MULA SA GABING iyon kung saan nasabi na ni Gavin ang lahat sa asawa ay unti-unti silang umayos at bumalik sa normal na pamumuhay. Habang abala si Bethany na ubusin ang oras niya sa anak, unti-unti rin na bumabalik sa trabaho si Gavin hindi bilang abogado dahil mula ng mag-retiro ay wala na siyang planong bumalik pa. Isa na siya ngayong full time businessman na ini-expand ang negosyo sa Asia. May mga business trips, pero sa lahat ng iyon ay sinasama niya ang kanyang mag-ina upang maibsan ang kanyang pag-aalala kapag nasa malayo siya. Nagagawa niyang pagsabayin ang pamilya at negosyo nila.“Kailan mo ba kami papayagang umakyat ng Baguio? Baka magtampo na sina Tita Victoria, Lola Livia at si Tito Giovanni niyan sa akin. Ilang buwan na ako sa bansa tapos hindi man lang ako nagpapakita sa kanila.”“Hindi sila magtatampo. Alam naman nilang sinasama ko kayo ni Gabe sa mga business trips ko.”“So kailan nga, Gavin?”“After natin makipag-dinner sa mga magulang ko.”Nanlaki ang mga mata ni Beth
NANG SUMUNOD NA weekend ay nagpasya ang pamilya Dankworth at Bianchi na magkaroon ng banquet sa mansion ng mga Dankworth. Disguise na family dinner iyon pero lingid sa kaalaman ni Bethany ay pupunta ang lahat ng kapamilya niya doon upang e-surprise siya. Hindi lang iyon, maging ang kanyang ama na si Mr. Conley ay umuwi pa ng bansa kasama ang kanyang asawa na kalaunan ay tinanggap na rin si Bethany bilang anak ng kanyang asawa. “Bakit kailangan pang naka-dress? Hindi ba at normal family dinner lang naman natin iyon kina Mommy at Daddy? Baka naman pagtawanan nila ako na ganito ang ayos ko ngayon, Gavin? Napakabonggan naman yata ng pa-dress.” “Hindi porket sa loob lang iyon ng mansion gaganapin ay hindi ka na mag-aayos, Thanie.” Sa halip na makipagtalo ay sinunod na lang ni Bethany ang gusto ng kanyang asawa. Isa pa, twinning sila ni Gabe na sadyang ipinasadya pa ni Gavin. Iyon ang unang beses nilang gagawin iyon ng anak kung kaya naman pareho silang excited na magkita. Matapos na ayu
HINDI AKMA SA okasyon pero ganun na lang ang gulat ni Bethany sa sinabi ng asawa. Ang tagal niya ng nakauwi pero ngayon niya lang ito nabanggit. Nakokonsensya tuloy siya na ngayon pa niya ito napansing wala ang presensya.“Ano? Bakit niya naman gagawin iyon?” Medyo nakaramdam pa ng pagkakonsensya pa si Bethany dahil hindi niya ito nabanggit sa asawa. Kinukumusta niya ito kay Gavin, pero hindi siya ang literal na nagre-reached out sa hipag. Ni hindi niya nga ito natawagan dati eh at nagui-guilty siya dahil noong nasa hospital siya, nagawa pa siya nitong bantayan kahit na tinakasan niya pa ito dati. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Hindi niyo pa rin ba siya nahahanap hanggang ngayon? Anong taon na?” “Thanie, problemado na tayo noon sa buhay natin iisipin pa ba natin siya? Malaki na siya. Alam na niya ang tama at mali. Saka kung gusto niyang umuwi, palagi namang bukas ang tahanan namin sa kanya. Hayaan mo na ng matuto.”“Matuto? Gavin, Gabriella is your only sister. Noong may problema
