya na dahip mas lalo pa yatang rumami ang nakatingin sa amin. And some of them ay nakikilala na si Raffael!

"Don't mind them."Sabi niya na wala talagang pake sa mga matang nakatingin sa amin. Napakagat ako sa labi dahil sa hiya. Tinabunan ko nalang ng sling bag yung kamay niyang nakahawak sa akin.

Maya-maya ay hinila niya ako papunta sa backstage.

"W-wuuy pipila na ako." Sabi ko at hindi nalang pinansin ang tanawan at iilang kinikilig na nakatingin sa amin. Gusto ko nang pumila para makapagpa-pirma na ako sa mga libro ko. Pag mamaya pa ako'y baka maabutan ako ng gabi dito! Ang dami pa namang tao!