BOOK 2The Stunning Wife of Governor BianchiGabriella Dankworth and Giovanni Bianchi StoryBLURBSa edad na thirty-five, isang kahibangan para kay Governor Giovanni Bianchi ang makipagrelasyon sa isang babaeng bata sa kanya ng sampung taon. Hindi lang iyon, ang pinakamalalang eskandalo pa dito ay bunsong kapatid ito ng asawa ng kanyang pamangkin. Ano na lang ang sasabihin ng mga nakakakilala sa kanya? Mahilig siya sa bata? Hindi lang sa kanya kundi sa pamilya rin ng dalaga. Sobrang nakakahiya kung itutuloy pa ni Giovanni ang nararamdaman para kay Briel. Subalit, paano niya pipigilan ang sarili kung kada makikita niya ang pamilyar at mapanghalinang mukha ni Gabriella Dankworth ay nakakalimutan niya ang malaking agwat ng edad na naghihiwalay sa kanila at ang tanging naiiwan sa malanding utak niya ay ang mga eksena ng gabing nagiging isa ang mga katawan nila? Alam nilang pareho na mali, isang katangahan at kasuklam-suklam sa mata ng karamihan ngunit paano ba nila mapipigilan ang kanilan
SINAMANTALA NI GIOVANNI ang komosyong nilikha ng kanyang apo sa pamangkin na si Gabe upang pumuslit sa naturang party. Pabulong na nagpaalam siya sa inang si Donya Livia na may kailangang puntahan ng mga oras na iyon nang sa ganun pagkatapos ng party ay hindi siya nito hanapin. Hindi mawala sa kanyang isipan ang sinabi ni Bethany tungkol kay Briel na lumayas umano ito na dalawang taon na ang nakakalipas. Habang siya kampanteng namumuhay, hindi niya alam kung ano ang pinagkakaabalahan pala nito. Ang buong akala pa naman ng Governor ay umalis ito ng bansa, iyon ang pagkakaalam ng dalaga sa kanya at syempre iyon din ang sinabi nito noong huling usap nila kaya naman pinaniwalaan niya. Ang kamalian lang niya ay masyado siyang naging kampante at hindi man lang nag-check ng immigration kung totoo bang lumabas nga ito ng bansa. Pinabayaan niya lang ang dalaga dahil ng panahong iyon ay abala na rin siya.‘Nasaan ka, Briel? Nasaan ka ng dalawang taong iyon? Huwag mo sabihing napariwara ka dahil
ISANG DIPA ANG layo nila sa bawat isa pero amoy na amoy ni Giovanni ang alak sa hininga ng dalaga na hindi niya alam kung matalas lang ba ang pang-amoy niya o talaga lango ito sa alak. Malakas din itong uminom ng alak, iyon ang na-obserbahan niya kay Briel sa loob ng ilang araw nitong pananatili sa mansion nila bago pa ang kasal ng kanyang pamangkin. Iyon ang isa sa turn off niya sa mga babae. Ayaw niya sa babaeng umiinom ng alak o sa babaeng mahilig pumarty. At sa tingin niya party girl ang babae lalo na sa paraan ng pananamit nito. Sinong matinong babae ang magsusuot ng hanggang kalahati ng hitang skirt sa malamig na lugar? Siya lang ang nakilala niyang babaeng ganun.Napapitlag ang Governor na marahas idinilat ang mata nang mag-preno ang driver. Nais nang mapamura sa pagkaudlot sa nakaraang binabalikan. “What the hell are you doing? Tulog ka na ba?!” “S-Sorry po, Governor Bianchi, may aso pong biglang tumawid ng kalsada.” kabadong wika ng driver na biglang namutla sa hitsura ng G
PARANG NAPAPASONG NAPALAYO si Giovanni kay Briel ngunit hindi ito bumitaw sa hawak nito sa leeg niya. Nanlaki pa ang mga mata ng Governor nang awtomatikong humigpit ang yakap ni Briel sa kanya at idinikit pa ang katawan niya na parang bigla siyang naging lango sa alak. Hindi lang iyon, naramdaman niya ang paglapat ng malambot na labi nito sa balat sa leeg at init ng dampi ng hininga na tila ba may nasindihang apoy sa ibabang parte ng kanyang katawan. Idagdag pa ang kiskis ng malaki nitong hinaharap.“Excuse me, Miss Dankworth?!” marahas na alog niya sa katawan nitong mabilis inilayo upang hindi nito marinig ang mabilis na dagundong ng kanyang puso. “Pinagloloko mo ba ako, Gabriella?!”Ilang beses niyang inalog pa ang katawan ng dalaga na hindi niya alam kung nakatulog ba sa mga bisig niya o ano dahil nakapikit na ang mga mata nito.“Nasaan ba si Giovanni?” naulinigan ng Governor ang boses ng ina na halatang hinahanap na siya. “Nasa silid niya po, Donya Livia…”“Umakyat na? May mga bi
ILANG MINUTO NA ang lumilipas kung kaya naman ay panay ang buntong-hininga ni Briel habang panaka-naka ang tingin sa unahan ng mahabang pila kung saan siya nakatayo na para bang hindi man lang umuusad. May dala naman siyang payong pero hindi niya kaya ang alinsangan ng panahon. Tumatagaktak na ang pawis sa kanyang mukha na kung magtutuloy-tuloy pa ay baka dehydration ang abutin ng katawan niyang hindi pa rin sanay na mabilad. Kung hindi lang kinulang ang pera niyang dala, hindi sana siya magtitiis na pumila ng mahaba sa lintik na fruit tea stand na iyon para sa batang kasama. Gusto niya kasing mabigyan nito ang batang akay niya at kanina pa nakangiti sa kanya. Nakokonsensya naman siya kung aalis sila sa pila at hindi na iyon itutuloy. Iyon na nga lang ang kasiyahan nito kada lumalabas sila, pagbabawalan niya pa? Hindi niya naman alam bakit humaba ang pila. Last time naman hindi. Lihim niyang sinisi ang mga vlogger na nagpakalat ng balitang masarap ang fruit tea doon. Kung pwede niya l
MUNTIK NG MAKALIMUTAN ng dalawa ang tungkol sa mga batang kasama na parehong nakatingin sa kanilang banda dahil sa pag-iyak. Problemado ang mukha ni Gabe na namumula na rin ang mga mata habang nakatingin sa kanilang dalawa. Nakatayo na ito at nakababa sa sofa na inuupuan niya kanina.“Gabe, hindi kami nag-aaway ng Tita Briel. Happy lang kami na muling nagkita. Okay? Happy kami.”“Pero umiiyak kayo ni Tita Briel, Mommy. Lumuluha. Happy pa rin po ba kapag umiiyak?”Sabay silang nagpunas ng luha habang natatawa sa tanong ni Gabe. Bumalik si Bethany sa sofa at kinarga na ang anak. Hinaplos naman sa ulo ang anak ni Briel na ilang sandali pa ay nilapitan na rin ng kanyang ina upang kargahin na rin. Sa bandang huli ay hindi pa rin si Briel nakumbinsi ng hipag na sumama sa kanilang mag-ina pauwi ng villa. Pinanindigan ni Briel na hindi sila sasama sa kanila.“Pangako, hindi ko sasabihin sa Kuya mo na nakita kita. Kayong mag-ina dito. Pero ibigay mo sa akin ang phone number mo para kapag nagaw
HUMIGPIT PA ANG hawak ni Briel sa tangkay ng eco bag kung saan natanggal niya na ang lahat ng mga pinamili sa narinig niyang kuryusong tanong ng hipag. Iyong iba nga doon ay inaayos na lang niya sa tamang mga lalagyan nila nang paulit-ulit upang magkunwari na busy siya at hindi na matanong. Useless lang kung itatanggi pa niya sa hipag ang lahat-lahat gayong buking na rin naman siya nito. Ano pang itatago niya? “Hmm, nalaman ko lang na buntis ako pagkatapos naming maghiwalay. Hindi niya rin alam na may isang Brian sa buhay namin at wala akong planong ipaalam dahil hindi niya rin naman ako pakakasalan. Okay na ako na kaming mag-ina lang, Bethany. Ayos na rin ako sa ganitong set up namin.”Saglit na natahimik ang hipag ni Briel sa sagot niya. Ni hindi na ito nagsalita na tumagal ng ilang minuto. Nag-iisip marahil ng sasabihin sa kanya. Nahiling niya rin na sana huwag na itong umalma. Ngunit mali siya nang muli itong magpahayag ng saloobin na hindi na nagugustuhan pa rito ni Briel.“Bri
HINDI PINANSIN NI Briel ang nakita niyang sakit na dumaan na naman sa mata ng hipag. Awa? Lungkot? Pagkagulat na ganun na siya? Hindi niya mahulaan at wala siyang pakialam pansinin. Another nakakagulat nga naman iyon ulit. Dati wala siyang pakialam sa mga leftover na pagkain, pero ngayon para makatipid ay inuulam pa nila ang tira-tira lang kasi okay pa naman at para hindi na rin masayang. Nababawasan ang savings niya tapos ay walang pumapasok.“Sige, sama na lang kami ni Gabe sa tinutuluyan niyo ngayon.”Kinuha ni Briel ang anak sa hipag at binitbit ng muli ang kanyang mga dala. Sinubukan pa ni Bethany na tulungan si Briel na ganun na lang ang pagtanggi. Dumaan pa ang sakit sa mukha ng hipag sa ginawang iyon ni Briel na ang tanging gusto lang naman ay ang tulungan siyang pagaanin ang dala niyang mga pinamili sa palengke kanina.“Kaya ko, dalawang taon ko ng ginagawa ito.” tawa niya pa upang pagaanin ang kanilang pagitan ni Bethany.“Briel…”“Please, Bethany. Hindi mo kailangang maawa
NAPAPALATAK NA SI Briel nang makitang napapahiya na ang hipag sa inaasta ng pamangkin niya ngayon, napakamaldita talaga. Ang isipin na mana ito sa kanyang Kuya Gav ay parang gusto niya ng pagtaasan ang mag-ina ng kilay. Kumibot-kibot naman ang bibig ni Bethany sa tanong ng anak, halatang pilit kinakalma ang sarili. Para bang ilang minuto pa itong nawala sa kanyang sarili na napatingin na ulit sa mukha ni Briel na nakatingin sa kanya.“Saka ko na sa’yo ipapaliwanag, Gabe. Basta Tita mo siya kaya dapat Tita ang tawag mo sa kanya anak.” malumanay pa nitong saad, pilit na kinokonekta ang mga mata sa batang parang malaki pa rin ang pagdududa.“Kapatid mo ba siya Mommy o kapatid siya ni Daddy para maging Tita ko? Yes or no lang naman, Mommy.” Bahagyang natawa si Briel na salit-salitan na ang tingin sa mag-ina. Positibo nga siyang mana ang pamangkin sa kanyang Kuya Gav sa kagaspangan ng ugali. Galing talaga ito sa genes ng kapatid. Hindi ba sila magkamukha ng Kuya niya? Walang makikitang si
ILANG MINUTO NA ang lumilipas kung kaya naman ay panay ang buntong-hininga ni Briel habang panaka-naka ang tingin sa unahan ng mahabang pila kung saan siya nakatayo na para bang hindi man lang umuusad. May dala naman siyang payong pero hindi niya kaya ang alinsangan ng panahon. Tumatagaktak na ang pawis sa kanyang mukha na kung magtutuloy-tuloy pa ay baka dehydration ang abutin ng katawan niyang hindi pa rin sanay na mabilad. Kung hindi lang kinulang ang pera niyang dala, hindi sana siya magtitiis na pumila ng mahaba sa lintik na fruit tea stand na iyon para sa batang kasama. Gusto niya kasing mabigyan nito ang batang akay niya at kanina pa nakangiti sa kanya. Nakokonsensya naman siya kung aalis sila sa pila at hindi na iyon itutuloy. Iyon na nga lang ang kasiyahan nito kada lumalabas sila, pagbabawalan niya pa? Hindi niya naman alam bakit humaba ang pila. Last time naman hindi. Lihim niyang sinisi ang mga vlogger na nagpakalat ng balitang masarap ang fruit tea doon. Kung pwede niya l
PARANG NAPAPASONG NAPALAYO si Giovanni kay Briel ngunit hindi ito bumitaw sa hawak nito sa leeg niya. Nanlaki pa ang mga mata ng Governor nang awtomatikong humigpit ang yakap ni Briel sa kanya at idinikit pa ang katawan niya na parang bigla siyang naging lango sa alak. Hindi lang iyon, naramdaman niya ang paglapat ng malambot na labi nito sa balat sa leeg at init ng dampi ng hininga na tila ba may nasindihang apoy sa ibabang parte ng kanyang katawan. Idagdag pa ang kiskis ng malaki nitong hinaharap.“Excuse me, Miss Dankworth?!” marahas na alog niya sa katawan nitong mabilis inilayo upang hindi nito marinig ang mabilis na dagundong ng kanyang puso. “Pinagloloko mo ba ako, Gabriella?!”Ilang beses niyang inalog pa ang katawan ng dalaga na hindi niya alam kung nakatulog ba sa mga bisig niya o ano dahil nakapikit na ang mga mata nito.“Nasaan ba si Giovanni?” naulinigan ng Governor ang boses ng ina na halatang hinahanap na siya. “Nasa silid niya po, Donya Livia…”“Umakyat na? May mga bi
ISANG DIPA ANG layo nila sa bawat isa pero amoy na amoy ni Giovanni ang alak sa hininga ng dalaga na hindi niya alam kung matalas lang ba ang pang-amoy niya o talaga lango ito sa alak. Malakas din itong uminom ng alak, iyon ang na-obserbahan niya kay Briel sa loob ng ilang araw nitong pananatili sa mansion nila bago pa ang kasal ng kanyang pamangkin. Iyon ang isa sa turn off niya sa mga babae. Ayaw niya sa babaeng umiinom ng alak o sa babaeng mahilig pumarty. At sa tingin niya party girl ang babae lalo na sa paraan ng pananamit nito. Sinong matinong babae ang magsusuot ng hanggang kalahati ng hitang skirt sa malamig na lugar? Siya lang ang nakilala niyang babaeng ganun.Napapitlag ang Governor na marahas idinilat ang mata nang mag-preno ang driver. Nais nang mapamura sa pagkaudlot sa nakaraang binabalikan. “What the hell are you doing? Tulog ka na ba?!” “S-Sorry po, Governor Bianchi, may aso pong biglang tumawid ng kalsada.” kabadong wika ng driver na biglang namutla sa hitsura ng G
SINAMANTALA NI GIOVANNI ang komosyong nilikha ng kanyang apo sa pamangkin na si Gabe upang pumuslit sa naturang party. Pabulong na nagpaalam siya sa inang si Donya Livia na may kailangang puntahan ng mga oras na iyon nang sa ganun pagkatapos ng party ay hindi siya nito hanapin. Hindi mawala sa kanyang isipan ang sinabi ni Bethany tungkol kay Briel na lumayas umano ito na dalawang taon na ang nakakalipas. Habang siya kampanteng namumuhay, hindi niya alam kung ano ang pinagkakaabalahan pala nito. Ang buong akala pa naman ng Governor ay umalis ito ng bansa, iyon ang pagkakaalam ng dalaga sa kanya at syempre iyon din ang sinabi nito noong huling usap nila kaya naman pinaniwalaan niya. Ang kamalian lang niya ay masyado siyang naging kampante at hindi man lang nag-check ng immigration kung totoo bang lumabas nga ito ng bansa. Pinabayaan niya lang ang dalaga dahil ng panahong iyon ay abala na rin siya.‘Nasaan ka, Briel? Nasaan ka ng dalawang taong iyon? Huwag mo sabihing napariwara ka dahil
BOOK 2The Stunning Wife of Governor BianchiGabriella Dankworth and Giovanni Bianchi StoryBLURBSa edad na thirty-five, isang kahibangan para kay Governor Giovanni Bianchi ang makipagrelasyon sa isang babaeng bata sa kanya ng sampung taon. Hindi lang iyon, ang pinakamalalang eskandalo pa dito ay bunsong kapatid ito ng asawa ng kanyang pamangkin. Ano na lang ang sasabihin ng mga nakakakilala sa kanya? Mahilig siya sa bata? Hindi lang sa kanya kundi sa pamilya rin ng dalaga. Sobrang nakakahiya kung itutuloy pa ni Giovanni ang nararamdaman para kay Briel. Subalit, paano niya pipigilan ang sarili kung kada makikita niya ang pamilyar at mapanghalinang mukha ni Gabriella Dankworth ay nakakalimutan niya ang malaking agwat ng edad na naghihiwalay sa kanila at ang tanging naiiwan sa malanding utak niya ay ang mga eksena ng gabing nagiging isa ang mga katawan nila? Alam nilang pareho na mali, isang katangahan at kasuklam-suklam sa mata ng karamihan ngunit paano ba nila mapipigilan ang kanilan